KABANATA 44

Nakagat ko ulit ang labi dahil sa pagkakapahiya. Agad din akong napangiwi nang maramdaman ang pagkirot doon.

“Im sorry. Nakagat ko siguro kanina.”

Halos mapakagat na naman ako sa labi. Sa halip na gawin iyon ay napakuyom na lamang ako, iniwas na ang tingin dahil siguradong pinagmumulahan na ng pisngi.

Isang mahinang halakhak ang binitawan niya, “Mabuti nalang at si Mr. Gimenez ‘yon, kasal na at may tatlong anak. Dahil kung hindi baka napasara ko na itong school.”

Pinanatili kong nasa ibang direksyon ang tingin. Umarte akong naiinis at sumimangot, kahit na ang totoo ay kapwa nang nagkakagulo ang utak at puso ko dahil sa sinabi niya.

“Biro lang.” Mahina itong tumawa.

Napatingin ako sa gawi ng banyo at nakita ang pagbubukas niyon. Pabalik na sila at hindi pa ako nakakaalis. Sinabi kong kukunin lang ang bag pero wala nama