ตอนที่ 4 หลอมรักครั้งที่ 4 [1/3]

หลอมรักครั้งที่ 4

1/3

หลายวันผ่านมาฉันไม่ค่อยได้เจอเอ็กซ์เลย เขาบอกว่าเขาไปมาเก๊าและเราก็ไม่ค่อยคุยอะไรกันอีก ส่วนฉันพอพ่อกลับมาก็ไม่ได้นัดเจอใครและเราใช้เวลากับครอบครัวกันที่บ้าน พ่อฉันอยู่แค่สัปดาห์เดียวก็กลับ แล้วพอพ่อกลับไปวันถัดมาฉันก็เลยนัดกินข้าวกับพี่บุ๊คที่บ้าน roof top ร้านหนึ่ง

ตอนที่ฉันกำลังเดินเข้าร้านไปฉันก็เห็นด้านหลังของคู่ชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังคุยกับพนักงานอยู่ก่อนแล้ว เหมือนพนักงานกำลังจะพาเขาไปที่โต๊ะ แต่มีจังหวะที่ผู้ชายคนนั้นหันมาฉันก็เห็นว่าคือเอ็กซ์

“อ้าว ไอ้เอ็กซ์” พี่บุ๊คเป็นคนเอ่ยทัก แต่ว่าเขารู้จักกันเหรอ....

“อ้าวพี่ หวัดดีครับ” เขายกมือไหว้ทำให้ผู้หญิงที่มาด้วยกันกับเขาหันมาและไหว้พี่บุ๊คตาม เอ็กซ์ไม่ได้มองฉันด้วยสายตาที่ทำให้คนอื่นคิดว่ารู้จักกัน

“ไม่ได้เจอนานเลยตั้งแต่ที่สวิตฯ คราวนั้น” พี่บุ๊คพูดคุยกันกับเอ็กซ์และฉันก็จับสังเกตได้ว่าเขาน่าจะรู้จักกันมานานแล้วจริง ๆ เอ็กซ์ดูเคารพพี่บุ๊ค “หมี่ก็ด้วยนะ”

“ค่ะ พี่บุ๊คสบายดีนะคะ หมี่ไปพักที่เซนแกรนด์เขาใหญ่วันนั้นไม่ได้เจอพี่เลยเห็นน้องใบเฟิร์นบอกว่าพี่ยังไม่กลับ” อ๋า ท่าทางรู้จักกันพอสมควรเลยล่ะเพราะว่าใบเฟิร์นคือน้องสาวของพี่บุ๊คนี่ แต่ฉันไม่สนิทกับใบเฟิร์นหรอกรู้จักกันผ่าน ๆ ตามงานเฉย ๆ “มาทานข้าวเหรอคะ”

“ครับ งั้นตามสบายนะ” พี่บุ๊คพาฉันแยกมานั่งที่โต๊ะที่เราจองไว้ ส่วนเอ็กซ์ก็แยกไปกับผู้หญิงที่เขามาด้วย แต่โต๊ะที่เขานั่งก็ดันเป็นโต๊ะแถวเดียวกับฉันและเอ็กซ์นั่งหันหน้ามาทางฉันพอดี

“ใครเหรอคะ” เมื่อมานั่งกันสองคนฉันก็ถามพี่บุ๊คบ้าง

“รุ่นน้องตอนมัธยมพี่น่ะ ครอบครัวมัดหมี่ขายที่ดินที่ทำเซนแกรนด์ภูเก็ตให้พี่ แล้วก็ขายที่ทำคลินิกให้พี่เบนซ์ พี่ชายพี่ด้วยเลยรู้จักกัน” แม้ว่าคำตอบที่รับรู้จะไม่ใช่คำตอบที่ต้องการแต่ฉันก็พยักหน้ารับ “ส่วนเอ็กซ์น่ะเป็นรุ่นน้องสมัยมัธยมเหมือนกัน รู้จักกันเพราะมันเคยคบกับเพื่อนพี่”

“อ๋า สนิทกันมากเหรอคะ” ฉันถามไปอีก

“ไม่ค่อยหรอก แค่เจอหน้ากันผ่าน ๆ หลายครั้งแล้วก็คุยงานกันบ้าง” ฉันพยักหน้ารับเบา ๆ

“แล้วสองคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอคะ” เพราะว่าสงสัยก็เลยถามออกไปตรง ๆ

