Chapter Fifty Nine

Somehow there's a part of her wanting to believe that he really has no part of her abduction. Looking at his back while walking towards the door feels as if something is piercing her heart. At hindi niya alam kung para saan ang sakit na iyon.

After three long years, nagkaharap ulit sila ng taong nagbigay sa kanya ng kaligayahan, ngunit naging sanhi rin ng mapait niyang kabiguan.

Ito ang huling taong nanaisin niyang makita habang siya ay nabubuhay, kaya nga tatlong araw lang ang itinalaga niyang pananatili rito sa Pilipinas, dahil iniiwasan niya ang magkrus ang kanilang landas. But the world is so cruel, gumawa pa rin ito ng paraan para magkita silang muli.

Bumaba ito ng hagdan, at walang emosyon siyang sumunod. Habang bumaba siya ay hindi niya maiwasan ang iikot ang mga mata sa buong loob ng unang palapag.

And like a waves to the seashore, everything that happened inside that villa flashed back on her mind.

Ang mga umagang sabay silang nag-aalmusal, ang mga dapit-hapon na masaya sila