Chapter 2

KAHIT nag-aalangan ay tinanggap pa rin ni Monica ang trabahong alok ng boss nila. Malaki kasi ang offer na bayad at hindi naman ganoon kahirap ang trabaho. Kailangan niyang makalapit sa target na mafia boss at manmanan ito, alamain lahat ng kilos nito at mag-report sa boss.

Ang problema niya ay kung paano siya mas mabilis makalapit sa target. Dumalo siya sa meeting kasama si Boggy.

“Monica, halika rito,” tawag sa kaniya ni Boggy.

Lumipat naman siya sa katabi nitong silya. “Yes, sir?” aniya.

“Ang target m ay si Federico Sartorre, isang Italian-Filipino. And he’s one of the wealthiest and most dangerous mafia bosses of Cosa El Gamma,” sabi nito.

Natigilan siya. Hindi niya naisip na may lahing pinoy ang target niya at isa ring latino. Mas mukha kasi itong may lahing American.

“Eh, paano ko po malalapitan ang target?” tanong niya.

“You have to find ways. Maraming option. Pero ayon sa source ko, ang company ni Mr. Sartorre ay hiring ng secretary, office staff, at saka manager.”

Napangiwi siya. “Wala po akong degree para sa mga nabanggit na posisyon. Bartending po ang inaral ko. Baka kailangan nila ng waitress,” aniya.

“Ah, meron pa pala. Nangangailangan din sila ng housemaid,” dagdag nito.

Umaliwalas ang kaniyang mukha. “Iyon, puwede ako sa maid, sir!” bulalas niya.

“Bibigyan kita ng detalye kung paano makapag-apply kay Mr. Sartorre. Ikaw na ang bahalang dumiskarte kung paano ka makapasok sa trabaho. Ang mahalaga, makalapit ka sa target. May suweldo ka sa target once natanggap ka, pero siyempre, bibigyan ka pa rin namin ng monthly allowance na sampung libo. Saka mo na makukuha ang kabuoang bayad once natapos ang misyon at naibigay mo ang detalyeng kailangan namin. And expect na may dagdag na utos si Boss once nasa puder ka na ng target. So be ready and keep your line open for us. Understood?”

“Nakuha ko, sir!”

Pag-uwi ni Monica ay kaagad siyang nag-edit ng CV na ipapasa sa website ng Sartorre Corporation. Online application lang ang tinatanggap ng kompanya. Pumunta pa siya sa computer shop at doon pinaayos ang kaniyang requirements. Nabuksan niya ang job site ng Sartorre Corporation at makikita ang job vacancies.

Available pa ang hiring para sa housemaid. Iyon ang pinindot niya at nag-fill-up sa digital form. Nag-attach din siya ng updated profile niya at attached required certificate, clearances, at saka kopya ng valid ID. Nang ma-submit ang requirements, nag-pop-up ang list ng application ID niya. Iyon ang ipapakita niya once na-invite siya for interview.

Todo dasal din siya na sana ay matanggap ang application niya. Wala na kasi siyang tawag mula sa ibang restaurant at bar kung saan ay on-call employee siya. Wala pang kumukuha sa kaniya para maging regular sa trabaho lalo’t patapos na ang peak season.

HINDI na sana kukuha ng kasambahay si Fererico ngunit nahihirapan siyang kumilos na walang nag-aasikaso sa kailangan niya sa bahay. Since his nanny died, he didn’t hire anyone to replace her. Bukod sa may trust issue siya sa taong hindi niya kilala, ayaw rin niyang mag-adjust na naman.

Manang Rebekah was his late mother’s friend who babysat him since he was young. She also took care of him since his mother died in a car bombing. Hanggang sa panahong iyon ay hindi pa nila nahuli ang nagpasabog sa kotse ng mommy niya. Pero alam na niya na dating boyfriend ‘yon ng mom niya.

Kararating lang niya sa headquarters ng Cosa El Gamma para sa meeting. Kasama niya ang kaniyang pinsan na si Stefano, na tumatayong leader ng local branch ng organisasyon nila. Kilala ang Cosa El Gamma na may pinakamalawak na koneksiyon at maimpluwensiyang mafia group sa mundo. And he’s grateful to be part of this organization.

