เข้าสู่ระบบแชร์
5 - ปลายฟ้า - ถอดกางเกง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-18 02:36:14ไอ้เด็กคนนี้!
“ไม่ได้ให้มารักษา แต่มาเปลี่ยนชุดให้หน่อยสิ ฮือ ๆ เจ๊ยังใส่ชุดนอนอยู่เลยไม้เอ้ย”
(เฮ้อ หนูบอกแล้วให้หาแฟน เออ ๆ เดี๋ยวไป) ตอบเสร็จก็ตัดสายไปเลย ฉันลุกไม่ไหว จะลุกไปแปรงฟันยังไม่ได้เลย เข้าใจกันหน่อย!
ไม่นาน ใบไม้ที่อยู่คอนโดตึกถัดไปก็เปิดประตูเข้ามา ไม่ต้องแปลกใจ ทำไมนางเข้ามายืนหน้านิ่งตรงหน้าฉันได้ เพราะห้องนี้ พ่อบอสซื้อให้ฉันกับใบไม้อยู่ตอนมหาลัย เราจึงมีคีย์การ์ดคนละใบ
“ใบไม้ หยิบเครื่องสำอางกับโทนเนอร์มาด้วยสิ” ใบไม้มองหน้าฉันเซ็ง ๆ ก่อนจะหาถุงพลาสติก โกยเครื่องสำอางบนโต๊ะฉันใส่ แล้วเดินมานั่งบนเตียง
“ลุกไม่ไหวเลยเหรอ”
“อื้อ... บีบโทนเนอร์ให้เจ๊หน่อย เร็ว ๆ เดี๋ยวรถโรงบาลมา” ใบไม้ดูเซ็งฉันมาก แต่นางก็ทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง แม้กระทั่งเปลี่ยนเสื้อผ้า และแต่งหน้าให้
“เอ่อเจ๊... บอกตรง ๆ เหมือนแต่งหน้าศพ”
ใบไม้!
“ปากเหรอนั่น! เออ อย่าบอกพ่อบอสกับแม่กิ่งนะ ไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง”
เบะปากใส่ฉันทันที
“ยัดเยียดบาปให้หนูอีกแล้ว”
“ตรงไหน ไม่ดีรึไง พ่อกับแม่จะได้ไม่คิดมาก”
“เป็นอะไรก็ชอบเก็บคนเดียว เดี๋ยวก็ประสาทกินตายสักวัน” แรง
“เอาน่า แต่งเสร็จยัง คิ้วเท่ากันไหม” ฉันรีบคลำหากระจกมาส่องหน้าทันที โห… ฝีมือไม่เลวแหะน้องสาวฉัน
“แต่งเก่งนะเรา ไปฝึกมาจากไหน”
“ตอนปิดเทอม หนูไปเป็นอาสาแต่งหน้าศพไร้ญาติมา แต่งหลายศพจนชินมือแล้ว”
น้ำตาจะไหล... พอแล้ว ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว!
‘กริ๊ง กริ๊ง~’
‘รถโรงบาลมาแล้วค่ะ’ ก่อนที่ฉันจะร้องไห้ออกมาจริง ๆ ก็มีคนกดกริ่งหน้าห้องก่อน
จนน้องสาวสุดที่รักของฉัน ลุกขึ้นไปเปิดประตูให้ แล้วเดินนำบุรุษพยาบาลเข้ามา อุ้มฉันขึ้นเปล
กว่าจะลงจากคอนโดได้ บอกเลย ฉันอับอายเพื่อนบ้านมาก ทุกคนมองฉันเป็นตาเดียว แต่เดี๋ยว! นี่มันรถโรงพยาบาลน้ำปั่นนี่!! โรงพยาบาลของบ้านนาวา!
