CHAPTER 2

I am well prepared going to office as early as seven o'clock in the nice morning. Bukod kasi sa heavy kong workloads sa office ay obligasyon rin ng bawat isa sa amin na hindi kaligtaan ang salu-salo ng pamilya sa hapagkainan.

Usually ay sa dinner kami nagtitipon ngunit dahil maaga ngayon ang business flight ni Dad kasama si Mommy papuntang Macau kaya ngayong almusal na lamang kami magkakasabay sa pagkain. At isa pa kailangan din na kompleto kami ngayon kasi once in a blue moon lang umuwi si Santino. Mom practically throw a family gathering everytime na nagagawi pauwi si Santino.

Pagdating ko pa lang sa dining hall namin ay sinalubong kaagad ako ng maaliwalas na mukha ni Mommy.

"Good morning to our gorgeous princess." Mom greeted me as she cheerfully throw herself to me for a morning hug.

I chuckled childishly when her palms made fun of my face. "Mommy, you might ruin my make-up. It took me ten minutes pa naman doing it." I pouted.

"Forgive me, princess. Mom's just fond of your gorgeousness." She said looking straight to my eyes. My smile become wider as she tugged my strand hairs behind my ear. Those are my bangs na humaba na.

Napalabi ako nang mabuking ko ang pamamasa sa gilid ng mga mata ni Mommy. She's always, as in always emotional everytime na nilalambing niya ako.

"Mom, it's too early for the drama. Baka tuksuhin na naman ako ng mga boys natin." Banayad kong sabi at pinahid ang ilalim ng kanyang mga mata.

Napakurap ako upang iwaksi sa isipan ko ang naaaninag ko sa tuwing nakatutok ako sa mga mata ni Mommy. Soren kasi got his rain cloud eyes from our mother. Malalim at mapanglaw ngunit ilan lang ang nakakaalam na may taglay din itong hindi ordinaryong talas na nakakubli doon.

"Let her pass, darling. She won't surely refuse to take notice her father over here." Kunwari ay patampong wika ni Dad na nakapuwesto na sa kabisera ng twelve sitters dining table namin.

Bukal sa loob na pinakawalan ako ni Mommy at pumaroon naman siya sa kusina at tinulungan ang katulong sa paghahanda ng mga pagkain. Tumungo na ako kay Daddy at humalik sa kanyang noo't sandaling yinapos ito mula sa kanyang likuran.

Daddy's girl ako kaya seloso itong si Daddy kapag hindi ko siya mabigyan ng tamang oras upang lambingin siya. Despite having a busy life ay napaglalaanan ko pa rin naman sila ng saktong panahon. It's the least that I can do to return the endless affection they're all giving me.

Paupo pa lang sana ako sa designated seat ko sa dining table nang mapansin ko ang dalawang nilalang na patungo rin sa kinaroroonan namin.

The offbeat pounding of my heart behind my chest starts to rollick upon seeing him. Diretso lang ang tingin nito ngunit alam ng puso ko na nasa akin ang buong atensyon niya. Santino's already in his casual suit while Soren is usually threw himself in a plain T-shirt and tattered jeans with a splashy white gold earing in his left earlobe at ang paris no'n ay nasa akin. He's a bad boy type who's fond of doing dirty businesses for fun. He's like that and those informations made me sick. He's much like an eligible bachelor from after dark.

Soren used to be the coldest man I've ever known. Mula nang magkaisip ako ay mailap na siya sa akin. We were like strangers living under the same roof, a kittens sharing their foods but totally unopen to one another. Unlike my twin brother, Santino who's been my personal guard, my tagapagtanggol and my best of friend ever since.

“Good morning, brothers.” Bati ko sa mga ito at matamis silang nginitian bago tuluyang umupo.

I'm not surprised when Soren neglects me and went straight to his seat across from where I am. Though I knew that it's just a part of our normal routine inside our house, can't still ignore the fact that I am offended emotionally. Kaya ko namang tiisin iyon upang walang magsuspitsa sa amin na may relasyon kami, romantically.

“Morning too, princess.” Si Santino nama'y lumapit sa akin at hinalikan ako sa tuktok ng aking ulo bago umikot at tumabi kay Soren.

Sinundan ko ito ng tingin at nang aksidente akong napatingin kay Soren ay nahuli ko itong nakatitig sa akin ng masama ngunit panandalian lang iyon.

What's up with him? I asked to myself.

