Chapter 1

Masayang nag-uusap ang mga estudyante sa isang kubo kung saan nag-aaral si Natasha ng kolehiyo. Pinag-uusapan nila ang hirap ng exam na ibinigay ng kanilang professor kani-kanina lang. Habang ang iba sa di-kalayuan ay kasama ang kanilang mga kasintahan na nakikinig ng musika.

Ika-apat na taon na n'ya sa paaralang iyon. At ilang buwan na lang ay makukuha na niya ang degree na matagal na niyang inaasam. Saksi ang paaralang iyon sa lahat ng mga paghihirap, sakripisyo at sakit na kaniyang naranasan maitawid lang ang buhay bilang isang mag-aaral.

"Alam mo ba Carol, graduating na ngayon ang boyfriend ko at halos wala na siyang time para sa akin," boses ng isang mag-aaral sa harapan niya.

"Hayaan mo na. Nag-OJT siya di ba?" sagot ng babaeng kasama nito.

"Oo nga. Pero parang iba na siya ngayon. Hindi man lang dumadalaw sa boarding house para kumustahin ako," muling wika nang naunang babae sa madamdaming tinig.

Umiling siya sa narinig. Sa tantiya niya mga freshmen pa lang ang mga ito. At pag-ibig talaga agad ang inatupag imbis na pag-aral.

Naalala niya ang mga panahong akala niya ay magiging masaya siya sa unang pag-ibig. Pero sa umpisa lang pala iyon. Binago ng karanasang 'yon ang pananaw niya sa buhay. Na hindi porket crush mo at biglang nagparamdam sa 'yo, sasagutin mo na agad. You have to get to know each other first, bago ang lahat. Dahil sa bandang huli at nag-invest ka nang sobra-sobra ikaw rin ang masasaktan.

But that's life. Tapos na rin ang kabanatang iyon ng buhay niya. At marami siyang natutunan dahil doon. Kaya nga ba tinatanawan n'ya na lang ang mga ganoong eksena na naririnig niya. Napaka-inosente pa ng mga freshmen na iyon sa larangan ng pag-ibig. Ika nga, hindi pa nila nalalasap ang tunay na kahulugan niyon.

Pero, hindi siya bitter. In fact, masaya na ngayon ang buhay niya kahit walang pag-ibig. Mas masarap sa pakiramdam lalo pa at makatatapos na siya nang walang kahit anong sakit na dinaramdam sa puso.

"Natasha!" Kalabit ni Alexa sa may tagiliran niya na babagong dating. Ito ang kasangga niya sa lahat ng mga hamon sa buhay bilang estudyante ng paaralan iyon.

"Yes? Bakit ba ang tagal matapos ng exam mo? Kanina pa ako nag-hihintay sa 'yo rito." Siko niya sa kaibigan.

"Ang hirap kaya ng exam. Alam mo namang kailangan nating galingan dahil ito ang magsasabi kung aakyat ba tayo ng stage o hindi," nakamulagat na wika nito.

"Oo, alam ko. Kaya nga nag-aral ako kagabi, eh. Ikaw ba? Mukhang napuyat ka sa pakikipag-usap sa boyfriend mo." Inirapan niya ito.

Tumawa lang ito.

"Halika ka na nga! Meryenda tayo sagot ko," aya nito sabay kindat.

Umiiling siyang sumunod sa kaibigan.

Minsan may pagkagalante ito, minsan naman kuripot. Pero mas madalas na galante ito sa lahat ng oras at iyon ang gustong-gusto niya.

Niyaya siya nito sa malapit na coffee shop na bagong bukas sa harap ng school, at sinubukan nila ang mga pagkain doon. Habang papasok sa loob, nakasalubong nila ang ibang estyudante na tila may kung anong kinakikiligan doon.

Imbis na makiusyuso, gumilid sila ni Alexa at kumuha ng pwesto sa bandang taas. Kita mula roon ang mga estudyanteng pinagkukumpulan ang isang lalaki.

Nagkibit-balikat siya kasabay nang pag-iling. Umangat naman ang ulo ng kaibigan niya para tingnan iyon.

"Alexa bumaba ka na lang kaya para hindi ka na mahirapan diyan," may katarayang wika niya at umingos dito. Inilabas niya ang libro, saka nagsimulang magbasa.

"Naghahanap lang ako ng waiter, friend. Grabe ka naman sa akin." Mahinang pinalo nito ang kamay niya.

"Kunwari ka pa. Gusto mo ba isumbong kita kay Adrian?"

Tabinging ngumiti ito at may kinawayan. "Waiter!" malakas na tawag nito sa babaeng waitress.

Lumapit ito sa kanila at ibinigay ang menu.

"Two cinnamon slice cake and coffee jelly," maarteng wika nito.

"Ma'am, you can add another slice of cake with fifty percent off today beause our boss is here," imporma nito at ngumiti.

"At ano namang kinalaman ng boss mo sa discount na sinasabi mo?" wala sa isip niyang tanong.

"This is our best seller at tuwing dumarating siya, Ma'am. Iyan ang gimik ng manager dito with a picture with him," sagot nito.

Marketing strategy, bulong niya sa sarili.

"No, thanks! Hindi ako masyadong fan ng cake," tugon niya.

