Chapter 2 - Let's Get Married

Flashback. Ang mga Pangyayari sa Nagdaang Gabi

Tahimik na naglalakad sa tabing-dagat si Mikel. Pinagmamasdan ang mga naghuhurumentado na alon. Kagaya nang nararamdaman niya ngayon ay naghuhurumentado rin ang puso niya.

Hindi niya alam kung paano muli na pupulutin ang sarili matapos ang katotohanan na sumambulat sa kan’ya. Isang linggo na. Isang linggo na ng walang pasabi na umalis siya ng Maynila at pumunta rito sa sikreto niya na bahay sa Mindoro. 

Tanging siya at si Stan, na matalik na kaibigan niya lamang ang nakakaalam ng tungkol sa pagbili ng bahay na ito. Isa sana ito sa ireregalo niya para kay Janine, ang babae na nakatakda niya na pakasalan. Mahilig ang babae na magpunta sa dagat kaya alam ni Mikel na magugustuhan ng nobya niya ang bahay na iyon.

Ngunit hindi na niya ito makikita. Isang linggo na buhat nang magunaw ang mundo ni Mikel sa labis na sakit na nararamdaman niya dahil sa babae na inalayan niya ng buong puso na pagmamahal.

"Mikel! Yoohoo, Mikel! Sinasabi ko na nga ba at dito kita matatagpuan. What the fuck, man?!" sigaw nang tumatakbo na si Stan papalapit sa kaibigan. Ngiting-ngiti siya habang iiling-iling na inalis pa ang suot-suot na shades upang direkta na tingnan ang tumakas na si Mikel.

"Ano ang ginagawa mo rito?" inis na tanong ni Mikel.

"I’m your best friend, bro. Pinagbigyan na kita ng isang linggo, kaya tama na ang pagmumukmok mo na mag-isa. Kailangan mo na ng isang kaibigan. At ako iyon, kaya narito na ako at your service."

Naiiling na lamang si Mikel at patuloy na naglakad. "I want to be alone, Stan. Kaya ako nagpunta rito dahil gusto ko na mapag-isa at makapag-isip."

"Sa isang linggo mo rito na buhay monghe ay hindi ka pa nakapag-isip? Tama na, tapos na. Ang nangyari ay nangyari na, kaya you have to move forward. And this calls for a celebration!"

Napataas ang kilay niya. "Celebration? Kung upakan kaya kita riyan, gusto mo? Nakita mo nang lugmok na lugmok ako, tapos gugustuhin mo na magdiwang tayo?"

“Oo, celebration dahil nalaman mo na ang totoo bago pa kayo ikasal. Atleast, walang problema, you walk away freely. Wala ka nang aalalahanin pa na magiging problema sa pakikipaghiwalay dahil hindi ka pa naitali sa babae na iyon. Hindi ba nga at sinabi mo na kapag naikasal ka ay sisiguraduhin mo na walang makapaghihiwalay sa inyo ng babae na pinakasalan mo? Kaya isipin mo na lang na kung naikasal na kayo bago mo pa nalaman ang katotohanan ay sa tingin mo ba ay makakaalis ka pa sa relasyon na iyon? Kilala kita, bro, alam ko na magiging mahirap iyon sa’yo. Kaya ang mga nangyari ay mas nakabuti pa para sa iyo."

"Whatever, Stan."

Muli na naglakad si Mikel pero humabol na naman ang makulit na kaibigan. Umakbay pa sa kan’ya saka muli na nagsalita. "We’ll get drunk and live freely tonight, Mikel. Sa wakas, nakakawala na si Mikel sa babaeng talipandas!"

"Gago!" sigaw niya rito saka niya itinulak at naglakad siya papalayo.

---

Kagaya nang inaasahan ni Mikel ay hindi na naman siya tinigilan ng kaibigan na si Stan. Binuntutan siya nito maghapon hangga’t sa wala na siyang nagawa kung hindi ang pumayag sa kagustuhan nito. Kaya heto ngayon ang magkaibigan, sa isang bar sa beachside para raw magpakalasing.

"Siguraduhin mo lamang na hindi ka sa bahay ko uuwi at matutulog mamaya." banta ni Mikel rito.

