Chapter 2

Chapter 2

BUMALIK si Gianne sa bahay. Ang pamilya nila ay hindi mayaman pero may kaya naman. Stepmom niya ang tumawag kanina. 

Pagpasok pa lang niya sa sala, nakita niyang abala si Toto, ang ten years old niyang half-brother, sa paggawa ng homework. Wala ang mga magulang nila sa paligid.

Siguro lumabas na naman ang mama nito para maglaro ng tong-its at ang papa naman nila...

"Toto, nasaan si Papa at si Tita? Hindi pa ba sila nakakauwi?" tanong ni Gianne.

Tumingala ang bata at tinignan siya nang walang emosyon. "Si Papa nasa balkonahe, at si Mama naglalaro ng tong-its sa kabilang bahay. Ang tagal mong bumalik, hindi mo ba alam na oras na ng hapunan?" Pagkatapos ay bumulong-bulong pa ito.

Hindi na ito pinansin ni Gianne dahil sanay na siya sa ganitong klaseng pamilya, sanay sa paminsan-minsang panunumbat at pangungutya ng madrasta at kapatid, pati na rin sa walang pakialam na ugali ng ama.

Akala niya, makakaalis na siya at makakatakas sa bahay na ito at makakasama na ang lalaking mahal niya pero hindi niya inasahan na mauuwi lang sa wala ang lahat.

"Papa..." tinawag niya ang ama habang papunta sa balkonahe.

Hindi man lang siya nilingon ni Gino at nagpatuloy lang sa pagdidilig ng mga halaman. 

"Nakauwi ka na pala," malamig nitong sabi, walang bahid ng emosyon sa boses.

"Oo, Papa. Naghiwalay na kami ni Calix."

Saglit na natigilan si Gino pero agad ring nagpatuloy sa ginagawa. "Kung hiwalay na kayo, magpahanap ka na lang ng iba sa Tita mo."

Mapait na ngumiti si Gianne habang nakatingin sa likod ng kanyang ama na hindi na kasing diretso tulad ng dati. Hindi niya alam kung kailan nagsimula ang pagbabago nito, kailan ito tumigil sa pagngiti sa kanya? Kailan ito tumigil sa pag-aalala kung kumusta siya? Simula ba noong namatay ang ina niya?

Hayaan na lang. Matanda na ang papa niya, wala nang silbi pang ungkatin ang lahat.

"Papa, magluluto na ako." Ibinaba niya ang bag at dumiretso sa kusina. Matagal nang nawala ang init ng tahanang ito pero ito pa rin ang tanging bahay na mayroon siya.

Bago pa siya makapasok sa kusina, nakita niyang nakatayo ang kanyang stepmom sa tabi, nakatingin sa kanya na parang may panghihinayang.

"Tita..." Hindi naman malapit ang loob niya rito pero dahil matanda ito sa kanya, palagi niya pa ring iginagalang.

Namutla ang mukha ni Bessy. "Gianne, ano ang sinabi mo kanina? Nakipaghiwalay ka kay Calix? Alam mo ba kung sino siya? CEO siya ng Buencamino Company!"

"Alam ko," sagot ni Gianne nang walang pakialam. Hindi iyon ang dahilan kung bakit siya nagmahal kay Calix, pero iba ang pananaw ng kanyang madrasta.

"Alam mo pero iniwan mo pa rin siya? Nasiraan ka na ba ng bait? Saan ka pa makakahanap ng lalaking may ganoong katayuan sa buhay? Akala mo ba bata ka pa? Hindi ka na disiotso, Gianne!"

"Tita, buhay ko ito. Ako ang magpapasya."

Nang mapansin ni Bessy ang malamig na ekspresyon ni Gianne, bigla itong nagbago ng tono. Ayaw nitong mawala si Calix, lalaking pwede nilang huthutan. 

"Gianne, may edad na ako at marami na akong karanasan. Isipin mong mabuti, Bente sais ka na at wala ka pang masyadong naipundar. Mayaman ang pamilya ni Calix pero hindi nila minamaliit ang pinanggalingan mo, "

"Tama na 'yan! Hiwalay na nga sila, bakit ka pa nangungulit? Gianne, magluto ka na," biglang singit ni Gino na kanina pa tahimik.

Mabilis na pumasok si Gianne sa kusina pero kahit nakatalikod na siya, naririnig pa rin niya ang sigaw ng madrasta mula sa sala.

"Gino! Pati ako pinagsisigawan mo na ngayon? Aba, lumalala na ugali mo! Ang anak mo nawalan na ng mayamang mapapangasawa! Halos trenta na siya, dalaga pa rin! Sinong lalaking magkakagusto sa kanya? Si Calix napakayaman! Anim na taon na silang magkasama. Kahit naghiwalay sila, pwede naman siyang humingi ng break-up f*e! Ang tanga mo talaga, Gianne!"

