CHAPTER 5: Crazy Heart

Xavier Wesley

Parusa sa akin ang pagpasok ni Janina Marie Villasanta sa company na pinamamahalaan ko. I was in college when my family told me about the arranged marriage na haharapin ko in the near future. Iyon din ang dahilan kaya nagkaroon kami ng matinding away ng ex-girlfriend ko. Nang malaman niya iyon ay nagsimula na siyang manlamig sa akin hanggang sa sumama siya sa ibang lalaki papuntang US. 

Habang nasa isang bar ay pinipilit kong aliwin ang aking sarili. Damn that girl! I hate Janina Marie Villasanta! Hindi ko nagawang makaganti sa kaniya kanina dahil bigla siyang tumakbo palabas ng aking office. Ang lakas ng loob niyang kalabanin ako porket alam niyang hindi s'ya basta-basta matatanggal sa company. 

"I'm gonna break her neck kapag hindi ako nakapagpigil. She's really getting into my nerves. Makita ko lang ang mukha n'ya, naiinis na ako," bulong ko sa aking sarili habang parang hari na nakaupo ako sa isang mamahaling upuan. Ang bar ay pagmamay-ari ng pamilya ni Jake na aking bestfriend kaya special ang trato nila sa akin. 

"Oh, my god! He's so guwapo! Pakilala tayo!" 

"Huwag na. He's gay. Bakla sila ng bestfriend niya. In a relationship sila," tugon ng isang babae

"I don't care! Let's go!" 

Sophisticated, sexy, at mukhang well-educated ang babaeng nagsalita. Kahit sinong lalaki ay napapalingon sa maganda at makinis niyang katawan. Ngunit hindi ako apektado ng ganda at katawan niya. She's not my type. 

Aktong lalapitan ako ng babae at ng kausap niya nang hinarang sila ng waiter na inutusan kong bantayan ako para walang babae ang makalapit sa akin. I want to be alone. I want peace. That's the reason why I distance myself to everyone. 

Nang mawala na sila, mabilis kong nilagok ang alak. I stare at the wine glass after I've finished drinking. It's already empty and I can see my reflection in it.  

I don't know kung nakailang bote na ba ako ng mamahaling wine. Feeling ko ay walang epekto sa akin ang alak na iyon. Galit ako sa babaeng kusang gumagawa ng paraan para makuha ang lalaki. Lalong galit ako sa babaeng puro sarili lang ang iniisip. Nakakasuka ang mga babaeng walang respeto sa sarili at sa karelasyon nila.

It's been years now but the pain is still in my heart. Ang sakit lokohin at paasahin ng isang taong ibinigay ko naman ang lahat. I took my phone out of my pocket. I looked at the woman on my cellphone's screen. I used to adore her, but now I hate her!

I despise women! 

They are despicable, no matter how beautiful they are! They are greedy and self-centered, and they do not deserve my affection! I would rather love being with men than them.

"Sir, lasing na po yata kayo," the bartender said.

"No! I want more wine. Give me more," I told him. 

"Sige na, ako na ang bahala sa kaniya," sabi ng isang familiar na tinig. Tinapik ko ang balikat n'ya at niyaya ko siyang uminom ngunit tumanggi si Jake at sinabing iuuwi n'ya na raw ako. 

Tumutol ako at hiniling ko sa kaniya na instead na sa bahay namin, sa bahay nila na lang ako makikitulog. Wala ang parents niya kaya wala siyang kasama roon kung hindi ang mga katulong. Agad namang pumayag ang bestfriend ko. 

"Jake, inom pa tayo," akit ko sa kaniya. 

Ngunit tumanggi siya sa request ko. Since our one night stand experience sa Dynasty Resort sa Naic, ilang taon na rin ang nakararaan, bihira na siyang tumikim ng alak. Natatawang napailing ako nang maalala ko ang bagay na iyon. What a strange coincidence naman kasi. My bestfriend and I had a one-night stand with two different ladies on the same day and at the same time. We both enjoyed the flesh of the woman kahit hindi namin sila kilala. Ngunit hanggang ngayon, hindi ako nagkukuwento kay Jake. Special sa akin ang babaeng iyon at gusto kong ipagdamot ang alaala n'ya.

"Huwag kang susuka," babala sa akin ni Jake. Nakahiga ako sa kama niya at magkatabi kaming matutulog buong magdamag. Minsan na akong nagkalat sa room niya kaya may phobia na siya. 

"Jake, I am not drunk. Okay?" I said. 