"Grabe ka, Mikel, kung ipagtabuyan mo ang iyong matalik na kaibigan. Pero huwag ka mag-alala dahil nagsabi na ako kina tito judge na roon ako sa kanila ngayon."

Isa sa mga dahilan kung bakit nakabili ng bahay rito sa Mindoro si Mikel ay dahil sa tiyuhin ni Stan na isang hukom. Siya ang tumulong sa kan’ya upang mapabilis ang proseso sa nabili na lupa at pagpapatayo ng bahay rito.

"Mabuti naman, dahil gusto ko na matahimik at malayo sa’yo kahit sandali."

"Ngayon gabi lang kita papayagan, pero bukas ay pupunta ako sa bahay mo. Hindi ka makakaligtas sa akin."

"Whatever, Stan."

"And now, we enjoy. Ang daming chikas dito at sigurado ako na bukas ay limot mo na si Janine." Natatawa pa na sabi niya at saka itinungga ang bote ng alak na hawak-hawak.

Napailing na lamang si Mikel at tumungga rin sa bote ng alak na hawak niya. Pinagmasdan niya ang buong paligid niya. Karamihan sa mga naririto ay nagkakasiyahan. Kung hindi kasama ang kasintahan, ay kasama ang mga kabarkada. Lahat sila ay masaya at tangi na siya lamang yata ang luhaan sa mga oras na ito.

"Ang sabi ko, Mikel, mag-enjoy tayo. Magsasaya at hindi ang mukha na nalugi. Walanghiya naman, paano tayo makakatawag pansin ng mga magaganda at sexy na babae kung lukot na lukot ang pagmumukha mo riyan."

"Tigilan mo nga ako. Sinabi ko naman kasi sa’yo na wala akong balak na mag-inom."

"Walang aayaw. Tara! Cheers and bottoms-up!"

At iyon na nga ang nangyari sa maka-ilang bottoms-up nila na magkaibigan na hindi lamang beer kung hindi pati shot ng hard drinks. Lasing na lasing si Mikel makalipas ang ilang oras. Hindi niya alam kung sinadya ba ni Stan na lasingin siya sa mga oras na iyon dahil mukhang wala masyado na epekto ang kanilang nainom sa kaibigan niya.

May tama na siya sa rami ng alak na nainom nila. Nang hanapin niya si Stan ay nakita niya na may kausap na siya na babae at mukhang sinusubukan nito na maka-iskor. Napailing na lamang siya tsaka tumayo. Maglalakad-lakad muna siya para kahit papaano ay mabawasan ang tama ng alak sa sistema niya.

"Stan, maglalakad-lakad lang ako." sigaw ni Mikel at isinenyas pa ang direksyon ng dalampasigan. Tumango lamang sa kan'ya ang kaibigan na halata na ayaw magpa-istorbo sa ginagawa. 

Sa pasuray-suray na lakad ay narating ni Mikel ang tabing-dagat. Naglakad-lakad siya at dinarama ang dampi ng hangin sa kan’yang mukha. Nang makakita ng parte na medyo walang tao ay umupo siya at pinagmasdan ang alon. Nangangalit ang lakas ng hampas ng mga alon, dinadamayan ang kan’yang nararamdaman.

Napatigil siya nang makarinig ng sunod-sunod na paghikbi. Dahil sa medyo sumasakit na ang ulo niya ay hindi niya maaninag kung may tao ba na malapit sa kan’ya. Muli siya na nakiramdam sa patuloy na paglakas ng mga hikbi.

"Ang kapal mo! Ang kapal mo talaga! Bakit mo iyon ginawa!?"

Pinilit ni Mikel na tumayo nang marinig ang sigaw na iyon ng isang babae. Ano ba ang nangyayari? Nasa panganib ba ang babae? Kahit hindi siya sigurado kung makakatulong siya sa estado niya ngayon ay pilit niya na hinanap ang pinanggagalingan ng boses at ng mga paghikbi na iyon.

Pasuray-suray ang lakad at hilong-hilo siya kaya hindi niya malaman kung saan parte niya naririnig ang boses. Baka sa likuran ng mga bato, naisip ni Mikel. Napapapikit ang mata niya sa hilo na nararamdaman, pero ang kagustuhan na makatulong ang nagbibigay sa kan’ya ng lakas para hanapin ang boses na iyon. Patuloy siya na naglakad kahit walang eksaktong direksyon na patutunguhan.

