Palihim na napangiti si Lilah habang pinagmamasdan ang pag alis nina Lucil at Lilo.
"Hay naku, kung ako si Lucil at ikaw ang asawa ko, hinding-hindi na kita pakakawalan." Saad nito. Hindi naman umimik si Nolan. Kinabukasan ay nagising si Nolan dahil sa ingay ni Leland. "Daddy! Wake up, daddy!" Inalog-alog siya ng anak. "Hmm bakit?" Nakapikit pang tanong ni Nolan. "Tulungan mo akong gawin yung project ko para bukas. Deadline na bukas, daddy!" "Kaya mo na 'yan." "Hindi ko alam kung pano." "Palagi ka namang nananalo ng first place kaya sigurado akong kaya mo na iyan." Totoo ngang palaging nananalo si Leland sa pagandahan ng projects nila dahil magaling gumawa ng mga projects si Lucil. Magaling at malawak kasi ang imahenasyon nito. Pero wala na si Lucil kaya at ninety percent palang ang nagagawa na space fortress at kilangan na itong ipasa bukas ng umaga. "Daddy, tulungan mo ako." Pangungulit pa ni Leland. "Magpatulong ka nalang kay manang Esther." Saad nito. Tumakbo nama palabas ng kwarto si Leland at hinanap si manang Esther na nasa kitchen. "Manang Esther, help me build a space fortress please." Saad nito. "Naku ijo, wala akong alam sa ganyan. Pasensiya na." Saad ni manang Esther. Napasimangot naman si Leland. Pabagsak na naupo si Leland sa living room kung nasaan ang mga nagkalat na straws at yung ninety percent build na space fortress. Naiyak nalang ito kasi hindi na niya alam ang gagawin hanggang sa naisip niya si Lilah. Tinawagan niya agad si Lilah. "Tita Lilah!" "Oh hi, Leland!" Saad ni Lilah. "Need ko ng help niyo. Tulungan mo po akong gumawa ng space fortress please." "Sure. Pupunta na ako diyan." Agad na bumiyahe papunta kina Leland si Lilah. Maya-maya ay dumating na rin si Lilah at masigla siyang sinalubong ni Leland. "Tita, halika tulungan mo ako." Hinila ni Leland si Lilah sa living room. Nakunot ang noo ni Lilah dahil sa mga nagkalat na straws. "Anong gagawin?" Tanong ni Lilah. "Tatapusin natin itong space fortress." Sinubukan naman na tumulong ni Lilah pero imbis na maayos ay nasira niya pa ito. Bumagsak ang space fortress na nasimulan ni Lucil. "Nooo!" Sigaw ni Leland. "I'm sorry, Leland, hindi ko sinasadya." Hingi ng paumanhin ni Lilah. "Ididikit mo lang naman yung straw bakit hindi mo pa magawa?!" Tumaas na ang boses ni Leland. Namula sa hiya si Lilah dahil first time niyang mapagalitan at mapagtaasan ng boses ng isang five years old. "Umalis ka nalang, I want my mommy back." Saad nito. Naalarma naman si Lilah. "Bakit mo naman gusto na bumalik ang mommy mo eh ayaw na nga niya sayo?" "Kahit na. I want her back para siya gumawa ng project ko. Magaling siya diyan eh." Iyak ni Leland. "Look, gagawan ko ng paraan. Magpapagawa ako ng space fortress para sayo na mas maganda pa diyan sa ginawa ng mommy mo. At sisiguraduhin kong ikaw ang mangunguna sa klase niyo." Umaliwalas naman ang mukha ni Leland. "Talaga po?" "Yup. I'll do everything for you." Nakangiting saad ni Lilah. Niyakap naman siya ni Leland dahil sa sobrang tuwa. Kinabukasan ay nag aabang sa gate si Leland na mag isa. Nakita naman siya ni Lilo na paparating kasama nito ang mommy nila at may dala itong malaking box na nakabalot ng plastic. Marahil ay iyon ang project ni Lilo. "Anong ginagawa mo rito?" Tanong ni Lilo sa kambal. "Iniintay ko si tita Lilah. Dala niya yung napakaganda kong space fortress. Mas maganda pa kesa nung sayo." Pagyayabang ni Leland. "Okay." Saad ni Lilo saka pumasok na sila sa loob ng gymnasium. Maraming students na ang nagsisidatingan pero wala parin si Lilah. Kaya naiinip na si Leland. Paglipas ng isang oras ay dumating na rin sa wakas si Lila. Dala-dala ang malaking box. "Ang tagal mo naman po." Reklamo ni Leland. "Pasensiy na na traffic ako eh. Di bale, ito na ang space fortress. Sigurado akong ikaw ang mananalo." Excited na saad ni Lilah. Mas lumawak naman ang ngiti ni Leland at pumasok na rin aila ng gymnasium. "Bakit ka late, Leland?" Tanong ng teacher nila. "Pasensiya na po teacher, sobrang laki ng space fortress ko kaya nahirapan si tita Lila na dalhin ito." May event