MARIAfter trying my best to call my dad for several times, sa wakas ay sumagot na rin siya.“Hello, sweetheart—”“What took you so long, Dad?! Nag iipon talaga kayo ng kasalanan sa akin, ‘no?!” bulalas ko agad nang marinig ko ang boses niya sa kabilang linya.“Mari, anak—”“Why did you go on that business trip without even informing me?!”“Anak, I was about to. Kaso lang, nagmamadali ako kaya—”“You’re lying.” putol ko sa mga sasabihin niya na para sa akin ay puro palusot lang naman. “I’m sure, kanina ka pa nandiyan sa kung saan mang pupuntahan mo. You have several hours to call or even to text me para naman ma-inform ako kung nasaan ka and yet, hindi mo ginawa. That is so very not you, Daddy. Nagtatampo ako.”Narinig ko ang pagtawa niya sa kabilang linya pero hindi nagawa no’n na ibsan kahit kaunti lang ang inis na nararamdaman ko.“You should have called me. Alam niyo naman na nasanay ako na laging maaga ang uwi niyo sa bahay at halos hindi na nga kayo umaalis mula no’ng dumating a
MARI Mula nang aksidenteng masabi ni Riya sa akin ang tungkol sa ‘surprise’ ni Daddy ay walang araw na hindi ako na-excite. Lalo na sa mga pagkakataon na nararamdaman kong medyo ‘extra’ ang treatment sa akin ni Daddy. ‘Yung tipong entrance talaga ng mga surprise. Iyon nga lang, kasabay ng excitement ko ay hindi ko rin maiwasang madismaya sa tuwing wala namang surprise na nangyayari. Hindi ko rin tuloy maiwasan na magtaka at magduda sa mga sinabi ni Riya. Hindi ko na alam kung totoo pa ba ang mga iyon o trip-trip niya lang. Baliw din akong umasa nang wala namang pinanghahawakan na assurance kung posible nga bang may ‘surprise’ na inihahanda si Daddy para sa akin. Kaya para kumpirmahin iyon ay inaya ko na lang na lumabas si Riya para makausap ko na rin siya ng personal. Besides, pinayagan naman na siya ni Daddy na mag leave na dahil medyo maselan ang pagbubuntis niya at sensitive talaga siya pagdating sa pagod at stress. She is still paid, though. The perks of having a best friend na
MARISeeing that disappointed expression on SJ’s face after all that I said made me feel guilty.Because yeah, hindi nga naging maganda nag unang pagkikita namin. But for me, that is still not an enough and justifiable reason to be rude on someone. Kahit pa sabihing siya naman ang unang nang asar sa akin kung tutuusin.“I-I’m sorry. I-I didn’t mean to—”“It’s okay. You don’t have to worry ‘bout me. It’s fine.”Nakagat ko na lang ang ibabang labi ko, lalo na nang hindi siya tumingin sa akin nang sabihin niya ang mga katagang iyon. He just paid attention to the girl doing his drink.“N-No, I really mean it. I’m sorry. I-I didn’t mean to be harsh on you. Masyado lang talaga akong nadala sa unang encounter natin sa… alam mo na. And I am just not used to it and—”“You don’t have to explain yourself.” putol niya ulit na hindi pa rin tumitingin sa akin. He just took his drinlk from the crew and uttered, “Thank you.”Ngumiti pa siya sa babae, pero nang bumalik ang tingin niya sa akin ay wala
MARIKung nakikita ko lang ang mukha ko ngayon, sigurado ako na katawa-tawa at kahihiya na ako ngayon. I can feel my eyes that are seemed to pop out of its sockets. Nakanganga rin ako. Aware ako roon.Ikaw ba naman kasi ang pakitaan ng pilot badge ng isang lalaking inakala mong ‘basta-basta’ lang.“Y-You’re a pilot?” hindi pa rin makapaniwalang saad ko.Tumango naman siya at ngumiti.“Yeah. So, if you’ll excuse me, I better get going bago pa ako ma late ng sobra sa flight ko. I don’t want to put others’ sake on compromise. I’m sure you don’t want to, either.”Dahan-dahan akong tumango tsaka bahagyang ngumiti.“U-Uhm, yeah. I… see you next time, I guess.” sabi ko na lang at bahagya nang lumayo sa kanya para bigyan siya ng daan papasok sa sasakyan niya.Nagpalitan na rin kami ng number at social media accounts nang sa ganoon ay magkaroon pa rin kami ng contact sa isa’t-isa.Hanggang sa makaalis na siya ay nanatili pa rin ako sa kinatatayuan ko. I only walked away after his car was lost
