Chapter 1: Wedding

NAGISING si Stefan na may labis na pananakit ng kanyang ulo at pakiramdam na umiikot ang kanyang buong paligid.

“Fuck!” malutong na mura ng binata dahilan para mapahawak siya sa kanyang ulo. “What happened last night?” tanong niya sa kanyang sarili na inaalala ang nangyari kagabi.

Akmang babangon siya nang maramdaman niya na may tila nakadagan sa kanyang kaliwang braso dahilan para maibaling ang kanyang tingin sa gawing kaliwa. Nanlaki naman ang kanyang mga mata nang makita ang isang babae sa kanyang tabi.

“Who the hell are you?” bulalas niyang tanong matapos niyang hatakin ang kanyang braso mula sa pagkakadagan ng ulo ng dalaga rito na ginawang unan nito.

“Fuck!” malutong na mura ni Stefan nang maramdaman niyang gumapang ang pulikat sa kanyang buong braso hanggang sa kanyang kili-kili nang makahinga ito.

“Ayos ka lang ba?” tanong ng dalaga na hindi alam kung uunahin ang sarili o ang binata.

“Stay away from me!” mariing utos ni Stefan na napabaluktot sa kakaibang sakit na ibinibigay sa kanya ng pulikat ng kanyang braso. “Fuck! Is her head a metal ball? Why it gives me a fucking painful cramps?”  tanong ng binata sa kanyang isipan habang patuloy na hinihilot ang kanyang braso para maka-circulate muli nang maayos ang dugo rito.

 “I can help—”

Akmang aabutin ng dalaga si Stefan ngunit mabilis na tinabig ng binata ang kamay nito at tinignan nang matalim. “Don’t you dare!” mariing saad ng binata.

Napayuko ang dalaga dahil sa itinuran ni Stefan.

“Who are you? What are you doing here in my room?”

Inangat ng dalaga ang kanyang ulo nang akmang sasagutin ang mga tanong ng binata nang biglang bumukas ang pinto at nakita ni Doña Divina ang dalawa na kapwa h***d. Napasinghap din si Manang Lucia sa kanyang nakita.

“What is the meaning of this, Stefan?” mariing tanong ng kanyang lola habang tinitignan ang buong k’warto kung saan nagkalat ang mga damit nilang dalawa sa sahig.

“Eunice, anong ginawa mo?” bulalas na tanong ni Manang Lucia nang makita ang anak na h***d at katabi ng kanyang amo. Nilapitan ito ni Manang saka hinampas sa braso. “Anak, anong ginawa mo?” nasisiphayong tanong nito na may kasabay na takot na nararamdaman.

“Ma, wala po akong ginawa,” lumuluhang sagot ni Eunice.

Napatingin si Stefan sa direksyon ni Eunice na may naguguluhang itsura. “Is this girl attempting to impose that I am the one who is to blame for what happened?”

“Lucia, hindi mo kailangan pagalitan si Eunice,” pag-aawat na wika ni Doña Divina.

“Pero, Ma’am, kasalanan ng anak ko—”

Pinutol ni Doña Divina ang sasabihin ni Manang Lucia. “Hindi kasalanan ni Eunice ang nangyari, Lucia—” At ibinaling ang tingin nito kay Stefan. “Kita naman kung sino ang may kasalanan.”

Naibaling ni Stefan ang kanyang tingin sa kanyang lola. “Lola, let me explain,” saad ni Stefan at mabilis na dinampot ang boxer sa sahig saka sinuot. Ngunit hindi pa man niya naitataas ng buo ang kanyang boxer shorts ay biglang nagsalita si Doña Divina.

“I don’t need an explanation, Stefan. Nangyari na ang nangyari. Be a man and accept responsibility for your actions. Get married to her.”

Natigalgal si Stefan sa kanyang narinig. “Lola—”

“Stefan, I’m dying soon so please ‘wag mo na akong bigyan ng kahihiyan and marry her,” pakiusap ni Doña Divina dahilan para mas lalong mawalan ng salita si Stefan.

Ibinaling naman ng kanyang lola ang tingin nito kay Eunice na hindi alam ang magiging reaksyon o gagawin sa nangyayari.

“Hija, please come into my room after you have fixed yourself. Okay?” wika ni Doña Divina kung saan binigyan nito ito nang maliit na ngiti bago tuluyang tumalikod.

Inalalayan naman ni Manang Lucia si Eunice na pulutin ang mga damit nito na nagkalat sa sahig.

“Paumanhin, Sir, sa nangyari,” paghingi ng despensa ni Manang Lucia kay Stefan. “Ngunit mauna na po kami,” paalam nito at inalalayan ang anak nito palabas ng k’warto ng binata.

Napahilamos ng mukha si Stefan nang sandaling nag-iisa na lang ito sa kanyang k’warto.

“Fuck! What did I done last night? How come this happens?” tanong niya sa kanyang sarili na labis na nasisiphayo sa nangyayari.

“Fuck!”

SA K’WARTO ni Doña Divina,

Nabalot ng kakaibang katahimikan ang buong k’warto simula nang pumasok si Eunice at kahit na bukas ang aircon at bagong ligo siya ay ramdam niya na pinagpapawisan pa rin ang kanyang katawan dahil sa kabang kanina pa lumalamon sa kanya matapos ang nangyari.

“Eunice…” sambit ni Doña Divina sa pangalan niya matapos nitong sumimsim ng paborito nitong tsa’a.

“Po!” gulat na tugon ni Eunice.

Natawa naman si Doña Divina sa naging reaksyon ng dalaga dahilan para lalong makaramdam ng pagkailang si Eunice at yumuko na lamang para itago ang kanyang pagkailang at kaba. Ngunit naagaw ang kanyang atensyon nang maramdaman niya ang kamay ng matanda sa  kanyang mga kamay.

“Hija…”

Iniangat ni Doña Divina ang kanyang ulo si Eunice para magtagpo ang kanilang mga mata.

“Hija, hindi mo kailangan matakot sa akin,” malambing na wika ng matanda at marahang pinisil-pisil ang kamay ni Eunice at binigyan siya nang maamong ngiti.

“Pero po may nangyari po sa amin ni Sir Stefan na hindi naman po dapat,” mahina at nahihiyang saad ni Eunice at muling napayuko.

“Hija…” tawag ni Doña Divina sa kanya para kunin ang kanyang atensyon.

“Maniwala po kayo, Ma’am Divina. Hindi ko po plinano na mangyari ang lahat ng ito. Magdadala lang po talaga ako ng tubig na may honey kay Sir Stefan gaya ng utos ni Ina dahil sa lango po ito sa alak ngunit pagpasok ko po sa k'warto niya ay bigla na lang po niya akong hinila at sinimulang halikan. Sinubukan ko po kumawala sa kanya at pigilan siya sa kanyang gagawin pero hindi po sapat ang pwersa na meron ako at nangyari po ang hindi dapat na mangyari,” paliwanag ni Eunice nang walang patid para linisin ang kanyang pangalan at hindi pagkakaintindihan.

Namangha si Doña Divina kay Eunice at natawa.

“Ma'am Divina…”

Pinisil ni Doña Divina ang kamay ni Eunice. “Lola Divina, Hija.”

Napatingin na may pag-aalangan si Eunice sa matanda.

“Huwag ka na mailang, Hija. Hindi ba’t iyon ang tawag mo sa akin simula ng bata ka pa?”

“Dati po ‘yon. Patawarin niyo po ako sa kapahangasan ko po noon. Bata pa po ako at hindi ko pa po alam ang mali ang akimg ginagawa,” wika ni Eunice.

Umiling si Doña Divina. “No, hija. Wala kang kasalanan.”

“Pero—”

“Hija—” At mas hinawakan nang mahigpit ni Doña Divina sa kamay ni Eunice. –“Hindi mo kailangan mailang o matakot sa akin lalopa’t magiging asawa ka na ng aking apo,” nakangiting saad nito.

Gumuhit ang pagkagulat sa mukha ni Eunice nang marinig niya ang sinabi ni Doña Divina. “Pero, Ma’am—”

“Lola, Hija,” pagtatama ni Doña Divina.

Nag-aalangan man ay sinunod ni Eunice ang nais ng matanda at para na rin masabi niya ang kanyang pahayag.

“Pero Lola Divina, isang pagkakamali po ang nangyari sa amin ni Sir Stefan,” alma ni Eunice. “At sa tingin ko po hindi po nararapat na ikasal si Sir Stefan sa hamak na tulad ko po.” Dagdag niya sabay napayuko.

Hinawakan ni Doña Divina ang dalaga sa mukha at marahan na hinaplos ang pisngi ni Eunice. “Hija, gugustuhin mo ba na nawala ang iyong pagkabirhen nang gano’n-gano’n na lang? Nang dahil lang sa isang pagkakamali o aksidente ay hahayaan mo na lang ito ng gano'n-gano'n na lang?”

Hindi nakaimik si Eunice sa sinabi ng matanda dahil alam niya sa sarili niyang hindi okay iyon pero nagkakaroon siya ng pagdadalawang-isip lalo na sa parte ni Stefan. Alam niyang hindi nais ng binata na magpatali sa kahit na sinong babae lalo at mas gusto nito na magbuhay binata lamang. Alam niya iyon dahil nakita at nasaksihan niya ang lahat na iyon habang siya'y lumalaki. Natatakot siya na baka kapag sinabi niya na dapat panagutan siya ni Stefan sa ginawa nito sa kanya ay lalong maging magulo ang mangyari—ayaw niya na mangyari iyon lalo na ang magkalabuan ang mag-lola dahil sa kanya. Isa pa,  nang makita niya ang pagtrato na ibinigay nito sa kanya kaninang umaga ay mas lalo siyang nagkaroon nang agam-agam na magiging maayos ang lahat kung sakali na papanagutin niya ito sa nangyari.

