"GOOD morning ma'am Lei.." Bati sa kanya ng mga nakakasalubong niyang saleslady sa pinagtatrabahuhang mall.
"Good morning.." ganting bati niya sa mga ito saka tuloy-tuloy na papunta sa elevator.She was greeted by the elevator girl too, pati na rin ng iba pang nakasakay roon.Dahil maaga pa, halos puro mga empleyado pa lamang ng mall ang nasa loob.Dumiretso siya sa ikapitong palapag kung saan naroroon ang isang kwarto na nagsisilbing opisina nilang may mga posisyon doon sa mall, kabilang na ang kanilang manager.She's the mall supervisor, at mayroon siyang maliit na cubicle na nagsisilbing mesa niya. She's been working there for six years now. She applied there after graduating from college at doon na rin tumagal.Pasado alas Dies ng mag-ikot siya sa buong establishimyento, iyon na ang nakasanayan niyang gawin araw-araw.As usual, marami ng tao na paroo't-parito, nakisik-sik na nga siya sa mga tao sa escalator pababa kung saan naroroon ang grocery store. It was where the most busy part of the mall.Matapos ang pag-iikot ay muli siyang bumalik sa kanyang cubicle para asikasuhin naman ang naiwan niyang trabaho doon."Hindi ka pa ba maglu-lunch Lei?" Tanong sa kanya ni Mia. Ang kanilang HR. Katabi lang ng cubicle niya ang cubicle nito.Bumaling siya rito. "Mauna ka nalang muna. Tatapusin ko muna itong monthly sales report. Kailangan na kasi ito ni GM bukas. Susunod nalang ako, pagkatapos nito."Tumango ito. "Okey, gutom na kasi ako. Hirap talaga kapag buntis, palaging nagugutom." She chuckled.Ngumiti siya saka minasdan ang maumbok na nitong tiyan, she is five months pregnant now with her second child. Hindi niya maiwasan ang makaramdam ng inggit sa pagbubuntis nito. She wanted to have a baby of her own too before turning twenty eight next year, pero mukhang malabo iyon mangyari pagkatapos na mag negative ang test niya kahapon."Siya nga pala Lei.." nasa pintuan na ito ng muling bumaling. "Nasabi na ba ni GM sayo, na ikaw ang ipapadala niya sa business meeting na gaganapin sa hotel Azura sa sabado?"Tumango siya. "Nasabi niya kanina. Pinag-iisipan ko pa kung pupunta ako."Kumunot ang noo nito. "Bakit pag-iisipan mo pa? It's your chance Lei. Usap-usapan na inirekomenda ka niya sa higher ups para sa managerial position sa sandaling magretiro siya next year."Hilaw lang siyang ngumiti. She also heard that news."Wala sa isip ko na tanggapin iyon Mie, I don't think, I am suitable for the position--""You are." Agad na giit nito. "You did a great job eversince you started working here. In those six years, wala akong ibang narinig kundi puro papuri sayo ng mga higher ups.""I just did my job. Pero malayo pa iyon para maging General manager ako. Marami pa akong dapat na matutunan para marating ang posisyong iyon. Isa pa, napakabata ko pa para--""It's not the age, but the performance that counts Lei. Kahit ako, Ikaw rin ang irerekomenda ko kung sakaling hingin nila ang opinyon ko."Umiling siyang muli. "I'm already contented being a supervisor Mie. Sa ngayon sapat na ito sa akin. In the future, kapag handa na ako.. then maybe." Ngiti niya.Ang totoo, hindi lang ang mga iyon ang dahilan kung bakit wala siyang planong tanggapin ang posisyon na iyon. It's more than that.Iyon ay ang plano niyang pagbubuntis. As of now, iyon ang pinaka-importante sa kanya.