"Aray!"

Napadilat ng mga mata si Mikel na nasa buhanginan na siya at may mga mata na nakatunghay rin sa kan’ya ng diretso. Nagtataka siya kung bakit may mga mata na galit na galit na nakatingin sa kan’ya.

"Umalis ka nga riyan at ang bigat mo! Ano ba ang ginagawa mo?" muli na sabi ng boses.

Nanlaki ang mata niya nang mapagtanto na ang boses na narinig niya ay nanggaling sa babae na kaharap niya. Mali! Sa babae na dinadaganan niya ngayon.

"So-Sorry. Hindi ko sinasadya, nakaharang ka kasi." Agad siya na umalis sa ibabaw ng babae. Nang pagmasdan niya ay nakita niya na umiinom din ang babae na mag-isa. “Mag-isa ka lang?"

"May nakikita ka ba na kasama ko? Hindi ba, wala? Kaya mag-isa lang ako." Pilosopo na sagot pa nito kay Mikel habang umaayos sa pagkaka-upo sa buhanginan.

"Ikaw ba 'yon nagsisisigaw?" tanong niya rito.

Bigla na naman na bumunghalit ng iyak ang babae, tsaka muli na kinuha ang bote ng alak at itinungga iyon. "Gusto mo?" Alok niya kay Mikel. Umupo naman siya sa tabi ng babae sa buhanginan. "Maganda ito para makalimot sa lahat ng sama ng loob at problema."

"Pareho pala tayo na gusto na makalimot sa problema at sa sama ng loob." Inabot ni Mikel ang isang bote na ipinasa ng babae sa kan’ya. Ang tindi ng babae dahil hard drinks ang itinutungga. Mukhang malalim talaga ang problema niya, naisip na lang ni Mikel.

Tahimik lamang sila na nakatunghay sa malalakas na alon sa dagat. Walang salita na namamagitan at parehas nila na dinadama ang katahimikan. Hindi nila namalayan kung naka-ilang oras sila roon at ilang bote ng alak ang naubos nila, basta ang alam ni Mikel ay hilong-hilo at lasing na siya.

"Huys, pogi, may girlfriend ka ba?" makulit na tanong ng babae. Malamang ay lasing na rin siya.

"Wala. Bakit? Type mo ako?" Ganti na biro rito ni Mikel. Dahil sa tama ng alak ay lumalakas ang loob niya.

"Bakit, kung type kita? Ano, pakakasalan mo ba ako?" sagot naman nito.

"Kasal lang pala. Sagutin mo muna, ano, type mo ba ako?"

"Oo. Kaya paano na, pakakasalan mo ako? Sige na, pakasalan mo na ako. Kailangan ko nang maikasal."

"O sige, tutal ay wala na ang babae na pakakasalan ko. Tara, 'yon tito ng kaibigan ko ay judge, siya ang magsasakal, ay magkakasal sa atin." 

Hinila siya patayo ni Mikel at marahil dala ng hilo ay napayakap siya sa beywang ng lalaki. Agad naman na napangiti si Mikel nang maamoy ang ulo nito. Hmm mabango, muli na naisip niya.

Pasuray-suray na naglakad ang dalawa upang hanapin si Stan. Sa 'di kalayuan ay nakita nila na nakikipaghalikan na si Stan sa babae na kausap nito kanina.

"Stan! Stan!" tawag ni Mikel.

Paglingon ni Stan sa kanila ay nakita ng kaibigan niya ang pagkakayakap sa beywang ni Mikel ng babae, kaya lumapad lalo ang ngiti nito.

"Sabi sa’yo, Mikel, makakalimot ka at iyan na nga." Masaya na sabi pa nito habang palipat-lipat ang tingin sa kaibigan at sa babae na kasama nito.

"Stan, puntahan natin si tito judge." sabi ni Mikel agad.

"Ha, bakit?" nagtataka na tanong niya.

