SCARLETT Nakatingin lang ako kay Lucien habang hinihingal. Nang wala pa itong balak magsalita ay nagsalita ulit ako. “Alam kong kinamumuhian mo ako dahil sa nalaman mo. To be honest hindi ko naman inaasahan na magiging ganito ang misyon ko, Hindi ko akalain na mapapalapit tayo sa isa't isa at magiging close. Hindi ko gustong saktan ka dahil sa mga nalaman mo tungkol sa akin. Pero anong magagawa ko? Ito ang misyon ko at ito ang klase ng trabaho ko. Kasama sa trabaho ko ang mag-panggap na ibang tao. At Lahat naman ay ginawa ko para ma-protektahan ka kahit ibuwis ko pa ang aking buhay gagawin ko, Please, stop this. Tapos na ang lahat nangyari na… “..Hindi ko hinihiling na patawarin mo ako, tanggap ko kung kinamumuhian mo ako dahil sa klase ng trabahong meron ako at sa mga nalaman mo sa misyon ko. Ang gusto ko lang mangyari ay tigilan mo ang ganitong klaseng ugali, ‘wag mo ng ibalik ang dating ikaw dahil lang sa nangyari. ‘wag mo ng pahirapan ang sarili mo…Ngayon hinihingi k
Continuation.. SCARLETT “Alam kong ginagawa mo lang ang trabaho mo lalong lalo na ang protektahan si Lucien at kahit ano gagawin mo para sa kanya kahit na abala kapa sa ibang bagay… “...Louise, hinihiling ko sana na ituloy mo ang tatlong araw na day off na binigay ko sa ‘yo…” Nangunot ang noo ko at naguguluhang nakatitig kay Sir Aidan. “Hindi ko maintindihan Sir Aidan, pwede po bang direct to the point na kayo kung ano man ang gusto niyong tumbukin? Seryoso kong tanong Wala na akong balak ituloy ang tatlong araw na off dahil paniguradong magiging pasaway na naman si Lucien at pahihirapan lang nito sila Night. Isa pa pati ako ay hindi rin makakapag trabaho ng maayos dahil guguluhin ako nito. “Gusto kong tapusin mo ang tatlong araw na off at 'wag sundin ang aking anak sa gusto niya mangyari. Hayaan mo siyang masanay na wala ka sa tabi niya, Kapag natapos naman ang lahat ng ito ay mag kakanya-kaya na ulit tayo. Kami ay babalik sa dating buhay at ikaw ay ganon na rin. Gus
SCARLETT HUMINGA ako ng malalim bago seryosong tinitignan si Sir Aidan. Pinipilit ko ang sariling kumalma dahil kung hindi ay baka ano ang masabi ko sa aking kaharap. “Mawalang galang na Sir Aidan, parang sobra naman na ho ang hinihingi niyong pabor? Labas na ako sa buhay pag-ibig ni Lucien. Hindi ko ho hawak ang kanyang isip. Saka panigurado sa pag balik ko dito sa mansyon ay galit sa akin ang anak niyo. Mas mabuting si Lucien o Crystal na lang ang kausapin niyo tungkol sa bagay na iyan. Siguradong hindi ko ho iyan magagawa.” Malamig at seryoso kong sambit. Napatango-tango naman ito tapos muling nagsalita. “Yeah, you have a point. I know this is beyond your job, but you're the only one I can ask for a favor regarding this, especially since you're always with Lucien...The threat to our lives will be over soon, and everything will go back to normal. I want to make sure my son finds a suitable wife, and I see Crystal as the woman who fits him. You just need to bring them c