I just want to have a peaceful night with Jake. Nothing more, nothing less. Ang bestfriend ko ang aking shoulder to lean on sa matagal na panahon. We are inseparable. We have a lot of fun doing things together. That is why everyone believes we are in a same-sex relationship. But, of course, that's a lie. Neither Jake nor I are homosexual.

Next day, isang masarap na almusal ang inihanda ng chef ng mga Admerson. Kahit may hangover pa ako ay gumaan ang pakiramdam ko dahil sa masarap na pagkain. 

"I have to go to the office. Dito ka lang ba or papasok ka rin sa opisina mo?" Jake asked. 

"Papasok ako. May problema pa ang MEC. Kasalanan ito ng mga pabayang inspectors ng company."

Tumawa si Jake nang makita niya ang frustrations ko. He's very confident na madali kong mabibigyan ng solution ang problema ng MEC kaya instead na mag-alala siya para sa akin ay inasar niya lang ako. I didn't tell him about Janina Marie Villasanta. I don't know, there's something in me na gusto kong itago iyon sa kaibigan ko. Siguro dahil alam kong magkakilala sila at baka sa huli ay maging daan pa ang babaeng iyon nang hindi namin pagkakaunawaan ng kaibigan ko.

May iilang damit ako sa bahay ni Jake kaya hindi problema kahit hindi na ako umuwi pa sa bahay. He has a lot of unused branded clothes and shoes also and since we have same body size kaya minsan ay nakakakuha ako ng ilan sa mga iyon. 

Sa Montefona Electronics Company, mga nakangiting mga empleyado ang bumati sa akin nang bumaba ako ng sasakyan ni Jake. I know some of them are thinking na galing na naman kami ni Jake sa isang date or kung saang romantic gateaway. Pabor sa akin ang ginagawa nilang panghuhusga dahil may dahilan ako para hindi pumayag sa kasal na hindi ko gusto. I am twenty-seven at sa edad kong ito, pwede na akong magdesisyon para sa sarili ko. 

"Good morning, sir. Mr. Kurt Montefona would like to see you as soon as possible in his office," my secretary said. 

"Do you have any idea why he wants to see me?" I asked. 

"Nothing, sir." 

Instead na tumuloy sa office ni Daddy ay dumiretso ako sa opisina ko. Wala ako sa mood para makipagtalo. Iniiwasan kong masagot ang parents ko dahil kahit mukha akong walang puso sa mata ng marami, isa pa rin akong anak na marunong gumalang sa magulang. 

My Daddy knows me well. Alam n'yang pumasok na ako pero hindi n'ya ako pinilit na pumunta agad sa office niya. His patience is admirable. Isa iyon sa mga ugali niyang hindi ko namana. Mabilis kasing uminit ang ulo ko kapag hindi agad nasusunod ang gusto ko. Mabilis akong magalit sa maliliit na bagay lalo na nang niloko ako ng taong minahal ko. 

After almost one hour, tumayo ako at pumunta sa office ni Daddy. Bahagya lang umangat ang kaniyang ulo nang maramdaman niya ang presensya ko. 

"Hi, dad. Why are you here? Akala ko ba ay magbabakasyon kayo ni mommy sa Paris," bungad ko bago umupo sa couch. 

"I can't leave the company while we're dealing with this problem with our customer; those rejected items may affect the entire company as a whole, and we have to deliver ten thousands of SN10 materials within a week," sagot ni Daddy.

When I look at Dad, he appears to be extremely problematic. I asked him kung ano ang gusto niyang gawin ko at nagulat ako sa sagot niya. 

"No way! I can't stay in the production area for a week," I protested.

"But you have to," Dad said calmly. 

I smirked. Ang buong production area ay malapit sa Quality Assurance Department. The majority of the inspectors are doing their sampling every thirty minutes. And because of that, I will often see Janina Marie's face. Damn! My blood starts to boil just thinking about her. 

Dahil sa tingin ko ay buo na ang desisyon ni Daddy kaya hindi na ako nakipagtalo pa. Nakinig na lang ako sa mga sinabi n'ya at puro "yes sir" na lang ang naging sagot ko. Kahit kasi mabait si Dad, bossy siya lalo na kung MEC ang pag-uusapan. 

Mainit sa production area kaya wala akong choice kun'di sa Quality Assurance Department mag-stay para masigurado kong matatapos ang ten thousands SN10 sa loob ng isang linggo. Very crucial ang sitwasyon pero tiwala akong magagawa ng company. Hindi ko lang magawang kumalma dahil pakiramdam ko ay inaasar ako ni Ms. Villasanta kapag kaharap n'ya ako. 

"Miss Villasanta, do you really know what you are doing?" tanong ko sa kaniya nang makita ko siyang lumapit sa isa pang employee dala-dala ang isang tray ng materials. 