Masasakit na salita ang muling lumabas sa bibig ni Bessy. Paulit-ulit na lang ang ganitong eksena sa bahay nila.

Hindi na lang si Gianne sumagot. Hindi niya gustong mapahiya ang babae kung sasagot pa siya kaya sa huli ay nanahimik siya. Ganito na lang siguro talaga ang bahay na ito.

*

Maagang dumating si Gianne sa kumpanya. Pakiramdam niya ngayon, wala na siyang ibang bagay na maaaring pagtuunan ng pansin kundi ang trabaho. Plano niyang gamitin ito para aliwin ang sarili mula sa heartbreak. 

"Magandang umaga, Manager Gianne!" Bati ng kanyang assistant na si Sheena habang lumalapit.

"Magandang umaga!"

"Manager Gianne, mukhang hindi kayo okay. Hindi po ba kayo nakatulog nang maayos kagabi?" Tanong ni Sheena na may bahagyang ngiti, ngunit may kakaibang ngisi sa labi nito. 

Hindi ito pinansin ni Gianne. "Baka nga. Ang pabago-bagong panahon siguro ang dahilan kaya hindi maganda ang pakiramdam ng mga tao." Ayaw niyang dalhin ang personal na buhay niya sa trabaho. Mahirap magkaroon ng totoong kaibigan na may malasakit sa loob ng trabaho. 

"Ganun ba? Akala ko kasi masyado kayong nag-enjoy kagabi kasama ang boyfriend niyo."

Nakatingin si Sheena sa kanya nang may makahulugang ngiti. Saglit itong tiningnan ni Gianne, medyo nagtataka. Parang may kakaiba kay Sheena ngayon. Pakiramdam niya, may nangyayari sa kumpanya na hindi niya alam.

Pero hindi na niya masyadong inisip iyon at dumiretso na siya sa private office. Sinimulan niyang ayusin ang kanyang mesa para makapag-focus agad sa trabaho.

Habang abala siya sa pag-aayos, kumatok si Sheena sa pintuan. "Manager Gianne, pinapatawag po kayo ni Director Lopez sa office niya."

"Sige." Akala ni Gianne, may pag-uusapan lang silang tungkol sa trabaho.

May hawak siyang ilang malalaking clients at kasalukuyang naghahanda para sa isang malaking exhibition. Maraming kilalang kumpanya, mula sa loob at labas ng bansa ang imbitado sa event na ito kaya sobrang halaga nito para sa kumpanya.

Siguro gusto lang ni Director Lopez pag-usapan ang tungkol doon.

Dala ang kanyang laptop, nagpunta siya sa opisina ng direktor. Kahit mayroon na siyang inihandang plano, alam niyang kailangan pa itong pagandahin.

Kumatok siya at narinig niya ang boses mula sa loob kaya marahan niyang binuksan ang pinto. "Director Lopez, pinatawag niyo raw po ako?"

"Maupo ka, Miss Gianne."

Si Director Lopez ang direktor ng planning department. Bata pa ito, nasa trenta pa lang, pero may kakaibang ideya at talento, kaya napunta ito sa posisyong iyon.

Matagal na si Gianne nagtatrabaho sa ilalim ni Director Lopez kaya medyo kampante na siya rito. Umupo siya at agad na nagtanong. "Director Lopez, tungkol ba ito sa exhibition?"

Saglit siyang tiningnan ng direktor, may bahagyang awa sa mga mata. Pero wala itong magawa, utos ito ng mga nakatataas.

"Gianne, mas mabuting hindi mo na ipagpatuloy ang project sa exhibition. Simula ngayon, si Sheena na ang mamamahala at hindi mo na kailangang isipin ang project."

"Ano?" Gulat na gulat si Gianne, at hindi niya naitago ang pagkabigla sa mga mata. "Director Lopez, bakit ganito? Ako ang nag-asikaso ng project na ‘to mula umpisa tapos bigla na lang ibibigay sa iba? At saka, si Director Fajardo na namamahala sa exhibition, sanay na akong katrabaho. Bakit biglang sa iba na mapupunta ang project?"

Hindi niya maintindihan kung bakit bigla siyang tinanggal sa project na pinaghirapan niya. Siya mismo ang bumuo nito, tapos basta na lang ibibigay sa iba? Hindi pwede iyon!

Sandaling nag-alangan si Director Lopez, halatang naiinis din. "Gianne, utos ito ng management. Wala akong magagawa."

