CHAPTER 20

“ANO`NG nangyari sa `yo at ngayon ka lang nagpakita?” Napailing si Maliyah sa naging tanong ni Aling Mila. Nang makaalis lahat sa bahay ay saka siya nagdesisyon na lumabas at tumambay na naman sa baba. Si Rezel? Hindi nga niya nakita kahit pa hindi siya lumalabas ng bahay. Kung magtatanong siya sa iba ay malamang sasabihin ng mga ito na sinira niya ang kanyang kasulatan. 

Tinapos niya munang nguyain ang kinakain. “Ang hirap kasi pakisamahan ng mga tao sa loob ng bahay na iyan,” reklamo niya at napapaypay ng palad sa sobrang init. “Bakit wala pa po kayong Christmas decorations? November na, ah?” tanong niya. Iyon talaga ang unang napansin ni Maliyah noong unang dating niya pero nawala rin sa kanyang isip dahil sa biglang gulo ang inabutan sa bahay ng dalawang matanda.

“Ah, sa labasan mayroon. Dito kasi walang masyadong tao sa mga bahay-bahay at nagsilipat kaya ang tanging maglalagay lang ay kami at iyong mga taga-dulo.” Ang tinutukoy nito ay ang parte kung nasaan si Mang Larry nakatira. Ang mga bahay sa dulong iyon ay sobrang magkakadikit na halos pati bulungan ng katabing-bahay ay maririnig mo. Gawa sa nipa ang dingding na luma na rin. May dalawang magkakaharap na bahay sa dulo ng kalye at ang katabi niyon ay ang ilog na. Dead-end na kumbaga. Sa gitna ng kalsada ay doon ang libangan ng mga tao kung saan may basketball ring. 

Ang kabuhayan ng mga taga-roon ay pagbi-biyahe ng tricycle o `di kaya ay pedicab. Kaya lang hindi maingay sa kanila ang tunog ng mga iyon ay dahil may isang kalye roon na doon na dumadaan ang bumabyahe at diretso kalsada na. 

“E, bakit hindi pa po kayo naglalagay?”

“Maglalagay na kami. Hindi mo ba alam? Mamaya ay nakatakda nang maglagay ng decorations dito. Iyong lolo’t-lola mo muna ang hihintayin at sila ang namumuno rito.” 

“Bakit sila?” Baka mamaya ay hindi na siya kausapin ng ginang sa dami ng kanyang mga tanong dito. “Wala ba kayong barangay captain dito?” 

Naupo si Aling Mila sa kanyang tabi na suot-suot ang floral nitong summer dress. Kakaunti pa ang customer nito at hindi pa pananghalian. 

“Nasa kabilang kalye ang talagang bahay ng kapitan at maging ang barangay hall. Kaya tahimik dito ay dahil kami-kami lang ang nakatira rito. Iyong ibang bahay rito, puro paupahan ang mga iyan kaya walang mga tao. Ang lalaki nga, e. Nagsiuwian na ang nangupahan kasi nga malapit na mag-pasko.” 

Ang gaganda nga ng mga bahay at ang iba naman ay walang tao dahil lumipat na sa ibang lugar ang may-ari. Gawa lahat sa kahoy katulad sa bahay ng kanyang lolo’t-lola. 

“E, sino po ang may-ari ng mga paupahan na iyan?”

“Sa lolo’t-lola mo. Sila lang naman ang may maraming pera sa lugar na `to,” natatawang sabi ng ginang sa kanya. Maraming pera? E, sa lata nga lang nakalagay ang pera ng dalawang matanda. 

Pero dahil mas nangibabaw ang nararamdaman niyang gutom ay ipinagpatuloy ni Maliyah ang pagkain at ito na ang kanyang agahan. Matapang kasi siyang nagsarili sa pagluluto ng kanyang pagkain kaya ayan tuloy, walang ni isa ang pumapansin sa kanya maging nagtitira ng pagkain. Kaya naman na niya ang kanyang sarili. She knows how to boil water for her cupnoodles and fry an egg.

Abala siya sa pagkain nang marinig ang boses ni Jenny. “Matt! Sabay na tayo!” sigaw ng babae at nang lingunin nga niya ay seryosong naghahabol si Jenny sa lalaki na ngayon ay tila wala ring pakialam sa babae. Dire-diretso itong maglakad na para bang walang naririnig. 

Kahit kalahati pa lang ang nakakain niya ay tumayo na siya para harangan si Jenny. Hindi niya talaga ma-gets kung bakit may mga babaeng kagaya nito na mahilig maghabol sa mga lalaking nagugustuhan. 

“Babae! Halika nga!” tawag niya kay Jenny na hinawakan ang laylayan ng tshirt nito sa likuran para hindi mahabol si Matt.

“Ano ba?! May sasabihin ako kay Matt, e!” reklamo nito na inis na hinarap siya at tinanggal ang kanyang pagkakahawak sa damit nito. 

Tumaas ang kanyang kaliwang kilay. “Ayan bang sasabihin mo ay hindi pa niya alam?” tanong niya. 