"Yes, sir. Gusto mo bang alamin ang nature of work ko?" 

"Shut up!" singhal ko sa kaniya. 

Tiningnan ko siya ng masama. Alam kong hindi siya apektado sa presence ko. Kung ang mga inspectors na kasama niya ay parang mga robot kung kumilos, Ms. Villasanta is so calm and relaxed. Pakiramdam ko tuloy ay kinakalaban n'ya talaga ako. 

I went back to my office. I was so mad because I was unable to intimidate Miss Villasanta. Gusto ko talagang ipamukha sa kan'ya na ayaw ko siyang makita at ayaw ko siyang maging asawa. 

"Mr. Admerson is in your office, sir. May pagkain din pong dumating para sa inyo. According to the rider, someone ordered it for you." 

Bigla kong hinilot ang itaas ng aking mga kilay. Tiyak na aasarin ako ni Jake dahil sa mga pagkain na iyon. It's too late for me to hide those foods from my bestfriend. 

"Whoo! May secret admirer ka pala!" bungad sa akin agad ni Jake. Ngumunguya na siya tanda na pinakialaman n'ya na ang pagkain. 

"Bakit mo kinain iyan? Kung may lason iyan, napahamak ka na," I said. Bakas sa tono ko ang irritation pero mukhang walang plano ang kaibigan ko na patahimikin ang araw ko.

"Who's the lucky girl? Kailan mo ako ipapakilala sa kaniya?" 

"Jake, there is no such lucky girl. Ang mayroon dito ay…" 

"What?" 

"Nevermind!"

Kumuha si Jake ng pagkain at saka isinubo sa akin para lalo akong galitin. Saktong pumasok si Daddy sa loob ng office ko at iyon ang nakita n'ya. Biglang gumuhit ang disappointment sa mukha niya. 

"Hi, sir. Let's have lunch together," yaya ni Jake kay Daddy. 

He just nodded his head and asked me about the status of the production. Nang marinig niya ang sagot ko ay agad din siyang lumabas sa office ko. 

"Ang hirap talagang kunin ang puso ng daddy mo," sabi ni Jake. 

"Hindi ka pa nasanay," biro ko naman.

Sadya kasing hindi comfortable sina Daddy at Jake sa isa't isa. Although magkaibigan ang mga pamilya namin, hindi talaga si Daddy malapit kay Jake. Mabuting tao naman ang kaibigan ko pero madalas ay lumalayo talaga si Daddy basta nandiyan si Jake. Ang isa sa reason na nakikita ko ay dahil baka iniisip din ni Daddy na in a relationship nga kami ng bestfriend ko. 

Kaysa magpa-apekto sa naging attitude ni Daddy, nilantakan na lang namin ni Jake ang pagkain na padala ng kung sino man. Lumipas ang buong maghapon na sa halip ako ang mang-inis kay Janina Marie Villasanta ay ako ang gigil na gigil dahil hindi man lang siya natakot o nagalit sa akin. Kumilos siyang typical na employee na parang hindi ako nakikita kung hindi ko siya sisigawan. 

Two days later, nagulat akong ibang tao ang nakaupo sa dating table ng secretary ko. Agad akong nagalit at hinanap ang taong pinagkakatiwalaan ko ngunit isang babaeng nakayuko lang habang nakatayo ang nasa aking harapan. 

"Don't you dare sit in my secretary's chair. Go back to the Quality Assurance Department!" singhal ko kay Miss Villasanta. 

"I'm sorry, sir," he said softly. 

"Sorry for what?!" 

I almost snatched her arms and threw her to the ground. I am not particularly fond of her presence. She's silently sending me a message about how manipulative she is. I don't want her or anyone interfering with my decisions, particularly those concerning my employee. Looking at her, I want to punish her with all my might. 

Ngunit bigla kong nakita si Daddy na dahan-dahan na naglalakad palapit sa amin. Kahit hindi pa ako nagtatanong, alam ko na agad na pakana ito ng aking ama. 

"What's the problem here?" he asked seriously. 

"Why is she here, Dad?"

"Ms.Villasanta will be your new secretary. I promoted your previous secretary as supervisor of Line A. His management knowledge is highly commendable, and at this critical juncture in the company's history, his management expertise is desperately needed. If you have a complaint, come to my office." Dad walked away without even waiting for my response.

Pabalibag na binuksan ko ang pintuan ng aking opisina. This lady is trying to tame me. Alam ko iyon kahit hindi siya nagsasalita. Habang nilalaro ko ang ballpen sa mga daliri ko ay nakaisip ako ng paraan para siya na mismo ang umayaw na makasal sa akin.  