“Eunice, alam ko na nagkakaroon ka nang agam-agam lalo na sa reaksyon na ipinakita sa ‘yo ng aking apo ngunit sinasabi ko sa ‘yo na mabuti siyang lalaki. Hindi ka niya sasaktan," wika ni Doña Divina na tila nabasa ang kanyang iniisip.

Hindi umimik si Eunice. Alam niyang hindi masamang tao si Stefan ngunit hindi siya nakakasiguro na magiging mabuti ang magiging pagtrato nito sa kanya lalo na ayaw naman nitong matali sa kahit na kaninong babae.

“Alam kong biglaan ang mga pangyayari ngunit kung may nararapat man na babae para sa apo ko ay walang iba kung ‘di ikaw, Hija. Nakita ko kung gaano ka kabait at kalambing na bata at alam kong hindi ka tulad ng ibang babae riyan na pera lang ang habol sa apo ko. Hindi rin display si Stefan para kunin ng mga babae na ‘yan para ipagmayabang. Kaya ikaw ang gusto ko dahil sigurado akong hindi ka ganoong klase ng babae.”

“Pero, Lola, ang layo namin sa isa’t isa ni Sir Stefan. Kung may nararapat man po para sa kanya iyon ay ang mga babae na kapareho niya ng uri hindi ang isang anak ng katulong,” mahinang saad ni Eunice na labis na nahihiya at nanliliit sa kanyang sarili.

“Hija, ‘wag mong maliitin ang iyong sarili dahil sa estado na meron kayo ni Lucia. Responsible, mabait at mapagmahal kayong mag-ina na hindi mo makikita sa mga babaeng nasa mataas na antas ng pamumuhay. Maaaring magaganda at mayayaman at may magandang pinag-aralan ngunit hindi ko sila na nakilala tulad ng pagkakakilala ko sa ‘yo, Hija. Kung may nararapat man para kay Stefan ay ikaw ‘yon at wala ng iba,” saad ni Doña Divina na siguradong-sigurado sa mga binatawan nitong mga salita.

“Lola Divina…”

Hinaplos muli ni Doña Divina ang pisngi ng dalaga. “Magiging mabuting asawa at ama si Stefan sa ‘yo at sa magiging anak niyo, Hija. Sinisigurado ko ‘yan sa ‘yo,” wika ng matanda na binigyan nang matamis na ngiti si Eunice.

MATAPOS ang isang linggong preparasyon ay nangyari na rin sa wakas ang pinakaasam-asam na kasal ni Doña Divina para sa kanyang apo na si Stefan sa babaeng gusto niya na si Eunice. Bagamat hindi naging madali ang lahat ay matagumpay pa rin na nangyari ang kasal.  

“And now, let us all congratulate the newlywed couple! Mr. and Mrs. Salvatore!” wika ng host at kasunod noon ay ang masigabong palakpak ng mga bisitang dumalo sa engrandeng kasal nina Stefan at Eunice.

Naglakad naman papasok sina Stefan at Eunice ng event hall na siyang kinamangha ng lahat dahil sa kapwa ang dalawa ay nagniningning sa kanilang mga suot at magandang awra nila bilang mag-asawa.

“Woah! The bride is incredibly lovely. To whom does she belong in her family?” manghang tanong ng babae habang pinagmamasdan si Eunice.

“I don’t know, either.”

“Didn’t you know there’s a rumor going around about that girl?”

“What is it? Spill the tea!”

“She’s Salvatore’s caretaker’s daughter, and this wedding just happened because Divina’s grandson accidentally fucked that girl. Divina accepts that girl despite her deprivation out of desperation to have a grandson.”

Dinig na dinig ni Eunice kung paano pagtsismisan sina Stefan at Doña Divina nang dahil sa kanya dahilan para mapakapit siya sa braso ni Stefan nang mahigpit.

“I’m so—”

Hindi pa man natatapos ang paghingi ng paumanhin kay Stefan ay bigla nitong inalis ang kanyang pagkakahawak sa braso nito at nilapitan ang mga bisitang nagkakalat ng tsismis.

“If you’re just aiming to spread false rumors, this isn’t the place for you,” mariing pagpupunto ni Stefan sa tatlong matatandang babae na nag-uusap kanina. “Now, leave. You’re ruining our wedding.”

Natigalgal naman ang tatlo sa biglang paninita ni Stefan sa kanila.

“What exactly are you waiting for? Is it necessary for me to summon security to drag you out?” malamig na saad ni Stefan habang binibigyan niya nang matatalim na tingin ang mga ito.

Sa labis na kahihiyan ay umalis ang tatlong matatandang tsismosa sa wedding event na iyon. Lumapit si Stefan kay Eunice at tinignan ito sa mata.

“Stefan, you shouldn’t—”

Hindi pa man natatapos ang kanyang sasabihin ay hinila siya ni Stefan papunta sa gitna kung saan naroon ang host at kinuha ang microphone sa kamay nito.

“This is a special occasion for my wife and me, particularly for my Lola. If anyone intends to ruin this special day, the door is now wide open and you are free to leave. You are not required to be present. Thank you.”