อารัมภบท 1

ไม่ใช่ว่าวชิรันไม่เชื่อเรื่องหมอดู แต่พ่อหมอคนนี้ไม่ใช่เหรอที่ทำนายทายทักพื้นดวงของเขาว่าคู่ชะตาโปรไฟล์อลังการดาวล้านดวง มาจากแดนไกล เป็นคนใหญ่คนโต มีอำนาจ บารมี ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง ดวงหนุนกันเสริมกัน มีแต่เฮง สาลิกาลิ้นทอง ลายมือคุณหญิงคุณนาย…ว่าซ่าน!!!  แต่เขาจะอายุสั้น ชีวิตจะพานพบความยากลำบาก เลือดตกยางออกก่อนจะพบกับความสบาย

พ่อหมอร่ายยาวมาสารพัดวชิรันได้แต่ฟังอืมๆในลำคอเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งโปรไฟล์ขนาดนั้นลูกท่านเช็กแห่งบ่อน้ำมันหรือสุลต่านแล้วแหละอำนาจบารมีหรือว่าลูกสาวนายพลแถวนี้…แค่คิดก็สยอง

พ่อหมอจะดูน่าเกรงขามมากกว่านี้ถ้าก่อนเข้าทรงไม่มีเพลงแห่และร่ายรำสวมผ้าโผกหัวลายผ้าขาวม้านุ่งโสร่งผ้าขาวม้าเข้าชุดกันตามสเตปหนักสุดตรงยกขันที่ให้ใส่เงินค่าครูแล้ว “หูยยยยยย!!” เสียงดังปรอทแตกนั่นแหละมันเลยดูไม่น่าเชื่อถือสำหรับหนุ่มสาวสมัยนี้รวมถึงวชิรันเองด้วย

“วันนี้วันเกิดน้องรันหรือเรไรกระเทยเฒ่าผู้ไม่เคยได้ผู้ตกถึงท้องวันนี้ขออวยพรขอให้ได้ขอให้โดนอ๊อกอ๊อก… อิ่มหนำสำราญรูบานเบิกบานใจ” เพื่อนสาวคนนึงอวยพรเสียงดังให้เจ้าภาพ

“อี่วอกอี่อ๊อฟอี่ห่านี่มึงอวยพรหรือหลอกด่ากูถามจริง” วชิรันแหวใส่เพื่อนสาวที่ผ่าตัดแปลงกีสวยจรดหัวยันเท้าอย่างขุ่นเคืองเรียกเสียงหัวเราะของคนในวงได้เป็นอย่างดี

บรรยากาศเสียงไฟสลัวๆห้องคาราโอเกะขนาดใหญ่ที่ถูกจองไว้ตั้งแต่หลายเดือนก่อนหน้านี้คลาคล่ำได้ด้วยเพื่อนฝูงกัลยาณมิตรทั้งหลายทั้งเพื่อนสมัยม.ปลายยันมหา’ลัยที่คบหากันมาอยู่จนถึงทุกวันนี้อยู่หลายสิบคนอย่างว่าแก๊งกระเทยมีน้อยได้ไงเฉาตายเลย

เครื่องดื่มต่างๆวางอยู่เต็มโต๊ะแสงไฟวูบวาบเหมือนหลอกล่อให้เหล่าผีเสือราตรีออกมาร่ายรำต่างก็วาดลวดลายสเตปออกมาไม่มีใครยอมใครจะยอมได้ไงล่ะ…ฆ่าได้ฆ่าต่างฝ่ายต่างคาดหวังว่าจะต้องได้ผู้สักคนในคืนนี้

“เดี๋ยวๆก่อนจะเมาเหมือนหมาขอถ่ายรูปเป็นที่ระทึกหน่อยอีรันมึงมายืนตรงกลาง” กระแตสาวอวบเพื่อนคู่บุญของวชิรันตั้งแต่สมัยม.ปลายเอ่ยก่อนจะถึงเวลาปาร์ตี้เมาลืมตาย

“ชีสสสสสส” กว่าจะได้ภาพหมู่แต่ละภาพทุลักทุเลพอสมควรวชิรันเลือกใส่เสื้อเชิ้ตสีแดงเลือดหมูกางเกงขาเดฟดำรัดเป้ารัดตุงอยากจะใส่ซีทรูแต่ยังเกรงใจเครือญาติใน F* ขี้เกียจทำใหม่หลายอันเพราะเขาขี้ลืมหน้าผมแต่งแต้มเครื่องสำอางค์บางเบาแต่ทว่าปากกลับชุ่มชื้นแวววาวพอมองในภาพถ่ายที่ถูกแท็กใน F* ไม่รู้เลยจริงๆว่าวันเกิดใคร

