"Si Tita ba ang tumawag?" Bahagya siyang napalingon ng marinig ang tanong na iyon ni Meredith. Tuloy-tuloy itong pumasok sa kanyang kwarto at umupo sa gilid niya habang ang mga mata ay sa laptop niyang isinasarado na niya."Hmm...""Hindi talaga siya mapakali kung lumipas ang isang araw na hindi ka niya nakakausap hah?" natatawa nitong pakli. "Katatawag niya lang kaninang tanghali ah.." A smile rose on her lips. Tama nga ito, magmula ng umalis siya ng Pilipinas at nagdesisyong manatili na sa Amerika, wala nga yatang araw na hindi siya tinatawagan ng ina. They are million miles away from each other, pero salamat sa modernong teknolohiya kaya hindi niya naramdaman na malayo sila sa isa't-isa."Tumawag lang siya ulit para ibalitang tinanggap na niya ang proposal ni Tito Manolo." "Really? Oh, finally!" Masayang Sabi nito. "So kailan ang 'The big day?""It's just a simple wedding, sa May nila plano?" "Where? Dito ba?" Umiling siya. "Gusto nila pareho na sa Pilipinas lang gaganapin ang
Yung pakiramdam na tila may nakatingin sa kanya ay damang-dama niya, kaya bigla siyang napabangon saka agad na binuksan ang ilaw. Hinihingal siyang inikot ang mga mata sa paligid, only to find herself alone in the room.She swallowed, and close her eyes in relief. Trying to calm the fast beating of her heart.Kung hindi masamang bangungot, nagigising siya sa kalagitnaan ng gabi na pakiramdam niya may nakatingin sa kanya. They are million miles away, but she always felt uneasy after that night she wake up seeing Levin in her room. She remember the horror she felt after seeing him. Na sa kabila ng mahigpit na seguridad na itinalaga ng kanyang ina sa bahay nito ay nagawa pa rin ni Levin na makapasok. She doesn't have the slightest idea of how he did that.Ngunit ng maalala ang tunay nitong pagkatao ay mapait nalang siyang napatiimbagang. Sanay marahil ito. He's a part of a heartless sindicate, kaya bakit pa siya magtataka? After finding that he's in her room, she wanted to scream bad
"Congratulations, Mama," nakangiting sabi niya sa ina, at niyakap pa ito ng mahigpit."Thank you, sweetheart." Sagot nitong mababakas sa mukha ang sobrang kaligayahan. Nang bitawan niya ito ay bumaling naman siya kay Tito Manolo na noo'y nasa tabi ng ina. His eyes were also twinkling."Congratulations po, Tito Manolo." Bati niya, sabay yakap rin dito. "Thank you, iha." Binati rin ni Meredith ang dalawa. At sumunod naman ang iilang mga kaibigan na dumalo rin sa kasal. Gaya ng gusto ng mga ito, it was just a simple wedding held in a private resort of one of her mother and Tito Manolo's friend. Iilang kaibigan at malapit na kamag-anak lang ang naroroon. More on the side of Tito Manolo. Wala sa side ng kanyang Mama, dahil bukod sa nag-iisang anak ito, and both her grandparents were death, hindi rin ito naging close sa mga kamag-anak nila na sa pagkakaalam niya ay nasa Mindanao lahat."Tapos ko nang maisayaw ang mama mo, pwede bang ikaw naman ang maisayaw ko, Lei?" Nakangiting sabi sa
Wala sa sariling iginalaw niya ang kanyang katawan, para lamang mapangiwi ng makaramdam ng pananakit. She slowly open her eyes, pero muli ring ipinikit ng maramdamang tila umiikot ang kanyang paligid.Ilang saglit muna ang kanyang pinalipas bago iyon muling iminulat just to furrow her brows. Inikot niya ang mga mata sa paligid sa pag-aakalang imahinasyon lamang niya ang kanyang nakikita, pero nang hindi iyon mawala-wala sa kanyang paningin sa kabila ng ilang ulit niyang ipinikit ng mariin ang kanyang mga mata at sa pagmulat niya ay iyon pa rin ang kanyang nasilayan ay natataranta siyang napabangon. Her inside started to panic as she finally realize where exactly she was.Tumayo siya at napatakbo sa bintana, hinawi niya ang kurtina at tumingin sa labas. Sa kabila ng malinaw na ang katotohanan, gusto niya pa rin iyon kumpirmahin.It was dark outside, pero kitang-kita niya pa rin ang pamilyar na lugar at ang walang hanggang karagatan mula sa kinaroroonan niya.Paano siya napunta doon s