<<<--->>>"Lei, can we talk?"Biglang nawala ang ngiti sa kanyang mga labi ng makita kung sino ang nag-aabang sa kanya sa labasan ng mall. Ang pumalit doon ay ang pagtiim ng kanyang mga bagang."Wala na tayong dapat na pag-usapan pa Aries. Tapos na tayo. Tinapos mo." Matigas niyang sabi.Tatlong buwan na ang nakalipas, pero hanggang sa mga sandaling iyon ay sariwa pa rin sa kanyang mga ala-ala ang ginawa nito. She had cried a river back then.Sa loob ng halos isang taon na relasyon nila, halos dito na umikot ang buong buhay niya. Akala niya ito ang kabuuan ng kanyang mga pangarap. But she was wrong. She was all wrong.At the end of the day, he lied and he betrayed her."Please hear me out. Kahit ngayon lang. I just want you to hear my side of the story."Matalim niya itong tiningnan. Anong side of the story pa ang kailangan nitong ipaliwanag gayong malinaw na malinaw na sa kanya ang katotohanang niloko siya nito?"Go back to your wife Aries," malamig niyang sabi saka ito tinalikuran.Pero bago niya nagawang makalayo ay nahawakan na nito ang kanyang braso."I don't love her Lei. I never did love her. Ikaw lang ang babaeng minahal ko."Matalim niya itong binalingan. How dare him! How fucking dare him tell another lies!"There is a reason behind our marriage. We didn't marry because we love each other. Our marriage was more of a responsibility.. A pledged."Nagtaas siya ng kilay. "A responsibility? Bakit? Dahil nabuntis mo?" Di niya napigilang magtaas ng boses.She gritted her teeth as she saw some of the bystander turn their head on them. She don't want to be scandalized, katunayan ito ang kauna-unahang pagkakataon na sinumbatan niya ito.When she found out that he was very much married, kahit masakit ay pinakawalan niya ito dahil iyon ang alam niyang tama niyang gawin."Hindi iyon ang dahilan. Hera and I were already married for two years, but she never happened to concieve.""Wala na akong pakialam kung anong dahilan ng pagpapakasal mo sa kanya, whether because you love her or just because of a responsibility. Ang gusto ko lang ngayon ay katahimikan. Leave me alone Aries. Naka-moved on na ako. Huwag mo nang sariwain ang sugat sa patuloy mong panggugulo sa buhay ko. Tapos na tayo."Umiling-iling ito. "Hindi ako papayag na matapos tayong dalawa sa ganito. I love you so much Lei, and I know you still feel the same." Tumingin ito sa kanya saka desperadong inabot ang kanyang kamay. "Lumayo tayo rito. Pumunta tayo sa isang lugar na malayo sa lahat. Sa lugar na walang nakakakilala sa atin. Sa isang malayong probinsiya. Magsisimula tayo doon ng tahimik at--"Marahas niyang hinila ang kanyang kamay."Are you insane?" Hindi makapaniwalang sabi niya. How can he thought of running away in this kind of situation? "Sa tingin mo ba matatahimik ako kapag ginawa natin iyon? Hindi Aries! Habang buhay akong hahabulin ng konsensiya ko kapag ginawa ko iyon. And do you think that I'll resort to be a mistress just to be with you? Alam mong hindi iyon ang pangarap ko.. Go home now Aries. At sana ito na ang huling beses na magkita tayong dalawa."Hindi na niya ito binigyan ng pagkakataong magsalita. Agad niyang pinara ang paparating na taxi at sumakay doon.Habang papalayo ang taxing ay nagkaroon pa siya ng pagkakataon na lingunin ito. He was still standing there habang nakasunod ang mga mata sa kanyang sinasakyan.Kahit paano ramdam niya ang paninikip ng dib-dib sa nakikitang ayos nito. He look so defeated. Hindi lang iyon, pati ang aspetong pisikal ay malaki rin ang ipinagbago nito. He lose so much weight, nanlalalim ang mga mata at humpak ang magkabilang pisngi. Ang balbas at bigote nito ay tila ilang linggo ng hindi naaahit. He looks like a different person from