Sandaling natahimik si Jenny na inayos ang nagulong buhok. Kakatapos lang nito maligo at basa pa ang buhok. “Alam na niya. Ilang beses ko nang sinabi sa kanya.” 

Nagkibit-balikat si Maliyah. “You need to read the situation. Kung matagal na pala niyang hindi pinapansin ang feelings mo, ibig sabihin huwag kang maghanap ng kasintahan dahil unang-una, sakit sa ulo iyang mga lalaki—”

“Aba, Maliyah! Huwag mo naman itulad iyang si Jenny diyan sa mga pinapaniwalaan mo,” saway ni Aling Mila sa kanya. “Hala, Jenny. Umuwi ka na at hayaan mo na muna si Matt. Mukhang mainit din ang ulo, e.” 

“Tapos ano? Hahabulin mo pa rin kahit hindi na mainit ang ulo? Ikaw nga magsabi ka ng totoo, ano ba ang nagustuhan mo sa lalaking iyan?” At dahil nga feeling close siya ay dire-diretsong itinanong niya ang mga salitang iyon sa babaeng ngayon ay mangiyak-ngiyak. 

Imbes na sagutin siya ay mas sinundan pa nito si Matt na nakalayo na sa kanila. “Sandali, Jenna!” 

“Jenny ang pangalan ko!” sigaw nito at nilingon siya. Masama ang tingin ng babae kay Maliyah. 

“Jenny, sandali!” tawag niya ulit at sumunod. Patakbo na kasing sinusundan ni Jenny si Matt. “Hintayin mo `ko at tutulungan kita.” 

At dahil nga mas matigas ang ulo nitong isa kaysa sa kanya ay hindi siya pinakinggan. Mas lalo pa nga yata nitong binilisan ang pagtakbo habang siya ay dinoble ang bilis at si Matt na ang hahabulin. Busog pa naman siya kaya medyo mabigat ang kanyang katawan. Buti na lang at leggings pa rin ang kanyang suot kaya mas madali sa kanya ang gumalaw. 

“Matt!” tawag niya sa lalaki na mabilis ang lakad. Wala man lang ito maski lingon sa kanya at mukhang sinunod nito ang sinabi niyang hindi na sila mag-uusap kahit na kailan. “Hoy!” sigaw niya at saka lang ito lumingon. Tumigil silang pareho sa paglalakad at maging si Jenny dahil hindi na niya naririnig ang mga hakbang nito. Nasa tapat sila ng mga bahay na walang nakatira. Ang tanging maingay lang ay ang nasa dulo kung saan maraming nakaparadang tricycle at may naglalaro ng basketball nang ganito kaaga. Iyon nga ang sadya ni Matt at naka-jersey shorts na ito. 

“Bakit?” supladong tanong nito. Sandaling nainis si Maliyah nang maging ganito ang reaksyon ng lalaki. Ibang-iba sa Matt na binibiro siya at binu-bwisit palagi. May pinagdadaanan ba ito ngayon? O kaya naman ay galit ito sa kanya dahil sa nasabi niya noon? Wala na siyang pakialam sa lalaki pero makikialam siya sa sitwasyon nitong babaeng habol nang habol sa lalaking walang gusto rito.

“Mag-usap nga tayo sandali.” 

“Kailangan ko nang humabol sa laro,” malamig nitong sabi. At nang tatalikod na ay nagsalita si Jenny. 

“Pwede ba tayong mag-usap, Matt?” anang babae na nasa kanyang likuran. Hindi man lang ito nagtangkang maglakad para pantayan siya at makalapit sa lalaki. Nang tingnan ni Maliyah si Matt ay wala pa rin itong reaksyon na para bang hindi naririnig ang sinabi ni Jenny. 

Agad na umatras si Maliyah at nakuha na niya ang atensyon ni Matt. Ang tanging habol lang naman niya ay mapahinto si Matt para masabi na ni Jenny ang kanina pa nitong nais sabihin sa lalaki. 

Mas nagulat nga lang si Maliyah nang mabilis at seryosong lumapit si Matt sa kanya at agad siyang niyakap nang mahigpit. Ang bango ng lalaki ngunit mas nangingibabaw ang kanyang pagtataka sa galaw nito. Akala ba niya ay galit ang lalaki?

“Matt…” tawag niya. Nasa mismong harapan na niya kasi si Jenny na naiiyak habang nakatingin sa kanila. Maliyah can see how Jenny tries to suppress her tears in front of her. 

“Sorry sa ginawa kong pagtaboy sa `yo noon, Maliyah. Mali ako, alam ko. Sana kausapin mo na ako—”

“Gusto ko lang sabihin na hindi na kita hahabulin pa, Matt," simula ni Jenny. "I mean, matagal-tagal na rin kitang ginugusto, ilang beses na akong umamin at… at ilang beses ko nang ginawa ang makakaya ko para magustuhan mo ako pero wala pa ring epekto sa `yo. Iyon lang. Sana maging masaya ka,” sabi nito at mabilis na umalis. 

