CHAPTER TWENTY-SEVEN

I was so tired running errands all day. Lahat nang pinag-utos ni Maximo ay ginawa ko. Hindi ko tuloy maintindihan kung gusto niya ba talaga ako o gusto niya lang akonng pagkatuwaan e.

Kanina pa niya ako binabalikan dito sa kwarto dahil kanina niya pa ako tinatawag para kumain but I got no energy for that. Napagod ako buong araw. Sa dami ba naman ng pinagawa niya sa ‘kin. How will I be able to rest kung kada matatapos ang isang utos niya ay mayroon na namang panibago? Masisisi niya ba ako kung pagod na ako ngayon?

Bumalik na ako sa guest room kung saan dati tumuloy si Grandma. Umuwi na kasi ito sa mansiyon nila kasama si Christopher. Hindi naman ito puwedeng maiwan sa amin dahil sekretarya na ako ni Maximo ngayon at hindi ko na kakayaning pagsabayin ang pag-aalaga ng bata at ang trabaho na ipagagawa niya sa ‘kin tulad na lang nang kanina.

Padabog na binuksan niya ang pinto ng kwarto namin. Mukhang galit na siya.

“Don’t you have plans on eating?” tanong nito habang salubong ang kilay