SCARLETT NAPAKABILIS dumaan ng araw bukas ay balik na ulit ako sa mansyon para ipagpatuloy ang pagiging bodyguard ko kay Lucien. Napabuntong hininga ako saka sumimsim ng wine habang nakatingin sa city lights. Katulad ng napagdesisyonan dito ako namalagi sa condo ng dalawang araw. Hindi ako lumabas para na rin hindi magtagpo ang landas namin ni Lucien. Susundin ko kung anong gusto ni Sir Aidan. Baka isipin nito na hindi ako marunong tumupad sa usapan. Ngayon ang kinababahala ko kung anong madadatnan kong Lucien bukas. Siguradong galit na galit na siya sa akin dahil hindi ako tumupad sa usapan. Baka maski tingin ay hindi na nito gawin sa akin sa sobrang galit o pagkamuhi. Sabagay mas maganda na rin na ganito na kamuhian niya ako o magalit siya ng sobra sa akin. Atleast madali niyang matatanggap ang pag-alis ko oras na matapos na ang misyon ko. Ilang minuto pa akong nagmuni-muni bago napagpasyahan na matulog na dahil maaga pa akong bibiyahe pabalik ng mansyon ng mg
SCARLETT PAGKARATING sa kompanya mabilis akong bumaba sa sasakyan para pagbuksan ng pinto si Lucien. Walang emosyon siyang bumaba saka dire-diretsong pumasok sa loob. Napabuga na lang ako ng hangin saka inabot sa staff na naghihintay ang susi para iparada ang sasakyan sa parking tapos ay mabilis na bumuntot sa likuran ng lalaki. Tama nga sila Thunder mas malamig makitungo ngayon si Lucien. Sabagay hindi ko naman siya masisisi. Sumira ako ng usapan, umasa siya na ako na ulit ang magbabantay sa kanya pero binigo ko siya. Sumusunod lang ako sa utos. Pagkarating sa opisina niya, katulad ng dati ay sa labas na ako naghintay. Walang lingon-lingon siyang pumasok sa loob ng opisina niya at sinarado ang pinto. Bumuga na lang ako ng hangin saka na-upo sa waiting area. Mukhang katulad ng dati mabuburyo ako maghapon dito. Hanggang sumapit ang tanghalian, balak ko sanang makisuyo sa isa naming tauhan na bilhan ako ng lunch ng biglang bumukas ang pinto ng opisina ni Lucien at niluwa
PAGKASAKAY sa elevator ay agad akong sumandal. Hanggang kailan ba ako mag-titiis sa lahat ng ito? Sa dinami-rami ng misyon na nahawakan ko ito lang ang tumagal ng ganito at napaka-kumplikado. Sa una pa lang talaga mali na nakipag close ako sa mga Saavedra dahil sa kanila naging komplikado ang lahat, higit sa lahat masyado na akong na-attach sa kanila. Kasalanan ko rin dahil nagpabaya ako. Ilang sandali pa ay nakarating na ako sa floor kung nasaan ang opisina ni Lucien. Pagkalabas na pagkalabas ko ng elevator ay napatigil din agad ako dahil isang komusyon ang bumungad sa akin. Akala ko matiwasay na ang aking pag-akyat pero mali pala ako. Parang mas sakit sa ulo ang aking nadatnan. Naabutan ko lang naman na nag-sasagutan si Lucien at Night habang awat-awat ni Thunder at Crystal. Jeez, ano na naman ba ang nangyari? Nawala lang ako saglit may ganito na agad. Nang mapansin kong mas lalong nag kakainitan si Night at Lucien ay mabilis na akong naglakad palapit sa mga it
SCARLETT PAGPASOK na pagpasok namin sa kanyang opisina ay sinarado niya agad ang pinto at nilock tapos dumiretso sa mahabang lamesa. Napatingin naman ako sa magkahawak naming kamay, Dang! Ang tibok ng puso ko. Scarlett Louise this is wrong! Dapat galit siya sa‘yo, Dapat hindi kayo nagpapansinan para walang maging problema. Piping saad ko sa aking isip. Napaangat ako ng tingin ng tumigil kami tapos seryosong humarap sa akin si Lucien. “Give me the food.” Wala sa sariling inabot ko ang hawak na pagkain sa kanya. Kinuha naman niya ito gamit ang isang kamay at nilapag sa lamesa. Muli akong napatingin sa kamay naming magkahawak pa rin. Wala ba siyang balak na binatawan ang kamay ko? Nakalimutan niya ata? Nang ibaling ko ang tingin sa kanya ay abala na ito sa paglalabas ng pagkain na binili ko gamit ang isang kamay. Dahil hindi na ako makatiis ay tumikhim ako at nagsalita. “Ahem, Sir ‘yung kamay ko baka pwede niyo ng bitawan? Ako na rin ang mag aayos ng pagkain.”
