Ibinuwis ng mga magulang ko ang buhay nila para protektahan kami ni Felix. Noong taon na iyon, namatay ang aking ama, na nagtanim ng mga sunflower para sa akin, pati na ang aking ina, na buong pusong nagmahal sa akin.Siyempre, namatay rin ang ina niya, ngunit ni hindi man lang siya nabahala o nalungkot. Hindi niya naunawaan ang dalamhati ko. Pagkatapos noon, hindi ko na muling iginuhit ang mukha ni Felix.Sa simula, sinisi ko siya. Sinisi ko siya dahil nawala ang tahanan ko at nakulong ako sa sariling mundo, walang lakas lumabas. Kinasuklaman ko rin siya dahil inagaw niya ako mula sa lola ko, ikinulong sa bahay niya, at nang maglaon ay ginamit pa ang lola ko para pilitin akong pakasalan siya.Sa mga taong iyon, mahal na mahal ako ni Felix. Sinubukan kong kumbinsihin ang sarili kong magpatuloy, patawarin siya, dahil noong mga panahong iyon, bata lang talaga siya at inosente. Tuwing naiisip kong sumuko, pupunta ako sa hardin para tingnan ang mga sunflower, at iginuguhit ko ang mga ito s
Ngunit ang kasunod ay mas matinding pagpapahirap at sakit pa. Bago pa iyon, may lumabas na video online kung saan inamin ni Darcy na siya talaga ang totoong kabit.Mabilis na nagbago ang opinyon ng publiko; iyong mga dating umaatake sa akin, ngayo’y si Darcy na ang binabatikos. Nakakatawa lang isipin na akala nila’y mabubura nito ang katotohanang may namatay na matanda dahil sa kanila.Inakala ni Felix na mapapawi nito ang kanyang mga kasalanan, pero nagawa na niya ang di na maibabalik na pinsala. Hindi lahat ng pagkakamali ay kayang itama ng paghingi ng tawad. Kahit makapaghiganti pa ako, hinding-hindi mawawala ang poot sa puso ko, at hindi niya mararanasan ang katulad na sakit.Nanatili akong malamig at walang emosyon habang pinapanood kong gumuguho ang mundo nila. Walang sinuman ang inosente sa nangyari.Nilingon ako ni Felix na may pagsusumamo sa kanyang mga mata, pilit na pinapalagay ang loob ko."Felicity, hindi mo kailangang dumihan ang kamay mo. Ako na ang bahala sa lahat."Ay
Nagpursige akong gumaling, at nang makalabas ako ng ospital, hindi na makapaghintay si Felix na ibalik ako sa villa sa gilid ng bundok.Ipinatawag niya sina Darcy at ang tatlo niyang kasamahan palabas."Felicity, titiyakin kong pagbabayaran nila ang lahat ng ginawa nila sa'yo. Basta huwag ka lang magalit sa akin, okay?" sabi ni Felix, puno ng pagsisisi ang boses.Nakatitig ako kay Darcy, unti-unting lumakas ang poot sa dibdib ko.Sa loob ng nakaraang buwan sa basement, hindi sila pinakain o binigyan ng tubig, nakagapos na parang mga hayop. Ngayon, sobrang dumi at nangangamoy sila.Pagkakita sa akin at kay Felix, nanginginig na yumuko si Darcy, nagmamakaawa."Mr. Palmer, Mrs. Palmer, alam kong nagkamali ako. Kung gusto ninyong magalit, sa akin niyo na ibunton, pero pakawalan niyo na ako!"Agad namang ipinagkaila ng tatlo niyang kasamahan ang pakikisangkot nila. "Hindi namin gusto 'tong nangyari! Niloko lang kami ni Darcy. Please, huwag niyo kaming sisihin!""Oo, oo! Si Darcy ang may pak
Patuloy na sinubukan ni Felix na ayusin ang relasyon namin, katulad ng ginagawa niyang pagtatanim ng sunflowers tuwing lilipat kami ng bagong tirahan."Felicity, magiging maayos din ang lahat. Kapag magaling ka na, iuuwi kita, magtatanim ako ng mga paborito mong sunflowers, at sabay tayong magpipinta ulit," pangako niya.Tumingin ako sa kamay kong hindi pa rin makakilos. Kaya ko pa bang magpinta?Naramdaman ni Felix ang pag-aalinlangan ko, kaya muli siyang nagsalita nang may buong determinasyon, "Magiging okay din ang lahat. Pagagalingin kita, at pagbabayarin ko ang mga nanakit sa’yo."Sa ngayon, mas inaalala ko ang kalagayan ng lola ko. Dapat ay nakalabas na siya ng ospital. Hindi ko siya nasundo.Hindi ko kayang humarap sa kanya nang ganito ang itsura ko. Ang tanging magagawa ko lang ay pakiusapan si Felix na huwag munang ipaalam sa kanya, at hintayin na gumaling ako bago ko ulit siya makita.Pero sa araw na iyon—may nakuha akong video mula sa isang hindi pamilyar na number.Sa video
Hindi pinansin ni Felix ang mga tangka ng mga bodyguard na pigilan siya. Sumisid siya sa ilog para hilahin ako palabas. Maputla ang mukha niya sa matinding pag-aalala, at desperado niyang sinubukan akong i-CPR, paulit-ulit na sinasabi, "Felicity... patawarin mo ako. Gagawin ko ang lahat para sa'yo. Basta imulat mo lang ang mga mata mo at tingnan mo ako."Noon, gusto ko nang mamatay. Pero ngayon, dahil sa lola ko, may dahilan pa akong mabuhay. Gusto kong hawakan ang braso ni Felix, makiusap na iligtas niya ako, pero hindi ko maigalaw ang mga daliri kong durog at wala nang hugis.Tinitigan niya ang mga deformed kong daliri, at nakita kong nag-alab ang galit sa mga mata niya. "Ang kamay mo... Sino ang gumawa nito sa'yo?"Mas alam ni Felix kaysa kanino man kung gaano ko kamahal ang pagpipinta, at batid din niya kung ano ang ibig sabihin ng durog na mga daliri para sa akin. Dati, nakiusap pa siyang iguhit ko ang kanyang portrait gaya nung bata pa kami, umaasa na balang araw ay maaayos namin
Lumapit si Darcy kay Felix na parang isang marupok na paruparo, lubos na nagbago mula sa mabagsik na babae na nanakit sa akin kanina. Mapanlinlang na matamis ang boses niya, halos parang sa bata, "Babe, saan ka nanggaling? Kung hindi pa ako pumunta, hindi ko malalaman na may pumasok dito para akitin ka!""Hindi mo mai-imagine kung anong ginawa ng babaeng iyon nang pasukin niya ang bahay mo. Tingnan mo ang kaguluhan na dinala niya! Pero huwag kang mag-alala, tinuruan ko na siya ng leksyon!" Sabay kuha ni Darcy sa gusot kong buhok at hinila ako patungo sa mga paa ni Felix, muling ibinubunton ang sisi sa akin. Sinipa pa niya ako habang nagsasalita."Babe, tingnan mo, humingi na siya ng paumanhin. Pagmultahin mo na lang siya at tapusin na natin," dagdag pa niya, kunwaring inosenteng anghel, napakatamis ng ekspresyon ng mukha.Tiningnan ako ni Felix, balot ng dugo at halos hindi na makilala. Ni hindi niya ako nakilala. Para sa kanya, isa lang akong nanghimasok na sinira ang lahat. Nagliliya