ตอนที่ 5 หลอมรักครั้งที่ 5 [1/3]

หลอมรักครั้งที่ 5

1/3

“มอร์นิ่งครับ” ฉันหันไปตามเสียงเมื่อเห็นว่าเอ็กซ์ส่งเสียงมา “ตื่นแล้วเหรอ”

“อือ อาบน้ำเหรอ” เขาพยักหน้าแต่ตอนก็ได้ยินเสียงคนมากดกริ่งห้องพอดี

“ไปอาบน้ำนะครับ เราสั่งอาหารเช้ามาแล้ว กินข้าวเสร็จจะพาไปเที่ยว”

ฉันไปอาบน้ำตามที่เขาว่าแล้วก็ออกมากินข้าวด้านนอก ตอนกินข้าวน่ะนั่งอยู่ตรงชานระเบียงของห้องที่เปิดออกไปแล้วมองเห็นหอไอเฟลแบบที่ฉันว่า เมื่อวานเราเหนื่อยจากการเดินทางทำให้ไม่ได้ดื่มด่ำกับวิวมากนัก แต่เห็นแวบ ๆ แล้วว่าวิวตอนกลางคืนก็สวยมาก

ฉันมาฝรั่งเศสบ่อยครั้งแล้วแต่โดยส่วนตัวก็ไม่ได้ชื่นชอบประเทศนี้เป็นพิเศษ ฉันมาบ่อยเพราะน้องสาวฉันชอบ และเธอก็เคยคิดที่จะมาเรียนต่อที่นี่ด้วย ฉันพูดภาษาฝรั่งเศสได้นะแต่ไม่เก่ง รู้ไวยากรณ์พื้นฐาน แต่ญาณินพูดได้ตั้งแต่มอต้นเลยมั้ง บอกแล้วว่าฉันน่ะเป็นเป็ดล่ะ

“มองอะไรครับ” ฉันถูกจับได้ซะแล้วสิ คือฉันก็แค่มองเอ็กซ์ตอนที่เขากำลังฉีดน้ำหอมอยู่น่ะ ตอนนี้เอ็กซ์อยู่ในเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีน เขาเข้าคอนเซปน้อยแต่มากเลยนะ นี่สินะที่บอกว่าไม้แขวนดีเสื้อผ้าธรรมดาก็เป็นแพงได้ เพราะเอ็กซ์น่ะใส่แค่นั้นก็ยังดูดีสุด ๆ เลย

“มองเฉย ๆ ไม่ได้เหรอ” เขามองฉันผ่านกระจกมา

“ถ้ามองด้วยสายตาแบบนั้นก็คงไม่ได้ไปเที่ยวกันพอดี” เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะปิดฝาขวดน้ำหอม “หรือว่าพาลินไม่อยากจะออกไปแล้วครับ”

“เราไม่มองแล้ว” ฉันหลับตา แต่เขากำลังเดินมาหาแล้วก็เคาะจมูกฉันหนึ่งที

“ปะ ไปกัน” เอ็กซ์กอดคอฉันแล้วพาเดินออกมา เขาให้คนเอารถมาให้และเป็นคนพาฉันเที่ยวเองเลย ฉันไม่รู้ว่าเขาจะพาไปที่ไหนนะ แต่เขาบอกว่าเป็นที่ที่ฉันน่าจะประทับใจ

พอมาถึงก็บอกเลยว่าประทับใจจริงแหละ เขาไม่ได้พาฉันไปที่เที่ยวที่ตามกระแสนะ แต่พามาในที่ที่คนไม่เยอะ เป็นชนบทเรียบง่ายแต่ไม่ได้มีคนเยอะเท่าในเขตปารีส แต่ก็เป็นเมืองที่ไม่ได้ไกลมาก เอ็กซ์ถ่ายรูปสวยมากเลยนะ เขาจะเก่งหลายด้านมากจริง ๆ

End Palin Palinthida Talk

EXA Peerakarn Talk

“Until I met this girl one day.” (จนวันหนึ่งที่ฉันได้พบกับเธอคนนี้) ผมขยับปากฮัมตามเพลงที่เปิดในรถระหว่างที่กำลังขับพาพาลินไปกินไอติม ไอติมที่หมายถึงไอติมจริง ๆ นะ “and we both spent our time 'til late.” (และเราสองคนได้ใช้เวลาด้วยกันจนดึกดื่น)