ต้องเจอไหม จะได้เจอไหม แต่เขาอินเทรินศัลยแพทย์ คงวนเวียนอยู่ที่ห้องผ่าตัด ไม่ได้รักษากูหรอก สาธุ... ไม่อยากเจอ ไม่อยากเจอ…
“เจ๊เป็นอะไร” อยู่ ๆ ใบไม้ก็ตีมือฉันดังเพียะ จนฉันหยุดทุบหัวตัวเอง แล้วลืมตาขึ้นมองหน้าทุกคน
คือฉันอยู่ในรถโรงบาล ทุกคนกำลังมองมาเป็นตาเดียว แล้วกลั้นหัวเราะใหญ่ ยกเว้นใบไม้ ที่มองฉันหน้านิ่ง ๆ
“ป่าว ๆ แหะ ๆ ไม่มีอะไร”
“เหรอ นึกว่าผีเข้า คราวหลังอย่าเป็นแบบนี้อีกนะ หนูอายเขา”
รักกูบ้างก็ได้ ยัยน้องบ้า!
ฉันนอนนิ่งสงบปากสงบคำจนมาถึงโรงพยาบาล ก่อนที่ใบไม้จะแยกไปทำเรื่องบัตรให้ และพยาบาลสาวสวยก็ตรงมาซักประวัติฉันทันที
“คนไข้เป็นอะไรมาคะ”
“ล้มค่ะ ก้นกระแทกพื้นอย่างแรง ล้มตอนแรกไม่ค่อยเจ็บ ตอนนี้เจ็บมากเลยค่ะ ขยับตัวไม่ได้เลย” พยาบาลจดรัว ๆ ลงแฟ้มประวัติ
จนฉันถูกพยุงลงไปนั่งรถเข็นแทน โอ้ยเจ็บมากเลย! กูจะไม่ล้มอีกสาบาน!
“คนไข้รอเรียกคิวที่หน้าห้องตรวจนะคะ” ฉันยิ้มให้พยาบาลแล้วนั่งเล่นมือถือรอ ขออย่าเป็นอะไรเลย แค่ช้ำก็พอ เฮ้อ...
“เจ๊ ยังไม่ได้ตรวจอีกเหรอ นี่โรงพยาบาลเพื่อนเจ๊นิ เขาไม่แทรกคิวให้รึไง” เมื่อกี้ยังบอกกู ว่าโกหกพ่อแม่มันบาปเลย? What?
“ตามคิวดิ คนอื่นเขาก็รีบเหมือนกัน”
“ดีใจ ที่เจ๊ยังมีความคิดดี ๆ อยู่บ้าง” ใบไม้!
“เชิญคุณ ปัณณภัทร์ ที่ห้องตรวจหกค่ะ” ก่อนที่ฉันจะกินหัวน้องตัวเอง พยาบาลก็เดินยิ้มกว้างมาเข็นรถเข็น ไปห้องตรวจ
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก~’ เอ๊ะ... ชื่อหมอทำไมมัน?
“ครับ” เสียง... ก็
ฉันนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก จนพยาบาลเปิดประตู แล้วเข็นรถฉันเข้าไป
ถึงบ้างอ้อเลยกู!
นาวา! เขามาตรวจอะไรในห้องนี้! ไม่ได้อยู่แถวห้องผ่าตัดรึไง โอ้ย... กราวที่ใส่ หน้าขาว ๆ ทำไมเดี๋ยวนี้หล่อจัง ฉันเบิกตากว้างมองเขาไม่ละสายตา จนเขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน แล้วขมวดคิ้ว
“แฟ้มประวัติคนไข้ค่ะคุณหมอ” เขารับแฟ้มจากพยาบาลแล้วพยักหน้า ก่อนจะบอกว่า
“คุณออกไปก่อน...”
“อ๋อ… ค่ะ ๆ” ทำไมต้องให้พยาบาลออกไปด้วยเนี่ย!