“Yes, Sir Aidan?” Oo ang ama ni Lucien na naman ang tumawag at alam ko na ang dahilan ng pag tawag nito. Inaasahan ko naman na pero hindi ko inaasahan na ganito kabilis. “Louise, magkasabay daw kayo kumain ni Lucien kanina? Ano ang pinag-usapan niyo?” Deretsong tanong nito. Jeez. Sabi na e! “Yes, Sir Aidan pasensya na ho kayo at wala akong nagawa kanina dahil nagpumilit ang anak niyo. Hindi naman ho kami masyado nag-usap kanina. Tinanong at kinamusta lang naman niya ang naging bakasyon ko. Iyon lang ho.” Seryoso kong sagot. “Good, nasaan ka ngayon? Still in the office ni Lucien?” Natigilan naman ako. Sh*t, alam na din pala niya. Napaka bilis dumating ng balita sa kanya. Ibig sabihin may mga mata siyang nakasubaybay sa bawat galaw ko. Huh! Bantay sarado din pala ako? Wow! “Yes Sir, Sinunod ko lang ang gusto ng anak niyo. Sabi niya ay uuwi na daw kami pag natapos ang meeting niya.” “I know, I know. Alam kong pina-cancel ni Lucien ang dalawang meeting niya. Iyan ang dahila
KINABUKASAN Maaga dumating ang isang doktor — kasamahan ni Kuya. Maingat siyang pumasok sa kwarto, may hawak na clipboard, at ngumiti nang magaan sa amin. Lumakad siya papalapit sa kama ni Dad. “Good morning, Doc Santillan,” bati ng doktor kay Kuya. “Good morning, Doc Rivera,” magalang na sagot naman ni Kuya. Hinayaan ni Kuya si Doc Rivera na mag-check kay Dad. Sa ibang doktor na kasi inassign ni Kuya si Dad para sa monitoring, para makapag-focus si Kuya sa pagbabantay kela Lolo at Dad. Gusto raw niya na sa pagkakataong ito, sa pamilya muna siya. Matapos icheck si Dad, sumunod namang nilapitan ni Doc Rivera si Lolo. Tahimik kaming nagmasid habang tinitignan niya ang kalagayan ng aming lolo.Nang matapos ang pagsusuri, humarap ang doktor sa amin. Umayos ako ng tayo at handang makinig sa sasabihin ng doctor. “Doc Santillan,” umpisa niya habang nakatingin kay Kuya, “maganda ang initial response ng katawan ng ama ninyo. Wala naman akong nakitang problema sa ngayon. Hihint
When they finally disappeared from my view, I leaned weakly against the wall. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng tuhod ko. Yumuko ako saka umiyak.“Bakit?” bulong ko sa sarili. “Bakit kailangang mangyari ‘to? Why my dad and grandpa?” “Louise, ok ka lang ba?” Nag angat ako ng tingin at nilingon ang pinagmulan ng boses. At doon ko nakita si Lucien na nagaalalang nakatingin sa akin. Mabilis naman akong umayos ng tayo at pinunasan ang mga luha.. Ayoko ipakita sa kanya ang ganitong side ko. Ayokong makita niya akong mahina. Ayokong kaawaan niya ako o ano man. Sa totoo lang nawala sa isip ko na kasama ko nga pala silang pumunta dito. Kung hindi siya nag pakita sa akin ay hindi ko maaalala. Tumikhim ako saka seryosong nagsalita. “Sorry if I brought you guys here. There’s an emergency. I’ll call Thunder to pick you up and drop you to the mansion… For the meantime, he’ll stay with you.” “It’s okay, I understand, Don’t worry about it.” he said, then slowly walked toward me. “I’ll
LOUISE Walang nagbago mula noong gabing nagkaroon kami ng sagutan ni Lucien. Hindi pa rin niya ako pinapansin, at ako naman, pilit na lumalayo sa kanya. Pinanindigan ko ang lahat ng sinabi ko. Ayokong guluhin pa ang lahat. Napapagod na ako. Pero kahit anong iwas ko... kahit anong lakas ng loob ang ipakita ko sa iba... gabi-gabi ko pa rin siyang naiisip. Minsan, hindi ko maiwasang mapatingin sa kanya mula sa malayo. Tahimik lang siya at abala sa kanyang trabaho. Naalala ko pa yung gabing tinalikuran ko siya, masakit–mahirap pero kailangan ko gawin dahil kung hindi ko pinigilan ang sarili baka ano na ang nagawa/nasabi ko—na pagsisisihan ko lang din. Pagod na akong umasa. Pagod na akong masaktan. Ngayon hinahanda ko ang sarili, dalawang araw na lang at ikakasal na si Lucien at Crystal. Mas lalo kong natanggap na talo talaga ako dahil hindi ako nagawang maalala ni Lucien. In the past few days, I kept myself busy reading the reports that Night delivered to me. I found out th
