หลินลู่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพราะวันนี้เธอจะเข้าไปศึกษางานในบริษัทเพราะจะรับช่วงต่อจากพี่ชาย
"พี่ชาย ไปกันเถอะ" เธอเดินมาเกาะแขนออดอ้อน "ขยันจังเลยนะ" จางเหว่ยพูดหยอกล้อน้องสาว "ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอคะ เดี๋ยวไม่นานพี่ก็ได้วางมือให้หลินสานต่อแล้วนิ" เธอพูดเป็นนัยๆ "หื้ม พี่หรอจะวางมือ ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก" จาวเหว่ยแอบสงสัยในคำพูดของหลินลู่แต่ก็ปล่อยผ่านไป "先生,你好先生你好。" (สวัสดีค่ะท่าน สวัสดีดีค่ะคุณหนู) พนักงานต่างมาทำความเคารพให้ทายาทของตระกูลเมื่อเดินเข้ามาในบริษัท "林,这是扶摇,你的助理。 " (หลิน นี่ฟู่เหยาผู้ช่วยของน้อง) "你好男孩你可以叫瑶瑶。" (สวัสดีค่ะคุณหนู เรียกใช้เหยาเหยาได้เลยนะคะ) "是的" (จ้ะ) เธอเเสร้งยิ้มแย้มให้กับผู้ช่วยของเธอทั้งที่ในใจเธอไม่อยากรู้จักด้วยซ้ำ "นี่คือห้องทำงานของน้อง อยู่ตรงข้ามของห้องพี่ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็ถามฟู่เหยา" "แต่ถ้าไม่เข้าใจจริงๆ ก็ค่อยเดินมาถามพี่แล้วกัน" "ค่ะ งั้นน้องไปแล้วนะ ขอบคุณค่ะ" เธอยิ้มเเล้วเดินออกไปแต่ก็ไม่ทันไรใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นริษยา 'สักวันฉันต้องได้นั่งเก้าอี้ผู้บริหาร' ตุ๊ด!!! [มีอะไรครับ ที่รัก] ปลายสายพูดเสียงหวาน "ที่รักคะ บ่ายนี้มาเจอกันหน่อยได้มั้ย" เธอออดอ้อน [เดี๋ยวผมส่งโลเคชั่นไป] "มีเรื่องอะไรหรอครับ หื้ม" อนุวัฒน์นัดเธอมาที่โรงแรมหรูใจกลางเมืองทั้งสองโอบเอวกันนั่งอยู่บนเตียงนอน "นัดมาที่นี่ต้องการอะไร" เธอถามอย่างรู้ทันเพราะตอนนี้อนุวัฒน์กำลังลูบไล้เธอ "คุณก็รู้นิ" พูดจบอนุวัฒน์ก็เข้าจู่โจมเธอ ทั้งสองร่วมรักกันไปนานร่วมสองชั่วโมงจึงนอนกอดก่ายกันบนเตียง "คุณพอจะหายาตัวนี้ได้มั้ย" เธอส่งภาพยาให้เขาดูตามที่แม่เธอเคยบอกไว้ถ้ามีเรื่องจำเป็นต้องใช้ "ไม่ มีปัญหา" พูดจบก็กอดหอมเธอ "อื้ออ พอก่อนหลินยังคุยไม่จบเลย" เธอหันหน้าหนีจากการจู่โจมของเขา "หลินต้องการพรุ่งนี้ หรือไม่คืนนี้ก็ยิ่งดี" เธอพูดอย่างจริงจัง "แล้วผมจะได้อะไร" "คืนพรุ่งนี้หลินจะมาค้างด้วยนะคะ จุ๊บ" เธอลูบใบหน้าของเขา ไม่นานทั้งสองก็สร้างความสุขอีกครั้งก่อนที่จะเเยกย้าย ฟอดด!! จะไปแล้วหรอยังไม่หายคิดถึงเลย อนุวัฒน์กอดเธอจากทางด้านหลังตอนที่เธอกำลังสวมใส่เสื้อผ้า "ไม่งอแงนะคะ พรุ่งนี้เราค่อยเจอกัน เรื่องนี้เรียบร้อยเมื่อไหร่หลินจะมารับคุณไปอยู่ด้วยกันที่บ้าน บ้านของเรา" เธอหันหน้ามาพูดกับเขา "สัญญาแล้วนะครับ" "ค่ะ หลินรักคุณนะ จุ๊บ" "ครับ ผมก็รักหลินเหมือนกัน" เธอเดินเข้ามาในบ้านด้วยสภาพอ่อนเพลียเพราะร่วมรักนานหลายชั่วโมงกับอนุวัฒน์แต่ก็ไม่พ้นสายตาพี่ชาย "ไปไหนมา ทำไมกลับบ้านมาตอนนี้!" เสียงเข้มดังเอ่ยขึ้นที่บรรไดบ้าน "อึกก พี่ชาย ทำไมไม่นอนคะ" "พี่ถามว่าไปไหนมา!!" เสียงเข้มตะคอกออกมา "หลินไปบ้านเพื่อนมา" "เพื่อนกันทำไมต้องจูบกันด้วย แล้วบ้านเพื่อนของเธอหรออยู่ที่โรงแรม" "นี่พี่ให้คน แอบตามหลินหรอ" "พี่บอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าให้เลิกยุ่งกับมันทำไมเธอไม่เชื่อฟังพี่" "หลินโตแล้ว หลินดูแลตัวเองได้ พี่ไม่ต้องมาสั่งหลิน" เธอพูดขึ้นเถียงเขา "ก็มันเป็นแมงดา เธอจะไปเชื่อมันทำไม มันมีดีอะไรหรอหลิน" "ก็ วัฒน์เขาเป็นคนดี เขารักหลิน และเราสองคนก็รักกันพี่ไม่เข้าใจหรอก" "หรอ ที่ผ่านมาพี่ไม่ให้ความรักกับเธอหรือไง ถ้ามันดีจริงธุรกิจที่ประเทศไทยของมันคงไม่เจ็งจนต้องหนีหนี้มาอยู่ที่ฮ่องกงหรอก" "ความรักของพี่กับความรักของวัฒน์มันไม่เหมือนกัน" "มันรักเธอหรือรักเงินเธอกันแน่ ถ้าเธอยังยืนยันที่จะคบกับมันพี่จะหักเงินเดือนเธอ" จางเหว่ยพูดจบก็เดินขึ้นห้องไปเหลือไว้เพียงหลินลู่ที่โกรธจนหน้าแดง 'หลินไม่ผิดนะเพราะพี่บังคับให้หลินต้องทำแบบนี้เอง' แล้วเธอก็เดินขึ้นห้องไปโดยไม่พูดไม่จากับจางเหว่ยอีกเลย "ยัยหลินไปไหน ทำไมไม่ลงมาทานข้าว ไปเรียกสิจะไปทำงานมั้ย" "小姐,你从今天早上就出去了。" (คุณหนู ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะท่าน) สาวใช้ที่เป็นคนสนิทของหลินลู่พูดออกมา "去哪里,跟谁?雅琳告诉你了吗?" (ไปไหน ไปกับใคร ยัยหลินได้บอกหรือเปล่า) "你还没有通知我。" (คุณหนูไม่ได้แจ้งดิฉันไว้เลยค่ะ) "好吧,让我们继续工作。" (อืม ไปทำงานต่อเถอะ) chat Lin Lu 张伟 : 如果她還堅持和他約會,我就給她減薪。(ถ้าเธอยังยืนยันจะคบกับมันพี่จะตัดเงินเดือนเธอ) 林璐 : 是的,你可以為所欲為。林永遠不會和Wat分手。(ค่ะ พี่จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ หลินจะไม่มีวันเลิกกับวัฒน์) "ถ้าพี่ชายคุณไม่ให้เราคบกันผมคงต้องถอย" อนุวัฒน์เเสร้งตัดพ้อ "ไม่พูดแบบนี้สิคะ หลินรักคุณนะ" เธอจับเข้าที่ใบหน้าของเขาพร้อมประกบจูบอนุวัฒน์อย่างเร่าร้อน อื้มมม!!! ทั้งสองล้มตัวลงนอน เธอเดินเข้ามาในบริษัทเพื่อที่จะเดินตามแผนต่อไป "你好男孩" (สวัสดีค่ะคุณหนู) "你在會議室等你。" (ท่านรอคุณหนูที่ห้องประชุม) เธอเดินผ่านผู้ช่วยไปโดยไม่พูดอะไร "扶搖你怎麼了?" (คุณหนูเธอเป็นอะไรหรอ ฟู่เหยา) "我偷偷得知我在和你吵架。所以你的工資被砍了。" (ฉันแอบรู้มาว่าทะเลาะกันกับท่าน คุณหนูเลยโดนตัดเงินเดือน) "林先生的男朋友會不會吵架?