“เอาล่ะๆไหนๆก็คริสต์มาสอย่าลืมเขียนขอพรจากซานต้ากันนะทุกคนนี่กระดาษเป็นสมนาคุณของทางร้านตอนกลับอย่าลืมเอาไปปักตรงทางเข้า”

ทางร้านได้จัดทำกระดาษสีเขียวเข้มขนาดเท่าฝ่ามือให้ลูกค้าเขียนขอพรจากซานต้าแถมมีไม้เสียบให้เหมือนเสียบเงินตามกองกฐินยังไงยังงั้นเออ…ครีเอทดี

“ไหนๆใครเขียนอะไรมาซาวด์เสียงกันบ้างดีกว่า” แมกกี้รับหน้าที่เป็นพิธีกรชั่วคราวสร้างเสียงกรี๊ดร้องให้ชาวแก๊งได้เป็นอย่างดี

รวมตัวพวกผีทั้งทีจะขอแต่ธรรมดาๆได้ไง 25 ++ กันทั้งนั้นแม้จะไม่ระบุชื่อก็เถอะแต่เรียกเสียงฮาได้ทุกอัน

“ซานต้าเจ้าขาขอจวยใหญ่ยาวพุ่งหลาวสาวถนัดถนี่” แมกกี้อ่านข้อความแต่ละอันแทบกลั้นขำเอาไว้ไม่ได้

“ขอให้พี่นายเลิกกับเมียไม่ใช่อะไร…หนูรอเสียบแทรกกลางนะเหรอเปล่า…หนูรอเสียบพี่”

“โอ๊ยอันนี้ไม่ไหวพี่นายฝันร้ายแน่ๆว่าแต่ว่านายไหนวะ” เพราะไม่ได้ระบุชื่อจึงไม่รู้ว่าใครเรียกเสียงโห่เสียงฮาของเพื่อนๆได้อีกตามเคย

เพราะสมาชิกในห้องมีหลายสิบคนจึงเลือกอ่านได้ไม่หมดสำหรับวชิรันเขาเขียนไว้แล้วแต่ไม่ได้ให้แมกกี้เป็นคนเก็บรวบรวมแมกกี้เป็นหนึ่งในทุกปาร์ตี้ที่จะไม่ดื่มมีหน้าที่เป็นสารถีและเก็บซากคนเมาวันนี้ก็คงอีกเช่นเคย

“ไม่เมาไม่เลิก!!!!”

“อีพริกมึงใส่สีทองมาฆ่ากูชัดๆเด่นกว่าเจ้าของวันเกิดไปอี๊กกกก” วชิรันแซวเพื่อนรักเพื่อนร้ายพลางเบะปากใส่ตามจริตจะก้านของตัวเอง

“อุ้ยตายยยยโทษทีเพราะทุกที่คือรันเวย์”

“สตอ!! มันกลัวเผอิญเจอผู้ที่นัวกันในผับไปเซเว่นข้างล่างคอนโดยังจัดเต็ม”

“อี่อ๊อฟปากมากนะมึง” เสียงแหกปากของบรรดาสาวๆไหนจะวงเม้ามอยไหนจะร้องคาราโอเกะบ้างก็เต้นรำทำเพลงบอกได้คำเดียววุ่นวายป่วงกันสุดๆแต่ละคนเหมือนตายอดตายอยากกระดกเอาๆพอดึกเข้าหน่อยก็ล่อกันเพียวๆชนแก้วสะเปสะปะโยกสเตปใส่กันอย่างเมามัน

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา

“รันรันมึงไหวไหม” แมกกี้เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเช่นเคยเพื่อนสาวร่างน้อยแบกเพื่อนรักหุ่นหมีควายที่เมามายรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

“ม่ายยยยย”

สองร่างประคองกันลงบันไดมาอย่างทุกลักทุเลดีที่อยู่คอนโดเดียวกันแมกกี้เลยอาสาเป็นพลขับขับรถกลับให้ทุกครั้งเพราะเจ้าตัวแพ้แอลกอฮอล์ทุกชนิดแต่เมาดิบได้น่ากลัวไม่แพ้เพื่อนๆเลยทีเดียว

“ค่อยๆเดิน”

“แปปปปปปกูจะไปปักกกกกคำอธิษฐาน”

“หากูทำให้”