LUCIEN Shit, what’s happening to me? Why am I like this? Earlier, while I was in the car with Louise and she was talking to Night, I felt this sudden irritation—I just didn’t show it dahil baka mahalata ni Louise. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, kung ano-ano ang sinabi ko sa kanya kanina tapos ngayon para akong tanga na hindi mapakali. Alam kong nasa baba na si Night at kausap si Louise. “Fvck.” Inis akong tumayo saka lumabas ng kwarto. Sa sala na lang ako tatambay. Pagbaba ko pasimple kong sinilip kung nasaan ‘yung dalawa. Nandoon sila sa labas mabilis akong naupo saka binuksan ang TV. Ano kaya ang pinag-uusapan nila? Tungkol kaya sa date nila bukas? Saan kaya sila mag-dedate? Tsk, nakakainis! Sinabihan ko si Louise na layuan ako pero ako naman ‘tong tanga na hindi mapakali ngayon. Napapala ng bigla-biglang nagdedesisyon. Nang marinig kong may papasok na ay umayos ako ng upo at kunwari ay seryosong nanonood ng TV. Akala ko ay magtatanong si Louise kung anong g
LOUISE Pagkapasok na pagkapasok ko ng kwarto ay napasandal ako sa pinto habang sapo ang dibdib na naninikip. Mapait akong napangiti, hindi ko inaasahan ang mga nangyari. Hindi ko akalain na kumikilos si Crystal para sirain ako kay Lucien. Sinigurado na talaga ng babaeng ‘yon na siya ang mananalo sa puso ni Lucien. Gumawa pa talaga siya ng kwento na ako ang dahilan ng hiwalayan nila. In the first place naman talaga hiwalay na sila ni Lucien ng dumating ako sa buhay nito. Si Claire ang girlfriend ng lalaki ng mga panahon na ‘yon. At kung hindi ako nagkakamali ang dahilan naman ng hiwalayan nila noon ay si Crystal. Nanghihina akong naglakad patungo sa aking kama at pabaksak na humiga. Mukhang kailangan ko ng tanggapin na talo ako sa labang ito. Harap harapan na niyang sinabi na mahal niya si Crystal at ayaw na niyang masaktan ito. Nalalapit na rin ang kanilang kasal. Wala sa sarili akong napahawak sa aking labi, I miss him, I miss him so much, but there’s nothing I can
LUCIEN Nasa sasakyan na kami pero sa unahan lang ang tingin ko. Sa buong hapon na dumaan ang mga nalaman ko ang naglalaro sa aking isip. Gusto ko ng komprontahin si Louise pero pinipigilan ko ang sarili. Gusto ko din alamin kung may nararamdaman pa ba ako sa babae dahil sa tuwing naaalala ko ang sinabi ni Crystal na minahal ko si Louise ay bumibilis ang tibok ng puso ko. Hanggang sa makauwi kami ng mansion, katulad ng kinagawian. Nauna akong bumaba habang siya ay pinarada ang sasakyan.Habang paakyat ng hagdan hindi ako mapakali, may gusto akong gawin. Kapag hindi ko to ginawa paniguradong hindi ako makakatulog ngayong gabi. Kailangan ko ng kasagutan. Hindi ko na kaya maghintay pa. Akala ko hindi ko siya kokomprontahin ngayon araw pero hindi ako tinatantanan ng magulo kong isip. Kaya pag dating sa tapat ng aking kwarto hinintay ko si Louise na umakyat. Hindi naman ako nag hintay ng matagal dahil maya maya nakita kona itong naglalakad palapit habang nagtatakang nakatingin sa
LUCIEN Hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa pag-iisip. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. I think Crystal is the first person I need to talk to. I need to clarify whether we really broke up or not. I need answers to all the questions running through my mind. I’ll invite her to lunch at my office. I’ll ask Louise to buy lunch so I can talk to Crystal privately, just the two of us. That’s the only opportunity I see to get some answers. Good thing at sumunod sa akin si Louise. Kahit na kita ko sa mga mata niya ang pagtutol. Sinadya kong marami ang ipabili at sa malalayo lahat para matagal siyang makabalik. Tok! Tok! “Come in.” Sagot ko saka umayos ng upo. “Hi Babe! Sorry, I got delayed because I had to deliver a report to the marketing department. So, what got into you that you invited me for lunch? Did you miss me?” Masayang bati ni Crystal saka dire-diretsong pumasok. Napansin kong napalingon siya sa pwesto kung saan lagi nakaupo si Louise. “Oh where is your
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata