3RD UPDATE. SINO SA TINGIN NIYO ANG SPY? HAHAHA MAKAKAHULA MAY SURPRISE YIEEE
Nang makita niyang nagbago ang ekspresyon nito, tinanong siya ni Devon, "Anong problema? May naalala ka ba?" "Devon, may kailangan akong kumpirmahin. Babalik na muna ako." Nang makita niyang paalis na ito, dumilim ang tingin ni Devon. Bigla siyang tumayo at hinawakan ang kanyang pulso, marahang bumulong, "Roxanne, pwede kang magtiwala sa akin. Nilinaw ko na kay Daphne at nakipaghiwalay na ako sa kanya. Umaasa akong bibigyan mo ako ng pagkakataong protektahan ka." Seryoso ang tono nito, pero tinanggal ni Roxanne ang kamay niya na para bang may tumusok sa kanya. "Devon, mula nang maghiwalay tayo, imposibleng magkabalikan tayo. Kahit nakipaghiwalay ka kay Daphne, hinding-hindi na ako lilingon pabalik." Pagkasabi niya nito, agad siyang umalis. Habang pinagmamasdan ni Devon ang papalayong likuran ni Roxanne, kita sa mukha niya ang pagkadismaya. Alam niyang labis ang pagkadismaya ni Roxanne sa kanya at hindi niya basta-basta makukuha ang isa pang pagkakataon. Pagkalabas ng opisina ni De
Ang sunod niyang balak ay palakihin pa ang isyung ito. Hangga’t hindi naiipit si Roxanne sa desperadong sitwasyon, hindi niya kailanman gugustuhing manatili sa kanya nang kusa. Unti-unting lumalim ang ngiti sa labi ni Miles. Naniniwala siyang makakasama na niya si Roxanne sa lalong madaling panahon. Sa pagbabalik pauwi, humagulgol si Frizza sa loob ng taxi. Hindi niya inakala na ang unang lalaking minahal niya ay gagamitin lang siya upang siraan si Roxanne na kanyang sariling pinsan. Pagdating sa bahay, muli siyang umiyak. Matapos ang ilang oras, unti-unting kumalma ang kanyang emosyon. Aakmang tatawagan na niya si Roxanne upang ipaalam ang lahat nang biglang lumitaw ang isang balita sa itaas ng screen ng kanyang cellphone. [Ang experimental data ng PharmaNova ay na-leak, at mismong isang drug researcher ang may kagagawan. Isa nga ba itong paghihiganti o isang paraan para kumita ng pera?] Mabilis na pinindot ito ni Frizza at nakita niyang isang marketing account ang naglabas ng bal
"Nag-aalala lang ako sa'yo..." Hindi nagpakita ng anumang reaksyon si Roxanne sa sinabi niya at tinitigan lang ito nang kalmado. "Devon, hindi ko kailangan ang pag-aalala mo." Bahagyang kumunot ang noo ni Devon at mahinang sinabi, "Roxanne, alam kong galit ka pa rin sa nangyari noon.." Pinutol siya ni Roxanne na may bahagyang pagod na ekspresyon. "Hindi ako galit. Tapos na tayo. Kahit ano pang gawin mo, hindi na ako babalik sa'yo. Gusto kong magpahinga, umalis ka na." Matapos sabihin iyon, diretsong isinara ni Roxanne ang pinto. Nanatili si Devon sa harap ng pinto sandali bago tuluyang lumakad palayo. Bumalik si Roxanne sa sofa, iniisip kung paano malalaman ang totoo.Ngayon ay naghahanda nang magsampa ng kaso ang PharmaNova laban sa Neurovex. Ang taong gumamit ng kanyang computer upang magpadala ng email sa kanila ay siguradong may naunang koneksyon sa mga tao roon. Kung magsisimula sila sa NRV, baka mas mapadali ang imbestigasyon. Sa pag-iisip nito, tinawagan ni Roxanne si Secre
Tinawag niya ang kanyang sekretarya sa opisina at malamig na sinabi, "Kontakin mo si Antonio at ipaghanda ang pagsira kay Roxanne." Nakita ng sekretarya ang basag na cellphone sa sahig, yumuko, at sinabing, "Opo, Sir, aayusin ko agad." Nang matanggap ni Antonio ang tawag, kasama niya ang kanyang kasintahan para sa isang prenatal checkup Nang malaman niyang kailangan niyang kumilos laban kay Roxanne, nag-alinlangan siya. Ang alam niya, pinapapunta lang siya ni Vincent para takutin si Roxanne, hindi para saktan ito nang totoo. Noong unang lapitan ni Vincent si Antonio, problemado ito sa hinihinging 660,000 na dowry ng mga magulang ng kanyang kasintahan. Sinabi ng mga ito na kung hindi siya makakabayad, dadalhin nila ang kasintahan niya sa ospital para ipalaglag ang bata. Dahil sa kawalan ng pag-asa, tinanggap ni Antonio ang isang milyong piso mula kay Vincent kapalit ng pagsunod sa utos na sundan at takutin si Roxanne. Sinabi rin ni Vincent sa kanya na si Roxanne ay anak ng dating ma
Napailing ang company director sa narinig mula kay Devon.Tiningnan siya ni Devon at mariing sinabi, "Babayaran ko lang ito kung mapapatunayang siya talaga ang may kasalanan." "Sino pa ba kung hindi siya? Ang email ay ipinadala mula sa kanyang computer, hindi ba totoo ‘yon?" Kung hindi lang siya natatakot na mahirapan siya kay Devon, baka nasabi na niya nang direkta na pinoprotektahan lang niya si Roxanne. "Tama, mula sa kanyang computer iyon, pero wala pang ebidensya na may kaugnayan siya sa nagpadala ng email." "Iyon na mismo ang ebidensya! Ano pang ibang patunay ang hinahanap mo? Mr. Devon, ayaw mo bang bayaran ang halagang ito?" "Sir, ang pinag-uusapan natin ngayon ay ang eksaktong halaga ng kabayaran, hindi kung handa akong bayaran ito o hindi." Napailing si Mr. Perez at hindi na nagsalita pa. Matapos ang isang oras ng pag-uusap, napagkasunduan ang kabuuang kabayaran na 1.56 bilyon. Nang matapos ang pulong, lumapit si Mr. Perez kay Devon, "Mr. Devon, payo ko lang, alisin m
Ngumisi si Miles sa kanya, "Huwag kang mag-alala, sundin mo lang ang sinabi ko at hindi mapapahamak ang nanay mo.”Tinitigan siya ni Frizza nang may galit, nanginginig ang labi sa pagkakakuyom ng kanyang mga ngipin, "Miles, hindi ko akalaing hindi mo tutuparin ang pangako mo! Ang tanga ko para umasa sa isang traydor na kagaya mo!" Naalala niya kung paano siya tinakot nito para umutang ng dalawang daang libo kay Roxanne, at hindi niya alam kung ano pa ang ipapagawa nito sa kanya sa susunod. Napuno ng kawalan ng pag-asa ang kanyang puso. Wala na bang paraan para mailantad ang tunay niyang pagkatao? Tinitigan siya ni Miles mula ulo hanggang paa. Hindi siya naaawa sa mga luha sa pisngi ni Frizza, bagkus ay naiinis pa siya. Hinawakan niya ang baba nito at dahan-dahang sinabi, "Bukas ng umaga, pupunta ka sa opisina para ipagbigay-alam si Roxanne. Ang dalawang daang libong ibinigay niya sa’yo ngayong gabi ay kabayaran para sa katahimikan mo." Nanlaki ang mata ni Frizza at agad na umiling
Natigilan si Frizza sa tanong ni Roxanne. Matagal bago siya nakapagsalita. "Mahalaga ba ito? Hindi ba sapat na malaman mong ako ang may gawa nito?" "S'yempre mahalaga. Kapag dumating ang mga pulis, itatanong din nila ang mga detalyeng ito. Kung hindi magtutugma ang sagot mo sa NRV, ibig sabihin may iba pang nasa likod mo." Kung ang mga tao ng NRV ay talagang gusto ang experimental data ng PharmaNova mula pa sa simula, hinding-hindi nila ito ilalabas sa publiko dahil alam nilang haharap sila sa kaso. Ngayon na nailabas na ito, ibig sabihin hindi nila kailanman intensyon na kunin ang data, kundi ang pabagsakin lang ang PharmaNova. Ang pinaka-mahalagang bagay ay matapos niyang pagdudahan si Frizza, sinuri niya ang surveillance. Totoong kinukuha ni Frizza ang pagkain niya sa cafeteria araw-araw. Hindi ito nahinto kahit kailan sa surveillance, kaya wala siyang pagkakataong bigyan si Roxanne ng pampatulog o kung ano pa man. Kinagat ni Frizza ang ibabang labi niya, huminga nang malalim,
Ibinaling ni Roxanne ang kanyang mga mata sa kumukulong sabaw sa palayok at nanatiling tahimik. Sa sandaling iyon, tanging tunog ng pagpuputol ng gulay ni Devon at ang ingay ang maririnig sa kusina. Matapos niyang tapusin ang paghiwa ng patatas, tiningnan siya ni Roxanne at sinabing, "Pumunta ka muna sa sala at magpahinga sandali. Ako na ang tatapos dito." Hindi talaga akma ang kanilang relasyon para magluto nang magkasama. Maliwanag na nagsimula nang magsisi si Roxanne. Dapat ay tinanggihan na niya si Devon nang nasa pintuan pa lang ito. Tiningnan siya ni Devon nang ilang segundo bago tuluyang tumango. "Sige." Nang makalabas na siya ng kusina, saka lang nakahinga nang maluwag si Roxanne. Matapos itapon ang sabaw sa palayok, walang pag-aalinlangang hinugasan niya ito at sinimulang igisa ang hiniwang patatas. Makalipas ang sampung minuto, dinala niya ang pagkain at sabaw palabas ng kusina, ngunit laking gulat niya nang makitang nakatulog na si Devon sa sofa. Saglit siyang natigil
Tahimik si Roxanne. Siyempre, ayaw pa rin niyang sumuko, pero ito ang pinakamainam na solusyon na naiisip niya sa ngayon.Kamakailan lang, panay ang panaginip niya na kinukuha ni Devon si Lance mula sa kanya. Kaya tuwing paggising niya sa umaga, ang unang ginagawa niya ay tiyaking nasa tabi pa rin niya si Lance.“Pero… wala na akong ibang paraan kung hindi ko ilalayo si Lance…”Tahimik si Donovan ng ilang sandali bago mahinahong nagsalita, “Roxanne, huwag kang mag-alala. Nawalan ng alaala si Devon. Maaaring hindi niya na gustuhing kunin si Lance mula sa iyo. Ang pinakaimportanteng gawin mo ngayon ay ayusin ang iyong pananaw at huwag masyadong magpaapekto.”Kagat ni Roxanne ang kanyang labi habang pabulong na sinabi, “Naiintindihan ko naman ang sinasabi mo, pero hindi ko maiwasang mag-isip…”“Babalik ako bukas. Magkita tayo at pag-usapan natin ito. Sigurado akong may mas mabuting paraan.”“Sige.”Pagkababa ng tawag, nag-isip si Donovan sandali at tinawagan ang kanyang sekretarya, “Maki
Walang emosyon sa mukha ni Devon habang nakatingin kay Irene, bahagyang kumitid ang mga mata niya, tila pinag-iisipan kung totoo ang sinabi nito.Kinabahan si Irene at tinitigan siya habang mariing nakakagat ang labi.Nang tila hindi na niya kaya, malamig na nagsalita si Devon, "Huwag mo nang ulitin 'yon."Bumagsak si Irene sa silya nang mawala ang anino ni Devon sa pintuan ng silid. Pawis na malamig ang bumalot sa kanyang likod.Paglabas niya sa restaurant, dumiretso si Devon sa branch ng kompanya. Sa labas ng opisina, naghihintay na si Secretary Kenneth."Mr. Devon, narito po ang mga dokumentong kailangang pirmahan."Binuksan ni Devon ang pinto at pumasok sa opisina. Matapos pirmahan ang mga dokumento, tiningnan niya si Secretary Kenneth, "Sabihin mo kay Chris na siya na ang magbalik ng mga dokumento sa opisina ko. Dito ka muna sa Manila at ikaw ang pansamantalang hahawak sa puwesto niya. Hindi tulad sa bayan ang sitwasyon dito. May mga bagay na hindi niya kayang hawakan."Bahagyang
"Is that so?? O ayaw mong palalain ang sitwasyon kaya gusto mong isuko ko ang karera ko. Ang dahilan? Ayaw mong makita ako sa tabi ni Devon." May ngisi si Paris sa labi, pero walang init sa kanyang mga mata."Tingin mo masisindak ako sa yabang mo, Irene?"Lalong pumangit ang mukha ni Irene. "Hindi ko inakalang sa loob ng limang taon ay magiging magaling ka sa pananalita, pero naisip mo na ba kung paano nito maaapektuhan ang mga taong nasa paligid mo?"Mabilis na kumislap ang panunuya sa mga mata ni Paris. "Irene, parang nawala na ang katinuan mo dahil sa pag-ibig nitong mga nakaraang taon. Nasa Manila tayo, hindi sa probinsya, at ang laboratory namin ay may napakaraming matagumpay na research project. Kahit isa lang ang ilabas namin, tiyak na maraming tao ang magkakainteres. Sa palagay mo ba kaya ng pamilya niyo na kontrolin ang buong bansa?"Hindi niya talaga maintindihan kung saan kinukuha ni Irene ang lakas ng loob para sabihing madali nilang masisira ang laboratoryo nila. Naimbesti
[Miss Paris, sinabi sa akin ni Chris na may anak ka na.]Nanlumo si Paris. Tinitigan niya lang ang mensahe nang walang imik. Ilang minuto ang lumipas bago siya nakapag-reply kay Secretary Kenneth.Bandang alas nuwebe ng gabi, matapos niyang tiyaking tulog na si Lance, pinakiusapan ni Paris ang yaya nito na bantayan ito sa kwarto. Pagkatapos ay nagpalit siya ng damit at naghanda nang umalis."Miss Paris, gabi na. Saan ka pupunta?""May aasikasuhin lang ako sa laboratory. Susubukan kong makauwi bago mag-alas dose."Tumango naman ang yaya. "Sige, mag-ingat ka."Halos alas diyes na nang makarating si Paris sa lugar na napagkasunduan nila ni Secretary Kenneth.Pagpasok niya sa restaurant, tumayo si Secretary Kenneth at kumaway sa kanya.Dumilim ang mga mata ni Paris habang papalapit siya at naupo sa tapat ng lalaki."Secretary Kenneth, nandito na ako. Sabihin mo na ang pakay mo."Sandaling natigilan si Secretary Kenneth habang pinagmamasdan si Paris, na ngayo'y ibang-iba na sa Roxanne liman
Nang makita ni Devon ang gilid ng mukha ni Lance, tila may naramdaman siyang pamilyar na pakiramdam, ngunit hindi niya maalala kung saan niya ito nakita.Bago pa niya ito mapagmasdan nang maigi, naisuot na ni Paris ang mask kay Lance.Tumayo si Paris at hinarap sina Devon at Chris, pilit na kalmado ang tono. “Mr. Devon, Secretary Chris, what a coincidence.”Tumango si Devon. “May proyekto kasi ang kompanya sa amusement park, kaya pumunta kami para inspeksyunin ito.”Habang nagsasalita siya, napatingin si Devon sa batang hawak ni Paris sa harap niya.Tinitigan din siya ng bata. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, may kakaibang pakiramdam ang biglang sumagi sa dibdib ni Devon.Hindi siya mahilig sa mga bata. Para sa kanya, abala lang ang mga ito. Pero sa unang sulyap pa lang sa batang ito, hindi niya maramdaman ang pagkainis.“Sino ang batang ito…”Awtomatikong itinago ni Paris si Lance sa likuran niya. Nang mapagtanto niyang masyado iyong halata, pinilit niyang panatilihin ang isang ma
Malamig ang ekspresyon ni Devon sa narinig mula sa pinsang si Henry, "Baka nagkamali ka lang ng tingin.""Talaga! Nagmamadali ako noon kaya hindi ko na nakuhanan ng litrato. Pero makakapagsumpa ako, kung ikaw mismo ang makakakita, siguradong magugulat ka. Sa totoo lang, pinaghihinalaan kong baka anak mo sa labas iyon na naglalakad-lakad lang sa labas, ano?" Natatawa pang sabi ni Henry."Kung wala ka nang ibang sasabihin, ibababa ko na ang tawag.""Uy, sandali lang… May pag-asa pa bang makakuha ng parte sa amusement park project na balak pagbidahan ng Pharmanova?""Pumunta ka sa branch bukas para pag-usapan natin."Pagkasabi nito, ibinaba ni Devon ang tawag.Kakatapos pa lang niya ilapag ang telepono nang bigla ulit itong tumunog.Nang makita niyang si Irene ang tumatawag, nanlabo ang kanyang mga mata. Pagkaraan ng ilang segundong pag-iisip, sinagot niya ito."Ano'ng problema?""Ah Devon, kalimutan mo na lang ‘yung sinabi ko nung isang araw. Kung ayaw mo pa ring magpakasal ngayon, hindi
Nanlaki ang mga mata ni Paris sa gulat, pagkatapos ay tumingin kay Devon."Hindi...Bakit ko naman sasabihin 'yan Mr. Devon?"Tinitigan siya ni Devon gamit ang kanyang malalim na mga mata, puno ng mga emosyon na mahirap basahin."Kung hindi, bakit ka lumalayo sa akin?"Nanigas ang katawan ni Paris saglit bago siya mabilis na umayos ng upo, ibinaba ang tingin at mahinang nagsabi, "Kasi... ayokong makaistorbo sa trabaho sayo, Mr. Devon."Pagkaupo niyang tuwid, mas naging malapit ang distansya nila sa isa’t isa. Maayos niyang inilagay ang kanyang mga kamay sa kanyang hita, ang tingin ay nakatuon lang sa harapan.Ibinaba ni Devon ang mga dokumento at biglang naalala ang eksena noong nakita niya itong si Paris na masayang nakikipag-usap sa loob ng kotse sa may bintana. Nakangiti ito noon, pero kapag siya ang kaharap, parang ayaw niyang mapalapit sa kanya.Tahimik silang dalawa habang papunta sa opisina ng Pharmanova branch. Pagkababa ni Paris sa kotse, napalalim siya ng hinga. Kanina pa kasi
"Sige, alamin mo kung ano ang nangyari kay Roxanne nitong mga nakaraang taon at kung sinu-sino ang mga nakasalamuha niya!"Hindi siya pwedeng kumilos nang personal, ganoon din ang mga taong malapit kay Roxanne."Opo, Ma'am."Pagkaalis ng tao, matalim na tumitig si Irene sa bintana, puno ng galit ang kanyang mga mata.‘Kung patay na siya, bakit kailangan pa niyang magpakita sa kanila? Hindi ba mas mabuting manatili na lang siyang patay?’ Isip niya.Sa kahit anong paraan, ngayong pagkakataon ay hindi na niya hahayaan na may sinuman pang sumira sa relasyon nila ni Devon!Dahil natagalan sila sa mall, bandang alas-singko na sila nakarating sa bahay ni Paris, kaya nagdesisyong maghapunan na rin si Donovan sa kanila.Habang nagluluto si Paris, tumutulong si Donovan sa gilid.Habang pinagmamasdan niya si Paris na nakasuot ng apron, nakatali lang ng simpleng itim na goma ang kanyang mahabang buhok, at tahimik ang kanyang kilos, biglang lumambot ang puso ni Donovan.Ang simpleng buhay na ganito
"Oo, hindi niya nga ako makilala. Mabuti na rin ‘yun at para na rin sa kaligtasan ng anak ko.”Matatag ang kanyang tingin, at wala ni kaunting bakas ng pananabik kay Devon. Sa wakas, nawala na ang pagkabahala ni Donovan na matagal na niyang kinikimkim.“Don’t worry, Paris. Nandito naman ako para tulungan kang protektahan si Lance.""Salamat, Donovan."Pagkaraan ng ilang sandali ng katahimikan, nagsalita si Donovan na may bahid ng pag-aalala, "Pero nasa Manila na ngayon si Devon. Baka hindi mo na maitago ang mga nangyayari sa'yo roon nang matagal."Hindi nagulat si Roxanne sa sinabi niya. May kutob na siya noon pa man nang makasalubong niya si Irene sa isang restaurant. Ngunit ngayon, si Devon ang nawalan ng alaala. Hindi siya ang dapat matakot, kundi si Irene.Pagkatapos ng lahat, si Irene ang fiancée ni Devon ngayon. Kahit pa nawalan ng alaala si Devon, siguradong nababalisa siya na baka isang araw ay maalala ng lalaki ang lahat at kanselahin ang kasal nila.Ang isang tao, kapag mas m