Nakakatawang isipin na nakayakap si Matt sa kanya. Nakapatong ang mukha nito sa kanya kanang balikat at siya naman ay hindi ito magawang itulak dahil mas nakapokus siya roon sa sinasabi ni Jenny. Bawat kibot ng labi nito at buntung-hininga para sikaping huwag lumabas ang mga nagbabadyang luha. This woman is indeed a strong one. Maybe Jenny doesn’t want Matt to see how hurt she is just to protect her own ego. Kahit si Maliyah ay ganoon din ang gagawin pero dahil kay Jake ay umiyak siya. She can’t forget how she bursted into tears in front of that man. Gusto na lamang niyang ibalik ang oras at isampal ang pera sa mukha nito pero wala siyang kapangyarihan na gawin iyon. Baka nga mas pwedeng ibalik na lang niya ang oras na hindi niya nakilala ang lalaki. She was fine not until meeting him. Jake changed her entire plan. 

“Umalis na siya, Matt,” untag niya rito dahil hindi pa rin kumakawala sa pagkakayakap sa kanya. 

“Alam ko. Nakikita ko siyang naglalakad palayo mula rito.” Hindi sigurado si Maliyah kung ano ba ang dapat na isipin. Walang gusto si Matt sa dalaga pero bakit ang lungkot ng boses nito?

Si Maliyah na ang kusang humiwalay sa lalaki at tiningnan ito. Doon niya napagtantong nakatanaw si Matt kay Jenny na nang lingunin nga niya at tumatakbo na papalayo. When she saw Jenny’s back, Maliyah knew she was crying. It must have hurt to suddenly stop liking someone because he cannot like you back. 

“Pero seryoso ako sa sinabi ko kanina. Ako lang naman ang kaibigan mo rito, e.” 

“Gago,” bulong niya at mabilis itong tinalikuran. Nagdesisyon na lang si Maliyah na umuwi kaysa sa makipag-usap sa isang ito na tila wala sa hulog ngayong araw. Didiretso na sana siya nang may maalalang sabihin kay Matt. “Kapag siya nakahanap ng ibang magugustuhan, sinasabi ko sa `yo, saka mo pa lang malalaman kung ano ang nararamdaman niya ngayon,” aniya at tuluyan nang umalis. 

Habang papabalik siya ng bahay ay saka niya nakasalubong si Rezel na may bitbit na traveling bag. Busy ito sa kakapindot sa cellphone na maging siya ay hindi nito napansin. Kaya siguro hindi nakita ng dalawang araw ang babae ay dahil busy ito sa kakaikot sa ibang lugar ng Iloilo. Well, ito naman talaga ang sadya nito sa lugar. Baka nga talagang hindi sadya ni Rezel na pagmukhain siyang walang kwenta sa harap ng mga kasama nila sa loob ng bahay pero mas matatahimik si Maliyah kapag umalis na ito. 

Halos magkakasabay silang papasok sa gate pero nang makita siya ni Rezel ay talaga ngang hindi ito nagsalita bagkus ngumiti ng tipid. Matalino nga naman dahil ang sabi lang niya ay huwag siyang kausapin pero hindi kasama roon ang pagngiti. 

Umatras siya panandalian para makapasok si Rezel. Pinagmamasdan ito ni Maliyah mula sa likuran at nakasuot ng tanging puting lace romper ang babae. Ang kinis at puti ng balat ni Rezel pero ngayon ay tila naging mapula at ang hula niya ay nag-beach ito. Wala man lang niyaya ni isa sa mga tao sa bahay? Hindi ibig sabihin na siya kundi iyon mga lalaki na alam niyang sasama sakaling yayain nito.

Hanggang sa makarating sila sa itaas ay walang imikan. Dumiretso si Rezel sa kanang hallway kung nasaan ang kwarto nito kasama sina Daniel, Alden, at Jake habang siya ay umikot sa kaliwa kung nasaan ang kanyang kwarto na kasunod lang ng kwarto ng dalawang matanda. 

Lihim na sinundan ni Maliyah ng tingin si Rezel at ni lingon nga ay wala ito. Mabuti na rin ang ganoon. Joacquin still talks to her and Maliyah doesn’t mind him. Baka mayamaya lang ay kailanganin niya ang lalaki kaya ayos lang sa kanya. Joacquin offered her his room and even money the first time he saw her, and this is what she thinks is a better solution to pay him for his good deeds. 

Pabagsak niyang isinara ang pinto ng kanyang kwarto. Kung nandito si Alden ay malamang na mababatukan niya ito. Ayaw man niya ay inihatid niya ang dalawa sa kwarto ng mga ito. Kahit sa paglalakad ay magkaakbay pa rin ang dalawa. Malakas lang talaga ang panalangin ni Maliyah na sana ay hindi niya makasalubong si Jake at mukhang may nakinig naman sa tahimik niyang panalangin. Hanggang sa makabalik siya sa kanyang sariling kwarto ay walang Jake na nagpakita. 

Ang bukod-tanging problema na lang ng dalaga ay kung paano haharapin si Jake dahil sa nangyari. Simula kasi kagabi nang mangyari ang halik ay ni isang oras, wala pa siyang tulog! Jake’s image appears the moment she closes her eyes.