ฉันก็แค่กลัวว่าเอ็กซ์กับผู้หญิงที่มาด้วยจะเป็นแฟนกัน เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นฉันว่าฉันคงไม่โอเคหรอกที่จะไปนอนกับแฟนของคนอื่น

“ใช่มั้ง ล่าสุดที่พี่เจอเอ็กซ์ที่สวิตฯ ก็เห็นไปกับมัดหมี่นะ เวลาเจอตามงานก็เห็นหมี่ไปกับเอ็กซ์บ่อย ๆ” ฉันยกน้ำขึ้นมาจิบตอนได้ฟัง “เพื่อนพี่เคยถามหมี่ หมี่ก็บอกว่าตอนนั้นกำลังคุย ๆ กับเอ็กซ์อยู่ ว่าแต่น้องลินถามทำไมเหรอ หรือว่ารู้จักกัน”

“ค่ะ พ่อพาทำธุรกิจกับพ่อเอ็กซ์ ก็เลยเคยเจอกันบ้างแต่ไม่สนิทหรอก” พี่บุ๊คผงกหัวเบา ๆ “แต่ว่าเราไม่คุยเรื่องของคนอื่นกันดีกว่านะคะ”

“ครับ คนอื่นไม่น่าสนใจเท่าน้องลินหรอก” ฉันยิ้มหวานให้กับคำพูดของพี่บุ๊ค

เราทานข้าวกันแล้วก็คุยกันไป คนที่ฉันรู้สึกว่าเข้ากันได้ดีรองลงมาจากเอ็กซ์ก็คงเป็นพี่บุ๊คแหละ แม้เขาจะเป็นคนละแบบคนละสไตล์กับเอ็กซ์ก็ตาม

พี่บุ๊คดูมาดเป็นหนุ่มนักธุรกิจ Gentle man อารมณ์คล้าย ๆ พี่โอห์ม พี่ชายคนโตของเอ็กซ์น่ะ จะดูซอฟต์กว่าเป็นหนุ่มละมุนกว่าเอ็กซ์มาก ในขณะที่เอ็กซ์จะเป็นคนที่ภาพลักษณ์ดูแข็งกว่าดิบ ๆ กว่า เด็ดขาดกว่าด้วย แต่เอ็กซ์ไม่ใช่คนโผงผาง นักเลงหัวไม้นะ แค่ภาพลักษณ์อาจจะแข็งกว่าเฉย ๆ

น้ำหอมที่พี่บุ๊คใช้จะเป็นกลิ่นโทนสุภาพ เบา ๆ สะอาดสะอ้าน แต่น้ำหอมที่เอ็กซ์ใช้จะออกแนวเซ็กซี่ ผสมสปอร์ตหน่อย ๆ แต่เขาก็เป็นคนที่เลือกใช้น้ำหอมให้เข้ากับช่วงเวลาได้ดีเหมือนกัน แต่เอ็กซ์ตัวหอมนะ หอมแบบที่อธิบายไม่ถูกเหมือนกันว่าจะพูดยังไง คือฉันไม่ได้กลิ่นแบบนั้นจากผู้ชายคนไหนน่ะ

พอกินข้าวกับพี่บุ๊คเสร็จแล้วคืนนั้นฉันไปค้างที่โรงแรมของพี่บุ๊ค เขาไม่ได้พักอยู่ที่บ้านแต่พักอยู่โรงแรมของเขา ปกติคนที่มีกิจการโรงแรมก็แบบนี้แหละ มีห้องของตัวเองไว้สะดวกสบายดี

วันถัดมาฉันมีนัดกับญาติฝั่งแม่เพื่อช่วยเขาเลือกของขวัญวันเกิด แล้วก็กินข้าวกัน ซึ่งระหว่างที่เรากำลังทานมื้อเที่ยงกันอยู่นั้นฉันหันออกไปมองนอกกระจกร้านแล้วมองเห็นร้านฝั่งตรงข้ามถนนฉันก็จำได้ว่าผู้หญิงที่มากับเอ็กซ์เมื่อวานนั้นยืนอยู่ ท่าจะกำลังรอรถ

“เอ้านั่น พี่มัดหมี่นี่นา” แยม ญาติผู้น้องลูกสาวของน้าพูดมาและฉันก็พึ่งเห็นว่าเขาหันไปมองนอกร้านเหมือนกัน ฉันหันกลับมาแล้วแสร้งทำเป็นถาม

“ใครอะ คนรู้จักเหรอ” ระหว่างหั่นเนื้อฉันก็พูด

“เขาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับคนคุยแยมเองแหละค่ะ”

“กุมภ์น่ะเหรอ” น้องสาวพยักหน้าให้ ฉันรู้จักกุมภ์อยู่บ้างผ่านการบอกเล่าของน้องสาว และรู้ว่ากุมภ์อยู่คอนโดเดียวกับฉันเอง แล้วก็น่าจะเป็นเพื่อนกับเอ็กซ์ เพราะเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนโน้นที่ฉันไปทานข้าวเย็นกับพี่พัตแล้วก็ดื่มกันนิดหน่อยเอ็กซ์ก็ไปร้านนั้นแล้วก็เห็นเขาแชร์สตอรีมาจากกุมภ์อีกที

ฉันเคยเห็นไอจีกุมภ์สองสามครั้งผ่านการแท็กของแยม แต่ก็ไม่ได้ฟอลกัน

“มากับใครกันนะ มากับพี่เอ็กซ์หรือเปล่า” มัดหมี่มองอย่างสงสัยทำให้ฉันลอบมองไปยังฝั่งตรงข้ามอีกครั้ง ผู้หญิงที่ชื่อมัดหมี่ยังยืนอยู่ แต่อึดใจเดียวเท่านั้นก็มีรถมาจอดเทียบหน้าตรงที่เธอยืน

รถยนต์คันนั้นฉันจำมันได้ดีว่าเป็นของใคร เพราะฉันก็เคยนั่งมันอยู่บ่อย ๆ

“รถพี่เอ็กซ์จริงด้วย อย่างนี้ต้องถามพี่กุมภ์แล้วว่าสองคนนี้คบกันจริง ๆ ใช่ไหม” ตอนนั้นแยมก็เอามือถือขึ้นมากดยิก ๆ และเหมือนจะเม้าท์มอยกับคนคุยของเธอ

“ทำไมต้องเม้าท์ขนาดนั้นกันล่ะ” ฉันถามน้องอย่างเรียบ ๆ

“ก็แหม...หนูก็ไม่อยากจะเม้าท์หรอกค่ะพี่พา” แปลว่าอยากเม้าท์แน่ ๆ “แต่พี่พาก็น่าจะรู้จักพี่เอ็กซ์ใช่ไหมคะ พีรกานต์ อัครสิริกุล ลูกชายเจ้าสัวอรรถ หนูเห็นพี่พาทำงานกับเขานี่”

“รู้บ้าง” ฉันพยักหน้าน้อย ๆ “ทำไมล่ะ”

“ก็เวลาหนูไปกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนพี่กุมภ์ทีไรก็เห็นสองคนนี้มาด้วยกันบ้าง ไม่ก็บางทีแยกกันมาแต่กลับด้วยกันตลอด” ฉันแสร้งทำเป็นไม่มองว่าเรื่องที่น้องพูดเป็นอรรถรสขนาดนั้นแต่ก็ออกจะสนใจอยู่ “พี่กุมภ์ก็เคยพูด ๆ กับหนูว่าสองคนนี้อาจจะมีซัมติงกัน แล้วดู ๆ พี่มัดหมี่เขาก็แสดงออกอยู่นะ”

“.....” ฉันไม่ตอบอะไรนอกจากเป็นผู้ฟังที่ดี

“แต่เหมือนเคยได้ยินพี่มัดหมี่เขาหลุดบอกแฟนพี่หนึ่งเพื่อนพี่กุมภ์อีกคนว่ากำลังคุย ๆ อยู่กับพี่เอ็กซ์อะ” สองคนแล้วที่บอกกับฉันแบบนี้ “แต่ว่ามากินข้าวด้วยกันสองคนอย่างนี้คิดว่าคงคบกันแล้วชัวร์”

“ตั้งใจกินข้าวจ้ะ เดี๋ยวพี่ต้องแวะไปรับญาณินต่อนะ”

“แฮะ ๆ ลืมเลย แต่ว่าแยมฝากบอกน้องญาณินคนสวย น่ารัก และเลิศที่สุดในโลกใบนี้ด้วยนะว่าพี่แยมคิดถึงมาก ๆ” ก็อวยน้องเกินไปแหละบางที

หลังจากนั้นฉันกับแยมไม่ได้พูดอะไรกันมากเรื่องของคนอื่น และหันมาสนใจเรื่องของฝั่งครอบครัวเราบ้าง พอทานมื้อเที่ยงฉันก็ไปรับน้องสาวฉันที่มหาลัยแล้วก็จะกินข้าวกับพี่วินกันตอนดึก

