CHAPTER 5

“WELCOME home, my darling!!” Sinalubong ako ng mahigpit na yakap ni Daddy.. Garalgal ang kanyang boses habang pinupunasan niya ang kanyang luha.

“Dad… wag ka ng umiyak,” iniharap ko siya sa akin. Hinawakan ko ang kanyang pisngi, at pinunasan ko ang mga luhang bumabagsak doon mula sa kanyang mga mata, “ masaya akong nakabalik na ako sa piling niyo.”

“Miss na miss ka na ni daddy “ umiiyak siya sa aking harapan na parang isang bata. “Akala ko hindi ka na babalik.”

“Siguro, kung naging maayos kami ni Dwayne, baka hindi na nga ako makabalik. Subalit ang Diyos ang gumawa ng pagkakataon upang ibalik ako sa inyo,” nakangiti kong sagot sa kanya. Pinipigilan kong lumuha, subalit hindi ko na iyon napigilan.

Bago ako umuwi sa aming mansiyon, nanatili muna ako ng isang linggo kay Jill, upang umiyak, magmukmok at maglabas ng sama ng loob, upang hindi ko na iyon madala sa bahay.

Tuwang tuwa siya noong dinala ako doon ni kuya. Dahil kahit si Jill ay hindi ko pinahintulutang lumapit sa akin. Malaki ang utang ko sa kanya at kailangang bayaran ko siya ng shopping for free..

Hindi naman sa wala siyang pambayad, dahil anak mayaman naman siya, kundi dahil sa may kakuriputan talaga siyang taglay.

Dahil sa mga rants ko kay Jill, hindi ko na nadala ang aking saloobin sa aming tahanan.

“Salamat ,Jill, at inihatid mo ang aking prinsesa dito,” nakangiting sabi ng daddy ko sa aking kaibigan.

Nakaupo si Jill at kumakain ng mansanas na kinuha niya sa aming lamesa, “okay lang po iyon tito.. isa pa. Napapagod na rin po ako pakikinig sa anak niyo, hindi naman niya natikman yung pinapangarap niyang lalaki..”

Nangunot ang noo ni Denmark sa narinig, “hindi natikman?”

“Di ba, tito, napakaganda naman ng katawan ng Dwayne na iyon,” itinaas pa ni Jill ang kanyang kamay na parang iginuguhit ang lalaki, “tapos, olats naman yang si Liza..”

“You mean..” parang doon pa lang pumasok sa isipan ni daddy ang sinasabi ni Jill.

“Jill!!” Saway ko sa aking kaibigan, “malanding madaldal ka talaga! Magtigil ka nga!”

“Naikwento ko lang naman kay tito, anong masama dun?” Nagkibit balikat pa siya habang nakanguso.

Napakadaldal talaga ng kaibigan ko. Hanggang hindi sinasabing huwag ipagsasabi, talagang patuloy siyang nagsasalita.

“Totoo ba yun?” Nakatingin ang daddy ko sa akin na parang inaasar ako.

“Daddy naman eh, pati ba naman kayo? Si kuya Zyd, inaasar din ako eh. Baka kapag nalaman ni kuya Zalm ang tungkol diyan, pati siya, buskahin ako,” nakanguso kong sabi kay daddy. Nasa lahi talaga namin ang mapambuska.

Marahil, kung buhay ang mommy ko, iba ang naging pagpapalaki sa amin ng daddy. Pero namatay siya matapos akong ipanganak, kaya hindi ko na nasilayan ang kanyang pag aalaga.

Labing apat na taon ang pagitan namin ni kuya Zyd, sampung taon naman sa amin ni kuya Zalm. At si kuya Lei na may sariling mundo, pitong taon naman. Kaya lumaki akong isang prinsesa sa aming tahanan. Lahat ng gusto ko ay nasusunod. Sabi nga, ako ang boss.

Subalit ang pagkakakilanlan naming magkakapatid ay hindi masyadong alam ng publiko. Si kuya Zyd at kuya Zalm, ay hindi rin alam ng karamihan na magkapatid, kahit pa pareho silang expose sa mga tao.

Bigla akong niyakap ni daddy, saka hinalikan sa ulo, “anak.. basta, masaya si daddy na nakabalik ka na. Tamang tama ang pagbabalik mo, madamingbpupuntahang party ang kuya Zyd mo tungkol sa negosyo. Maaari siguro na umpisahan mo ng iexpose ang sarili mo sa lahat, hindi ba?”

“Pero.. ayoko munang ipakilalang anak niyo ako,” pakiusap ko sa kanya, “sa gaganapin niyo na lang sanang kaarawan.” Iyon ay tatlong buwan mula ngayon.

“Kung ano ang nais mo, anak, iyon ang masusunod,” ngumiti siya sa aking kahilingan.

"Plano kong maghiganti ng tahimik, dad.. gusto kong ipamukha sa kanila na hindi ako basura at hindi ako mukhang pera!" naaalala ko pa rin kung paano ako inapi ng mag inang iyon. At kung paano balewalain ni Dwayne ang lahat.

Ang labing limang taon ko sa mundo, ay ginugol ko, para mahalin lang siya. Ginawa ko ang lahat para mapalapit sa kanya. Ayokong mahalin niya ako, dahil lang sa kayamanang meron ako, kundi mahalin ako ng totoo at walang pag iimbot.

Subalit nangyari na ang lahat, at wala na akong magagawa sa bagay na iyon. Tatanggapin ko na lang, na talagang pinagtagpo kami, ngunit hindi itinadhana.

Pinilit kong maging ibang tao, para lang mapalapit ako sa kanya. Binago ko ang lahat, itinapon ko ang aking estado! subalit sa huli, isa lang akong basahan ng nakaraan, isang walang silbing nilalang sa kanilang harapan.