LJ:
Ipinagdrive siya ni Jill patungo sa dati nilang bahay ng kanyang asawa. Naroon na naman sa labas niyon ang sasakyan ng kanyang biyenan. “Ito ba ang bahay mo dati? ang ganda ha,” sabi niya sa akin, “kaninong kotse yan?” “Sa ex biyenan ko,” sagot ko sa kanya, “baka kung anu ano na naman ang kinukuha niya diyan sa loob.” Pagpasok namin, napansin ko ang aking mga damit na nasa sofa na. Marami na doon ay nakalagay sa isang box. Nagtatawanan pa ang aking biyenan at ang aking hipag, kasama si Astraia. Natigilan sila nang makita nila ako. “At bumalik pala ang makating babae dito sa bahay, anong ginagawa mo dito?” tanong ng aking dating biyenan, saka sila dahan dahang bumaba ng hagdan. “May naiwan lang akong gamit,” sagot niya. Subalit hinarangan ako ng mga ito noong aakyat na ako ng hagdan. “Kung ano man ang naiwan mong gamit dito sa pamamahay ng anak ko, hindi mo na iyon makukuha!” asik nito sa akin, “wala ka ng karapatan dito!” iniabot nila ang annulment papers namin ni Dwayne na may lagda ng aking asawa. “Umalis nga kayo diyan sa dadaanan ko!” pamimilit ko sa kanila, ngunit itinulak ako ni Cathy, kaya napaupo ako sa sahig. “Umalis ka na nga!” sigaw pa niya sa akin. “Hoy!” inalalayan ako ni Jill tumayo, “at bakit mo itinulak ang kaibigan ko, ha?” “At sino ka namang bansot ka?” tanong kay Jill ni Cathy, “tres passing ka dito!” “Mga impakta! eh kayo, ano kayo dito? bahay niyo ba ito?” nakapameywang si Jill habang sinisermunan ang mga ito, “excuse you, hindi niyo rin naman bahay ito ah!” “Bahay ito ng anak ko!” sagot ng aking biyenan, “kaya maaari kaming pumasok dito, anytime!” “Sa anak mo, pero hindi sayo!” sagot naman ni Jill dito, “alam mo, Lj, mabuti na lang at aalis ka na sa pamilya ng asawa mo, tingnan mo nga yan, hindi naman magaganda pero matapobre!” “At sino kang talipandas ka para pagsalitaan kami ng ganyan?” ibinagsak ng dati kong biyenan ang dalang damit, “baka kalbuhin kita!” “Ah, kakalbuhin mo ako? sige nga, gusto niyo ba mag sparring muna tayo ng karate dito?” sinipa ni Jill ang lampshade na mataas pa sa kanya, “parang namimiss ko lumaban sa olympics ah!” “Bruha ka!” susugurin na siya ng aking mga inlaws, ng makakuha siya ng yantok sa gilid,”subukan niyo, at ng maranasan niyong mapukpok ng yantok! sige na, Lj, kunin mo na yung papeles na kukunin mo, bago ko lumpuhin ang mag inang ito! Ikaw, babae ka, lumayas ka sa hagdanan at baka ikaw ang isunod ko dito,” sigaw niya kay Astraia. Pagpasok ko sa aking silid, nagulat ako sa aking nakita. Wala doon ang mga regalong ibinigay ko sa aking asawa. Itinaas ko ang kobre kama na bagong palit, wala lahat pati ang aking sulat. Marahil, itinapon na iyon ni Dwayne. Wala naman siyang pakialam sa akin. Kinuha ko na lang ang kailangan kong kuhanin. Nasa itaas iyon ng aparador. Mga larawan namin iyon noon na palihim king kinukuha kapag may pagkakataon na nagkakasama kami. Umasa ako, na magiging maayos kaming dalawa. Sa nakalipas na buwan, hindi na siya ganoon kalamig sa akin. Hindi na niya ako masyadong sinisinghalan. Peri saglit lang ang pag asang iyon, dahil sa pagdating ni Astraia. Ang babaeng iyon talaga ang sumira sa aking mga pangarap.. Muli kong iniligid ang aking mga mata, at doon ko napansin, na nakasabit pa doon ang karawan namin na aking iginuhit. Ginawa kong masaya iyon, at nakasuot ng suit at wedding dress. Kinuha ko ang frame na nakasabit, saka binalot ko ng papel. Isang buntung hininga ang pinakawalan ko, bago ako tuluyang lumabas ng kwartong naging tahanan ko sa loob ng dalawang taon. Haharapin mo na ang dati kong buhay.. ako.. si Liza Jane Vann de Madrid, ay muling magbabalik at mamumuhay bilang isang prinsesa ng mga Vann de Madrid. Makikita ng mga taong nang api sa akin, kung sino talaga ako. Hindi ko sila titigilan, hanggang hindi sila gumagapang sa lupa at humihingi ng awa mula sa akin! 5. “Welcome home, my darling!!” Sinalubong ako ng mahigpit na yakap ni Daddy.. Garalgal ang kanyang boses habang pinupunasan niya ang