"Magpapakasal na kami.  Ipakasal mo ako sa kan’ya. Sino ka nga ba? Ah, basta, kung sino man siya, basta ipakasal mo kami kay tito judge. Magbabayad ako kahit magkano. Kailangan matuloy ang kasal ngayon."

"You’re drunk!"

"I know! I know, I’m drunk. That’s why I want to get married! And this is the best time to get married. I’m free, free as a bird!"

"Sigurado ka ba riyan, Mikel? Lasing ka lang at itulog ninyo iyan tama ninyo at bukas ay pasasalamatan mo pa ako dahil pinigilan kita sa plano mo."

"No! Kailangan mo kami na ipakasal kay tito ngayon din. It’s the first time that I’ll be impulsive. At napakasarap sa pakiramdam na magawa ang gusto ko. Wala ito sa plano ko at mas mabuti iyon dahil kapag pinaplano ko ay hindi natutuloy. Kaya ito ang mas mabuti, ang biglaan, para may thrill!"

"Miks, baka nakakalimutan mo ang pangako mo sa sarili mo? Hindi ba nga ang sabi mo na kapag ikinasal ka ay hinding-hindi ka mag-iisip na makipaghiwalay sa babae na pakakasalan mo?"

"Ang daldal ng kaibigan mo, beb." Pareho na napatingin sina Mikel at Stan sa babae na nagsalita.

Napangiti na lamang lalo si Mikel nang tawagin siya nito na beb. Hindi man siya sigurado kung ano ang ibig sabihin ng salita na iyon ay nagustuhan niya iyon sa kan'yang pandinig. Ano ba ang beb? Bebe ko? Baby? Babe?

"Stan, tawagan mo na si tito at ihanap mo kami ng singsing. Dali na at kahit na magkano ang magastos ay walang problema, basta dapat legal kami na maikasal ngayon."

"Mikel, kapag bukas ay nahimasmasan ka, huwag na huwag mo ako sisisihin sa katarantaduhan na pinaggagagawa mo ngayon."

"Huwag ka na nga magsalita nang magsalita. Ang dami mo na sinasabi. Basta ako na ang bahala. Desisyon ko ito. Desisyon namin ito. Kailangan natin na humanap ng singsing ngayon din at magpapakasal kami."

"Sigurado ka ba talaga?" Nag-aalala na tanong pa ni Stan.

"Siguradong-sigurado ako. Ito ang pinakasigurado na desisyon na gagawin ko sa buhay ko."

Napabuntong-hininga ang kaibigan niya. "Bahala ka. Walang sisihan. Ikaw, miss, sigurado ka ba?" muli ay tanong nito sa babae na kasama ni Mikel.

Tumango naman ang babae at muli na yumakap ng mahigpit kay Mikel at isinandal pa niya ang ulo sa may dibdib ng lalaki. "Sure na sure na! Pero bilisan natin dahil inaantok na ako. Baka hindi ko na maabot ang kiss the bride sa sobrang antok ko."

Naiiling na lamang si Stan na humarap sa babae na kahalikan niya kanina, "Halika, ikaw ang witness ko sa pinagsasabi ng kaibigan ko. Sigurado ako na bukas kapag nahimasmasan siya sa mga kalokohan niya ngayon ay magwawala iyan."

"Huwag ka na magdaldal pa. Ibili mo kami ng singsing, Stan."

"Saan ako hahanap ng singsing sa oras na ito?"

"Basta, maghanap ka, dali." Naiiling na lamang si Stan na umalis kasama ang babae na kahalikan.

Hindi alam ni Mikel kung paano nakahanap ng singsing si Stan at kung ano ang nangyari sa kasal na iyon. Wala sila pareho na maintindihan ng babae sa mga nagaganap dahil sa patuloy ang pag-ikot ng paningin nila sa sobrang kalasingan.

Natandaan na lamang nila nang sabihin ng tiyuhin ni Stan na hukom na kasal na sila at may pinapirmahan sa kanila na mga dokumento. Pagkapirma ay roon nito binanggit habang nakangiti ang mga salita na, "You may kiss the bride."

Pero bago pa man mahalikan ni Mikel ang babae na asawa na niya ay hinimatay na sa mga bisig niya ang misis niya dala ng sobra na kalasingan nito.