สภาพวชิรันตอนนี้เมาคอตกร่างกายอ่อนปวกเปียกเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แต่ยังซ่าจะปีนบันไดนั่งร้านที่อยู่ข้างๆเพื่อไปปักคำขอพรบนยอดบนสุดของต้นคริสต์มาสภูธรที่ทรงเหมือนกองกฐินต้นใหญ่มากกว่าแสงไฟระยิบระยับที่ประดับรายล้อมทำให้วชิรันตาพล่าเบลอแต่ก็ยังฟืนร่างกายอันโงนเงนค่อยๆป่ายปีนขึ้นไปทีละก้าวอย่างถือดี

“รันลงมาเถอะเดี๋ยวตกเอา” แมกกี้ร้องเรียกเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่หือไม่อือคนเมาเหมือนจะไม่ได้ยินสติไม่รับรู้จดจ่อกับปลายยอดต้นคริสต์มาสที่ยังว่างไม่มีใครปักคำขอพรลงไป

‘อีกนิดเดียว’ วชิรันพึมพำกับตัวเองเพราะนิสัยพื้นเพเป็นคนมุมานะจะทำอะไรต้องทำให้ได้ไม่ว่าเรื่องใดๆก็ตามแม้จะเมามายขนาดไหนแต่ก็ยังฝืนร่างกายหมายจะปักตรงยอดให้ได้

บันไดนั่งร้านแบบพับได้เริ่มโงนเงนเมื่อคนที่เยียบย่ำมันอยู่ทรงตัวได้ไม่ดีนักวชิรันก้าวขึ้นไปขั้นที่ 3 ซึ่งเป็นบันไดคู่แบบ 6 ชั้นใช้อกแนบไปกับบันไดขั้นสุดท้ายเอื้อมมือสุดแขนปักลงปลายยอดต้นคริสมาสต์ได้ดั่งใจหวังแต่ทว่าพอปักเสร็จอยู่ๆก็วืดหงายหลังลงมาแม้ไม่สูงจากพื้นมากแต่ทว่าหงายหลังท้ายทอยฟาดลงมาเต็มๆในจังหวะที่แมกกี้กำลังก้มหากุญแจรถเธอเผลอปล่อยมือที่ต้นขาด้านหลังของคนเมาเมื่อเห็นว่าเพื่อนได้ปักขอพรสมใจปรารถนา

ตุ๊บ!!

กรี๊ดดดดดดดดดด

พวกที่เมายืนพิงหลบมุมอ้วกบ้างยืนสูบบุหรี่หายสร่างเมากันหมดเมื่อเห็นสภาพร่างเจ้าของวันเกิดที่โชกชุ่มไปด้วยเลือดเลือดสีแดงฉานส่องประกายระยิบระยับเมื่อประทะเข้ากับแสงจันทร์ในคืนพระจันทร์เต็มดวงร่างไร้สติหน้าซีดเผือดลมหายใจรวยรินแผ่วเบาลงไปทุกขณะ

“กดกดเรียกรถฉุกเฉิน” เสียงวี้ดว้ายเรียกไทยมุงคนอื่นๆได้ไม่ยากเนื่องจากใกล้เวลาคลับปิดผู้คนทยอยหอบหิ้วกันมาเพื่อเตรียมตัวกลับบ้านบางคนไปต่อแต่ก็ยังมีใครอีกคนที่ไม่มีที่ให้กลับไป…

เพล้ง!!

กรอบรูปของวชิรันตกลงมาแตกในขณะที่กมลาลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำกลางดึกเธอเปิดไฟพลางสำรวจที่มาของเสียงในห้องนั่งเล่นก่อนจะตกใจขวัญเสียเมื่อเห็นกรอบรูปที่ตกลงมาเป็นของลูกชายที่เธอพึ่งโทรหาเมื่อตอนเช้าของวันเนื่องจากหมอดูทักว่าลูกชายเคราะห์ถึงฆาตจะโทรหาก็กลัวว่าจะรบกวนเวลานอนของลูกชายใจเต้นสั่นเหมือนจะหลุดออกมาจากอกเสียให้ได้กมลาก้มลงไปเก็บเศษแก้วอย่างระมัดระวังจู่ๆก็มีลมพัดให้ความรู้สึกเยือกเย็นจากทางด้านหลังเธอหันไปมองสอดส่ายตาอย่างระแวงแต่ก็ไม่พบความผิดปกติเห็นทีว่าพรุ่งนี้ต้องไปหาพ่อหมอเพื่อหาวิธีการสะเดาะเคราะห์ร้ายนี้จากหนักให้เป็นเบาเธอได้แต่ภาวนาให้ลูกชายสุดที่รักปลอดภัยหวังว่าจะได้ยินเสียงทักทายแม้ไม่เห็นหน้าแต่ได้ยินเสียงจากปลายสายโทรศัพท์ก็ยังดี