kanyang luha. “Dad… wag ka ng umiyak,” iniharap kko siya sa akin. Hinawakan ki ang kanyang pisngi, at pinunasan ko ang mga luhang bymabagsak doon mula sa kanyang mga mata, “ masaya akong nakabalik na ako sa piling niyo.” “Tama na po yan, mommy “ mahinhing pigil ni Astraia sa aking mga biyenan, na nagkukunwaring mabait. “Kung hindi lang dahil sayo, kakalbuhin ko ang bansot na to,” inis na sabi ni Cathy kay Jill. “Kakalbuhin mo ako?” Napangisi ang aking kaibigan matapos marinig ang sinabi ni Cathy, “gaga, hindi ka nga makalapit sa akin, kakalbuhin mo ako? Gusto mo ba, unahan kita?” Nahintakutan si Cathy ng makitang papalapit sa kanya si Jill. Natatawa naman ako sa kanila. “Tumabi ka nga diyan!” Tinabig ko ang katawan ni Astraia na nakaharang sa akin. Hindi siya agad nakabawi, lalo na ng apakan ko ang kanyang braso. Napaigik siya sa sakit, “oops.. sorry.. but deserve.” “Peste ka!” Tiningnan niya ako ng masama, “makakarating ito kay Dwayne!” “Ano naman? Gusto mo, paga untugin ko pa kayo?” Sagot ko sa kanya. Iritang irita ako sa babaeng ito. Noong unang taon ng pagsasama namin ni Dwayne, umuuwi pa ang asawa ko sa akin, subalit simula noong mainvolve na ang pangalan ng babaeng ito, umuuwi nga ang asawa ko, subalit hindi na kami halos nagkikita. “Bakit ba nagagalit ka sa akin, Lj?” Bigla ang pag switch ng ugaling iyon from mataray to mabait. Napansin kasi ng babaeng ito na nakatingin ang aking dating biyenan sa kanya. “Anong pakialam mo?” Nakangisi kong tanong. “lumayas ka sa harapan ko, at baka magdilim pa ang paningin ko sayo, pilipitin ko pa yang leeg mo! Tsupiii!” Marahil, naisip ng babaeng kaharap ko na tototohanin ko ang aking sinabi, kaya nagmamadali siyang tumabi at umalis sa aking dadaanan. Susundan sana ako nina Cathy, subalit mabilis na pinigilan sila ni Jill. “Isang hakbang niyo lang, mapipilay kayo!” Humarang si Jill sa kanilang daraanan, “sanay ako sa gulo, baka hindi ko kayo matantiya! magsisi kayo!”Pag-upo ko muli, naramdaman kong ibang klase na talaga ang LJ ngayon. Hindi na ako 'yung dati—‘yung palaging nag-aabang, palaging nag-a-adjust, palaging naghahanap ng dahilan para manatili ang isang taong matagal na palang wala. Tahimik si Kuya. Hindi niya ako tinanong kung okay lang ako sa ginawa kong pagpunit ng card. Sa halip, ngumiti lang siya—parang sinasabi niyang “tama ‘yan.” Napatingin ako sa paligid. Ang daming ilaw, ang daming tao. Pero sa gitna ng dami, nahanap ko ‘yung sarili kong tahimik, pero buo. Isang bagay na matagal ko nang pinangarap maramdaman. Bigla kong naalala ang mga gabing umiiyak ako sa bintana, tinatanong ang sarili kung saan ako nagkulang. Kung may mali ba sa akin, kung bakit kahit anong pagpupursige, hindi sapat. Pero ngayon, alam ko na—hindi ako kulang. Mali lang talaga ang taong pinili ko noon. Bahagya akong natulala.. “Lj?” mahinang tanong niya. Ngumiti ako. “Kuya… hindi pa rin siya para sa akin. Kahit pa may dahilan siya, hindi na kami pareho. H
Sa bawat hakbang ni Dwayne palayo, tila unti-unting nawawala ang bigat na matagal nang nakapatong sa dibdib ko. Sa unang pagkakataon, nakita ko siyang talunan—hindi dahil natalo siya sa argumento, kundi dahil wala na siyang kapangyarihang hawakan ang emosyon ko.Dapat malaman na ni Dwayne kung saan siya lulugar. Wala na siyang lugar sa puso ko, at ngayon pa lang, mas uunahin ko na ang aking sarili kumpara sa lahat.“Bunso…” mahinang tawag ni Kuya Zyd, “okay ka lang ba?”Huminga ako nang malalim, saka tumango. “Okay lang ako, Kuya. At kung hindi pa man ako buo ngayon, alam kong papunta na ako ro’n.”Umupo kami muli sa mesa. Tumingin ako sa paligid—mga ilaw, mga taong nagkakasiyahan, mga alaalang pilit kong kinokonekta sa kasalukuyan. Ngayon, naririto ako. Buo. Malaya.“Alam mo,” bulong ni Kuya habang umiinom ng alak, “akala ko noon mahihirapan kang bumangon pagkatapos ng lahat. Pero ngayon, tingnan mo sarili mo.” Kumindat siya sa akin. “You’re glowing.”Napatawa ako. “Hindi siguro ‘to