Nakasanayan ko na ang awkward na salu-salo tulad ngayon ngunit dahil nandito si Santino ay hindi ko maiwasan kabahan. Abot langit ang nerbyos ko kagabi no'ng kumatok siya sa kuwarto ko. Buti na lang at na-lock ni Soren iyong pinto at nagpanggap na lang akong tulog dahil kung hindi ay nahuli sana kami sa akto.

Uumpisahan ko pa lang sana ang aking almusal nang maagaw ni Santino ang atensyon. “God, Selene! What kind of rag you're wearing?” Nanganganing puna ni Santino sa suot ko.

Pinangunutan ko siya ng noo at sandaling sinuri ang aking suot na damit. “H—hah? What rag you were saying? Amélie gave this to me and I think there's nothing wrong with it.” I defended my side.

I guess Santino was just overrating the dress. Inaano ba siya? Was it improper wearing a sheer lace up waist bodycon dress?

Santino shook his head, showing disgrace regarding with my attire. “It's wrong, completely wrong, Selene. Opisina ang pupuntahan mo at hindi club.”

I helplessly looked at Mom then to Daddy, asking for help and they got what I want right away.

“Son, let her. Selene's a woman now and she needs to enhance her physical quality to allure her admirers.” Mom said as if that's the appropriate way to deal with Santino's problem.

“Admirer, huh? Sino? Iyong palaging nagpapadala sa'yo ng bulaklak sa opisina mo?”

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Santino.

God! Paano nakarating sa kanya ang impormasyong iyon?

Ninakawan ko ng sulyap ang tahimik na kumakain na si Soren. Alam kung nagkukunwari lang siyang hindi nakikinig pero batid ko na hindi siya natutuwa sa pinagsasabi ni Santino. I even noticed the turmoil condition of his veins from his hand and the clinching of his jaw.

“Do you have got a suitor, princess?” Si Daddy naman ngayon ang naghurno sa akin. Hindi ko naman masasabi na disappointed siya sa narinig mula kay Santino at hindi ko rin tiyak na pabor siya roon kahit wala namang katotohanan ang bagay na iyon.

“W—wala naman po iyon, Dad.” Mabilis na sagot ko kay Daddy at para na rin iyon sa lahat. I don't want them to believe in that nonsense rumor, especially Soren.

“Hija, okay lang naman sa amin ng Daddy mo kung tatanggap ka na ng manliligaw. You're already twenty four and it's a horrifying and alarming dahil hanggang ngayon ay wala ka pa ring nobyo. Accept more suitors, then pick the best one.”

“Mommy, I'm good without it.” I assured them.

Geez! I hate this subject. Para akong aatakihin sa puso sa tuwing naiisip ko ang posibleng reaksyon ni Soren sa usapang ito.

“Would you voluntarily tell us if who's the unlucky guy, Selene?”

I frowned upon knowing that Santino seemly interested about the guy sending me bunches of flowers in office.

“Santi, cut the crap, okay?” Inis kong saad.

Hindi na dapat pinag-uusapan ang bagay na ito lalo pa't nandito si Soren. Baka kung anong isipin niya and knowing him, he might hunt down that hard-headed, nice guy who wants to get along with me.

Santino stubbornly smirked. “Is he the neurologist and philanthropist kuno, isn't he? I have a positive thoughts that my source is somehow reliable.” Maangas na pahayag ni Santino, bagay na nagsisimulang magpainit ng ulo ko. Napakasensitibo naman kasi nila pagdating sa bagay na iyon.

“What is his name?” Bahagyang natigilan ang lahat sa biglaang pakikisali ni Soren sa usapan.

Parang babagsak ang puso sa pinakailalim na parte ng aking sistima. God! Simpleng katanungan lang naman iyon pero tsunami na ang lagapak nito sa akin. Ito na nga ba ang iniiwasan ko, e. Ako tuloy itong kinakabahan sa mga nangyayari.

Ramdam ko na ang tensyon sa dining hall. Maging si Mommy at Santino ay parang hindi rin makapaniwala na tila may pagkawili sa paksang ito si Soren. Hindi naman kasi nito ugali ang mangialam at nasanay na kaming binabalewala lang nito ang lahat ng bagay.

“Well, according to Noémie. There's this guy named Scott de Monteviejo who's crazily head over heels in love with our sister.”

Tumangu-tango naman si Soren na tila tinatantya sa utak niya ang sinabi ni Santino.

Marahas akong napabuga at sinubukang pagbantaan ang buhay ng aking madaldal na kakambal sa ilalim ng aking utak.

Thanks to his stupidity!

Now I'm smelling upcoming trouble.

---

(continued…)