บทที่ 7 ผมชื่อริว

บทที่ 7 ผมชื่อริว

“เดือนหน้ามีส่งของที่อิตาลีให้คุณโจนาธานใครจะไปกับกูบ้าง” ฮันเตอร์เอ่ยถามเพื่อนอีกสองคนที่นั่งดื่มไวน์กับเขาอยู่ ซึ่งตอนนี้พวกเขาอยู่ในห้องทำงานที่อยู่ในโกดังของพวกเขาอีกที

“เดี๋ยวกูบอกอีกทีไม่แน่ใจ” บอสตันตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“กูไปกับมึงเอง ไอ้สายฟ้าก็น่าจะไม่ว่าง” เป็นชาร์ลีที่เอ่ยปากจะไปกับฮันเตอร์

“ไอ้ไททันมึงไปตรวจดูสินค้าและเร่งผลิตให้ทันเดือนหน้าอย่าให้พลาด” ฮันเตอร์หันไปออกคำสั่งกับมือขวา

“รับทราบครับนาย” ไททันตอบพร้อมโน้มศีรษะเล็กน้อยก่อนเดินออกจากห้องไป

พลั่ก !! เสียงเปิดประตูปรากฎเป็นสายฟ้าที่เดินสวนกับไททันเข้ามาในห้อง

“ผู้หญิงที่ม๊ากูหามาโครตจะเด็กน้อยยังไม่ขึ้นมหาลัยเลย ไม่รู้ม๊ากูคิดอะไรอยู่” สายฟ้าเดินพ้นประตูมายังไม่ทันได้นั่งก็พ่นคำบ่นออกมาให้เพื่อนฟังไม่หยุดก่อนจะเดินมาหย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ บอสตันพร้อมชกบุหรี่ในมือของฮันเตอร์แย่งไปสูบ

“มึงไม่จุดตัวใหม่ว่ะ” ฮันเตอร์สบถเล็กน้อยก่อนหยิบบุหรี่ราคาแพงในซองมาจุดสูบใหม่

“มึงก็ลากเด็กนั่นไปเชือดสักทีดิว่ะถือเป็นกำไร ไหน ๆ เขาก็หามาให้มึงถึงที่” บอสตันพูดหยอกสายฟ้าเล่น ๆ

“กูไม่ชอบเด็กแบบนั้นหรอก จืดชืด ไม่มีสีสัน”

“เจอเขาแปปเดียวมึงก็จำรายละเอียดเขาได้นะ สงสัยจะติดใจ” ชาร์ลีพูดพร้อมกระดกแก้วจิบไวน์ในมือ

“เหอะ ! ไม่มีทางอ่ะ” สายฟ้าปฏิเสธทันควัน

“เออเดือนหน้ากูจะไปส่งของล็อตนี้ให้คุณโจนาธานเอง ไอ้ลีจะไปกับกู ” ฮันเตอร์บอกกับสายฟ้าให้รับรู้เรื่องที่พวกเขาคุยกันก่อนหน้าที่สายฟ้าจะมาถึง

“เออได้ ไม่มีปัญหา” สายฟ้าตอบ

“ไวน์หมดขวดละไปต่อผับกูกัน” บอสตันพูดพรางหยิบขวดไวน์ขึ้นมาดู

“เออเอาดิ กำลังหงุดหงิดกูอยากปลดปล่อย” สายฟ้าตอบบอสตันเป็นคนแรก โดยฮันเตอร์และชาร์ลีก็ได้แต่พยักหน้าเบา ๆ เป็นการตอบตกลงว่าจะไปด้วย

 อีกด้าน

ณ บอสตัน คลับ

“วันนี้จะไม่เมาเดี๋ยวเมาแล้วเสียตัวแบบแก” นานาพูดแหย่ฉันแต่ในมือยังไม่ปล่อยแก้วเลยนะเห็นกระดกไม่หยุด

“ไม่ต้องย้ำนักได้ไหม ไม่อยากนึกถึง”

วันนี้ฉันเลือกที่ดื่มไวน์เพราะขี้เกียจชงเหล้า ไวน์ดื่มง่าย ๆ แค่เทแล้วก็กระดกเข้าปากเลย

“เจสแล้วแกคิดยังไงกับพี่เขาหรือป่าว” นานาตวัดสายตามาถามความรู้สึกของฉันกับฮันเตอร์

“ไม่คิด....แกจะให้ฉันคิดอะไร”

“ถ้าเขาตามจีบแกทุกวันอย่างที่พูดจริงล่ะ” ฉันไม่ได้บอกนานาหรอกนะว่าเขามาเสนอให้เป็นคู่นอนคนโปรดของเขา เล่าแค่เรื่องคืนนั้นกับวันที่เจอกันที่ห้าง

“ไม่รู้สิ...แกเลิกสงสัยได้แล้ว” ฉันใช้มือผลักไหล่นานาเบา ๆ ให้เลิกทำหน้าตาสงสัยฉันสักที

“โอ๊ะ ! นั่นมันพี่ฮันเตอร์นี่” นานาพูดพร้อมชี้ไปยังทางเดิน เขาและแก๊งเพื่อนเดินผ่านโต๊ะของฉันไปโดยที่มองไม่เห็นฉันกับนานา เพราะเขามัวแต่สนใจสาวข้างกายที่ควงแขนของเขาอยู่

