Honeylette POV Halos hindi ako makahinga nang maayos matapos kong malaman ang lahat kay Camila. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Kaya minabuti ko ang umuwi na muna. Pagkarating namin sa bahay ay dumiretso ako sa kwarto at umiyak. Mag-uumaga na noon. Nag-alala sina nanay sa akin ng makita ang itsura ko pagkarating. Alam kong magtataka sila kung bakit ako umuwi ganoong nasa ospital pa si Lander. Ngunit alam kong ipapaliwanag lahat sa kanila ni Carlo ang nangyari dahil, isa rin naman siya sa nakakaalam ng lahat. Namumugto na ang aking mga mata sa kaiiyak. Dala nang puyat ay naka-idlip ako. Maliwanag na ang paligid nang magising ako. Naririnig ko na rin sina nanay at tiya sa sala. Sa wari ko ay nakabalik na sina Carlo para sunduin ako. Sinabi kasi nito kanina sa sasakyan na susunduin niya ulit ako para bumalik sa ospital. Wala akong naging sagot dito. Wala kasi akong gana na makipag-usap kahit kanino. Hindi naman sa galit ako sa kanila. Ayoko lang talaga na magsa
Honeylette POV Nagulat ako nang biglang pumasok si Lex sa kwarto namin, dala-dala nito ang ilan niyang mga gamit. Ibinaba niya iyon sa isang tabi. Matapos lumabas ni Lander sa ospital ay pumayag akong dito muna mamalagi si Lex. Nakiusap ito kina nanay na kung maaring makasama niya sandali ang kambal at hindi ko iyon minasama. "Dito muna ipatong iyong mga damit mo." Turo ko sa isang upuan. Hindi ko pa nalilinis iyong isang kwarto kaya pansamantalang dito sa kwarto namin ko muna pinalagay ang mga gamit niya. "Maiwan na muna kita, may gagawin pa kasi ako sa kusina." Patungo na ako sa may pintuan nang bigla niya akong hilahin. Namilog ang mga mata ko, nang sunod niyang gawin ang halikan ako. Nagprotesta ako dahil hindi naka-lock ang pinto at oras-oras ay pumapasok ang mga bata. Marahas ko siyang itinulak ngunit wala akong nagawa dahil sa matigas nitong dibdib. Kalaunan ay umagwat ito. Namumungay ang mga matang tinitigan ako. "I love you." Biglang bumil
Prolouge “Parang awa muna huwag mong idamay dito si nanay.” Pagmamakaawa ko kay Patricia. Nakikita ko ang puro pasa sa mukha ni nanay dahil sa pagtanggap nito ng sampal at suntok sa mga kamay ni Patricia. “Sige, hindi ko siya papatayin at palalayain ko kayo ngunit sa isang kundisyon.” Bahagya siyang tumigil at pinakatitigan akong mabuti.“Lalayuan mo si Lex.” Napaawang ang labi ko sa sinabi niya. Nanginig ang mga kamay ko. “Huwag na huwag ka ng magpapakita sa kanya.” Madiin nitong sabi. “Kakalimutan mo na siya. Dahil hindi naman siya sayo, akin siya.” Malakas na sigaw nito sa huli. Nasisiraan na ng isip ang babaeng ito. Ipinipilit niya ang kanyang sarili kay Lex, na maging asawa siya. Ngunit ayaw naman sa kanya nito, dahil ako ang mahal ni Lex. Nangako siyang mahal niya ako. Napahawak ako sa aking tiyan, inalala ang masasayang tagpo namin na dalawa, maging kung paano namin nabuo ang nasa sinapupunan ko. Ayokong gawin ang gusto ni Patricia ayokong lumay
Honeylette POV Naalimpungatan ako sa abot-abot na katok sa aming pintuan. “Honeylette” narinig ko ang lasing na tono ni Tatay Delio. Kung kaya’t napilitan akong bumangon mula sa aking pagkakahiga sa aming lumang sofa sa sala. Hindi ko alam na nakatulog pala ako pagkatapos kong maglinis ng buong bahay. Napabuntong hininga na lamang ako ng bumungad sa akin ang lasing na lasing kong ama. “Tay lasing ka na naman.” Mahina kong sambit. Ang totoo sanay na ako na lagi siyang lasing. Halos araw-araw naman ay nag-iinom siya. Hindi ko rin siya masisi sa ginagawa niya, ito kasi ang naging epekto sa kanya ng umalis si nanay at iwan kami. Tila may palasong tumusok sa aking dibdib ng maalala muli ang naganap na pangyayari noon. Iniwan kami ni nanay at sumama sa ibang lalaki. Naguguluhan pa rin ako kung bakit nagawa niyang iwan kami ni tatay. Alam kong nahihirapan na siya ng mga panahong iyon. Nawalan noon ng trabaho si tatay. Isa siya sa mga empleyadong natanggal