the Aries she knew who was always neat and clean. Tila napabayaan nito ang sarili mula nang maghiwalay sila.A fang of pain crossed her heart as she remember those happy moments of them being together. Yung mga panahong sabay nilang binubuo ang kanilang mga pangarap, Yung mga araw na nangako sila sa isa't-isa, that they both love each other endlessly.. pero ang lahat ng iyon ay isa lang palang malaking kasinungalingan.Or maybe... He did really love her.. pero ano pang saysay niyon kung nakatali na ito sa iba?Lumayo silang dalawa?Hindi pa siya nababaliw para gawin ang bagay na iyon.Bumaling siya sa harapan saka lihim na lumunok. Kahit paano ramdam niya ang kalungkutan, pati na rin ang panlulumo. Hindi ganoon kadaling kalimutan ang isang taong pinagsamahan nila, pero kailangan niyang gawin at tanggapin na hindi talaga sila para sa isa't-isa.Ngayon, tuluyan na niyang bibitawan ang mga ala-alang may kinalaman rito. Tuluyan na niyang isasara ang libro ng kanilang kwento.It was the closure she's been waiting for.Authors Note:I'm not into sad ending that's why I always write stories with happy one.So here we go again.. another story with a happy ending.Again, thank you guys for the wait, for the support and for the love you gave to this story. It will be forever treasured.Hopefully you'll continue to support my journey in writing.Hanggang sa muli.. Mahal ko kayo..>>>>>>THEY stayed at the hospital for another three days before the Doctor finally allowed them to go home. Maayos na ang kalagayan ni Levin. He's out of danger. Pero siyempre, dahil may fracture ang tuhod nito kaya naka-wheelchair muna ito.Sinalubong sila kaagad ng mga bata pagkabukas pa lamang ng pinto ng Penthouse. "Papa.. Mama.." They happily called. They went directly on Levin and hold him with longing."How are you na po, Papa?" Tanong ni Kiel.Ngumiti si Levin pagkunwa'y ginulo ang buhok nito. "I'm very much fine.. I'm happy to be back home. Hindi ba kayo nagpasaway rito kay Lola Soledad?" He asked and r
It was as if a heavy weight was lifted from her shoulder as she saw him open his eyes. Nang yumuko siya para yakapin ito ng mahigpit at naramdaman ang init ng katawan nito, she knew, he made it. He managed to hold on and be saved.At sobra siyang nagpapasalamat sa Diyos dahil dininig nito ang taimtim niyang panalangin. Sa sobrang saya niya ay napahagulgol siya sa bisig nito. "Ang sama mo... Pinag-alala mo ako ng sobra." Sumbat niya pero mahigpit namang nakayakap rito. Naramdaman niya ang unti-unting pag-angat ng kamay nito papunta sa kanyang likod. He then caress her back gently."I-I'm fine now. Kaya huwag ka ng umiyak." Paos nitong sambit.Napahikbi siya. "Takot na takot ako.. akala ko talaga, tuluyan mo na akong iiwan."Sabi niya saka ini-angat ang luhaang mukha rito. Halata sa mukha nito ang panghihina pero nagawa nitong marahan na ngumiti.Ini-angat nito ang kamay papunta sa mukha niya saka hinaplos iyon. "B-Bakit ko gagawin iyon, eh alam kong iiyak ka ng ganito? Stop cryi
NANGHIHINA siyang napasandig sa naroroong pinto. Mula sa labas ay dinig na dinig niya ang komosyon ng mga Doctor sa loob ng ICU."300 joules.. clear..!""Clear..!"Pangatlong beses na niyang narinig ang sigaw na iyon. And rising the electric current to almost it's limit indicates that there's still no sign of him breathing. Tumaas pa iyon sa 320 joules. Umupo na siya doon na takip-takip ang kanyang taynga. Her whole being is shivering. From fear and from pain. Biglang natahimik sa loob ng ICU kaya dahan-dahan siyang tumayo at dumungaw sa maliit na siwang ng pinto.Her eyes widened in fear as she saw the flat line on the electronic machine infront of Levin's bed. Wala man siyang alam sa medisina, ngunit hindi ang bagay na iyon. Iisa lang ang ibig sabihin ng flat line na iyon. That is.. Levin's heart already stop beating. And the Doctor in charge is already taking his surgical mask. Lumalapit dito ang isang nurse na may dalang notepad. Iisa lang ang ibig sabihin niyon..Sumuko na an
