SIGNED

Feeling ni Dawn nasa anit na niya ang kaniyang kilay dahil sa sobrang taas. Nagcross-arm pa siya para magmukha siyang matapang at hindi basta-bastang babae.

“Sino bang dahilan kung bakit nahulog? Kung sinong naghagis, siya rin dapat ang dumampot,” saad niya.

Hindi niya ugali ang akuin ang bagay na hindi niya ginawa. Kaya bahala ang lalaki na pulutin ang bagay na hinagis nito. Nakipaglaban pa siya ng titigan dito. Kahit naluluha na ang kaniyang mga mata, hindi siya kumurap at mas lalong hindi siya nag-iwas ng tingin. Ewan lang kung hindi pa ito ma-intimidate sa kaniya. Lihim siyang napangiti nang tumayo ito at kinuha ang nahulog nitong cellphone. Masamang tingin ang pinupukol nito nang nakangiti niyang tanggapin ang cellphone mula rito.

“Miss Dawn Indiana Silueta,” seryosong boses ng matandang lalaki mula sa kabilang linya ang bumungad pagkatapat niya ng cellphone sa tainga. “If you don’t sign the marriage contract, you’re babies will explode in your garage,” may pananakot pa nitong saad.

Namutla si Dawn sa sinabi nito. Walang ina ang hindi nagmamahal sa anak. Gagawin ng isang ina ang lahat para sa mga anak nito kahit buhay nito ang kapalit. Ganoon siya magmahal sa mga babies niya.

“Sira ka ba? Sinong may sabi na hindi ako pipirma? Nasaan ang ballpen, Mister? Ibigay mo sa akin. Pipirmahan ko na ang papel na ’yan!” agad niyang baling sa lalaking mayabang sa tabi niya. Hinagis naman iyon ng lalaking bastos. Mabilis naman niya iyong dinampot.

“Done whoever you are," inis niyang sabi sa pangit ang boses sa kabilang linya pagkatapos pumirma sa tinutukoy nitong papel. “Hoy, panget! Tantanan mo ang mga anak ko, okay? Patayin mo na ang instant asawa ko na nasa tabi ko ngayon, huwag lang... Hey! Hindi pa ako tapos! Bastos ka, Mister!” reklamo niya sa lalaki nang agawin nito ang cellphone sa kaniya. Ito naman ang nakipag-usap sa kabilang linya.

“It’s done. Ipasundo mo na ako rito,” utos ng lalaking instant husband niya sa kausap nila sa kabilang linya. Pagkatapos ay muli nitong isinilid sa bulsa ang cellphone nito.

“S-sandali, mister!” pigil niya sa lalaki nang kunin nito ang papel na pinirmahan niya. “Safe ba ang mga anak ko?” naluluha niyang tanong pero hindi siya nito pinansin.

Dumiretso ito sa labas ng bahay. Syempre, sumunod siya. Narinig kasi niya ang pagdating ng isang sasakyan. Baka pwede siyang makisabay. Ayaw niyang maiwan sa isolated place na iyon.

“Young master, my Lady.” Pagbibigay pugay ng medyo may edad na lalaki pagbaba nito ng kotse. Yumukod pa ito sa harapan nila ng lalaki na ngayon ay asawa na niya. “Master Alero ordered me to fetch you,” magalang na saad pa nito.

“Okay, let’s go!” mabilis na sabi ni Dawn at mas nauna pang sumakay sa sasakyan. Baka kasi maisip pa siyang iwanan e. Mas mabuti na ’yong sigurado.

Mabilis din naman silang nakaalis ng ligtas hanggang nakarating na naman sila sa isang bahay. Hindi naman makapaniwala si Dawn.

“Dito kami titira?” gulat na tanong ni Dawn sa driver slash butler daw ng kaniyang biyenan.

Letse! Biyenan my ass! Sino ba ang lintik na biyenan na iyon? Jusko! Paano ba ako nasadlak sa kagaguhang ’to? Kagabi lang nasa ospital ako, ngayon may asawa na ako na ubod ng bastos at arogante! nagpupuyos na wika ni Dawn sa isip habang nakamasid sa bahay na titirhan daw nila ng asawa niyang mayabang.

Kung hindi lang talaga siya natakot na pasabugin ang kaniyang mga babies, hindi talaga siya pipirma sa marriage contract na iyon. Kahit narinig niya ang sinabi ng lalaki na wala silang pakialam sa isa’t-isa, hindi pa rin sana siya papayag. Marriage is a serious matter and she takes it seriously. Nakakabaliw ang nangyayari sa kaniya. Hindi niya matanggap na may naglalaro sa kapalaran niya ngayon, pero may pagpipilian ba siya? Mukhang hawak ng nasa likod ng lahat ng ito ang buhay ng mga anak niya. Sinong siraulo ang handang pumatay para lang makuha ang walang kwenta niyang pirma? Oo at ang mga baby niya ay hindi tao, pero ang pagpatay ay isa pa ring uri ng krimen kahit ano pang klase o uri ang biktima. Labag pa rin iyon sa batas.

“Yes, my Lady. According to Master Alero, you two will live here together,” sagot ng butler ng Ama ng instant asawa niya.

Hindi naman makapaniwala si Dawn pero ramdam niyang naisahan siya. “Akala ko ba ’yong papel lang ang mahalaga? Bakit kailangan pa naming magsama?”

“Pasensya na po. Wala akong ideya sa tinutukoy mo.” Nakayuko nitong sagot.

“Hoy, ikaw!” Baling ni Dawn sa instant asawa niya na hindi man lang niya alam ang pangalan. Ni hindi niya binasa ang pinirmahan niya kanina. Wala siyang interes kahit sa pangalan man lang nito. “Pinagloloko niyo ba ako, huh? Anong kalokohan ’to? You said if I signed that damn paper, we’re free. Now what, Mister?” naiinis niyang tanong dito.

Saglit lang siya nitong tiningnan bago pumasok sa loob ng bahay.

“Tingnan mo ang kabastusan ng gagong ’yon!” gigil niyang sabi habang nakatingin sa malapad nitong likuran.

Letse! Bakit ang lapad ng likod ng gagong ’yon? Lakas makagwapo lalo, nasabi na lang niya sa sarili.

Inalis niya ang tingin dito at binalingan ang driver. “Ikaw! Sabihin mo sa amo mo, bullsh’t siya!” Napansin niya ang pamumutla nito bago niya talikuran. Ewan lang niya kung sasabihin nito iyon sa amo nitong walanghiya.

Wala na siyang choice kaya naupo na lang siya sa couch na naroon sa salas ng tutuluyan nilang maliit na bahay.

“Buy everything needed inside this house. I need to go,” sabi ng lalaki nang mamataan siyang nakaupo sa salas. Kalalabas lang nito mula sa kwarto.

Napanganga na lang si Dawn nang ibigay nito ang isang card kasabay ng tila hari nitong utos. Oo at nakikita niyang walang laman ang bahay. As in, wala! Pero, bakit siya ang inuutusan nito? Bakit hindi ’yong butler ng tatay nito. Hinayaan nitong umalis agad. Alam naman nitong maraming kailangan sa bahay na iyon.

“Hoy, animal ka! Bakit ako ang inuutusan mo ha?” Hinabol niya ito sa labas pero hindi na niya naabutan nang biglang umandar ang kotse nitong iniwan ng butler.

Galit niyang binalingan ang iniwan nitong card. Dahan-dahang sumilay ang ngiti sa kaniyang labi dahil sa ideyang biglang pumasok sa kaniyang isip.