Palihim na napangiti si Lilah habang pinagmamasdan ang pag alis nina Lucil at Lilo.
"Hay naku, kung ako si Lucil at ikaw ang asawa ko, hinding-hindi na kita pakakawalan." Saad nito. Hindi naman umimik si Nolan. Kinabukasan ay nagising si Nolan dahil sa ingay ni Leland. "Daddy! Wake up, daddy!" Inalog-alog siya ng anak. "Hmm bakit?" Nakapikit pang tanong ni Nolan. "Tulungan mo akong gawin yung project ko para bukas. Deadline na bukas, daddy!" "Kaya mo na 'yan." "Hindi ko alam kung pano." "Palagi ka namang nananalo ng first place kaya sigurado akong kaya mo na iyan." Totoo ngang palaging nananalo si Leland sa pagandahan ng projects nila dahil magaling gumawa ng mga projects si Lucil. Magaling at malawak kasi ang imahenasyon nito. Pero wala na si Lucil kaya at ninety percent palang ang nagagawa na space fortress at kilangan na itong ipasa bukas ng umaga. "Daddy, tulungan mo ako." Pangungulit pa ni Leland. "Magpatulong ka nalang kay manang Esther." Saad nito. Tumakbo nama palabas ng kwarto si Leland at hinanap si manang Esther na nasa kitchen. "Manang Esther, help me build a space fortress please." Saad nito. "Naku ijo, wala akong alam sa ganyan. Pasensiya na." Saad ni manang Esther. Napasimangot naman si Leland. Pabagsak na naupo si Leland sa living room kung nasaan ang mga nagkalat na straws at yung ninety percent build na space fortress. Naiyak nalang ito kasi hindi na niya alam ang gagawin hanggang sa naisip niya si Lilah. Tinawagan niya agad si Lilah. "Tita Lilah!" "Oh hi, Leland!" Saad ni Lilah. "Need ko ng help niyo. Tulungan mo po akong gumawa ng space fortress please." "Sure. Pupunta na ako diyan." Agad na bumiyahe papunta kina Leland si Lilah. Maya-maya ay dumating na rin si Lilah at masigla siyang sinalubong ni Leland. "Tita, halika tulungan mo ako." Hinila ni Leland si Lilah sa living room. Nakunot ang noo ni Lilah dahil sa mga nagkalat na straws. "Anong gagawin?" Tanong ni Lilah. "Tatapusin natin itong space fortress." Sinubukan naman na tumulong ni Lilah pero imbis na maayos ay nasira niya pa ito. Bumagsak ang space fortress na nasimulan ni Lucil. "Nooo!" Sigaw ni Leland. "I'm sorry, Leland, hindi ko sinasadya." Hingi ng paumanhin ni Lilah. "Ididikit mo lang naman yung straw bakit hindi mo pa magawa?!" Tumaas na ang boses ni Leland. Namula sa hiya si Lilah dahil first time niyang mapagalitan at mapagtaasan ng boses ng isang five years old. "Umalis ka nalang, I want my mommy back." Saad nito. Naalarma naman si Lilah. "Bakit mo naman gusto na bumalik ang mommy mo eh ayaw na nga niya sayo?" "Kahit na. I want her back para siya gumawa ng project ko. Magaling siya diyan eh." Iyak ni Leland. "Look, gagawan ko ng paraan. Magpapagawa ako ng space fortress para sayo na mas maganda pa diyan sa ginawa ng mommy mo. At sisiguraduhin kong ikaw ang mangunguna sa klase niyo." Umaliwalas naman ang mukha ni Leland. "Talaga po?" "Yup. I'll do everything for you." Nakangiting saad ni Lilah. Niyakap naman siya ni Leland dahil sa sobrang tuwa. Kinabukasan ay nag aabang sa gate si Leland na mag isa. Nakita naman siya ni Lilo na paparating kasama nito ang mommy nila at may dala itong malaking box na nakabalot ng plastic. Marahil ay iyon ang project ni Lilo. "Anong ginagawa mo rito?" Tanong ni Lilo sa kambal. "Iniintay ko si tita Lilah. Dala niya yung napakaganda kong space fortress. Mas maganda pa kesa nung sayo." Pagyayabang ni Leland. "Okay." Saad ni Lilo saka pumasok na sila sa loob ng gymnasium. Maraming students na ang nagsisidatingan pero wala parin si Lilah. Kaya naiinip na si Leland. Paglipas ng isang oras ay dumating na rin sa wakas si Lila. Dala-dala ang malaking box. "Ang tagal mo naman po." Reklamo ni Leland. "Pasensiy na na traffic ako eh. Di bale, ito na ang space fortress. Sigurado akong ikaw ang mananalo." Excited na saad ni Lilah. Mas lumawak naman ang ngiti ni Leland at pumasok na rin aila ng gymnasium. "Bakit ka late, Leland?" Tanong ng teacher nila. "Pasensiya na po teacher, sobrang laki ng space fortress ko kaya nahirapan si tita Lila na dalhin ito." May event ngayon