“เป็นอะไร ล้มเมื่อคืน?” เขาลุกขึ้นแล้วเข็นรถเข็นไปใกล้ ๆ โต๊ะ ก่อนที่จะเดินอ้อมกลับไปนั่งที่เดิมแล้วมองหน้าฉัน
“ใช่ ตะ… ตื่นเช้ามามันเจ็บมากเลย ขยับไม่ได้” เขามองฉันหัวจรดเท้าอีกแล้ว สายตานี่แบบ โอ้ย… ช่วยมองกูเหมือนหมอมองคนไข้ปกติได้ไหม มันเซ็กซี่เกินไปแล้ว!
“มีอาการอื่นแทรกซ้อนไหม?” อาการอื่น
“ไม่มี นอกจากเจ็บเนี่ย ฉันจะเป็นอะไรไหม”
“ช้ำรึป่าว?”
“ไม่รู้อ่ะ มองไม่เห็น” เขาลุกขึ้นทันที ก่อนที่จะเข็นรถฉันไปที่เตียงตรวจ
“ทำอะไรอ่ะ?”
“เธอมาหาหมอ ทำไมต้องถามมาก ฉันจะตรวจให้”
และเขาก็จับฉันลุกขึ้นยืนทันที ไม่ถนุถนอมไม่กลัวกูเจ็บใด ๆ ทั้งสิ้น
“โอ้ย… เจ็บ เบา ๆได้ไหม นายเป็นหมอจริงป่ะเนี่ย!” ฉันทำท่าจะทรุดไปนั่งอีกรอบ จนเขาก้มลง แล้วอุ้มฉัน ขึ้นไปนอนบนเตียงแทน
“นอนคว่ำ และถอดกางเกงลง”
“อะไรนะ?”
“หูหนวกรึไง ฉันบอกว่า ให้นอนคว่ำแล้วถอดกางเกงลง!”
ทำไมต้องถอดกางเกงวะ ให้นอนคว่ำ แล้วถอดกางเกง ก็เห็นก้นกูน่ะสิ! บ้า! ไม่เอา!
บทล่าสุด
MY SECRET รักร้อนซ่อนลับ 163 - นาวา - ตอนพิเศษ
“พ่อครับ ผู้หญิงที่ผมคบด้วยเอาแต่ใจมาก ผมจะเลิกแล้วล่ะ ปวดหัว” ผมหันมองลูกชายที่นั่งเบาะข้างแวบนึง ลูกชายอายุสิบสี่ จะมีแฟนก็ไม่แปลก แต่ที่แปลกคือเปลี่ยนบ่อยเหลือเกิน แล้วแต่ละคนที่เลิกก็จะมาปรึกษาผมแบบนี้ กับแม่เขาไม่ปรึกษาหรอก เพราะปลายฟ้าจะบอกแค่ว่าให้ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ คุย แต่ผมไม่... “อืม ก็เลิกสิ ถ้าปวดหัวก็เลิก อย่าให้กระทบการเรียน” ลูกชายเม้มปากแล้วพยักหน้าอย่างมั่นใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นใหม่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงนักเรียน ลูกไฮโซออกรุ่นไหนก็จัดรุ่นนั้น ฝีมือแม่เขา นั่นแหละ ชอบสอนให้ลูกฟุ่มเฟือย ซึ่งผมเตือนแล้วเตือนอีกเพราะอดห่วงตอนส่งไปเรียนอังกฤษไม่ได้ ถ้าลูกใช้เงินไม่คิดแบบนี้ ผมกับเมียได้กินแกลบกินเกลือแน่ “พี่ณเพชรจะเลิกกับผู้หญิงอีกแล้วอ่ะ ณพิม มาดูเร็ว ๆ” สองแสบรีบเกาะเบาะ ยื่นหน้ามาดูจอโทรศัพท์กับพี่ชาย แต่ณเพชรรีบเก็บใส่กระเป๋าไว้แล้วเบือนหน้าหนี “เอ้า ทำไมเก็บแล้วล่ะคะ ปรึกษาได้นะ ณพิมก็ผู้หญิง” ณพิมยังใจจดใจจ่ออยากดูโทรศัพท์ แต่ณพลอยเธอมีเป้าหมายใหม่ ลุกขึ้นเกาะเบาะผม ก่อนจะยื่นแขนเล็ก ๆ ขอ