“Honeylette halika ka na at aalis na tayo baka ma-traffic pa tayo strikto pa naman yun.” Tawag sa akin ni Tiya Maring. Ang huling salitang sinabi niya ay hindi ko na narinig pa dahil mahina na ang pagkakasabi nito. Dali dali akong lumabas nang silid ko. “Andito na ko Tiya.” Napataas naman ang dalawang kilay niya at napa-iling na lamang sa akin. Nilingon ko ang aming tahanan bago ako humakbang paalis, masakit man na iiwan ko ang aming mga ala-ala sa tahanan na ito. Ngunit wala akong magagawa. Kinailangan kong ibenta ang bahay at lupa para maipalibing si tatay kahit sa murang halaga. Magsisimula ako ng panibagong buhay kasama si tiya Maring. Si tiya Maring ang nag-iisang kapatid ni tatay. Sa Cavite siya naninirahan at kami naman ay sa Batangas. Malapit lang kung tutuusin pero madalang parin silang magkita ni Tatay noon. Minsan may pagkasungit si Tiya pero hindi naman nakakatakot. Ang totoo mabait talaga siya at maalalahanin. Si Tiya na ang nagintindi sa akin
Maliwanag na ang buo kong kwarto ng magising ako. Tiningnan ko ang orasan saktong ala- sais ng umaga. Buti na lamang at hindi ako tinanghali ng gising. Nagtungo agad ako sa banyo para maligo. Ninanamnam ko ang bawat patak ng maligamgam na tubig sa aking katawan. Napakasarap sa pakiramdam kung sana pagkatapos kong maligo ay hindi ako magbibihis ng uniporme ng katulong. Yung tipong wala kang iisipin na magtatrabaho ka. At ang gagawin mo lang ay magpahinga buong maghapon. Pagkatapos kong maligo ay nagbihis na ako ng aking uniporme. Inikot ng paningin ko ang buong kabuuan ng kwarto hindi ko pa ito napagmasdan ng maayos mula kahapon. Paano ba naman ang dami na kaagad nangyari umpisa pa lang. Simple lang ang kwarto ko. Kulay pink ang buong paligid nito, pang isahang tao lang ang higaan. Sa gilid ng kama ay may nightstand, samantala sa harap naman ng kama ay nandoon ang malaking cabinet. May sarili itong banyo. Kung iisipin mo ay parang pinaghandaan ang paggawa nito. Pero sabi nina Rose ay
Nakita ko ang pagkunot ng noo niya. “Anong klaseng suot yan?” Bakit may mali ba? Hindi ba niya nagustuhan?“Bakit may mali po ba sa suot ko?” Napabuntong hininga siya. “Palitan mo yan.” walang buhay nitong sagot.Papalitan? Pero ano naman ang ipapalit ko halos wala akong mapili sa mga damit ko. “Pasensya na sir, wala na kasi akong maayos na damit. Halos puro kupas na po. Kaya ito na lang bigay ni Julie ang isinuot ko.” Pinasadahan niya ulit ako ng tingin. Nakita ko ang mas lalong pagdilim ng mukha nito. Tumayo ito sa kinauupuan at nilampasan ako. Hindi ko alam kung susunod ba ako o hindi. Hindi naman kasi niya sinasabi na aalis kami. Hindi pa rin ako gumagalaw sa kinatatayuan ko.“Ano pang ginagawa mo dyan?” Napaigtad ako. Pasulyap niya akong tiningnan. May dalaw na naman siguro siya kaya masungit. Nagmamadali akong sumunod sa likuran niya. Pagdating sa garahe ay nakita ko ang driver niyang si Mang Oscar. Nasa gilid siya ng sasakyan ni sir. Halatang naghihintay. Nasulya
Lumipas ang mga araw, at ngayon ay nag-iimpake na ako ng mga gamit ko na dadalahin patungong Batangas. Nakakaexcite at makakapunta ulit ako dito. Nakakamis ang lugar na iyon, sa probinsiya, kung saan ako isinilang. Hindi ko alam kung gaano kami katagal doon. Saan kaya sa Batangas? Sana isa sa mga beach doon. Naku kahit na may beach hindi rin naman ako mag-eenjoy malamang hindi naman ako makakalabas doon. Isasama niya lang naman ako para may utusan siya. “Honeylette” narinig ko ang pagtawag ni Tiya nakadalawang katok siya sa pinto. Kaya naman nagmamadali akong lumabas. Nabungaran ko ito.“Tapos ka na ba? Ikaw na bata ka umayos ka roon hah? Wag mo nang dadalhin iyang kakulitan mo.” “Opo Tiya.” Nakasimangot kong sagot sa kanya. Inihatid niya ako sa labas. Nakita ko si Mang Oscar na nagpupunas ng sasakyan. “Good morning Honeylette!, good morning Maring.” Natawa ako sa pagbati ni Mang Oscar sa amin lalo na noong si Tiya na ang binati niya biglang lumamyos ang boses nito. Naalala ko