Lumawak pa ang negosyo niya dahil sa organisasyon at napadali lahat ng proseso. Isinama niya rin ang kaniyang assistant na si Leo. Ito ang nag-aasikaso ng lahat ng kailangan niya at nagbibigay ng update sa kaniya mula sa negosyo.

Habang nasa meeting ay nagbigay ng update si Leo. “Boss, may apat na applicant na tayo para sa housemaid. Puwede n’yong tingnan ang profile nila at mamili,” sabi nito.

“Give me the printed CV of the applicants,” he said.

“Yes, Boss. Magpi-print po ako rito para makita n’yo kaagad.” Tumayo ito at lumapit sa lamesa na merong printer at computer.

Hindi sya makapag-focus sa meeting dahil sa pagtatalo ng ibang miyembro. Sa tuwing naroon sina Duke at Craig, daig pa nilang may kasamang mga babae. Iritang-irita siya sa mga ito.

“Ano, Eagle, sang-ayon ka ba sa bagong hideout natin?” tanong sa kaniya ni Mattia.

They had code names from the chosen animals, and he picked the eagle since it was his father’s choice, too.

“I agreed,” sabi niya lang.

Hindi niya pinatapos ang meeting at niyaya si Leo na umalis. Nai-print naman nito lahat ng CV ng applicants para sa maid niya. Habang lulan ng kotse ay isa-isa niyang tiningnan ang CV. Mga may edad na ang tatlong applicant, which is okay for him. But the youngest applicant named, Monica Soria, caught his attention. She looked familiar.

“This lady looks familiar,” he said. Pinakita niya kay Leo and CV na nakatapat sa picture ng aplikante.

“Are you sure, sir? Maybe you saw her somewhere,” anito.

“I guessed, too.” Napaisip pa siya, hanggang dumapo sa isipan niya ang babaeng umabala sa kaniya noon sa party. Noong naimbita siya sa business organization anniversary na sinalihan niya.

Nakumbinsi siya na ang babaeng aplikante ay iyong kumuha sa panyo niya at ipinahid sa bibig nito. Hindi na niyon ibinalik ang panyo. Pero hindi iyon ang inalala niya, kundi ang mukha ng babae. Para kasing may something sa mga mata nito na minsan na niyang nakita.

“I saw that girl at the anniversary party of our business organization,” he said.

“Ah, iyong mukhang inosente na kumuha sa panyo n’yo?” amuse na untag ni Leo.

“Yes. But I’m curious how she got there at the party. Who invited her? Mukhang hindi naman siya aware sa party na pinuntahan.”

“Aalamin ko po kung sino ang kasama niya sa party. Puwedeng kasambahay siya ng isa sa negosyante roon.”

“Alamin mo ang lahat ng detalye sa buhay niya. I want to hire her,” aniya.

Matiim na napatitig sa kaniya si Leo. “Sigurado po kayo? Baka po magkalat lang ang babaeng ‘yon sa bahay n’yo.”

“She has a good job background. She once worked in Japan as a waitress. Makakapag-adjust din ‘yan basta breafing n’yo nang maayos. I want more details from her.”

“Okay, sir. Aalamin ko po sa lalong madaling panahon.”

Hindi na siya kumibo.

Pagdating ng kaniyang bahay ay saka pa lamang siya nagbukas ng cellphone. May caretaker siya sa labas ng bahay, nangangalaga ng pananim doon, naglilinis pero hanggang doon lang at sa tuwing umaga habang naroon siya. May alaga siyang dalawang pusa at dinadala niya sa opisina dahil walang kasama sa bahay.

It’s a hustle for him to carry those two cats anywhere he goes. He needs a maid who can do the tasks at his house. But when it comes to his food, he didn’t eat anywhere, not even in the class A restaurant. He cooks for himself, maliban noong buhay pa si Manang Rebekah. Nami-miss na niya ang luto nito.

Kinabukasan ay nabigyan na siya ni Leo ng update tungkol sa applikante na gusto niya. Ayon kay Leo, may anak umano si Monica, pero wala itong asawa. Wala rin itong mga magulang. Pa-ekstra-ekstra lang umano ito sa mga bar at restaurant bilang waitress.

