Chapter 5

CHAPTER 5

Nagdaan ang ilang araw at nanatiling mainit ang mga mata ng mga nanghuhusga kay Maya. Hindi natigil at mas lalong uminit pa ang mga mata ng mga naniningil sa kanilang pamilya.

“Dang Pipay! Dang Pipay!” Sigaw ng naniningil.

“Ano po iyon?”

“Nasaan na ang sampung libo na utang mo sa renta? Isang buwan pa lang ang nabayaran niyo sa anim na buwang pagkakautang!”

“Naku, hinihintay ko pa kasi ang sweldo ng asawa ko. Sa susunod na buwan pa kasi iyon,” tugon ni Pipay.

“Ay hindi! Balitang-balita na nakapang-asawa ng mayaman iyang anak mo. Bakit hindi ka magbayad!”

“Hindi ginagatasan ng anak ko ang nobyo niya. Nakikiusap ako na bigyan mo pa kami ng palugit.”

“Hindi! Tumigil ka Pipay, ilang beses na akong nagbibigay ng palugit pero hindi niyo makuhang magbayad at panay ang abono ko sa tubig at kuryente niyo. Lumayas na kayo ngayon din dahil may palilipatin na akong bago rito!” 

“Maawa ka naman, wala pa kasi kaming pera.”

“Hindi ko na problema iyon!” 

Nagsisigaw na parang eskandalosa ang landlady at tumawag na rin ng barangay tanod para palayasin sila. 

“Maawa ka naman, wala kaming tutuluyan ni Maya.”

“Lumandi iyang anak mo, dapat bigyan ka rin ng pera!”

Pinagtatapon ang sako-sakong damit nila Maya sa labas ng bahay at pawang drama sa telebisyon na nanonood ang mga tao sa labas. Payapang naglalakad si Maya, bitbit ang kanyang kinita sa pagtitinda nang makita ang kanyang ina na umiiyak habang nakikiusap.

“Ma! Ma!”

“Oh, iyan na pala ang anak mong naka jackpot!”

Kunot noo na tumingin si Maya sa landlady at inalalayan ang ina upang makatayo.

“Bakit niyo naman po kami pinalayas ng ganito? Ito po may dalawang libo ako rito pambayad ng renta.

“Hindi ko kailangan niyan! Lumayas na kayo rito! Puno na ng abono ang negosyo ko dahil sa inyo. Hindi na ako kumita!”

“Nakikusap po kami. Aalis na kami rito pero sana bigyan mo kami ng tatlong araw na palugit para makahanap po ng bahay. Hindi pa umuuwi ang Tatay ko.”

“Hindi ko na problema iyon. Manong, pakisuyo na rin ilabas iyang bulok nilang kama!”

Parang hayop kung itaboy ang mag-ina habang pinagtatawanan at pinanonood lamang sila ng kapitbahay. Pilit pinipigilan ni Maya na umiyak dahil siguradong mas lalong guguho ang kanyang ina kapag nakita pa siyang mukhang mahina.

Habang inaayos ni Maya ang kanilang gamit, napatingin siya sa paligid dahil sa mga bumubulong na kapitbahay.

“Naku, iyan ang prince charming niya.”

Tila isang sigarilyo na nauupos si Maya habang nakatingin sa paparating. It was Dave, halatang-halata ang pag-aalala nito.

“Maya, Tita Pipay.”

“Dave umalis ka na. Huwag ka nang makigulo sa amin ni Mama.”

“No. Halika'yo sa bahay ko,” binuhat ni Dave ang kanilang gamit at inilagay sa kahon.  Pumara rin ito ng tricycle kaya walang nagawa si Maya kahit pigilan niya si Dave. Hindi makatingin si Dang Pipay sa mga tao sa paligid at pumasok sa loob ng tricycle.

“Dave, hindi mo naman ito kailangan gawin. Sobra-sobra na ang pagtulong mo sa amin. Palagi kang nagtitinda imbis na nagpapahinga ka habang galing sa trabaho.”

“No, I will help you no matter what happens. You are going to be my wife. Tsaka hindi ko hahayaan na maliitin kayo ng mga taong ito.”

“Maliit na kami, walang-wala na rin,” nahihiyang tumingin si Maya kay Dave.

Walang pakialam at hinalikan ni Dave si Maya sa noo pagkatapos ay pinasakay sa tricycle.

Ilang minuto ang nakalipas, dinala silang mag-ina ni Dave sa apartment nito. Pinagmasdan ni Pipay ang paligid hanggang sa mapangiti siya sa ayos ng apartment nito. Malinis at akala mo’y dalaga kung mag-ayos ng damit.

“Dito na muna po kayo habang naghahanap ng bagong matitirahan.”

“Hijo, hindi ko alam kung paano kita pasasalamatan. Sobra-sobra na itong pagtulong mo sa amin. Palagi mong tinutulungan si Maya sa pagtitinda kahit na pagod ka sa trabaho. At heto pa na patitirahain mo kami sa apartment mo. Hayaan mo’t palagi kaming mag-aabot ng pambayad sa gastusin.”

“Hindi naman po iyon kailangan. Pinatuloy ko po kayo ng libre.”

“Dave naman,” reklamo ni Maya.

“Please, stay here. Huwag niyong isipin ang gastusin. Save it for your own good.”

“Dito na lang kami na Mama. Kung may ipapalaba ka or ipapalinis gagawin ko,” saad ni Maya.

Napayuko na lamang si Pipay dahil sa kahihiyan na ito. Nanliligaw ang banyaga sa kanyang anak pero heto at mukha silang namamasukan bilang katulong.

“No. Don’t do that. Sa kwarto ko, doon kayo matulog. I can sleep anywhere inside my apartment.”

“Hijo, naku naman.”

“Mas magagalit po ako kapag hindi kayo matutulog sa kwarto ko.”

Kalaunan, naiwan si Maya at Dave sa loob ng apartment dahil lumabas si Dang Pipay para maghanap ng pera. Hiyang-hiya pa rin si Maya at hindi malapitan si Dave.

“Maya,” tawag ni Dave at lumapit sa likuran ni Maya.”Bakit mo ako iniiwasan?”

“Nahihiya ako. Nakakahiya na masaksihan mo pa itong kamalasan ng buhay ko.”

“But I am lucky to have you.”

Napangiti na lang si Maya at kinurot ang pisngi ni Dave. “Kahit kailan. Kahit balu-baluktot kang mag tagalog, salamat at pinipilit mong mag-adjust dahil hindi ako marunong mag-ingles.”

“Nah, you downgrade yourself so much! You are intelligent, Maya. And I am really happy to see you everyday inside my little apartment.”

Hindi sumagot si Maya at tumingkayad upang mahalikan ang matamis na labi ni Dave.

“Thank you, Dave.”

Dave didn’t answer at h*****k pabalik kay Maya. Hinapit niya ang baywang nito at binuhat upang maiupo ang dalaga sa lamesa. Ang mainit nitong palad na dumapo sa hita niya papaakyat sa likuran.

“Dave, control yourself,” bulong niya sa sarili at inalis ang kamay sa katawan ni Maya. Pero habang pinipigilan niya ang sarili mas lalong nagiging agresibo ang halik na tinatapon sa dalaga.

Halos malunod si Maya at h******n si Dave. “Dave,” mahinang ungol ni Maya.

“Oh damn, don’t moan,” angal ni Dave hanggang sa bumaba sa leeg ng dalaga ang kanyang labi. Nadadarang na si Maya sa init ng katawan ni Dave hanggang sa maramdaman ang bagay na iyon. Nagsitaasan ang balahibo niya nang tumama ang nakaumbok sa kanyang t’yan.

“Ano iyon? Bakit parang ang… tigas,” bulong ni Maya sa sarili.

He’s getting hot and hard, gustong-gusto niyang mahawakan si Maya pero parang nagliliyab na apoy ang dalaga at napapaso na siya sa balat nito.

“Let’s stop this. Baka mauna pa ito sa kasal,” saad ni Dave at tinalikuran si Maya.

Nakita na lamang niya ang binata na kinuha ang tuwalya at pumasok ng banyo. Naiwan siyang nakatulala habang hawak ang dibdib.

“Mahal ko na ba si Dave?”