MRF 1: Runaway Fiance

¤Katerina¤

Tanghali na ng makarating si Katerina sa kanilang mansyon galing sa bahay ni Wilma, ang kanyang matalik na kaibigan. Matapos siyang magjogging ay doon na kasi siya dumiretso para tumambay. Kung hindi lang tumawag ang mommy niya ay mamayang hapon pa siya uuwi. Binigyan kasi siya ng daddy niya ng restday ngayon matapos ang busy schedules niya noong nakaraan.

At the age of twenty four, she was now the vice president of their company—Romano Real Estate. They've got a very successful business that made them one of the most influential people in the country today.

"Magandang tanghali Señorita Katerina, pinapatawag napo kayo ni Señora Felice para sa tanghalian," magalang na anunsyo ng kanilang mayordoma na si Aling Lucia.

"Susunod na po ako Manang," tugon niya rito.

Nang dumulog siya sa hapag ay naroroon na rin ang kanyang daddy Eduardo ngunit nakakuha ng kanyang atensyon ang isang panauhin na kasama nila ngayon. If she's not mistaken, the man was present at her twenty-fourth birthday party last week and he is also a current senator in the country.

Humalik muna siya sa mga magulang bago umupo sa kanyang pwesto.

"Katerina, I want you to meet my business associate, Don Valentino Castellanos. He is the owner of Infinity wine, Kumpadre, this is my unica hija, Katerina," pakilala ng kanyang ama.

Ngumiti ang bisita. "You have a very beautiful daughter Kumpadre," puri nito at naglahad ng kamay sa kanya. "Nice to meet you hija."

Tipid siyang ngumiti bago tinanggap ang pakikipagkamay ng lalaki. "Nice to meet you din po." Marahang pinisil ng Don ang kanyang palad na ikinaasiwa niya.

Halos kasing edad lang ito ng kanyang ama. May tindig pa rin ang lalaki at gwapo pero parang may hindi siya gusto sa aura na hatid nito. She senses some dark, mysterious and dangerous personality behind the smile he's wearing. Pakiramdam niya ay nagbabalatkayo lamang ang ginoo.

Matiwasay na naganap ang tanghalian sa pagitan nila. Puro tungkol sa negosyo ang pinag-uusapan ng mga ito at nagsasalita lamang siya kapag tinatanong. Nang matapos sa pagkain ay magpapaalam na sana siyang mauuna na pero pinigilan siya ng kanyang mommy.

"Stay Katerina, we have an important matter to talk about," anito na nagpakunot ng kanyang noo. Masyadong seryoso ang tono ng kanyang ina. Nakita niya pa ang pagpisil ng kanyang ama sa kamay nito na nakapatong sa mesa. The scenery makes her wonder even more of what's going on.

Nagkatinginan muna ang dalawa bago nagsalita. "You will be getting married at the end of the month Katerina," seryosong saad ng kanyang mommy.

Naibagsak ni Katerina ang hawak niyang kubyertos dahil sa gulat. Anong klaseng kalokohan ba ito gayong wala naman siyang boyfriend tapos ipapakasal siya? Sino bang pakakasalan niya?

Hilaw siyang tumawa upang ibsan ang tensyon na kanyang nararamdaman. "Is this some kind of prank? Y—you're just kidding me, right?" Tanong niya ngunit hindi niya mabakasan ng biro ang mukha ng mga ito.

Napalingon siya sa kabilang bahagi ng mesa at nakita niyang mataman na nakatitig sa kanya ang Don. Unti-unting umusbong ang galit na nararamdaman niya rito. Ito ba ang pakakasalan niya kaya nandito ito? Balita niya ay wala itong asawa at anak.

"Hija—" sinubukan ng kanyang ama na hawakan siya ngunit itinaas niya ang kaliwang palad upang mapigilan ito sa paglapit sa kanya.

She doesn't want to burst out.

"No… Just stay right there dad," aniya sa nagngangalit na mga ngipin.

"Hija please understand us, this is for our business," nagsusumamong wika ng kanyang mommy Felice.