ang school nila at paligsahan ito kung sino ang may pinakamagandang gawa. Aakyat sa stage ang mga bat at i-explain ang gawa nila. May mga media rin na kukunan ang nasabing event. Taas noo si Leland ng siya na yung aakyat sa stage. Alam niya kasing siya ang may pinakamagandang project. Tumindig na siya sa podium saka binuksan ang box na nasa gilid niya. Nanigas sa kinatatayuan niya si Leland. Hindi alam ang gagawin at parang maiiyak na habang nakatingin sa loob ng box. "Ilabas mo na yung space fortress." Utos ni Lilah na nasa audience. Pero umiling si Leland. Nagbulong-bulungan ang mga naroon. "Bakit ayaw niyang ilabas ang ginawa niya?" Tanong ng isang mommy. "Baka nabibigatan siya?" Saad pa ng isa. "Hindi niya ba alam pano ilabas 'yan?" Umakyat nalang ng stage si Lilah at pinilit na ilabas yung space fortress. "Pinaghirapan nating dalawa iyan kaya ipakita mo na sa kanila." Pamimilit ni Lilah. Hinila niya yung box pero hinila din ito pabalik ni Leland. Kaya naghilaan sila hanggang sa bumagsak ito sa sahig at nagkalat ang mga straws at papel sa sahig at naagaw pa ang attention ng media sa notes na may nakalagay na; "Salamat sa five thousand na ibinayad mo para gawin ko itong space fortress kuno." Iyan ang nakasulat sa note. "Anong ibig sabihin nito, Leland? Hindi totoong gawa niyo ito bagkus nagbayad kayo ng five thousand para lang magpagawa ng space fortress?" Galit na tanong ng teacher. Pulang-pula na si Leland dahil sa kahihiyan. Kaya patakbo nalang siyang bumaba ng stage. "Leland!" Tawag ni Lilah pero hindi siya nito pinansin. Natigilan pa si Leland ng makita ang ama na nakaupo sa unahan na may disappoinment sa mukha. Hindi alam ni Lucil kung ano ang mararamdaman para sa anak. Kung maawa ba o ano. Pero mas nangingibabaw ang galit niya ngayong pumunta sa ganitong event si Nolan dahil lang sinabi ni Lilah. Samantalang noon ay hindi siya dumalo sa mga ganitong event ng mga bata kahit isa. Pero isang sabi lang ni Lilah ay pumunta agad siya. Natawa siya sa naisip. Napakatanga niya para isipin sa loob ng seven years na mahal siya ng asawa. All this time si Lilah ang mahal nito at hindi siya.Pagkagising ni Lucil kinabukasan ay nakapagluto na ng breakfast si Donovan at naroon na rin sa dining area ‘yong mga Bata, kapwa nakaligo at nakabihis na.“Mukhang may lakad yata kayo?” Nakangiting Tanong ni Lucil. Bumungisngis Naman agad si Lilo.Lumapit naman si Donovan saka iginiya na maupo na si Lucil. “Hon, Kasi balak ko sanang ilabas itong dalawang makukulit na ito at mag bonding kaming tatlo. Okay lang ba sa’yo ‘yon?”“Bakit Hindi Ako kasama?” Nakangusong Tanong ni Lucil.“Napansin ko Kasi lately na stress ka na dahil sa dalawang ‘to kaya Ako na muna ang bahala sa kanila. Tapos Ikaw, pweding dito ka lang sa bahay mag relax ka.”“Pwedi rin bang lumabas Ako?” Napaisip Naman si Donovan dahil dun.“Pwedi Naman basta isama mo si Aime, Hindi pweding mag Isa ka lang.” Natuwa Naman si Lucil kaya ngumiti at tumango na siya. Sabay-sabay na rin Silang nag agahan. Nagkukulitan pa nga habang kumakain iyong dalawang Bata. Pero para kay Lucil mas okay na iyon kaysa magbangayan nang magbangaya
Lunes ng Umaga, sobrang matao ang airport nang araw na iyon. Ang tunog ng mga gulong ng maleta sasahig, halong tawanan at paalam ng iba’t-ibang pamilya, at ang paalala mula sa intercom ay nagsilbing musika ng paligid. Sa gitna ng abala, nandoon sina Selene at Wilden, kapwa nakangiti, damang-dama Ang excitement at saya ng unang biyahe nila abroad bilang mag-asawa.“Promise, this time, Hindi na kita tatakasan.” Nakangiting Saad ni Selene kay Wilden. Napangiti naman si Wilden saka pinisil ang ilong ng Asawa.Magkahawak kamay Naman sila habang inayos ang boarding pass nilang dalawa. Sa gilid nila, nakatayo ang kanilang mga magulang, parehong may halong ngiti at pag-aalala sa kanilang mga mata.“Anak,” ani ng Ina ni Selene, mahigpit ang pagkakahawak nito sa kamay ng anak. “Ang bilis ng panahon…parang kahapon lang Nung pinapaalalahanan kita kung paano mag-ingat sa eskwela tapos Ngayon, ikinasal ka na, at aalis na. Tuluyan ka nang mahihiwalay sa amin ng papa mo.” Napangiti si Selene, ngunit