แต่พาลินกำลังกดมือถืออยู่ คงแต่งรูปที่ผมถ่ายให้น่ะ เพราะกล้องที่ผมใช่มันสามารถเชื่อมเข้ากับมือถือได้เลยทำให้รูปส่งมาที่มือถือโดยตรง

“รูปนี้สวยจัง” พาลินหันมือถือมาให้ผมดู “เพราะคนหล่อถ่ายหรือเปล่านะ”

“เพราะนางแบบสวยมาก ๆ ต่างหากครับ” พาลินยิ้มกว้าง

“She made my heartbeat with her smile.” (เธอทำให้ผมใจเต้นแรงด้วยรอยยิ้มของเธอ) เพลงมาถึงท่อนนี้พอดี ผมหันมาโฟกัสถนนมากกว่าจะมองใบหน้าของเธอ

“I wanna make you mine” (ผมจะทำให้คุณเป็นของผม)

“Promise that we would last” (สัญญาว่าเราจะเป็นคนสุดท้ายของกันและกัน)

“No, I'm not here to tell you lies” (ไม่ ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะโกหกคุณหรอกนะ)

“I'm just here 'cause I'm in love” (ผมน่ะอยู่ที่นี่ เพราะผมตกหลุมรักคุณ)

เพลงนี้น่ะเพราะมากเลยนะ เพลงโปรดผมเลย...

“ร้านน่ารักจัง เอ็กซ์รู้จักได้ยังไง” ตอนที่เราสั่งไอติมและของหวานอย่างอื่นไปแล้วพาลินก็ถามมา อาจจะเป็นเพราะร้านนี้ไม่ใหญ่มาก มีที่นั่งไม่กี่ที่ และค่อนข้างสงบด้วย แต่ก็คงจะสงบอยู่นะเพราะว่ามันไม่ใช่ร้านที่อยู่ที่ที่คนพลุกพล่านมากนัก ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นคนในพื้นที่มากกว่านักท่องเที่ยว

“รู้จักมาหลายปีแล้ว เราเคยมาเดินเล่น มาถ่ายรูปแล้วก็แวะเข้ามานั่งพักน่ะ” พาลินพยักหน้าพลางมองไปรอบ ๆ พลางเอามือถือขึ้นมาถ่ายแจกันดอกไม้ที่ตั้งอยู่ตรงกลางโต๊ะ ร้านนี้จะแต่งตามแนววินเทจหน่อยออกแนวหวาน ๆ ผู้หญิงน่าจะชอบเยอะ

“เอ็กซ์พูดฝรั่งเศสเก่งจังนะ”

“ตอนเด็กเรากับพี่โอห์มเคยมาอยู่ที่นี่กับตายาย” พาลินเลิกคิ้ว “ตาเราเป็นทูตไทยประจำที่นี่น่ะ ยายเราก็เลยย้ายมาอยู่ที่นี่ตามคุณตา ช่วงเราห้าขวบ พี่โอห์มเจ็ดขวบก็เลยพาเรามาอยู่ด้วยเพราะไอ้แอมป์พึ่งสามขวบแล้วไอ้ออนซ์หนึ่งขวบ ยายกลัวแม่เหนื่อยก็เลยเอามาช่วยเลี้ยง”

“อ๋า แล้วคงอยู่นานใช่ไหมถึงได้พูดเก่งขนาดนี้” พาลินยังคงตั้งใจฟังอยู่

“ไม่นานหรอก สามสี่ปีเอง แต่ช่วงวัยนั้นอาจจะเรียนรู้วัย อยู่ในภาพแวดล้อมที่ต้องพูดก็เลยพูดได้เร็วด้วย” ผมบอกไปตามที่คิดน่ะนะ “แต่พาลินก็พูดได้นี่ อ่านป้ายอ่านอะไรช่วยเราได้เยอะนะ”

“เพราะว่าเราเป็นเป็ด” ผมมุ่นคิ้วกับคำพูดของเธอ “งงใช่ม๊า”