我看到一個這樣的謠言。" (คงจะทะเลาะกันเรื่องแฟนคุณหลินหรือเปล่า เห็นมีข่าวลือบอกแบบนี้) "當你可以停止八卦你的老闆工資將單獨扣除。" (พอๆ เลิกนินทาเจ้านายได้แล้ว เดี๋ยวโดนหักเงินเดือน แยกๆ) "พี่ชาย หลินมีเรื่องจะคุยด้วย"วันเกิดมาเฟียหนุ่มทั้งสองครอบครัวนั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาหลังจากไม่ค่อยได้เจอกันมาเกือบเดือนมีความสุขมากๆนะลูก ท่านอีริค มารดาของมาเฟียหนุ่มอวยพรบุตรชายคนเดียวของตระกูล"ม๊าขอให้ลูกมีีความสุขมากๆ ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ" นายหญิงปภาภัทรอวยพรลูกชาย"ขอบคุณครับป๊าม๊า""ม๊าก็ไม่มีอะไรมาก มีความสุขมากๆนะลูก มีหลานให้ม๊าเยอะๆล่ะ" คุณหญิงเจียอีขอหลานอีกคน"อีกไม่นานครับม๊า""ป๊าก็อยากอุ้มหลานอีกคน" ท่านจางเหว่ยพูดอย่างขบขัน"ส่วนรินก็ขอให้พี่มีความสุขมากๆ นะคะ รินรักพี่นะ แด๊ดดี๊สุดหล่อของเด็กๆ"ทั้งสองครอบครัวทานข้าวอิ่มตอนนี้แยกย้ายกันขึ้นห้องไปกันหมดแล้วทั้งสองเดินมาส่งลูกๆ เข้าห้องนอนแล้วกลับเข้าห้องตัวเอง เพราะเธอเตรียมเซอร์ไพรส์บางอย่างให้สามี"หลับตาสิคะ" เธอเดินมาตรงหน้าเขาทันที่เดินมาถึงห้องsdsสักพักมีกล่องบางอย่างวางไว้ในมือของเขามาเฟียหนุ่มลืมตาขึ้นมาก็วางกล่องไว้บนเตียงแล้วรีบเปิดดู แต่พอเห็นหน้าข้างในแล้วหัวใจแกร่งแทบกระเด็นออกมาเพราะความดีใจปนตื่นเต้น"ฮรึก จริงหรอครับ ไม่ได้หลอกพี่นะ" แต่แล้วน้ำตามาเฟียก็ไหลออกมา"จริงสิคะ ไหนดูซิ คุณพ่อสุดหล่อร้องไห้ทำไมคะ" เธอเช็ดน้ำต
เอี๊ยด อ๊าด เอี๊ยดอ๊าด!! เสียงขาเตียงดังขึ้นไม่ขาดสายเนื่องจากคู่รักที่กำลังโหมไฟราคะใส่กันและกัน"ฮึกก อ๊าา อ๊ะ อร๊ายย อ๊าๆ" หญิงสาวครวญครางอย่างสุดเสียงเนื่องจากรองรับแรงกระแทกจากสามีตัวโตเพราะคนเอาแต่ใจต้องการลูกชายอีกคนไม่สืบต่อธุรกิจอ๊า! ปั่กกก ปั่กก ปั่กก มาเฟียหนุ่มกระแทกแก่นกายใหญ่ใส่ร่องรักของภรรยาอย่างเเอาเป็นเอาตายอึกกก อ๊า หญิงสาวฟุบหน้ากับหน้าอกแกร่งเนื่องจากโดนสามีอุ้มอยู่ตั่บบ ตั่บบบ ตั่บบบ อ๊าส มาเฟียหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักสีขาวเข้ามดลูกเมียรักเต็มที่เพราะหวังว่าลูกชายคนเล็กของเขาจะมาเกิดสักทีแฮ่ก แฮ่ก หญิงสาวหายใจเหนื่อยหอบบนอกของสามีเนื่องจากเขาทำรักกับเธอตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนตอนนี้สี่ทุ่มกว่าเธอยังไม่ได้พักให้หายเหนื่อยเลย"เหนื่อยขนาดนั้นเลย?" มาเฟียหนุ่มแกล้งหยอกล้อภรรยารัก"ชิส์ ไม่ได้อึดเหมือนพี่นิ" เธอมองค้อนใส่เขา"หึ ทำให้พี่หน่อย" มาเฟียหนุ่มเดินมานั่งที่โซฟาโดยที่เธอยังอยู่บนตักแกร่ง"รู้หรือเปล่าว่าเราไม่จำเป็นต้องทำที่เตียงตลอด" มาเฟียหนุ่มจับเอวเธอไว้และกระแทกแก่นกายสวนเข้าไปในร่องสวาทเน้นๆ"โอ้วว เสียวมากเมียจ๋า" "อึกก อ๊าส์ เสียวๆ ฮือ จุกด้วย อ๊า" เธอคร
หลังจากที่หลินลู่ฟื้นตัวเธอก็เข้าเรือนจำโดยไม่มีการประกันตัว เพราะกดหมายของฮ่องกงแรงมาก เธอจึงโดนข้อหาติดคุกตลอดชีวิต วินาทีที่เธอรับรู้เธอแทบจะอยากตาบลงตรงนั้น ส่วนจางเหว่ยก็ยังรักและห่วงใยน้องสาวคนเดียวของเขา ต่อให้ต้องโดนตราหน้าว่าโง่บรมเขาก็อยากจะช่วยเธอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้อาจจะให้เวลาหลินปรับตัวและสำนักจริงๆ แต่ถ้าไม่ก็คงต้องปล่อยไว้อย่างนั้น อยู่ในเรือนจำตลอดชีวิต ก็เหมือนตายทั้งเป็น นรกบนดิน"เด็กใหม่หรอเราอ่ะ" นักโทษหญิงคนอื่นเดินเข้ามาทักทายเธอด้วยสีหน้าไม่ค่อยเป็มมิตรเธอเกรงกลัวผู้หญิงร่างท้วม "คะ ค่ะ""ไม่ต้องกลัว พวกฉันแค่รับน้อง" พูดจบเธอก็โดนเหมือนที่เธอเคยทำกับหลานสาวตัวเอง ตอนนี้เธอเหมือนตายทั้งเป็นเจ็บเจียนตาย"ฮรึกก แม่ หลินอยากไปหาเเม" เธอร้องไห้ออกมาด้วยความทุกข์ทม"ฮือออ พี่ชาย หลินขอโทษฮือ" ตอนนี้เธอรู้ซึ้งแล้วถ้าย้อนเวลากลับไปเธอคงไม่ทำแบบนี้เธอสำนึกผิดแล้วจริงๆ'อันที่จริงตอนแรกผมกะจะส่งคนไปอยู่ในเรือนจำกับหลินลู่อยากให้เธอได้รับความเจ็บปวดเหมือนที่เธอทำกับภรรยาของผม''แต่มาคิดดูอีกครั้ง ผมไม่อยากให้กรรมทุกอย่างที่ผมเคยทำไปตกถึงลูกที่จะเกิดมาของผม''ฉันอภัยให้
หลินลู่มาทำงานตามปกติแต่เธอหารู้ไม่ว่าเวลาของเธอหมดไปแล้ว"林小姐,警察來找你了。" (คุณหลินคะ ตำรวจมาขอพบ) ฝู่เหยาวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในห้องทำงาน"有什麼已經宣布的嗎? " (อะไรหรอ ได้แจ้งไว้หรือเปล่า) เธอนั่งไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร'เรื่องผ่านมาเป็นเดือนเเล้ว หลักฐานก็ไม่มี คงไม่มีอะไรหรอกมั้งน่าจะเรื่องของวัฒน์' เธอคิดในใจ"林總,還是去會議室吧,大家都在等著呢。" (คุณหลินไปที่ห้องประชุมดีกว่าค่ะ ทุกคนรออยู่)"每個人?" (ทุกคน?)เธอเดินตามผู้ช่วยไปที่ห้องประชุมเพราะเธอก็อยากรู้ใจจะขาด"เชิญนั่งครับ" มือขวาคนสนิทของมาเฟียหนุ่มพูดกับเธอ"มีอะไรหรอคะ" เธอค่อยๆนั่งแล้วถาม"我們逮捕你企圖殺死你的兄弟。 " (เราขอจับกุมคุณข้อหาพยายามฆ่าพี่ชายของคุณ)"什麼!?不要誹謗我我會起訴你們所有人。" (อะไรนะ!? อย่ามาใส่ร้ายฉัน ฉันจะฟ้องพวกแกให้หมด) เธอลุกขึ้นโวยวาย"คุณน้า มอบตัวเถอะค่ะ โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา" ลี่หลินเธอพูดขึ้นมา"แก แกใช่มั้ย แกจะมายึดบริษัทของฉันใช่มั้ย" หลินลู่ตรงเข้ามาจะทำร้ายหลานสาวตัวเองแต่มาเฟียหนุ่มโอบกอดเธอไว้และสั่งให้การ์ดที่อยู่ในห้องล็อคตัวเธอไว้ เพราะตอนนี้เธออาละวาดอย่างไม่ใช่เธอเมื่อก่อนหน้านี้"ไม่มีใครทำอะไรคุณน้าหรอกค่ะ คุณน้าทำร้ายพ่อของลี่ทำ
"หมอคะ ตอนนี้พี่ชายฉันเป็นยังไงบ้าง" หลินลู่มาโรงพยาบาลพร้อมกับลูกน้องคนสนิทของพี่ชายเธอหลังจากที่เธอเก็บหลักฐานทั้งหมดไป"คนไข้มีอาการหัวใจวายเฉียบพลันจึงเกิดอาการช็อกและหมดสติไป คนได้เป็นอัมพาตแต่เราสามารถทำให้เป็นเหมือนเดิมได้ด้วยการบำบัดเพราะคนไข้ตกบรรไดและหัวใจล้มเหลวจึงค่อนข้างหน้าเป็นห่วงครับ""แต่มีอีกเรื่องครับ คือทางเราพบสารชนิดหนึ่งที่เป็นการทำลายส่วนต่างๆของระบบในร่างกาย และเป็นยากระตุ้นโรคหัวใจจะเรียกได้ว่าเป็นสารพิษก็ได้ครับ""ก่อนหน้านี้คนไข้ทานอะไรหรือแพ้อะไรมาหรือเปล่าครับหมอจะได้เขียนประวัติ""ฉันไม่ทราบว่าพี่ชายฉันทานอะไรลงไปนะคะเพราะฉันอยู่ในห้อง แต่เมื่อตอนเย็นเราสองคนทานอาหารกันตามปกติแต่เป็นอาหารโปรดของพี่ชายฉัน เราทานกันมานานแต่ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ""พี่ชายฉันจะดีขึ้นเมื่อไหร่คะ""ตอนนี้หมอยังให้คำตอบไม่ได้ เพราะยาไปกระตุ้นหัวใจแรงเกินไปจนพี่ชายของคุณรับไม่ไหวและหมดสติไป แต่เคยมีคนไข้มารักษาอาการแบบนี้คล้ายๆ กัน แต่ก็หลับไปประมาณหนึ่งเดือนกว่าๆ""หลิงเถียน เฝ้าพี่ชายไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเข้ามา" เธอบอกกับลูกน้องคนสนิทพี่ชาย"เอ่อ ครับ" แม้จะสงสัยอยู่บ้างแต
เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องจินตนาการของผู้เขียนแต่งเขียนขึ้นมาเอง ห้ามลอกเลียนแบบการกระทำนี้เด็ดขาดนะคะ โปรดอ่านด้วยความเข้าใจ ขอบคุณค่ะ**************************************************"พี่ชาย หลินมีเรื่องจะคุยด้วย" เธอเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องทำงานของจางเหว่ยด้วยรอยยิ้ม"ไม่มีเงินใช้หรอถึงซมซานกลับมา" จางเหว่ยพูดประชดเธอ มีเพียงหลินลู่ที่เก็บความโกรธทำไว้ในใจหลินแค่จะมาบอกว่าหลินเลิกกันกับวัฒน์แล้วนะคะ หลินรู้แล้วว่าเขามีเกาะหลินเพราะหลินพึ่งเห็นเขาเดินเข้าโรงแรมไปกับผู้หญิงรุ่นแม่เหมย"เมื่อเช้าเธอพึ่งไปอยู่กับมันมานิ พี่จะเชื่อเธอได้ยังไง" จางเหว่ยพุดอย่างรู้ทันเธอ"มันก็จริงค่ะ แต่หลินให้คนตามวัฒน์หลินเลยพึ่งตาสว่างเมื่อตอนบ่ายๆ" เธอแสร้งหน้าเศร้า"หลิน ฮรึกก หลินรักเขามากแต่ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับหลินดวย ฮือออ" เธอร้องไห้ออกมาจนพี่ชายของเธอเดินเข้ามากอดปลอบใจ"ไม่เป็นไรนะ เธอยังมีพี่ พี่ชายคนนี้ที่รักเธอเหมือนกัน" จางเหว่ยพูดปลอบน้องสาว แต่กลับเป็นหลินเองที่สะอึกเพราะคำว่ารักของพี่ชายต่างแม่ของเธอ แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเพราะคำสอนของแม่ผุดขึ้นมา ทุกอย่างของตระกูลเฟยหมิ