CHAPTER TWENTY-SIX

I DIDN’T know na dito pa talaga kami magtatagpo ng best man ni William sa law firm. After the incident at the wedding, nagising na lang ako and he’s already gone. Hindi ko na siya hinanap pa non para man lang makapagpasalamat ako dahil nagkagulo na naman matapos non.

After I gave the files to attorney, namalayan ko na lang na sumasama na ako dito sa best man ni William. I forgot about his name but he asked me for coffee kaya sino ba naman ako para hindi-an siya? Si Maximo lang ba ang may karapatan na sumama sa iba? Tsk. Hindi ako gumaganti, ano. This is my way of saying thanks to this man.

“You’re Eloisa, right?” tanong niya sa ‘kin sa kalagitnaan ng pag-inom ko ng kape.

“Yup. Ano nga ulit ang pangalan mo?” tanong ko naman with a wide smile on my face.

“Enrico nga pala. Sorry, I forgot to introduce myself.” he then chuckled.

“Ano ka ba, ayos lang, Enrico. Salamat nga pala ha? Kung hindi dahil sa ‘yo, malamang, pinaglalamayan na ‘ko ngayon.”

Mahina rin itong tumawa. Bakit? Nakak