“หมายถึงยังไงนะ” เธอหัวเราะคิกคักกับสีหน้าไม่เข้าใจของผมก่อนจะพูดว่า

“เราน่ะทำอะไรได้หลายอย่างแต่ก็ไม่เก่งสักอย่าง ถ้าเอ็กซ์รู้จักพี่ชายเรา หรือว่ารู้จักน้องสาวเราเอ็กซ์จะเข้าใจ” ผมก็ยังคงมองเธออย่างไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดีนะ “แบบเราพูดฝรั่งเศสได้ก็จริง แต่ก็นิดหน่อยเอง ในขณะที่ญาณินน้องสาวเรานะพูดเก่งฉะฉานได้ตั้งแต่สิบสองแล้ว”

“อ๋า แล้วเป็ดคืออะไร” ผมทวนคำพูดเธออีกรอบหนึ่ง

“ก็เป็ดน่ะทำอะไรได้หลายอย่างก็จริงแต่ก็ทำได้แค่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไง เป็ดว่ายน้ำได้แต่ก็ดำน้ำไม่ได้ เป็ดบินได้แต่ก็บินได้ไม่สูง” ผมพอจะเข้าใจสิ่งที่เธอจะสื่อแล้วล่ะ “เราว่าเราก็เหมือนเป็ดออกนะ เราน่ะทำได้หลายอย่างก็จริง แต่ไม่มีอะไรที่เราทำได้ดีที่สุดเลย”

“.....” ผมฟังเธอพูดอย่างตั้งใจ ส่วนพาลินก็เหมือนจะเศร้ากับสิ่งที่พูดออกมา

“อย่างตอนมัธยมนะเราน่ะเกรดก็อยู่ในระดับกลาง ๆ ของห้องตลอด เราเล่นดนตรีได้แต่ก็เล่นได้นิดหน่อย นอกจากภาษาอังกฤษกับไทยแล้ว ภาษาอื่นเราก็พูดได้ไม่เก่งเท่าน้อง” พาลินยู่ปากเล็กน้อยก่อนจะยิ้มแห้ง ๆ “ส่วนพี่ชายเรานะรู้ว่าตัวเองชอบเขียนโปรแกรม ชอบสร้างเกมก็ทำเกมออกมาจนเป็นที่นิยม น้องสาวเรารู้ว่าตัวเองชอบวาดรูป ชอบออกแบบเสื้อผ้าก็ไปทางนั้นจนทำได้ดี ส่วนเรานะไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรได้ดีเป็นพิเศษ ไม่มีแพชชันอะไร ก็เหมือนเป็ดที่ทำอะไรไม่สุดสักทาง”

“พาลินครับ” ผมเรียกเธอตอนที่เห็นว่าพาลินน่าจะนอยด์เวลาพูดเรื่องอะไรแบบนี้

“คะ?” เธอขานรับกลับมา

“ลองเปลี่ยนแนวคิดดูดีไหม” เธอเอียงคอเล็กน้อย “ลองเปลี่ยนจากเป็ดทำอะไรได้แค่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ เป็นเป็ดมีความสามารถหลายอย่างดูสิ”

“......” เธอเงียบไป

“คนเราไม่จำเป็นต้องเก่งที่สุดในด้านไหนเลยก็ได้นะ แต่การที่มีความสามารถหลายอย่างเอาไว้ก็ดีกว่าไม่มีเลยไม่ใช่เหรอครับ” ตอนนั้นพาลินก็ยิ้มออกมาอีกครั้ง “น่าอิจฉาจะตายไปคนที่ทำอะไรได้หลายอย่าง พาลินเล่นดนตรีได้ พูดหลายภาษาได้ ตอนทำงานก็ทำออกมาได้ดี แค่นี้ก็ดีมากแล้วครับ”

“อืม...ก็จริงเหมือนกันเนอะ” เธอตอบกลับมาแล้วตอนนั้นขนมหวานที่เราสั่งไปก็มาเสิร์ฟ “คนอื่นอาจจะมองว่าเป็นทำอะไรออกมาก็ไม่ดีสักอย่าง แต่เอ็กซ์บอกว่าเป็ดน่ะทำอะไรได้หลายอย่าง”

“ก็จริงนี่นา เป็ดน่ะแค่ว่ายน้ำได้ก็ดีแล้วไม่เห็นต้องดำน้ำเลยเพราะเป็ดไม่ใช่ปลานี่ ไม่จำเป็นต้องบินสูงก็ได้เพราะเป็ดก็มีขาเดินได้ ปล่อยหน้าที่บินสูง ๆ เป็นนกดีกว่าเนอะ”