"Ano'ng ibig mong sabihin? Sino sa management? Ang chairman? Pupuntahan ko siya." Tumayo si Gianne. 

Trabaho na lang ang natitirang bagay sa buhay niya ngayon. Kung mawawala pa iyon, ano na ang matitira sa kanya? Hindi niya kayang mawalan ng trabaho kaya kailangan niyang lumaban.

"Gianne, sandali lang!" Pinigilan siya ni Director Lopez. Alam nitong kung itutuloy ito ni Gianne, lalo lang siyang mapapahiya. Pero kahit ito mismo, hindi maintindihan kung bakit biglang nagbago ang desisyon ng kumpanya.

Matagal nang nagtatrabaho si Gianne sa ilalim ni Director Lopez. Lagi siyang masipag, mahusay sa negosyo at marami siyang koneksyon sa mga kliyente.

Ginawa ni Director Lopez ang lahat ng makakaya niya para makahanap ng ibang posisyon para kay Gianne.

"Director Lopez, sabihin mo sa akin, ano ba talaga ang nangyayari? Bakit ibibigay sa iba ang project ko?" Hindi siya matanggap na ang exhibition na pinaghirapan niya ng kalahating taon ay basta na lang mawawala sa kanya.

Pakiramdam niya, parang may hawak na siyang kayamanan pero biglang lumipad ito palayo.

Kinuha ni Director Lopez ang isang A4 paper mula sa mesa at iniabot ito sa kanya. "Gianne, ito ang transfer order mula sa Human Resources Department. Simula ngayon, isa ka nang clerk sa Planning Department. Huwag mo nang isipin ang ibang bagay."

"Clerk?" Hindi makapaniwala si Gianne sa nabasa niya. Talaga bang gagawin siyang isang clerk?

Napangisi siyang mapait. Clerk?

Ang trabaho bilang clerk ay karaniwang ibinibigay sa mga bagong graduate. Anim na taon na siyang nagtatrabaho, tapos ngayon gusto nilang bumaba siya sa ganitong posisyon?

"Director Lopez, tingin mo ba bagay sa akin maging clerk? Karaniwan, sa newly hired ibinibigay ‘yan. Sa tingin mo, bata pa ako?" 

"Gianne, hindi ko alam kung bakit ganito ang desisyon ng management pero ang sabi nila, ito na ang pinakamagandang pwesto na maibibigay nila sa’yo. Sinabi rin nila na may nasagasaan kang maling tao. Maliban dito, mukhang ban ka na rin sa business industry."

Diretsahang sinabi ni Director Lopez ang totoo. Gusto nitong maintindihan ni Gianne na ang taong nasagasaan niya ay makapangyarihan at kung pipilitin niyang lumaban, lalo lang siyang mahihirapan.

Sa mata ng kumpanya, imposible nilang kalabanin ang malalakas na tao para lang ipaglaban ang isang empleyado.

Napangisi si Gianne. Alam na niya kung sino ang nasa likod nito.

Si Calix. Ang lalaking iyon, napakawalang-hiya! Maging ang trabaho niya, pinakikialaman?! 

Mayroon siyang sariling pride at kahit anong mangyari, hindi niya matatanggap ang ganitong klaseng treatment. Pero ano ang magagawa niya?

Ang Buencamino Company ang isa sa pinakamalakas na kumpanya sa Makati. Madali lang kay Calix na wasakin ang career niya. Alam niyang ang pagbibigay sa kanya ng posisyon bilang clerk ay isang uri na rin ng "favor."

‘Calix, gusto mo ba talaga akong sirain? Masama ka talaga!’

Nakatungo si Gianne na nakatitig sa sahig, pilit na pinipigilan ang sariling bumagsak. Ang lalaking dati niyang minahal, ngayon ay naging kalaban na niya. At ang kalabang ito, may hawak na kutsilyo, unti-unting hinihiwa ang puso niya hanggang sa tuluyang maging duguan. 

Huminga siya nang malalim at tiningnan si Director Lopez. Kalmado na siya ngayon. 

Ang mundo ng negosyo ay parang isang giyera. Kailangang matutong yumuko kung kinakailangan. Hindi sapat ang paninindigan para magtagumpay.

Kung ito lang ang natitirang lugar kung saan siya maaaring manatili, anong masama kung tatanggapin niya ang trabaho bilang clerk?

Hindi niya iniinda ang pangmamaliit ng kumpanya. At kung ano man ang iisipin ng ibang tao, wala siyang pakialam!

"Director Lopez, salamat. Tatanggapin ko ang posisyon bilang clerk. Gusto ko lang itanong, magkano ang sahod ko?”

*