LOGIN"T-tito Kent, lasing lang ang kaibigan ko. K-kaya hindi niya alam ang sinasabi niya." Nanginginig ang boses na paliwanag ni Sonia sa tiyuhin na nagkandautal na sa pagsasalita.
"Take her." Utos ni Kent sa dalawang bodyguard na nasa likod niya. Hindi pinansin ang paliwanag ng pamangkin. Agad namang kumilos ang dalawang bodyguard at lumapit kay Sonia. "Tara na, ms. Sonia. Ihahatid ka na namin." "Huh! N-no. I-isasama ko ang kaibigan ko." Pagtutol ni Sonia sabay hawak sa braso ni Amaya. Nag aalala si Sonia dahil sigurado itong magagalit ang tiyuhin. Habang si Amaya ay hindi na alam ang nangyayari sa kanyang paligid. Iwinaksi niya ang kamay ni Sonia na nais sana siyang hilain. "I will take him." Sabi pa ni Amaya sabay taas ng mga kamay at naglambitin sa leeg ni Kent. Tuluyan ng niyakag ng dalawang bodyguard si Sonia palabas ng club. Naiwan si Amaya kay Kent. Seryoso, blanko ang ekspresyon ng mukha ni Kent na nakatingin kay Amaya, hindi kumilos para tanggalin ang paglambitin ni Amaya sa leeg nito. "I have a secret, you wanna hear? Hek!" Paos na ang boses ni Amaya na sabi iyon kay Kent. "Mmm." Tanging tugon ni Kent sa kanya. "Hehe, l-lemme out here. Hek! C-carry me, and I will tell you." Pahagikgik pa na sabi ni Amaya. Tumingkayad, mas humigpit ang pagkakahawak niya sa leeg ni Kent. Hindi nagsalita si Kent, umangat ang kamay at humawak sa baywang ni Amaya. Bahagyang yumuko at walang kahirap hirap na kinarga si Amaya sa mga bisig. "Lend me you suite." Baling ni Kent sa kaibigan na tahimik lang na nakamasid. Hindi maitago ang pagkagulat sa mukha ni Jeff dahil sa nasaksihan. Unang beses na makita si Kent na hindi nagalit na nilapitan ito ng isang babae. At unang beses na makitang humawak ito ng babae. "Okay!" Agad na sagot ni Jeff kay Kent, itinaas nito ang kamay saka nag"ok" sign. Ibinigay nito ang key card kay Kent. Hindi na sumunod sa kaibigan ngunit hindi maitago sa labi nito ang isang pilyong ngiti. "The iron tree is blooming." Mga kataga na lumabas sa bibig ni Jeff na napapailing habang nakatanaw sa papalayong imahe ng kaibigan karga ang kaibigan ng pamangkin nito. ..... "Behave, because I'm not a saint." May babala sa bawat kataga ni Kent matapos niyang ibaba si Amaya sa kama. Iiwan na sana niya ito ng mahawakan nito ang necktie niya at hinila siya kaya siya napasampa sa ibabaw nito. Kunot ang noo niya, napalunok habang nakatitig kay Amaya na halos hindi na maimulat ng maayos ang mga mata. "I-i t-told you, I have a secret." Muli ay sabi ni Amaya sa mahinang tinig na halos hindi na niya marinig kung hindi nito inilapit ang labi sa tainga niya. Tumaas baba ang adams apple ni Kent dahil nagbigay ng kakaibang pakiramdam sa kanya ng tumama ang mainit na hininga nito sa tainga niya. "Then, tell me?" "Hmm, hehe. P-promise me, first. Hek. H-hindi mo sasabihin sa iba." "Mmm." "Mayroon akong fiance, hehe." Mas nagsalubong ang kilay ni Kent sa sinabi ni Amaya. Alam niya iyon, dahil mismong pamangkin niya ang fiance nito. "Then?" "He does'nt like me. He like my sister." "Mmm. I'm listening, let me go first." Inaalis ni Kent ang pagkakahawak ni Amaya sa necktie niya dahil iba na ang nagiging epekto ng pagkakalapat ng katawan nila sa kanya. Ngunit mas hinigpitan naman ni Amaya ang pagkakahawak doon at mas hinila pa siya. Sa paghila ni Amaya ay gahibla na lang ang layo ng labi nito sa labi niya. Na kung hindi niya naitungkod ang kamay sa kama ay baka tuluyang magkadikit ang labi nila. "Hmmm, just listen to me." "Mmm." "We are getting married tomorrow." "Okay!" "Hehe, but I want to try something new first before that. W-wanna steal my first kiss, hmm." Sabi pa ni Amaya. Bago pa man makasagot si Kent ay umangat na ang ulo ni Amaya sa kama. Lumapat ang labi ni Amaya sa kanya. Habang magdikit ang labi niya dito ay nakatingin lamang siya sa nakapikit nitong mata. "Ugh!" Napangiwi siya ng pakawalan ni Amaya ang labi niya na kinagat nito. "Hehe. T-that was my first kiss." Napailing si Kent, pinahid ang labi niya na nabahiran ng dugo dahil sa pagkagat nito sa kanya. "You're starting a fire, little hamster." "Hmmm, I am not. Mmmm, want more? K-kiss me." "Don't blame me when you wake up tomorrow, little hamster. You started it, I'll finish it. Walang sagot si Amaya sa sinabi niya bagkus muling hinila ni Amaya ang necktie niya at sinalubong ulit ang labi niya ng isang halik. Hindi na napigilan ni Kent ang nabuhay na pagnanasa sa katawan niya. Ang damping halik sa kanya ni Amaya ay pinalalim niya. "Uhm." Mabining ungol ang kumawala sa bibig ni Amaya ng pakawalan ni Kent ang labi niya. Wala ng pagpipigil si Kent sa sarili, siya na ang tumapos sa sinimulang apoy ni Amaya. ..... Napadaing si Amaya ng magising siya kinaumagahan. Nagising siya sa pagtunog ng kanyang cellphone. Pakiramdam niya ay tila binugbog ang katawan niya dahil hindi siya makakilos ng maayos. Sumidhi pa ang kirot sa ibabang bahagi ng katawan niya ng sinubukan niyang kumilos para bumangon. Nanlaki ang mga mata niya, napabalikwas siya ng bangon kahit na nanakit ang balakang niya. "Anong nangyari?" Naguguluhang tanong niya dahil wala siyang maalala kung ano ang nangyari kagabi. Iginala niya ang mga mata sa paligid. Kulay asul na pintura ng pader sa silid kung nasaan siya. Malabo man sa kanyang alaala kung sino ang kasama niya kagabi ay malinaw sa kanya kung bakit nanakit ang buong katawan niya lalo na sa ibabang bahagi ng katawan niya. "N-no! Anong nagawa ko?" Naisabunot ni Amaya ang kamay sa kanyang buhok na pilit inaalala kung sino ang lalaking nakaniig niya kagabi? Nasaan si Sonia? Bakit siya nito iniwan? Nalasing din ba ito kagaya niya? Mga katanungan lamang iyon ni Amaya na kailangan niya ng kasagutan. Sa kanyang pagkalito ay naabala ang kanyang isip sa muling pagtunog ng kanyang cellphone. Napapangiwi siyang kumilos para kunin ang cellphone niya na nasa bedside table. "Nasaan ka?" Si Richard ang tumawag sa kanya. Nailayo pa niya sa tainga ang cellphone sa pagsigaw nito sa kabilang linya. "Sinabi sa akin ni Laura na hindi ka daw umuwi kagabi? Umuwi ka na ngayon din dahil ikaw na lang ang hinihintay. At huwag mong balakin na huwag sumipot sa kasal natin." May pagbabanta sa tono ni Richard habang sinasabihan siya. Hindi na siya nakasagot dahil binabaan na siya nito ng linya. Mahigpit na napahawak siya sa kanyang cellphone. Naguguluhan na siya. Lalo na ay nakipagniig siya sa iba gayong ikakasal na siya ngayong araw. Ano na lang ang gagawin sa kanya ni Richard kung malalaman ang kanyang kapabayaan. Na ang matagal nitong hinahangad na maikama siya ay iba ang nauna sa kanya. Mabigat man ang katawan niya dala ng dami niyang iniisip idagdag pa ang pananakit ng katawan niya ay kumilos pa rin siya para ayusin ang sarili. Pagbaba niya ng kama ay nasulyapan pa niya ang mantsa ng dugo sa bedsheet. Napalunok siya, namuo ang luha sa kanyang mga mata. Tumingala siya para pigilan ang pagtulo ng mga iyon. Huminga siya ng malalim, kinalma niya ang sarili. Sinimulan niyang pulutin ang kanyang mga damit na nagkalat sa kung saan. Ngunit hindi na niya iyon mapapakinabangan. Her dress had a broken zipper, her bra had a broken hook, while her panties were torn on both sides. Wala na siyang maisip pa na paraan kung paano siya makakapagbihis kundi ang tawagan si Sonia. Si Sonia na lang ang malalapitan niya. Alam niyang hindi siya ibubuko ng kaibigan kahit na nakagawa na siya ng mali. Kinuha niya ang cellphone. Tatawagan niya si Sonia para sabihin na dalhan siya ng damit. Patawag na sana siya ng marinig niya ang mga katok sa labas ng pinto. Mabilis niyang ibinalot ang kumot sa katawan. Tumingin siya sa door lens para alamin