“ก็จริงอีก” พาลินตักไอศกรีมเข้าปากหนึ่งคำแล้วยิ้มให้ผม

“เรื่องบางเรื่องแค่เปลี่ยนมุมมองดู ความคิดเราก็จะเปลี่ยนตาม”

“เราชอบความคิดของเอ็กซ์จัง” เธอพูดเสียงเบา

“พาชอบแค่ความคิดเราเหรอ” พาลินยักไหล่แต่ทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ผม

“ไม่บอก ๆ ๆ ๆ อะกินเข้าไป”เธอตักไอติมในถ้วยของเธอให้ผมเป็นการป้อนหนึ่งคำ ผมหัวเราะกับความเฉไฉเก่งของเธอก่อนจะงับไอติมในช้อนที่พาลินส่งมา

ผมกับพาลินลงสตอรีในไอจีคล้ายกันเยอะแยะ พาลินถ่ายติดแค่มือผมบ้าง ไหล่ผมบ้าง หรือถ่ายเมนูอาหารที่เรากินกันบ้าง แต่เราไม่ได้แท็กหากันเลย ถ้าคนที่ไม่ได้ฟอลโล่เราสองคนร่วมกันก็คงจะไม่รู้ว่ามาด้วยกันหรอก แต่มันก็มีคนฟอลโล่ผมกับพาลินนะอย่างเช่น...

“ยัยโบว์รู้แล้วว่าเรามากับเอ็กซ์” พาลินว่าแล้วก็หันแชตที่คุยกับโบว์มาให้ผมอ่าน ผมเห็นว่าโบว์แฟนเก่าน้องชายผมรีพลายมาแซว แถมยังแคปสตอรีผมส่งให้พาลินด้วย

“ไอ้แอมป์ก็รีพลายมา” ผมบอกเหมือนกัน ก็เพราะว่าน้องชายผมเรียนที่โรงเรียนเดียวกับพาลินแล้วก็โบว์นี่นะ แถมยังเคยไปเที่ยวด้วยกันด้วย ก็ต้องรู้จักพาลินอยู่แล้วล่ะ

“แอมป์ยังไม่มีแฟนใหม่เหรอ” ผมส่ายหัวไปมา

“มันก็มีคนคุยบ้าง แต่เราคิดว่ามันก็แค่คุยเพราะอยากรู้มากกว่าว่าตัวเองยังลืมโบว์ได้หรือยัง เห็นมันเคยพูด ๆ ว่าคิดถึงโบว์นะ”

“โบว์ก็เหมือนกันแหละ ที่ทำงานหนักก็เพราะไม่อยากจะมาคิดเรื่องความรักมากกว่า แต่เราอยากให้โบว์กับแอมป์กลับมาคบกันนะ เหมาะสมกันดีออก”

“แม่เราบอกว่าคนที่ใช่จะมาในเวลาที่เหมาะสมนะ บางทีคนเราอยู่ใกล้กันมาก ๆ แต่ไม่ได้เจอกันก็มีเพราะยังไม่ใช่เวลาไง” พาลินพยักหน้า

“ครอบครัวเอ็กซ์คงน่ารักมากแน่เลยเนอะ ดูอบอุ่นจัง”

“เราว่าก็เหมือนครอบครัวปกติทั่วไปนะ” ผมก็ตอบไปตามที่ผมรู้สึกนะ แต่ไม่รู้หรอกว่าครอบครัวอื่นเป็นแบบไหน แต่ผมคุ้นชินแบบนี้ก็เลยมีบางช่วงที่เผลอคิดเหมือนกันว่าครอบครัวอื่นอาจจะไม่ได้ต่าง “ครอบครัวพาลินก็น่ารักนะ คุณลุงดูรักพามาก ๆ เลย”

“ไม่ใช่หรอก...” ผมไม่รู้ว่าไม่ใช่ของพาลินคือแบบไหน แต่ว่าพาลินดูมาอยากจะพูดถึงมันและพาผมเปลี่ยนเรื่องไป

เพลงที่เอ็กซ์ร้องคือเพลง Other half ของคุณ Rangga jones

ลองฟังเพลงนี้จะได้อรรถรสอีกแบบนะคะ เพราะมากความหมายดีด้วย คลิก https://youtu.be/dVgRpcNpIiQ