ngayon ang school nila at paligsahan ito kung sino ang may pinakamagandang gawa. Aakyat sa stage ang mga bat at i-explain ang gawa nila. May mga media rin na kukunan ang nasabing event. Taas noo si Leland ng siya na yung aakyat sa stage. Alam niya kasing siya ang may pinakamagandang project. Tumindig na siya sa podium saka binuksan ang box na nasa gilid niya. Nanigas sa kinatatayuan niya si Leland. Hindi alam ang gagawin at parang maiiyak na habang nakatingin sa loob ng box. "Ilabas mo na yung space fortress." Utos ni Lilah na nasa audience. Pero umiling si Leland. Nagbulong-bulungan ang mga naroon. "Bakit ayaw niyang ilabas ang ginawa niya?" Tanong ng isang mommy. "Baka nabibigatan siya?" Saad pa ng isa. "Hindi niya ba alam pano ilabas 'yan?" Umakyat nalang ng stage si Lilah at pinilit na ilabas yung space fortress. "Pinaghirapan nating dalawa iyan kaya ipakita mo na sa kanila." Pamimilit ni Lilah. Hinila niya yung box pero hinila din ito pabalik ni Leland. Kaya naghilaan sila hanggang sa bumagsak ito sa sahig at nagkalat ang mga straws at papel sa sahig at naagaw pa ang attention ng media sa notes na may nakalagay na; "Salamat sa five thousand na ibinayad mo para gawin ko itong space fortress kuno." Iyan ang nakasulat sa note. "Anong ibig sabihin nito, Leland? Hindi totoong gawa niyo ito bagkus nagbayad kayo ng five thousand para lang magpagawa ng space fortress?" Galit na tanong ng teacher. Pulang-pula na si Leland dahil sa kahihiyan. Kaya patakbo nalang siyang bumaba ng stage. "Leland!" Tawag ni Lilah pero hindi siya nito pinansin. Natigilan pa si Leland ng makita ang ama na nakaupo sa unahan na may disappoinment sa mukha. Hindi alam ni Lucil kung ano ang mararamdaman para sa anak. Kung maawa ba o ano. Pero mas nangingibabaw ang galit niya ngayong pumunta sa ganitong event si Nolan dahil lang sinabi ni Lilah. Samantalang noon ay hindi siya dumalo sa mga ganitong event ng mga bata kahit isa. Pero isang sabi lang ni Lilah ay pumunta agad siya. Natawa siya sa naisip. Napakatanga niya para isipin sa loob ng seven years na mahal siya ng asawa. All this time si Lilah ang mahal nito at hindi siya."Calixta?" Gulat na gulat na tanong ni Donovan. Hindi siya makapaniwala na makikita niya ngayong ang kaisa-isang babaeng naging fling niya Nung college days niya."Donovan?" Gulat din na Tanong ni Calixta nang Makita si Donovan.Nagtataka namang napatingin si Lucil kay Donovan at dun sa babae."Kilala mo siya?" Tanong ni Lucil kay Donovan. Biglang Hindi nakapagsalita si Donovan at pinagpapawisan na rin siya ng malamig."Kilala mo ba ijo, si Calixta? Secretary siya ni Sebastian." Saad Naman ng mama ni Selene."Magkaklase po kami Nung college, ma'am." Saad Naman ni Calixta. Napalunok bigla si Donovan nang sabihin iyon ni Calixta. Ayaw niyang malaman ni Lucil na may namagitan sa kanila ni Calixta noon.Alam niyang matagal na iyon pero sa muli nilang pagtatagpo Ngayon ay ayaw na niyang hungkatin pa ang nakaraan. Naisip ni Donovan na mas maigi nalang ilibing nalang ang kahapon."Halika, Calixta, at sabayan mo kami sa pagkain." Pag aaya ng mama ni Selene. Tatanggi pa sana si Calixta pero na
"Talaga, bumalik na ang alaala mo?" Tanong ni Lucil. Nakangiti namang tumango si Donovan."Kailan pa?""Nung araw na naaksidente Tayo. Dun bumalik 'yong alaala ko. Hindi ko lang nagsabi Sayo Kasi naging Malala 'yong kalagayan mo at nakalimutan ko na ring sabihin ang tungkol dun dahil sa mga nangyari." Paliwanag ni Donovan. Agad na niyakap ni Lucil si Donovan sa sobrang tuwa niya."Masaya Ako para sayo, hon.""Naalala na rin kita sa wakas. Pasensiya na at medyo natagalan Bago kita maalala muli.""Wala 'yon, ang mahalaga ay bumalik na Ngayon ang memorya mo at naalala mo na ulit Ako.""Sa lahat ba Naman nang nakakalimutan ko ay 'yong babaeng pinakamamahal ko pa talaga.""Kahit papaano ay may maganda rin palang naidulot 'yong aksidente na 'yon. Dahil dun bumalik ang alaala mo. Disaster pero somehow blessing din.""Nakakalungkot lang dahil nawala 'yong first baby natin." Malungkot na Saad ni Donovan."Baka Hindi talaga para sa atin 'yong baby na 'yon. Tanggapin nalang natin.""Gawa nalang