“…….” ฉันตีสีหน้าเรียบนิ่งไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกไป เพราะว่าฉันไม่ได้สนใจเขาอยู่แล้ว

“แกหึงหรอ” นานาตะแคงหน้ามามองหน้าฉัน

“หึงเพื่อ ? ” ฉันทำหน้ายู้รำคานใส่เพื่อน

“ดีแล้ว...เขาน่ะเสือตัวพ่อแกอย่าไปสนใจเลยเดี๋ยวเขาก็คงเลิกมาวุ่นวายกับแกเอง” นานาพูดพร้อมยิ้มมุมปากก่อนผละออกจากฉัน แล้วหันไปหยิบขวดไวน์มารินใส่แก้วฉันและแก้วของตัวเอง หลังจากที่นานารินไวน์ใส่แก้วเสร็จ ก็ยกแก้วไวน์มาสอดที่มือของฉัน

“ชนค่ะเพื่อน คืนนี้ไม่เมาไม่กลับ” นานาเอ่ยก่อนลุกขึ้นยืนโยกตามเสียงเพลงพร้อมควงแก้วไวน์ในมือด้วยท่าทางที่ยั่วผู้มาก ยัยนานาเป็นผู้หญิงที่เซ็กซี่น่าหลงใหล ผู้ชายจีบนางเยอะจะตาย แต่ส่วนใหญ่ผู้ชายเข้าหามันหวังจะนอนกับมันทั้งนั้นเห็นแบบนี้เพื่อนฉันรักนวลสงวนตัวมากนะ ยังโสดยังซิง แต่คนคุยเป็นขบวน

“ขอชนแก้วด้วยได้ไหมครับ” นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำ ก็มีหนุ่มหล่อหน้าตี๋เดินเข้ามาขอนางชนแก้วละ

“ได้สิคะ” นานาตอบผู้ชายคนนั้น

นานาเดินเข้าไปหาผู้ชายที่มาขอชนแก้ว ทำให้ฉันต้องเงยหน้ามองตามหลังนานาไป ดวงตากลมเบิกโพรงกว้างชะงักไปด้วยความตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของหนุ่มหน้าตี๋ชัด ๆ เขาคือคนที่แข่งรถกับเธอในวันนั้น ศัตรูของฮันเตอร์งั้นหรอ

“คุณชื่ออะไรครับคนสวย” ผู้ชายคนนั้นชวนนานาคุยแต่สายตาจับจ้องมาที่ฉันเหมือนต้องการอะไรบางอย่างจากฉัน

“นานาค่ะ คุณล่ะคะชื่ออะไร”

“ริวครับ ผมชื่อริว” ริมฝีปากหนาขยับบอกชื่อ สายตาจดจ้องมองที่หน้าของเจสสิก้าราวกับต้องการปั่นประสาทเธอยังไงยังงั้น

“อ่อ...เพื่อนฉันชื่อเจสสิก้าค่ะ เจสนี่คุณริว” นานาหันหน้ามาหาฉันพร้อมแนะนำชื่อของฉันให้เขาได้รู้จัก

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณเจสสิก้า” ริวเอ่ยทักทายฉันด้วยท่าทางที่เป็นมิตรแต่สายตาที่จ้องมองมาที่ฉันกับเรียบเฉย

“ค่ะ...ยินดีที่ได้รู้จัก” มันกลับไปแล้วครับนายน่าจะโมโหมาก ผมว่าคุณเจสสิก้าน่าจะต้องระวังตัวไว้นะครับ คำพูดของลูกน้องฮันเตอร์ก็ผุดขึ้นมาในหัวฉัน วันนั้นฉันได้ยินแค่แว่ว ๆ ไม่ได้สนใจอะไรแต่วันนี้กลิ่นของอะไรบางอย่างมันเริ่มจะชัดขึ้นแล้ว

“............” ฉันได้แต่นั่งเงียบไม่เอ่ยปากพูดอะไรในขณะที่ทั้งสองคนนั่งคุยกันอย่างเข้าขา เพื่อนฉันดูจะชอบคุณริวอะไรนี่ ถ้าไม่ติดว่าเขาคือคนที่มาขอให้ฉันเป็นเดิมพันในวันนั้นและท้าฉันแข่งรถก็คงคิดว่าเขาไม่มีพิษมีภัยอะไรด้วยหน้าตาและการแต่งตัวที่ดูมีฐานะของเขา

“เจสแกไม่ดื่มเลยนะ” นานาไม่ว่าเปล่ามือเล็กของเพื่อนฉันจัดแจงเติมไวน์ใส่แก้วของฉัน

“ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวกลับมาดื่มด้วย” ฉันทนสายตาที่จ้องมองมาที่ฉันมันเรียบนิ่งจนคาดเดาอะไรไม่ได้จนทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดแทบจะบ้า

คนตัวเล็กเดินออกจากโต๊ะของตัวเองมุ่งตรงไปที่ห้องน้ำก็ชะงักขาเรียวเมื่อนึกได้ว่าต้องเดินผ่านโต๊ะของฮันเตอร์ จะกลับโต๊ะก็อึดอัดจะเดินไปก็ไม่อยากเจอต้องเลือกสักทาง คนตัวเล็กครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งเลือกที่จะเดินหน้าต่อไปยังห้องน้ำพยายามเดินก้าวขาไว ๆ แล้วกันเขาคงจำเธอไม่ได้หรอกในนี้ก็ค่อนจะข้างมืด