Halos hindi siya makapaniwalang tumitig dito "...business? You call that business? Kailan pa naging business ang pagpapakasal mom?!" Napasuklay siya sa kanyang buhok gamit ang kanyang daliri. "People marry because of love and not because of fucking business!"

Nag-uunahan sa pagtulo ang kanyang luha. How could they do this to her? Why are they forcing her to marry someone she didn't love neither she had known completely? Ganun na lang ba kadali para sa mga ito na ipakasal siya ng hindi kinukuha ang opinyon niya kung ayos lang ba sa kanya? She thought her parents loved her dearly pero nagkamali ata siya.

"Language Katerina!" Bulyaw ng kanyang daddy Eduardo.

Hinawakan naman agad ng kanyang mommy ang balikat ng daddy niya para pakalmahin "calm down honey, our princess didn't mean it. She was just shocked."

Napailing siya. Shocked was an understatement of what she's feeling right now. It's not just shock, it's rage! She felt betrayed by the people she trust the most. Pakiramdam niya ay ibenebenta siya ng mga ito sa ibang tao for business naa hindi naman kailangan.

They were already on top, what more do they want?

"Hija, this is for your own good okay? Mga magulang mo kami at alam namin na makakabuti sayo to," muling paliwanag ng kanyang mommy pero sarado na ang utak niya para makinig pa.

"I won't marry anyone unless I wanted to, Dad, Mom," huling kataga niyang binitawan bago padarag siyang tumayo at tumakbo patungo sa loob ng kanyang silid. Doon siya nagmumukmok at umiyak.

She won't do it. Kilala na siya ng mga magulang niya, she was born stubborn and independent at paninindigan niya iyon even if it means she'll stand up on her own from now on.

Lumipas ang ilang araw at ganun pa rin katatag ang desisyon ng kanyang mga magulang kaya wala siyang ibang pagpipilian kundi lisanin ang mga ito. She wanted them to realize that the marriage was a bad decision. Lalayo siya ng ilang buwan hanggang sa sumuko ang mga ito at hayaan siyang magdesisyon ng para sa sarili niya. She won't let them manipulate her.

"What aalis ka?" Bulalas ni Wilma sa kabilang linya.

"Yes Wima, infact hinihintay ko na lang na lumalim ang gabi para makaalis na ako," pabulong niyang sagot.

Kasalukuyan siyang nakatambay sa loob ng kanyang banyo habang hinahayaan na umagos ang tubig sa sink para hindi siya marinig sa labas kung sakali man.

"Bestie maghunos dili ka please lang. Kabaliwan yang iniisip mo. Sa tingin mo ba hindi ka mahahanap ng daddy mo plus diba sabi mo senator ang fiance mo? Malamang hahalughugin ng mga yan ang buong mundo mahanap ka lang," mahabang litaniya ni Wilma.

Ramdam niya ang takot sa boses ng kaibigan pero desidido na talaga siya.

"May nahanap na akong lugar. I'll transfer to a rural place, malayo sa technologies and etchetera. I would live a simple life, yung hindi ako makikilala. I'm sure hindi nila ako mahahanap doon," confident niyang pahayag.

"Rural? You mean mamumundok ka?!"

"If that would cancel the wedding then yes! Bahala na si Batman."

"Bestie wala kang alam sa buhay bukid, ni hindi ka nga marunong magsaing! Oh god please listen to me. Ako ang natatakot para sayo eh!"

Napailing na lang siya. Kahit na ano pang sabihin ni Wilma ay hindi na magababago ang pasya niya.

Later that night ay nakita niyang halos inaantok na ang mga guwardiya sa labas at nakapatay na rin ang ilaw sa salas. Bitbit ang kanyang duffel bag ay dahan dahan siyang naglakad pababa ng hagdanan.

Maingat ang kanyang bawat hakbang hanggang sa narating niya ang ang secret gate sa likod ay walang nakapansin sa kanya. Nang makalabas siya ay isang beses pa niyang tiningnan ang kanilang mansyon bago sumakay sa kanyang bisikleta palayo.