Somehow there's a part of her wanting to believe that he really has no part of her abduction. Looking at his back while walking towards the door feels as if something is piercing her heart. At hindi niya alam kung para saan ang sakit na iyon.After three long years, nagkaharap ulit sila ng taong nagbigay sa kanya ng kaligayahan, ngunit naging sanhi rin ng mapait niyang kabiguan.Ito ang huling taong nanaisin niyang makita habang siya ay nabubuhay, kaya nga tatlong araw lang ang itinalaga niyang pananatili rito sa Pilipinas, dahil iniiwasan niya ang magkrus ang kanilang landas. But the world is so cruel, gumawa pa rin ito ng paraan para magkita silang muli. Bumaba ito ng hagdan, at walang emosyon siyang sumunod. Habang bumaba siya ay hindi niya maiwasan ang iikot ang mga mata sa buong loob ng unang palapag.And like a waves to the seashore, everything that happened inside that villa flashed back on her mind.Ang mga umagang sabay silang nag-aalmusal, ang mga dapit-hapon na masaya sila
Isang malalim na buntong-hininga ang kanyang pinakawalan habang nakatingin sa hawak na cellphone ni Levin. Nagtatalo ang isip niya kung bababa ba siya para isauli iyon rito o hihintayin niya nalang na ito ang aakyat para kunin iyon. Matapos ang ilang saglit na pagtatalo sa isip ay nagpasya siyang lumabas. She will just going to leave the phone downstairs, sa isang lugar na madali nitong makikita, kaysa ang hayaan itong kunin iyon sa kanya at magkaharap na naman silang dalawa. Dahil kung maaari lang sana, hindi niya gusto na muli silang magkaharap na dalawa. For her self peace. Thankfully mukhang wala naman ito doon sa baba. Dahan-dahan niyang inilapag ang cellphone doon sa center table saka muling tumalikod."Natawagan mo ba ang Mama mo?" Muntik na siyang mapatalon ng marinig ang boses nito mula sa kung saan. Instinctively, ay napalingon siya at agad na nasalubong ang tiim nitong titig.While her eyes is expressionless, ang mga mata naman nito ay puno ng sari- saring emosyon. Pai
Patuloy pa rin ang malakas na hangin at ulan sa labas. At halos kalahating oras na ang lumipas buhat ng iwan siya ni Levin doon. Ang sabi nito, paaandarin lang nito ang generator, pero bakit ang tagal nitong bumalik? Nang walang anu-anong biglang namatay ang flashlight sa cellphone ni Levin na siyang tanging nagbibigay liwanag sa kadiliman ng kwarto. Mariin siyang napalunok, mukhang na low batt pa yata.Inikot niya ang paningin sa buong silid. But she saw nothing but darkness. Levin.. Nasaan ka na ba? She thought helplessly.Pinilit niyang abutin ang cellphone nitong nakalagay sa gilid ng mesita, kaya lang sa ginawa niyang iyon ay di sinasadyang naigalaw niya ang paa na nagbigay sa kanya ng mas matindi pang kirot.She grunt in pain. Pigil na pigil niya ang mapasigaw. Sa mga sandaling iyon, alam niyang magang-maga na ang kanyang kaliwang paa.Tiim ang mga labing sinubukan niyang i-on ang cellphone, at nakahinga siya ng maluwag ng mabuksan iyon, showing the ten percent of its batte
"Sinabi ko ito hindi dahil sa umaasa ako ng pangangalawang pagkakataon para sa atin. Like I don't deserve your forgiveness, I also don't deserve a second chance. Sa laki ng nagawa kong kasalanan sayo, ni hindi ko deserve ang makaharap ka ng ganito. I do illegal works, I am a bastard who mercilessly killed people who's on our group way, I even killed.." sandali itong napapikit, and when he open his eyes, it was full of pain. "I killed my own child. Everything about me that you knew was a lie, but.. not my feelings. Totoong minahal kita, Lei. And love you still.."She was speechless. Ayaw maniwala ng isip niya sa mga pinagsasabi nito, pero taliwas doon ang gusto ng kanyang puso. Iba ang ibinubulong niyon sa isinisigaw ng kanyang isipan, and she don't want that kind of feeling. Ang nararamdamang nagpapahina sa pader na iniharang niya.Pinilit niyang huwag magpa-apekto sa mga narinig, dahil wala namang patutunguhan kung pakikinggan niya ang tibok ng kanyang puso. She done it then, and lo