Kabanata 51

Hindi siya pinansin ni Luna.

Ang taong pinaka ayaw makita ni Luna ngayon ay si Joshua.

Lumagpas siya sa sofa at dumirecho siya sa kusina para kumuha ng isang baso ng tubig.

“Kuhanan mo rin ako ng baso ng tubig,” nanggaling ang mababa at malamig na boses ni Joshua mula sa sala.

Gumulong ang mga mata ni Luna at minura niya ito sa kanyang puso, ngunit magalang niya pa rin na ipinagsalin ng tubig si Joshua at nilapag ito sa mesa.

Hindi niya nakalimutan na katulong lang siya ngayon. Si Joshua ang amo ng bahay na ‘to.

Ang pagsasalin ng isang baso ng tubig ng katulong sa kanyang amo. Ito ang pinaka ordinaryo na bagay sa mundo.

“Bakit ka umiiyak?”

Sa sandali na nilapag ni Luna ang baso ng tubig sa mesa, tinapik ni Joshua ang kanyang sigarilyo sa ashtray.

Ang malalim na mga mata ni Joshua ay nakatitig sa mukha ni Luna na para bang sinusubukan niyang basahin ang isip nito.

Suminghot si Luna, nilapag ang baso, at tumayo siya ng direcho. “Wala po. Gusto ko lang po umiyak.”

Tumingin siya