Chapter 2

"Nine..." mahigpit na niyakap siya ng Uncle niya nang lumabas siya sa Villaruiz Airport. Huminga siya ng malalim at pinagmamasdan ang paligid. "Ang dami ng nabago dito, Uncle," pakunwaring napansin niya.

"Ilang taon na din kasi siyang hindi nakabalik ng Villaruiz. Wala pa yung mga malalaking building na dati puro malawak na palayan lang," dagdag ng Uncle niya. "Your Ninong Governor did all of this. Maswerte ang Villaruiz sa kanya."

Bata pa lang ay malaki na nag bilib ni Nine sa kanyang Ninong. Kaya hindi na siya magtataka kung napaganda nito ang lugar na ito.

"Gusto mo bang umuwi muna para magpahinga?" alok ng Uncle niya.

"No, Uncle. Gusto kong magpunta sa firm," matigas ang sagot niya.

Akala ng tiyuhin niyang interesado lang talaga siya sa firm. Hindi niya alam na ang tunay na nais ng binata ay makita si Kristine at ipamukha na magkakasama na uli sila.

"Okay. Let's have lunch first. I'll let my secretary know we'll go after lunch."

----

"Bilisan niyo, girls! Baka biglang dumating si Sir Uno!" sigaw ng isang babae sa comfort room, at agad nagkagulo ang mga nasa loob.

"Balita ko kasama niya yung papalit sa kanya sa firm. Ibig sabihin may chance na tayong magpacute sa mas batang Cervantes!"

Muntik humawak nang mahulog ang bag ni Kristine. Kinaba ang dibdib niya. Dalawa lang naman ang alam niyang batang Pedroza... si Four at si Nine.

"Lord, sana hindi siya si Nine," bulong niya sa sarili. Hindi pa siya handang makita ang dating nobyo.

"Anong oras ba sila darating?"

"After lunch daw eh. Kaya malamang pagkatapos ng lunch papunta sila dito!"

Kumuha ng malalim na hininga si Kristine bago siya lumabas ng comfort room. Bakit ba kailangan pa after lunch niya nalaman na may darating? Dapat nakalabas na siya ng maaga.

"Wag kang praning, Kristine. Ayaw niyang bumalik ng Villaruiz, kaya wag kang paranoid," siisip niya, pilit nang pinapangatawanan ang sarili.

Dalawang linggo pa lang siyang nagtatrabaho sa Cervantes Engineering Firm bilang assistant ng H.R. director. Inalok siya ni Mr. Uno Cervantes noon na maging secretary nito? ngunit tinanggihan niya dahil ayaw niyang mapagusapan.

Habang malayo pa siya sa table niya, hinila siya ng kasama niyang si Joyce. "Nasa lobby na daw si Sir Uno! Bilis, Kristine! Gusto kong makita yung gwapong pamangkin niya!"

Parang naubusan ng lakas si Kristine sa narinig. Si Nine. Si Nine ang bagong mamamanage sa firm.

Mabigat ang kanyang mga paa nang tumakbo at gumapang siya papunta sa lobby kasama si Joyce. Pagdating, napalibutan ng mga babae ang paligid kaya napagdesisyunan niyang magtago sa likuran.

Kinakabahan siya. Bumibilis ang tibok ng puso niya at para siyang mahihimatay. Sana ay hindi magpakilala-isa-isa ang mga empleyado at hindi na siya mapapansin ni Nine.

Tiningnan niya siya mula sa tagong sulok. Ilang taon na silang hindi nagkita ni Nine? Sa alaala ni Kristine, ganun pa rin ang itsura niya. May square jaw pa rin, matulis na ilong, at mga mata na tila tumatagos sa pagkatao niya. Maging ang manipis na labi ay malinaw na nakatatak pa. Malapad ang balikat at humahawak ang dibdib sa kulay navy blue na t-shirt na suot niya. May awtoridad ang tindig niya. Yung tipong pagtingin lang, sumusunod ka na.

Ilang segundo lang, sinakal ng sarili si Kristine. "Kristine, alalahanin mo kung anong ginawa sayo ni Nine," sabi niya sa sarili, parang parusa.

"Miss Paz!"

Napakurap-kuprap siya nang sinusikap siya ng babaeng katabi. "Kristine, tawag ka ni Sir Uno," bulong nito.

"B-Bakit daw?" hindi mapigilang ma-utal ni Kristine. Dumoble ang tibok ng dibdib niya.

"Klairinhia, come here," nakangiting wika ng matandang Cervantes. Kung hindi lang malaki ang utang na loob niya sa matanda, baka nag-resign na siya at tumakbo palabas.

Humugot siya ng malalim na hininga bago naglakad papalapit. Hirap siyang ilakad ang mga paa; ayaw makisama ng dibdib niya. Patuloy itong kumakabog nang hindi pantay.

"Sir Uno..." napalunok si Kristine nang magtama ang mga mata nila ni Nine. Maya-maya ay iniiwasan na niya ang tingin. May apoy sa mga mata ng binata. Kahit naka-straight face at mukhang formal, alam ni Kristine na kilala niya nang husto ang dating kasintahan. Alam niyang sa likod ng payapang mukha na iyon may galit na naglalaway.

"Since kilala mo naman si Nine, I am assigning you to be his personal assistant."

"P-Po?!" halos sigaw ang sagot ni Kristine.

God, kung pwede nga lang na hindi sila magkita, hihilingin niya, pero gagawin pa siyang assistant ng dating kasintahan?

"As you all know, ngayon lang ulit nakabalik ng Villaruiz si Nine kaya kailangan niya ng isang taong makakatulong sa kanya mag-adjust, someone who knows him. Someone like you."

"S-Sir... I'm not qualified for the secretariat position. Isa pa, bago pa lang ako dito. Why not ask Joyce instead?" nagmamakaawang sabi ni Kristine.

"You're not qualified, Kristine. You're over qualified. Dapat nga pang-managerial position ka but since hindi mo tinanggap yung offer ko kaya yan. Pero iha, kailangan ni Nine ng mga taong mapagkakatiwalaan niya inside and outside the company and I choose you."

"But sir—"

"No buts, Kristine. It's not a request. It's an order."

Napabuntong hininga siya at lumingon kay Nine, na nakatingin nang matindi sa kanya.

"Okay po..." Wala talagang magagawa ang dalaga kundi sundin ang gusto ng matanda. Mag-iisip siya ng paraan para sa sitwasyon nila ni Nine.

"Just ignore him, Kristine," bulong sa sarili.

"Nine, sasamahan na kita sa magiging opisina mo," bungad ni Sir Uno. "Miss Paz, follow us."

Sumunod ang dalaga sa magtiyuhin kasama ang ibang executives ng firm papunta sa opisina ni Mr. Uno Cervantes. Muling tinitigan ni Kristine si Nine, ang mga malapad nitong balikat, ang pagkakahanay ng katawan nito

Sa isip ni Kristine, hindi maiwasang maglaro ang imahinasyon niya. "Parang ang sarap pagapangin ng mga kamay ko sa parteng yun ng katawan ni—"

Napahinto ang pag-iisip niya nang biglang tumigil si Nine sa harap niya at nabangga ang likod niya.

Lumapit ang binata nang may smirk at nag-lean para mas mapalapad ang pagtingin sa kanya.

Bumulong siya nang mababa na ngayo'y nagparamdam ng init sa dibdib ni Kristine. "Wag mo akong masyadong titigan. Baka matunaw ako."

May mischievous na ngiti sa labi ni Nine pero sabihin man niya ang pahiwatig ng mata niya, mapanganib iyon.

"H-Hindi... Hindi kita titinititigan, Nine—I mean, sir. May... iniisip lang ako," maingat na sagot ni Kristine, at saka niya nilingon ang paligid para makaiwas.

Bakit ba naman nagdodrool siya sa harap ni Nine?

Ang oras para sa kanya ay mabagal. Wala siyang magawa kundi magmasid kay Nine habang pinipigil ang sarili. Huminga siya nang maayos nang makalabas na siya at sinalubong ni Jacob sa lobby. Nag-text ito sa kanya na naghihintay ito sa labas.

"Kristine!" sigaw nito, may dalang bouquet ng bulaklak. Napangiti si Kristine habang lumalakad papalapit.

Napansin niya ang malalapad ngiti ng mga kasamahan niya, alam kasi nila na si Jacob ang boyfriend niya.

"Kumusta ang trabaho?" agad ang tanong ng kaibigan.

"You won't believe how tragic this day went!" reklamo ni Kristine, sabay pout.

"Maka-tragic ka naman," natatawang sabi nito. "Sige, ikwento mo kung anong meron."

Bago nakapagsimula si Kristine, may tumawag na pamilyar. "Miss Paz..." pareho silang napalingon ni Jacob sa nagsalita. Narinig naman ni Kristine si Jacob na napasinghap sa gulat.

"Anong ginagawa ni Nine dito? Kailan pa siya bumalik?" Sunod-sunod na tanong ni Jacob at pinisil ang kamay niya.

Hindi naman nakaligtas kay Nine ang eksenang iyon. Kita niya kung paano humawak ang kamay ng lalaki kay Kristine. "Sila pa rin pala hanggang ngayon ng lalaking yun?"

Napalunok aman si Kristine bago naglakad papalapit kay Nine. "May kailangan ka pa po, sir?" maayos na tanong ni Kristine.

"Report to me tomorrow morning immediately. Gusto ko, alas sais pa lang ng umaga ay narito ka na," mariing sabi ng binata, at mabilis na tumalikod.