She's in histerics. Nanginginig ultimo ang kaliit-liitang bahagi ng kanyang mga ugat. Naginginig sa matinding takot. The blood on Levin's chest is still gushing. And he's unconscious. Mahigpit niyang hawak ang nanlalamig nitong kamay. Her tears were blinding her. Ini-angat niya ang duguang kamay nito at dinama sa kanyang mukha."Please.. please.. don't do this to me Lev. Alam mong hindi ko na kakayanin kapag iniwan mo ako." She begged with trembling voice.Kasalukuyan silang nasa loob ng isang ambulansiya, nakahiga ito sa stretcher habang siya ay nasa gilid nito. Sa kabilang gilid naman ay naroroon ang dalawang medic. One is monitoring the oxygen, at ang isa naman ay ikinakabit nag dextrose.Sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi, umalingawngaw sa daan ang sirena ng ambulansiya na kinalululan nila. Mabilis ang pagpapatakbo ng driver, halos paliparin na nga iyon, at hindi na alintana ang mga parte na daang may lubak, pero para sa kanya, mabagal pa rin iyon. She wanted to reach the h
Pagkarinig sa sinabi na iyon ng tao ni Miguel, ay napangisi ito. Isang ngising nagpatindig sa kanyang mga balahibo sa katawan."O di ba sabi ko, kusa niya akong hahanapin?" He said. Kung sa kanya o sa mga kasama nito ay hindi niya alam. Maybe to the both of them. Mariin siyang napalunok habang tinatanaw ang ginagawa nito sa baril nito. Wala ni katiting siyang pagdadalawang isip na nakikita sa mga mata nito. All was in his eyes is darkness and the hatred he have for Levin. "Pakawalan mo ako dito, Miguel!" She hissed and tried to struggle. Gustong-gusto niyang makawala para takbuhan ang kinaroroonan ni Levin ngayon. To give him warning, to run away with him far from that place. To escaped. Pero dahil nakatali siya ay hindi niya magawa. Nanatili na lamang sa kanyang isip ang kagustuhang iyon."Huwag kang mag-alala mahal kong kapatid, pakakawalan naman kita eh. Pakakawalan kapag napatay ko na si Levin.." Matigas at madilim nitong sabi.She shiver at that thought. Hindi iyon pwedeng m
Marahan at walang ingay siyang lumabas mula sa kinakukublihang gilid ng makitang dumating na ang kanyang pakay.Sumisipol pa ang lalake habang ibinabababa ang hawak na baril sa mesa pagkunwa'y naghubad ng t-shirt. Inilang hakbang niya ang kanilang pagitan, at naramdaman nito iyon. Tinangka nitong damputin ang ulit ang baril nito, but it was too late. Nasa likod na siya nito at mahigpit ng nakadiin ang kanyang braso sa leeg nito. "Nasaan si Miguel?!" He asked fiercely.Ramdam sa braso niyang nasa leeg nito ang mariin nitong paglunok."L-Lev..." Hirap nitong sambit. Magkagayon man, bakas sa boses nito ang gulat."Tinatanong kita! Nasaan ngayon si Miguel?" "H-Hindi ko alam--ahg!" Daing nito nang mas lalo niyang pang hinigpitan ang kanyang pagkakasakal rito. Nagpumiglas ito, trying so hard to breath. Pero wala itong laban sa kanyang lakas.He was too angry to give even a little bit of remorse.Nang makitang tila hindi na ito makahinga, ay niluwagan niya ng kaunti ang kanyang braso. He