“Love, naaalala ko pa kung paano nagsimula ang lahat sa simpleng bardagulan.Hindi ko akalain na sa likod ng asaran at inisan natin, doon ko pala mahahanap ang taong bubuo ng buhay ko.” Panimula ni Wilden. Nakangiti siya kay Selene habang sinasabi ang mga iyan. Inaalala rin ‘yong unang pagkakita nilang dalawa. Yong time na nilagyan niya ng makeup si Selene.“Alam kong sa simula, hindi ako ang pinili mo. At kahit masakit, tinanggap ko iyon dahil ang mahalaga sa’kin ay makita kang masaya. Pero noong nasaktan ka at iniwan, pinangako ko sa sarili ko: hinding-hindi na kita pababayaan. Doon ko mas napatunayan na ikaw lang ang babaeng handa kong ipaglaban, araw-araw.” Pagpapatuloy ni Wilden. Maya’t-maya rin niyang pinupunasan ang mga luha niya.“Ang iyakin mo pala.” Natatawang bulong ni Selene kaya mahinang natawa si Wilden. Kaya tumikhim muna siya saglit Bago nagsalita ulit.“Kaya ngayon, sa harap ng Diyos at ng lahat, pinapangako ko: na patuloy kitang mamahalin nang buo at tapat, na iingat
“Bago natin simulan ang kasalan itatanong lang natin kung may tumututol ba sa pag iisang dibdib nina Selene at Wilden Ferrer?” Tanong ng pari.“Ako, tumututol Ako! Kaya itigil ang kasal!” Sigaw ng Isang babae, kaya nagsipaglingunan ang lahat at Nakita nila ang Isang babae na may karga-karga na baby sa may pintuan ng simbahan. Gulat na napatayo si Wilden Nung makilala ang babae.“HINDIIIII!” Napabalikwas ng bangon si Selene habang sumisigaw. Pinagpapawisan siya at mabilis ang tibok ng kanyang puso. Kinuha niya ‘yong cellphone niya sa may bed side table at tiningnan kung Anong oras na. Pagtingin niya sa cellphone niya ay 5 am palang kaya bumalik siya sa paghiga sa kama.“Takteng panaginip ‘yon. Aish!” Napabalikwas ulit ng bangon si Selene dahil Hindi na siya mapakali dahil sa napanaginipan niya.Bumangon na siya at nagtungo sa banyo, naghilamos, at nag toothbrush. Pagkatapos ay lumabas na siya ng kwarto niya. Pinuntahan Naman niya sa guest room si Wilden. Kakatok palang sana siya nang b
Kinabukasan ay dumating na nga ng probinsiya sina Lucil at Donovan kasama ang mga anak nila pati na rin ang mga katulong nila. Masayang-masaya Naman na sinalubong ni Selene ang kanyang best friend.“Halika sa taas, Dali.” Saad ni Selene saka hinila papunta sa kwarto niya si Lucil. Wala namang nagawa si Lucil kundi magpahila nalang sa kaibigan niya.“Mag ingat kayong dalawa!” Paalala Naman ni Donovan dahil nag aalala siya na baka matapilok ‘yong dalawa sa may hagdan. Pero good thing dahil Wala namang nangyari.Pagkapasok na pagkapasok nila sa kwarto ni Selene ay umupo agad sila sa may kama. Ready na si Lucil na makinig sa kwento ni Selene.“Alam mo, nakakaloka ang mga nangyari nitong mga nakaraang araw. Pumunta ba Naman dito sina ma’am Sonya at sir Alfonso tapos Nung nalaman nila na buntis Ako at Hindi si Wilden ang ama ay kinaladkad nila ito paalis at sinabing Wala ng kasal na magaganap. Dinala nga nila sa Manila si Wilden.” Saad ni Selene.“Ginawa nila mama ‘yon?” Gulat Naman na Tano
“Ikinagagalak Kong masilayan muli ang iyong kagandahan, binibini.” Saad ni Aj. Napairap Naman si Selene.'Yeah right, si makalumang tao nga pala ito.’ sarkastiko na Saad ni Selene sa kanyang isipan. Makalumang tao ang bansag kay Aj dito sa probinsiya nila Kasi kung magsalita ito ay parang nasa 80’s at 90’s pa ito.Ngumiti nalang ng pilit si Selene dahil ayaw Naman niyang maging bastos sa bisita nila. Umupo na si Selene sa tabi ng mama niya at nasa harapan Naman niya sina Aj at ang ama nito na si Fidel.“Narito na rin Naman ang kaisa-isa niyong anak, mayor, itatanong ko na rin kung kailan ba gaganapin ang kasal nila ni Aj?” Tanong ni Fidel. Hindi agad na gets ni Selene ‘yong Tanong ni Fidel kaya Wala lang siyang pakialam. Kaso kalaunan ay na realize niya ang Tanong nito na tungkol ito sa kanila ni Aj kaya napakurap-kurap siya.‘Kasal? Kami ni Aj? No way!’ nagpa-panic na deep inside si Selene. Sinasabi na nga ba niya may Hindi magandang mangyayari ngayong araw. Unang kita niya palang ka