MY SECRET รักร้อนซ่อนลับ 162 - แม่บีม - ตอนพิเศษ
สิบปีผ่านไป... “ณภัทร ณเพชร กลับได้แล้ว” ไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้ฉันเป็นยายแก่ที่ยืนโบกไม้โบกมือหน้าโรงเรียนมัธยม ฉันมารอรับลูกกับหลานทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ เว้นแต่หลานสาว ที่หมอนาวาพ่อพวกเธอเป็นคนไปรับเอง เพราะณพลอย ณพิมเรียนโรงเรียนประถมที่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมาก ก็พ่อเจ้าหล่อนเล่นหวงขนาดนั้น ฉันบอกให้ย้ายโรงเรียนมาเรียนกับปลายฝนก็ไม่ยอม! หมอนาวาไม่อยากคาดสายตาไปไหน เขาทำงานที่โรงพยาบาลใกล้ ๆ ว่างเขาก็แว๊บไปดูลูกได้ตลอด ส่วนณเพชรรายนั้นไม่น่าห่วงแล้ว เพราะเขาโตเป็นหนุ่มอายุสิบสี่เรียนโรงเรียนเดียวกับน้า แหงล่ะอะไรก็น้า ๆ เขาน่ะตัวติดน้าอย่างกับอะไร เด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน แถมหน้าตาก็ไม่ไกลกันมาก บางทีฉันก็แก่จนเรียกผิดเรียกถูก ไม่รู้คนไหนลูกคนไหนหลาน ยิ่งทั้งสองกำลังเข้าสู่วัยรุ่น วัยกำลังโตที่นั่งเล่นเกมส์ เหล่หญิง และอ่านหนังสือกัน เรื่องอ่านหนังสือต้องยอมรับลูกชายฉันณภัทร เขาสอนหลานได้ดีมาก เขาติวหนังสือให้กันจนติดท็อปโรงเรียนทั้งคู่ ผิดกับปลายฝนลูกสาวบุญธรรม รายนั้นเธอชอบวาดรูปชอบศิลปะ ทุกครั้งที่หนุ่ม ๆ ทวนวิชา
MY SECRET รักร้อนซ่อนลับ 161 - ปลายฟ้า - THE END
สรุปแม่ฉันก็ได้เด็กคนนั้นมาเลี้ยง ใช่ค่ะเธอน่ารักจริง ๆ เรียบร้อยมาก ณภัทรก็ดูรักมาก กลับจากโรงเรียนก็หอม ตื่นเช้าจะไปโรงเรียนก็หอม ฉันพาสองสาวไปเลี้ยงที่นั่นบ่อย เห็นแทบทุกช็อตทุกตอน และเห็นอีก ว่าแม่แทบไม่ต้องเลี้ยงเจ้าหนูคนนั้น เธอเหมือนเด็กที่สงบเสงี่ยมเจียมตัว เอาแต่มองหน้าทุกคนแล้วยิ้ม เจ็บปวดอะไรก็ต้องเจ็บปวดจริง ๆ ถึงจะร้องแอ๊ะออกมา แค่ร้องแอ๊ะนะ เรื่องร้องงอแง แม่บอกว่านอกจากวันแรกที่เห็นที่โรงพยาบาล แม่ก็ไม่ได้เห็นอีกเลย “ปลายฝนไม่ร้องแบบนี้ แม่รู้ได้ไงคะว่าน้องหิว?” “กะเวลาเอาสิ ปลายฝนจะหิวและทำอะไรตามเวลาเป๊ะ ๆ แล้วสองสาวล่ะ อยู่กับลูกที่บ้านดื้อไหม?” “ไม่ดื้อค่ะ จะว่าไปตอนนี้หนูเริ่มชินแล้ว หน้าที่แม่ยิ่งใหญ่จริง ๆ แบบว่า เหนื่อยจนชินค่ะ” แม่ขำเบา ๆ พร้อมกับเขย่าขวดนมเตรียมป้อนปลายฝน ก่อนที่ฉันจะอุ้มณพลอยเข้าเต้าอีกคน และนั่งมองน้องไปด้วย ปลายฝนเป็นเด็กที่ไม่เหมือนเด็ก แววตาเธอเหมือนผู้ใหญ่ที่เฝ้าสังเกตและสำรวจตลอดเวลา ฉันไม่อยากเชื่อ ว่าเด็กเดือนกว่า ๆ จะรู้เรื่องและทำอะไรทุกอย่างเป
MY SECRET รักร้อนซ่อนลับ 160 - แม่บีม - สมาชิกอีกคน
คุณน้ำหวานยิ้มให้ฉัน เหมือนเป็นรอยยิ้มแห่งความหวัง เราเป็นแม่คนและมีหลานเหมือน ๆ กัน เราดูกันออก แล้วคุณน้ำหวานก็พาฉันไปที่ห้องเด็กอ่อนทันที ที่ตอนนี้ในห้อง มีตำรวจสองสามคนยืนคุยกับกุมารแพทย์ “เรื่องถึงไหนแล้วคะ?” คุณน้ำหวานถามทันทีเมื่อเดินไปถึง ฉันจึงค่อย ๆ เดินอ้อมไปดูเด็กผู้หญิงคนนั้นที่เตียงเด็ก ตายแล้ว เหมือนที่คุณน้ำหวานพูดเลย เธอน่ารักจิ้มลิ้มจริง ๆ ตอนเธอร้องไห้ฉันรู้สึกเศร้าใจตาม อยากจะอุ้มขึ้นมาโอ๋มาก ‘อุแว้~ อุแว้~’ มีรอยมดกัดเต็มแก้ม น่าสงสารจริง ๆ ทำไมถึงทิ้งได้ลง ลูกทั้งคนนะ “ดูจากกล้องวงจรปิด มีคนอุ้มเด็กมาทิ้งราว ๆ เจ็ดโมงเช้าครับ ลักษณะรูปร่างคล้ายผู้หญิง เธอสวมหมวกบัตเก็ตกับมาสก์ปิดปาก และเธอเอียงตัวหลบเหมือนรู้จักมุมกล้องเป็นอย่างดี” คุณน้ำหวานพยักหน้ารับ พลางก้มมองเจ้าตัวเล็กที่ร้องงอแงไปด้วย “เห็นป้ายทะเบียนรถไหมคะ?” “ไม่เห็นครับ เพราะเธอเดินมา และเธอก็เดินเท้าเปล่าด้วย” แล้วฉันกับคุณน้ำหวาน ก็หันไปถามพร้อมกัน “เท้าเปล่า?” จริงอยู
MY SECRET รักร้อนซ่อนลับ 159 - ปลายฟ้า - ณพลอย ณพิม กับพี่ชาย
“ณพิม เหมือนอ้วนตอนเด็ก ๆ” คุณหมอเขามองหน้าณพิมสลับกับฉัน ดูสายตาเขาสิ มันเป็นประกายมาก ถ้าถอดมาสก์ปิดปากออก ฉันคงได้เห็นรอยยิ้มกว้าง ๆ ของเขา “แต่ณพลอยเหมือนเบบี๋นะ เค้าอยากให้ลูกมีลักยิ้มเหมือนเบบี๋จัง” “ไม่แน่ณพลอยอาจจะมี ใช่ไหมครับ ลูกสาวพ่อ” ละมุนจริง ๆ เลยกับลูกสาวเนี่ย “จ้า ลูกสาวหมอนาวา” ฉันล้อเขาเสียงอ่อน เพราะตอนนี้รู้สึกเพลียมาก