"Eh Ikaw, bakit ang hilig mong manisi ng iba? Bakit Hindi mo rin Makita na may kasalanan at pagkukulang ka rin Naman?" Hindi na napigilan pa ni Selene na sabihin ito.Natigilan at Hindi agad nakapagsalita si Lucil dahil dito. Hindi niya inasahan na sasabihin ito sa kanya ni Selene."Ikaw 'yong mommy nila pero palagi mo Silang iniwan sa akin. Ako 'yung walang anak sa acting dalawa pero Ikaw pa itong nagbubuhay dalaga dahil iniaasa mo Naman sa akin 'yong mga anak mo. Lucil, may Sarili din Akong Buhay. Hindi Naman pwedi na Ikaw at 'yong mga anak mo lang lagi ang intindihin ko." Paglalabas ni Selene ng hinanakit niya.Natahimik nalang si Lucil, Hindi niya alam na may kinikimkim palang ganito si Selene."Yong nangyari kay Leland, sa totoo lang Hindi ko lang kasalanan 'yon, kasalanan mo rin 'yon! Pagod na pagod Ako Nung mga oras na iyon pero iniwan mo sa akin si Leland. Akala ko hahanapin mo si Lilo pero Hindi, dahil nagsaya lang kayo sa labas ni Donovan. Ako dahil sa pagod ko Hindi ko nama
Hindi na napigilan pa ni Lucil na maging emosyonal sa pinag uusapan nilang dalawa ni Wilden. "Kasalanan niya kung bakit nawala 'yong baby namin Kasi matigas ang ulo niya. Kung nakinig lang sana siya sa akin edi sana Hindi kami naaksidente at Hindi sana nawala 'yong baby namin." Umiiyak na usal ni Lucil."Pero Wala Naman nang magagawa kung magsisisihan kayo. Kahit habang Buhay mo pang kamuhian si Donovan sa pagkawala ng baby niyo ay Wala ring magagawa iyan. Hindi na maibabalik ang Buhay ng baby niyo. Pero 'yong relasyon niyong mag Asawa ay pwedi niyo pang maayos.""Lucil, huwag mong hayaan na kainin ka ng Galit mo. Please ayusin niyo 'to. Patawarin mo na si Donovan. Alam kung Hindi niya ginustong makunan ka."Umiiyak na umiling si Lucil."Hindi ko siya kayang harapin ni ang makasama ulit sa iisang bubong.""Kaya ba bumalik ka kay Nolan?""Ano? Wilden, huwag mo Akong pinagbibintangan ng kung ano-ano.""Nakita ng dalawang mata ko na masaya kayong kumakain sa labas kanina. Ikaw, si Lilo,
Habang patuloy na umiinom sa loob ng Isang bar si Donovan ay may lumapit sa kaya na Isang magandang babae."Donovan?" Tawag ng babae. Napalingon naman dito si Donovan at napangiti siya ng makilala 'yong babae."Michelle! Anong ginagawa mo dito?" Saad ni Donovan."Ikaw nga dapat ang tinatanong ko niyan eh. Ano bang ginagawa mo dito at tanghaling tapat naglalasing ka?" Umupo ito sa tabi ni Donovan.Siya si Michelle Guardian, Isa ring lawyer kagaya ni Donovan. Nagtatrabaho sila ni Donovan sa Isang law firm kaya magkakilala Silang dalawa. Pagmamay ari rin niya ang bar na ito at Hindi lamang alam ni Donovan."May problema ba kayo ng Asawa mo?" Tanong pa ni Michelle. Pero sa halip na sumagot ay uminom lang ng alak si Donovan."So may problema nga kayo? Sige na mag kwento ka na, nakikinig Ako."Nakatingin lang sa kanila mula sa likod si Wilden na Hindi pa pala umuwi."Iniwan na niya Ako." Saad ni Donovan. Nanlaki Naman ang mata ni Michelle dahil sa gulat."Bakit? Ano bang nangyari?" "Nabali
Tumuloy muna sa Isang hotel sina Lucil, Selene, at Lilo pansamantala. Habang nag-a-unpack ng mga gamit nila sina Selene at Lilo, si Lucil Naman ay nakatulala habang nakaharap sa glass window ng kwarto niya."Bes, sigurado ka bang Hindi mo 'to pagsisisihan?" Tanong ni Selene. Pero Hindi sumagot si Lucil, nakatingin parin ito sa labas.Dumaan pa ang mga araw at palagi paring nakatulala si Lucil. Halos Hindi na siya makausap. Kapag mag Isa lang siya ay palagi rin siyang umiiyak dahil sa pangungulila kay Leland at sa baby na Hindi pa niya nakikita. Parang nawalan na rin siya ng ganang mabuhay. Kada gabi hinihiling niya na sana Hindi na siya magising kinabukasan. Kaya sobra siyang naiinis kapag bumabangon siya tuwing Umaga dahil Hindi nangyari ang gusto niyang mangyari.Ngayong araw ay nasa loob lang ng kwarto niya si Lucil. Nakasandal sa glass window at umiiyak habang nakamasid sa baba.Maya-maya ay bumukas ang pinto ng kwarto niya at pumasok si Lilo."Mommy, are you crying again?" Tanon