kung sino ang nasa labas. "Bakit?" Nilakasan niya ang boses na tanong dito. Hindi niya binuksan ang pinto. "Nagpadala si Mr. Evans ng damit mo, ms." "Mr. Evans?" Pang uulit niya sa pangalang binanggit nito. "Opo, ang fifth master ng Evans, ms." "Iwan mo na lang dyan, kukunin ko pag alis mo. Salamat." Sagot niya dito kahit na naguguluhan kung bakit pinadalhan siya ng fifth master ng Evans. Ang batang tiyuhin ng fiance niya. Naririnig niya ang pangalan nito ngunit hindi pa niya ito nakikita. Pamilyar na rin sa kanya ang ugali nito ayon sa mga naririnig niya tungkol dito. At mga naikukwento sa kanya ng kaibigang si Sonia. Masungit daw ito. Wala daw isa man sa pamilya nila ang nais makagawa ng bagay na hindi nito magugustuhan dahil masama raw itong magalit. Kahit ang ama ni Richard ay wala din daw itong magagawa laban sa fifth master kahit ito pa ang panganay dahil na rin sa ito ang pinapaburan ng ama nila. "Sige, ms. Iiwan ko na lang dito." Pagkasabi nun ay nakita niyang umalis na ang cleaner. Mabilis niyang binuksan ang pinto ay nagmamadaling kinuha ang paper bag sa sahig at muling pumasok sa loob. Inusisa niya agad ang laman ng paper bag. Puting dress na may puti ding bulaklak na design. Hanggang taas lang ng tuhod niya ang haba. May kasama na ring panloob sa paper bag. Nakaramdam pa ng pag iinit ng pisngi si Amaya ng makita ang dalawan maliit na tela na kulay pula. Ngunit paanong nalaman ng fifth master ang size niya. Kahit na ang dress ay siguradong naisukat iyon sa katawan niya. Hindi kaya... No! Natigilan siya ng biglang may lumitaw na eksena sa isip niya. Eksena kung sino ang lalaking nakaniig niya kagabi.Mariing hinawakan ni Kent ang batok ni Amaya. At pinagdikit pa ang kanilang noo."Tandaan mo, you are my Mrs. Evans now, and I will make my mark in sign with you, para hindi mo makalimutan."Bago pa man muling makapagsalita si Amaya, niyuko siya ni Kent sa may leeg saka siya nito hinalikan.Sinipsip ni Kent ang balat sa leeg niya kaya napaigik si Amaya lalo na ng bahagya pa niyang maramdaman na kinagat siya sa bahaging hinahalikan nito."Ugh! T-tito Kent, it's hurt." mahigpit pa napahawak si Amaya sa coat ni Kent na may kasamang pagtulak sa dibdib nito hanggang sa pinakawalan na nito ang leeg niya.Napatingin pa si Kent doon na nag iwan na ng isang maliit na pulang marka.Nang tumingin si Kent sa kanyang mukha, ay para siyang maluluha. Agad naman na hinaplos ni Kent ang pisngi niya at muling niyuko saka hinalikan sa labi.Parang hindi na alam ni Amaya kung ano ang gagawin, masyado siyang nalilito sa mga emosyong nararamdaman niya sa mga kilos ni Kent. Minsan marahas ito tulad na lang
Naipilig ni Kent ang ulo ng nakatingin kay Amaya habang nakikipag usap ito sa kanyang pamangkin na si Richard."Amaya, kailan ka pa natutong sumigaw, kaya nga ikaw ang napili ni lolo na pakasalan ko dahil alam niyang mahinhin ka at hindi palasigaw." mahabang sabi pa ni Richard sa kabilang linya,Kahit na na gustong kunin ni Kent ang cellphone ni Amaya at kausapin si Richard para muling pagsabihan at palalahanan ay pinigil niya ang sarili, pinanuod niya si Amaya na hindi nga maitago ang galit kay Richard.Ang maamo at laging nakikiusap na ekspresyon ng mukha nito ay nababahiran na ng pagkairita."Sinasabi ko sayo, walang kasal na magaganap.""Amaya, huwag kang mag mataas. Ako lang ang may gustong magpakasal sayo dahil walang lalaking gustong makasal sa tulad mo na ampon lang. Baka nakakalimutan mo, na kaya tayo magpapakasal ay dahil sa kagustuhan ng inyong mga magulang. Tandaan mo na kung hindi tayo magpapakasal ay mawawalan ng pinansyal na suporta ang kompanya ng mga magulang mo. Wala