"Friend naman. . . Sayang naman iyon, kahit picture ng may-ari. Balita ko gwapo raw at young bachelor in town," bulong ni Alexa sa kaniya.

Sumimangot siya. "Umayos ka nga Alexa! Kung gusto mo ikaw na lang. Tutal, ikaw naman magbabayad di ba?" taas ang isang kilay na sambit niya.

At sa gulat niya nag-order nga ito. Subalit, isa lang. Para lang sa sarili nito.

"Ma'am kunin ko lang ang number ninyo, kasi may raffle din today kasama ang complete name." Iniabot nito sa kaibigan ang papel at ballpen.

Umiling na lang siya at ipinagpatuloy ang pagbasa.

"Done! With complete name and telephone number," wika ng kaibigan niya.

"Thank you, Ma'am. Pakihintay na lang po ang order n'yo," magalang na sabi ng waiter.

Nang makaalis ito, bigla siyang tinapik ng kaibigan.

"Killjoy ka talaga! Masama ba tumikim ng slice of cake with fifty percent off?" pangungulit nito at muli siyang siniko sa tagiliran.

"Aray ko! Bumili ka na di ba? Bakit gan'yan pa itsura mo?" At lumingon siya sa likuran nito. "Nandito pala si Adrian?" biro niya.

Nag-iba ang awra ng mukha nito. Mabilis itong lumingon, kasabay nang malakas niyang pagtawa. Sinamahan pa niya iyon nang mahinang hampas sa binabasang libro.

"Ano, killjoy pa ba? Umayos ka kasi dahil isusumbong talaga kita," ngingisi-ngising banta niya rito.

"Oo na! Nagbago na pala isip ko, ikaw na pala magbayad ng lahat ng order natin." Umirap pa ito.

"Sorry na. . ." mabilis na bawi niya. "Sige na, hindi na ako magsusumbong." Itinaas pa niya ang isang kamay tanda ng pagsuko. Lumalabas kasi kamalditahan nito kapag nawala sa mood.

"Ma'am, here is your order," sabi ng waitress.

"Nasaan ang cake?" tanong ng kaibigan niya.

"Ah, personal po iyong kukunin sa counter with picture taking with my boss po," nakangiting tugon nito.

"Okey. . . pupunta na lang ako," ani Alexa.

"Tatawagin po ang name, ma'am, para hindi magulo katulad kanina. Gamitin ko na nang 'yong details na binigay ninyo," paliwanag ng waitress.

Medyo natigilan ang kaibigan pero saglit lang.

"Okay. Just call my name if kami na ang sunod." At tumingin ang kaibigan sa kan'ya.

"Sure, Ma'am, thank you. Any additional order?" tanong muli ng waitress.

"Wala na po. Thanks," sambit niya.

Nag-umpisa na silang kumain at dumarami na ang customers doon. Mabuti sa itaas nila napiling umupo. Maganda roon ang view at presko rin ang hangin.

Inilabas niya ang kaniyang oldest type of cellphone; nokia 3310. Binili niya iyon sa halagang five hundred pesos sa shop kung saan nakasubasta ang mga old type of phone.

Gumagana pa naman 'yon. Iyon nga lang model pa nang taong 2008. Sa taong kasalukuyan, hindi na pinapansin ang ganoong modelo. Antique na iyon kumbaga.

Bakit ba, eh sa iyon lang ang kaya ng budget niya, at lahat ng pera niya ay napupunta sa tuition f*e. Mabuti na nga lang at naroon si Alexa. Nararanasan niyang kumain sa ganoong klase ng coff*e shop.

"Miss Natasha! Get your cake here and bring your cam," tawag mula sa counter.

Malagong ang boses ng lalaki. Swabe sa pandinig at parang DJ sa radyo.

Biglang may kung anong kaba siyang naramdaman. Pero. . .

Nagtataka siyang tumingin sa kaibigan.

Naka-peace sign ito.

"Sorry friend. . . Name mo talaga ang inilagay ko roon kanina," nakangiting wika nito.

"Ikaw na ang magpakilala roon Natasha. Tutal ikaw naman may camera ang cellphone," wika niya..

"Bring your ID for claiming! Miss Natasha?" muling tawag ng lalaki.

Muli siyang kinabahan.

"May ID pa. Go na friend! Dalhin mo cellphone ko. Reject din ako sa counter kase hindi ko name," tudyo pa ni Alexa.

Bumuntonghininga siyang tumayo at inirapan ang kaibigan. Gusto niya itong sabunutan sa nangyayari, ayaw lang niyang gumawa ng eksena. Kaya sumunod na lang siya.

Habang palapit sa counter, libo-libong kaba ang nararamdaman niya; lalo pa at nakatingin ang lahat sa kaniya. Idagdag pa ang nag-uumapaw na awra ng lalaki sa gitna. Para tuloy gusto na niyang bumalik sa upuan or tuluyan nang lumabas ng shop na iyon.

Naramdaman niya ang pag-iinit ng kaniyang tainga at pamumula ng mukha. Halos hindi siya humihinga habang humahakbang papalit sa lalaki. At tanging tunog lang ng sapatos niya ang naririnig niya.

Ano bang nangyayari sa akin? Tanong niya sa sarili.