ก่อนที่พยาบาลเธอจะช่วยอุ้มสอง ณ มาถ่ายรูปครอบครัวกัน วิสัญญีแพทย์ก็จะพูดอะไรสักอย่าง จนฉันเผลอหลับไป “ณเพชรอย่าเสียงดังนะลูก แม่หลับอยู่” เสียงสามีฉันนี่น่า โอ้ย... รู้สึกตึง ๆ ท้องจัง “ปะป๊าณเพชรอยากนอนกับแม่ น้องออกมารึยังครับ?” “น้องอยู่ที่ห้องเด็กอ่อนแล้วครับ เช้า ๆ เดี๋ยวพ่อจะพาไปหาน้องนะ ตอนนี้ณเพชรต้องนอนลูก” “ปะป๊า ณเพชรอยากไปตอนนี้เลยครับ” “รอครับ ณเพชรต้องรู้จักรอ ตอนนี้ตีสี่นะ รบกวนคนอื่นเขา” แล้วเสียงเล็ก ๆ ของลูกชายก็เงียบไป ถ้าให้ฉันเดา ตอนนี้เขาคงเดินกอดผ้าทำหน้าบึ้งใส่พ่ออยู่ โถลูก... แม่ไม่ไหวจริง ๆ
MY SECRET รักร้อนซ่อนลับ 158 - ปลายฟ้า - น้องสาวณเพชร
ณเพชรปราบพ่อนาวาอยู่หมัด หลังจากวันนั้น ความบันเทิงก็เกิดขึ้นนับไม่ถ้วน เมื่อฉันต้องเข้าแอ็ดมิทที่โรงพยาบาลเพื่อรอคลอด แน่นอนพ่อนาวาต้องเลี้ยงณเพชรมากกว่าเดิม หนำซ้ำบางวันมีณภัทรมาด้วย รายนั้นเขาไม่เถียงพี่เขยหรอก แต่ณเพชรนี่สิ สายกวนประสาทพ่อ “ปะป๊า วันก่อนณเพชรเอาเรื่องปะป๊าไปถามคุณครู คุณครูบอกว่า... “ “อะไรนะณเพชร?” “ครับ ปะป๊าไม่อธิบายเรื่องช้างน้อย ณเพชรเลยถามคุณครูครับ” คุณหมอนาวาทรุดนั่งข้าง ๆ ลูกชาย ก่อนจะชันเข่าขึ้นมากอดไว้ “ชีวิตกูเนี่ยนะ” “ชีวิตปะป๊าทำไมครับ ช้างน้อยปะป๊าโกรธณเพชรเหรอ?” เขาเงยหน้าขึ้น มองฉันขอความช่วยเหลือ เพราะคำว่าช้างน้อย ฉันสอนณเพชรพูดเองล่ะ เอ่อ ของพ่อไม่มีคำว่า ‘น้อย’ นะลูก ช้างเลยล่ะ! “ถ้าณเพชรไม่ลืมเรื่องนี้ พ่อนี่แหละจะโกรธ” ณเพชรเงียบ และหันไปหาณภัทร จนน้าเขาชี้นิ้วไปจิ้มอกหลานเบา ๆ “ฟังน้า อย่าทำให้พ่อโกรธเข้าใจไหม เดี๋ยวโตขึ้นพ่อไม่ให้ตังค์ไปโรงเรียน” สอนหลานน่ารักเชี
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน80.9K viewsเมียในสมรส
ลำเจียก17.6K viewsคลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn26.6K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย14.8K viewsสะใภ้ร่าน
กาสะลอง1.8K viewsSo Sick รักษาหัวใจนายเจ้าเล่ห์
Phat_sara3.5K viewsแอบหวิว
SheLyn11 viewsWRITE TO LOVE | เขียนรักปรุงสวาท SM+
อะพอลโล่_961 views