May detalye rin tungkol sa family background ng babae, it’s clear that she’s innocent and needed a job. Umiral ang awa niya sa babae kaya hindi na siya nag-alinlangang bigyan ito ng trabaho. Pero bago ito mapunta sa kaniya, kailangan pa rin nitong dumaan sa interview ng HR assistant ng company niya.

“I need the interview update for Ms. Monica, Leo. I want the video during the interview. I want to see how the woman interacts with the HR assistant,” utos niya kay Leo nang tumuwag ito.

“Yes, sir. I’ll send you the recorded video once it is done.”

“Thank you.”

Lumuklok siya sa study table roon sa kaniyang mini office. Binasa niya ulit ang impormasyong nakalagay sa CV ni Monica. This woman had an appealing personality that triggered his curiosity. Since he saw her at the party, she always crossed her mind. That odd. He had never been attracted to women that quick.

SAMANTALANG tuwang-tuwa si Monica matapos makausap sa cellphone ang HR staff ng Sartorre Corporation. Napili umano siya para sa interview. Ang aga niyang pumunta sa opisina ng HR at pinaghandaan ang interview. Kahit papano ay confident siya sa ganoong pagkakataon kahit baluktot ang pagsasalita niya ng English.

Masyadong maarte magsalita ang HR assistant na babae, mataray pa. Sa inis niya’y nagsalita na siya ng Tagalog at mas maayos na nasagot ang mga tanong nito. Sinabi niya lahat ang kaya niyang gawin bilang kasambahay. Nagtataka siya bakit pinatigil ng lalaking naka-suit ang babae at pinutol ang interview sa kaniya.

“Ah, you may leave now, Ms. Soria. Please keep your line open so we can call you right away. And please process your medical as soon as possible,” sabi ng babae.

“Okay, ma’am. Thank you,” sabi niya lang.

Naglaho ang excitement niya paglabas ng gusali. May pakiramdam kasi siya na mauudlot ang pag-hire sa kaniya kasi hindi natapos ang interview. Naisip niya baka nairita ang manager dahil sa ingay niya.

“Ang arte nila! Pahirapan pa sa interview, eh ano lang naman ang magiging trabaho ko? Maglalampaso, maglalaba, magkukuskos ng inidoro! Mabuti pa sa abroad, basta masipag, tanggap kaagad. Kainis!” maktol niya habang naglalakad.

Mayamaya ay tumili siya nang kamuntik na siyang mabundol ng itim na kotse. Mabuti nakapagpreno kaagad ito. Tumabi siya at saka dumaldal.

“Yabang mo, ah! Wala ako sa driveway, kung makabusina ka, wagas! Ano’ng akala mo sa akin, asong palaboy?” palatak niya. Dinuro pa niya ang kotse.

Natigilan siya nang magtakbuhan ang mga lalaking naka-suit mula sa gusali at sinalubong ang sakay ng kotseng itim. Natigilan siya nang makita ang lalaking bumaba mula sa backseat. Umatras siya at nagtakip ng palad sa bibig. Namukhaan niya ang lalaking nakasuot ng black suit. Ito si Federico Sartorre!

“Patay, baka makilala niya ako,” anas niya. Kaagad siyang tumalikod at mahinhing naglakad palayo sa kotse. “Sana hindi niya ako napansin. Baka hindi na ako matanggap sa trabaho nito. Gaga ka kasi, Monica!”

Tatawid na sana siya ng kalsada nang may lalaking humabol sa kaniya. Isa ito sa mga naka-suit na bantay sa lobby ng gusali.

“Ako po ba ang tinatawag mo, manong?” tanong niya sa lalaki.

“Opo. Pinatatawag po kayo ni Boss. Punta ka raw sa opisina niya,” anito.

Napamulagat siya. “S-Sinong boss? Si Mr. Sartorre po ba?”

“Opo. Nakilala po niya kayo at sabi ikaw ang aplikante para sa housemaid.”

Matabang siyang ngumiti. Malamang ay nakita ni Federico ang reaksiyon niya na nagagalit sa driver ng kotse nito. Nag-alangan na tuloy siyang harapin ito. Kaso pagkakataon na niya iyon upang masimulan ang misyon.

“Ah, s-sige. Susunod ako sa ‘yo,” pagkuwan ay pasya niya.

Bumuntot siya sa lalaki papasok ulit ng gusali.