Hindi ko alam kung sinadya ko ba talagang gawin 'yon para saktan siya—o kung sadyang iyon ang tanging paraan para protektahan ang sarili kong puso. Minsan, ang pagiging malamig ay mas madali kaysa muling masaktan.Tahimik si Dwayne. Ilang segundo rin siyang hindi gumalaw sa kinatatayuan niya. Ramdam ko ang mga matang nakatitig sa akin, pero mas pinili kong huwag magpatinag.“LJ…” muli niyang tawag, mas mahina na ngayon. Parang wala na ang dati niyang kompiyansa, parang siya ang nangangapa kung paano makalapit.Pero hindi na ako ang LJ na kayang bulagin ng dating pagmamahal.Tumayo si Kuya Zyd mula sa upuan at humarap sa kanya. “I think malinaw na, Lopez. Ayaw ka na niyang kausapin. So unless may importanteng bagay kang dapat iparating, you better walk away now.”Nag-angat ng tingin si Dwayne kay Kuya Zyd. Nakita ko ang tensyon sa pagitan nilang dalawa. Noon pa man ay hindi boto si Kuya sa kanya, at ngayong may lakas na ako para manindigan, tila mas determinado si Kuya Zyd na hindi na
Napalingon ako sa entrance, at sa gitna ng flash ng mga kamera at tila orchestrated na pagbungad ng spotlight, tumambad ang pamilyar na presensya—Dwayne Lopez, naka-black suit na halatang custom-tailored, may aura ng isang taong hindi basta nagpapakita pero siguradong mapapansin kapag dumating.Hindi ko maiwasang mapatigil sa paghinga. Matagal ko na siyang hindi nakita mula noong huli naming banggaan—literal at emosyonal—sa isa sa mga show na ginulantang ng sariling pamilya niya.Napakunot ang noo ni Kuya Zyd. “What’s he doing here?”“Akala ko rin hindi siya invited,” sagot ko. “Lalo’t after everything that happened.”Lumapit si Dwayne sa gitna ng event hall na tila walang pakialam sa bulung-bulungan, deretso ang lakad, hindi umiwas sa mga tingin. Pero nang magtagpo ang mga mata namin, biglang bumagal ang mundo.Marami akong tanong. Marami rin akong hindi pa tapos sa kanya.At base sa ekspresyon sa mukha niya—marami rin siyang gustong sabihin.Hindi man lang ako naisama ng dati kong a
Pagkaupo namin sa front row muli, ramdam kong bumigat ang hangin. Hindi dahil sa tensyon, kundi sa dami ng damdaming biglang dumaloy sa puso ko—ligaya, pag-amin sa sariling tagumpay, at marahil, kaunting awa sa mga taong dati’y gustong pabagsakin ako.Mula sa gilid ng paningin ko, nakita kong naglakad palapit si Cathy. Nakasuot siya ng pearl white gold na gown, at hawak ang kanyang phone na parang handa siyang mag-kwento o mag-record. Sa totoo lang, hindi ko alam kung anong inaasahan ko sa kanya—basta’t tahimik lang akong naghintay sa paglapit niya.Nagpaalam naman si kuya Zyd sa akin na may kakausapin saglit, kaya naiwan ako mag isa.."Wow.. flavor of the month ka pala ngayon ni Zyd Vann de Mdrid," mapanuyang sabi niya sa akin, "kaya pala may kalakasan ang loob mong pagsabihan kami ng kung anu ano.. may ipinagmamalaki ka naman palang sugar daddy.."Hindi ko kaagad sinagot si Cathy. Tinitigan ko muna siya—hindi dahil gusto kong patulan ang insulto niya, kundi para iparamdam sa kanya n
“Actually,” sabay sabing may biro si Kuya Zyd, “she’s not just my date tonight. She’s the future of fashion in this country.”Natawa ang buong table, pero halatang may halong paghanga sa tono nila. Napakagaan ng atmosphere, kahit na ramdam kong may mga matang pilit akong binabasa mula sa malayo—at hindi iyon galing sa admiration, kundi sa puot.Lumingon ako. Sina Mercedes at Cathy, halatang hindi mapakali. Nakita kong binulungan ni Mercedes ang anak niya, sabay irap sa direksyon ko. Hindi ko na lang pinansin. I have no time for petty energy tonight. I’m here to shine—hindi para patulan ang mga naiwan sa dilim.Maya-maya, lumapit ang event organizer sa amin.“Hi Sir Zyd, and to your lovely date. You’ve been requested to join the front-row reserved section for the awarding and highlight segment. May special seating po kayo doon.”“Oh wow,” bulong ko kay Kuya. “Front row?”“Of course,” sagot niya. “I made sure of that.”Habang nilalakad namin ang carpet patungo sa bagong mesa, mas lumaka