"Ho? Ililipat ko ang aking table sa loob ng office mo?" 

"Yes!" sabi ko. "At buhatin mo iyan ng mag-isa." 

Napatingin sa akin si Miss Villasanta. Her innocent eyes captured my interest. 

"Bakit bigla siyang naging mukhang very fragile?" tanong ko sa aking sarili. "Hindi. Ang mga ganitong babae, gagawin ang lahat makuha lang ang gusto lalo na at may utang na babayaran sa pamilya ko ang lolo nito."

Humugot ako ng malalim na hininga at pinatapang ko ang aking mukha. Kailangan ay maramdaman n'ya ang bangis ko. Hindi ako kinatatakutan ng lahat dahil lang sa wala at iyon ang ipapakita ko sa babaeng ito na nasa aking harapan. 

Pangiti-ngiti na naupo ako sa mahabang couch. Wala akong planong pumunta ng production area. Mas gusto kong panoorin kung paano mahirapan si Miss Villasanta habang ako ay naka-de kwatro at nakasampay ang mga braso sa sandalan ng upuan. 

Kahit hirap na hirap at inabot ng almost two hours ay natapos din si Miss Villasanta sa utos ko sa kaniya. I can see how tired she is pero hindi ko iyon pinansin. Sa halip ay tinambakan ko siya ng paperworks. 

Past one in the afternoon na pero hindi pa siya kumakain. Nagpadeliver ako ng masarap na pagkain para inggitin siya pero hindi man lang siya natinag sa ginagawa n'ya. I understand, sinabi ko kasi sa kan'ya na hindi siya kakain hanggang hindi pa siya tapos sa utos ko.

Nakakaramdam na ako ng awa pero pilit kong nilalabanan iyon. Hanggang sa tumunog ang cellphone niya. 

"Hello, sweetheart. How are you?" tanong niya sa kausap niya. 

Sweetheart? May karelasyon ba siya? Ibig sabihin ay lolokohin niya rin ako kapag nakasal na kami. Ngayon pa nga lang ay may iba't-ibang lalaki na siya. Isa na roon ang palaging nakaabang sa gate at ito pang kausap n'ya. 

"Okay, Jude. Mag-usap tayo mamaya. Huwag ka munang matutulog. Hintayin mo akong umuwi," dugtong n'ya pa.

Binato ko si Miss Villasanta ng ballpen para ipakita ang inis na nararamdaman ko. Ngunit tiningnan n'ya lang ako at hindi man lang pinutol ang tawag. 

"Turn off your cellphone!" sigaw ko sa kan'ya. 

"I'm sorry, sir. Please don't shout," pakiusap n'ya. 

"Don't tell me what to do! Turn off your phone, now!" 

Nakita kong tumalim ang mga mata niya. Napatikhim ako. Handa akong makipag-away sa kaniya kahit na anong mangyari. Hindi ko gusto na may kausap siyang ibang lalaki sa harapan ko. 

"Ako ang boss at empleyado ko lang siya. Hindi, ako ang mapapangasawa niya at ayaw kong may kahati sa kan'ya," sabi ng isip ko. 

Bigla kong ipiniling ang aking ulo. Nagulat ako sa pagbagsak ng pinto pero mas nagulat ako sa biglang pumasok sa isip ko. 

"Why did I act like a possessive boyfriend?" Napahilamos ako sa aking mukha. "Ano ba ang nangyayari sa 'kin?"

Nang hindi bumalik agad si Miss Villasanta ay nag-alala ako. Bigla kong naisip na baka napikon siya kaya umuwi na siya. Subalit hindi pa siya kumakain ng tanghalian. Paano kung mahimatay siya habang nasa byahe? 

Mabilis akong tumayo. Agad akong tumakbo papunta sa guard house. Nang tinanong ko ang securities ay nabanggit nilang hindi naman daw ito lumabas. Nakaramdam ako ng relief. Ngunit nasaan siya? 

Mabilis kong binaybay ang patungo sa canteen para hanapin siya pero hindi ko siya nakita roon. Pinasok ko rin ang ladies comfort room at pinagtinginan lang ako roon. I went back to my office. Ipa-a-announce ko na lang sa isang employee na hinahanap ko si Miss Villasanta para mas mabilis siyang makita. 

Ngunit nagulat ako nang pagpasok ko sa room ay nakita ko siyang kampanteng kumakain. Nakangiti pa siya sa akin at waring nang-aasar. 

Bigla akong natauhan. 

"What went wrong with me? What is it about this woman that drives me insane?"