Napaangat ang mga paa ni Amaya sa lupa ng mas humigpit ang pagkakayakap ni Kent sa bewang niya. "Amaya, ganyan na ba ang takot mo sa akin?" tanong ni Kent sa kanya. Mariin na napapikit si Amaya at napapiksi ng maramdaman niya ang pagpisil ni Kent sa baba niya. Yumuko pa si Kent sa kanya at dumikit ang pisngi nito sa pisngi niya kaya napamulat siya ng mga mata kahit na patuloy pa rin siyang nakaramdam ng takot dito. "Mrs. Evans just got married, and you are running away. Are you that afraid of me? O baka naman hindi naging maganda ang performance ko ng gabing iyon kaya gusto mong tumakbo?" Nanginig si Amaya at nagsitayuan ang balahibo niya sa katawan ng dahil sa init ng hanging nagmumula sa bibig ni Kent na dumadampi sa kanyang tainga. "N-no.. no..." sagot niya sabay ng kanyang pag iling. "You are strong and healthy, capable, powerful, and grand." "Is that it? Hmm," "Ah! Eh, mmm," napalunok si Amaya. Hindi niya alam kung ano pa ang dapat sabihin para lang bitawan siya ni Kent. "
Pinagbuksan ni Kent si Amaya ng pinto, itinaas ang kamay sa may ulunan.Awtomatikong napatingin pa si Amaya sa kamay ni Kent. Nakaramdam siya ng paglakas ng tibok ng kanyang puso sa ipinapakitang pagkamaginoo nito sa kanya.Matapos masiguro ni Kent na maayos na ang pagkakaupo niya, isinara ang pinto at umibis sa kabilang bahagi at sumakay na rin."Tito Kent, h-hindi mo naman kailangang gawin ito. "Ako na lang ang babawi ng mga sinabi mo kay Lolo." mahina ang boses na sabi ni Amaya kay Kent."Mmm, wala ka na bang sasabihin maliban sa bagay na iyan?" malalim ang boses na tanong nito sa kanya."Hindi ko naman sinasadya ang nangyari sa atin, nalasing ako at akala ko ay isa ka lang male model noon."Naningkit ang mga mata ni Kent sa mga sinabi ni Amaya."Sigurado ka, iyan lang ang sasabihin mo? Para mo na ring sinabi na kung hindi ako ang nilapitan mo ng gabing iyon ay maaring ibang lalaki ang nakatabi mo ng gabing iyon,""Huh! No! Hindi ah!" agad na tanggi ni Amaya."Paanong hindi? Sinabi
Galit na galit ang matandang Santiago dahil hindi natuloy ang kasal sa pagitan ng kanyang paboritong apo na si Amaya at ang apo naman ng kaibigan nitong Evans.Hindi man kadugo ng matangdang Evans si Amaya ay mas gusto siya nito dahil sa mabait siyang bata kumpara sa totoong apo nitong si Laura. Kaya ang matandang Evans lang ang palaging takbuhan ni Amaya sa tuwing nakakaramdam ng pagkaapi sa pamilya ni Laura.Nakatanggap nga si Amaya ng tawag mula sa kanyang lolo kaya hindi na siya maayos na nakapagpasalamat kay Kent.Ipinahatid naman ni Kent si Amaya sa mansion ng matandang Santigao."Ano iyong nabalatian ko?" napatda si Amaya ng hindi inaasahan na sasalubungin siya ng kanyang lolo sa may sala kaya natigil siya sa pagpasok.Napatingin siya dito bago humakbang palapit at tumigil sa harap nito."Lolo," hindi alam ni Amaya kung saan sisimulan ang kanyang paliwanag tungkol sa hindi pagkatuloy ng kasal niya kay Richard."Alam ko na ang buong pangyayari." iyon ang narinig ni Amaya bago pa
"Ano ang sinabi ko sa inyo noong nakaraan?" Malalim ang boses na pagpapaalala ni Kent sa kanila. "Alam niyo na hindi ko ugaling ulitin ang nasabi ko na, pero uulitin ko para sa inyo. At ito na ang huli kong pagpapaalala sa inyo dahil hindi niyo magugustuhan kung ano ang magagawa ko kung hindi nyo sinunod ang payo ko." "Sumusobra ka na!" Pasigaw at hindi maitago ang galit sa boses ni Arnold sa kanya. Isang mapagbantang tingin ang ipinukol niya sa kapatid na balewala ang ipinapakitang galit nito. "Oh! Kung nakikinig lamang kayo sa sinasabi ko ay wala naman akong balak makialam sa inyo. Kilala mo ako, kuya Arnold. Hindi ako mapagbiro at wala akong balak magbiro." Mahina ngunit may diin sa kanyang mga kataga. "You..." "Oras na magising siya, makalakad man siya o hindi, maghanda kayo para sa pamamanhikan sa mga Santiago." Pangwakas niyang salita na ipinaalala ang unang sinabi sa kanila sa mansyon. Magsasalita pa sana siya ng naantala iyon dahil tumunog ang kany