MARIHindi ako makapaniwala sa ipinakita sa akin ni Riya. It was a picture of a bag with its indiicated price below.“Two freakin’ million dollars?!” bulalas ko habang nakatitig sa screen ng cell phone ni Riya.“Uh-uh. That is Hermès Kelly Rose Gold. And sorry to tell you but… it’s worth more than twice of a dollar million.” saad niya pa.Dahil doon ay nalipat ang paningin ko sa kanya.“What do you mean?” nagtataka at nabibigla pa ring saad ko.“That… bag is currently on the second rank of the most expensive in the whole wide world. Two million dollars it is, right. Gawa kasi ito sa pure rose gold at dotted ng one thousand one hundred sixty na diamonds, to be exact. Two years din ang tinagal bago magawa iyan pero sa buong mundo, twelve lang ang nag-eexist na ganiyan. So, you can imagine the urge of every wealthy individuals para makuha ang bag na iyan not only for it’s ability to stand for you as your financial status symbol. And by the time na ginusto ng dad mo na mabili ang isa sa l
MARIIt’s been an hour since SJ walked up to us and joined us for a drink. Pero hanggang ngayon, parang hindi pa rin ako makapaniwala na kasama nga namin siya. It’s just that… hindi pa rin mag sink in sa akin!“Hey, Mari, are you okay? Bakit hindi ka umiimik diyan?” Napapitlag ako nang marinig ang banayad na tinig na iyon na galing kay… SJ.Anyways, yeah. Siya nga talaga ‘yung lalaking bigla na lang lumitaw sa likuran ni Riya kanina. Hindi ako naghahallucinate lang o nagda-daydream. Totoong SJ siya at maging si Riya ay nakikita rin siya!And the only thing that got him here is that, hindi raw natuloy ang supposedly ay flight niya.“Private flight lang naman kasi iyon, actually. On the last minute, pinaalam ng guest na postponed na raw muna ang flight niya at ire-resched na lang daw.”“Eh, bakit ka nandito?”“Aray naman. Akala ko ba, okay na tayo?” tila offended na saad nito.Tiningnan ko naman siya ng masama.“That’s not what I meant, crazy. I mean, bakit ka nandito? Aren’t you shoul
MARIAfter dropping Riya home, nagpasiya ako na sabihin kay SJ na ihatid na lang ako pabalik sa café at nagsabing ako na ang bahalang umuwi.Pero gaya ng ginawa niya kanina at gaya na rin ng inaaasahan ko ay tumanggi siya, saying na masyado pang maaga at gusto niyang makasama pa ako para makilala namin ang isa’t-isa dahil pagkatapos daw ng araw na ito ay hindi niya na alam kung kailan pa siya magiging libre ulit.Tumanggi pa ako pero kalaunan ay wala rin akong nagawa. Masyadong malakas ang convincing power niya at may kung ano ring nag uudyok sa akin na sumama sa kanya.At gaya rin ng kanina, ang plano ko ay tumahimik lang sa buong durasyon ng biyahe namin. Sinusubukan pa rin naman niyang makipag usap sa akin at mapagsalita ako. Iyon nga lang ay hindi siya nagtatagumpay. At sinisiguro kong hindi siya magtatagumpay. MWEHEHEHE!“Hey, look. Kanina ko pa napapansin na parang iniiwasan mo ako. I mean, not literally, of course. Kaya nga magkasama tayo, right? What I mean is… you really seem
MARITatlong linggo ang mabilis na lumipas mula nang dalhin ako ni SJ sa napakagandang lugar na iyon. And well, guess what. Nasa Pilipinas pa rin ako!Hindi lang naman kasi ako ang nagdesisyon ukol sa bagay na iyon. I also asked my dad’s side. Hiningi ko rin ang opinyon nina Riya at Zequiel maging ng mga kasambahay namin at si Mang Dario. Ang tanging hindi ko na lang napagsasabihan sa desisyon kong iyon ay si Aunt Melissa.Hindi ko kasi alam at literal na wala kasi akong ideya kung ano ang maaari niyang maramdaman o sabihin sakaling malaman niya na na plano ko nang dito na lang sa Pilipinas mag stay for good. And by the way, noong sinabi ko na hate na hate ko ang Pilipinas, kalimutan niyo na iyon. Because to be honest, I am starting to fall in love with this amazing country again. Lalo na at nandito ang mga taong mahalaga sa buhay ko. Well, except nga from Aunt Melissa. But we’ll get to that.Anyway, okay naman na ang buhay ko rito sa Pilipinas in general. Malamang, gugustuhin ko bang