EXA: ตกลงว่าพาลินจะไปฝรั่งเศสกับเราไหมครับ

ระหว่างที่กำลังรอญาณินเลิกเรียนฉันก็เล่นมือถือไปเรื่อย แล้วก็เห็นว่าข้อความของเอ็กซ์เด้งมาบนหน้าจอ แต่ฉันปัดมันขึ้นไปโดยไม่อ่านและไม่ตอบเขา ฉันก็แค่ยังไม่ตัดสินใจน่ะ แม้ว่าวันนี้จะวันที่สิบหกแล้วก็ตามที ไม่รู้สิแต่ประมาณเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของฉันตอนนี้อาจจะไม่ไป

“มาแล้วค้าบ ๆ” ญาณินเปิดประตูรถเข้ามาพร้อมกับยิ้มแฉ่งให้ฉัน “รอนานไหม ณินไปต่อแถวรอซื้อชาไข่มุกกับหนมปังม้าลายมาให้พี่พาด้วยนะ อะ กิน ๆ เดี๋ยวละลาย”

“น่ารักจังเลยน้องสาวใครกัน” ฉันรับชานมไข่มุกมาจากน้องสาว ดูดสองสามอึกแล้วก็พาเธอขับรถกลับมาที่คอนโดก่อน ญาณิไม่อยากใส่ชุดนิสิตไปกินข้าวน่ะแต่เมื่อเช้าเห็นว่ามากับเพื่อนแล้วก็งอแงให้ฉันมารับกลับ น้องฉันขี้อ้อนนะ ส่วนฉันก็สายแพ้ลูกอ้อน

ฉันพาน้องมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วก็จะไปดูหนังกันก่อนเพื่อรอพี่วินประชุมเสร็จ แล้วก็จะไปหาอะไรกินกัน เราสามคนพี่น้องมักจะมีกิจกรรมร่วมกันแบบนี้ตลอด

“พี่พารอแป๊บนะเดี๋ยวณินมา” ฉันหันหน้าไปมองน้องที่ยังไม่ได้แต่งหน้าด้วยซ้ำ “ณินเอารองเท้าลงไปให้เตก่อนเตจะกลับบ้าน เตมารอข้างล่างไม่กล้าขึ้นมา”

“แล้วกลัวอะไร พี่ไม่กัดหรอก” ฉันแซว เตคือแฟนของน้องที่พึ่งคบกันได้ไม่ถึงเดือน แต่เห็นว่าคุยกันนานแล้ว ฉันเคยเห็นในไอจีบ้างแต่ยังไม่เคยเจอตัวจริง

Rrrrrr Rrrrrr ระหว่างที่ญาณินลงไปสายมือถือฉันก็ถูกเรียกเข้า และคนที่โทรมาคือ ‘EXA’ ฉันมองอยู่อย่างนั้นค้างไว้จนนานสองนานในช่วงเวลาที่มันดังจนตัดไปเอง ฉันไม่ได้กดรับ แต่ก็ไม่อยากกดตัดสายเลยปล่อยให้มันหลุดไป ฉันก็แค่ไม่อยากจะคุยกับเขาตอนนี้เท่านั้น

“เป็นอะไรเอ่ย หน้ามุ่ย” ห้านาทีต่อมาญาณินกลับขึ้นมาบนห้องแล้วก็ทักฉัน

“เปล่าอะ พี่แค่เบื่อ ๆ มาพี่ทำผมให้จะได้ไปสักทีเดี๋ยวก็ไม่ทันรอบหนัง”

“วันนี้ญาณิณอยากทำลอนนะ”

“อือ เดี๋ยวพี่จะทำให้สวย ๆ เลย” น้องสาวยิ้มหน้าบาน ส่วนฉันปิดเสียงมือถือให้เข้าโหมดสั่นแล้วก็เปิดโหมดห้ามรบกวนด้วย ฉันอยากใช้เวลากับครอบครัวกับพี่ชายน้องสาวโดยไม่มีใครมารบกวน

ฉันก็เป็นอย่างนี้ ไม่แคร์ใครหรอก ไม่พอใจที่ฉันเป็นอย่างนี้ก็แค่ไป ฉันอยากคุยเมื่อไหร่ก็เดี๋ยวคุยเอง ถ้าพูดกันรู้เรื่องก็อยู่ยาว ๆ