Ilang sandali pa ay may nakita akong isang kasambahay na mukhang kabababa lang galing sa itaas habang malapad na nakangiti sa akin. Ginantihan ko ito ng ngiti.
"Magandang umaga po, ma'am Ari." she said as soon as she stepped in front of me.
She knew me?
"Magandang umaga rin ho. Kilala niyo ho ako?"
"Ah, opo! Palagi ko po kayong napapanood sa balita tuwing umaga! Ang ganda niyo pa rin po talaga kahit sa personal." My lips slightly parted as I heard her said it.
"Naku po! Maraming salamat po!" With full of politeness, I said.
I don't really know how to approach them. Hindi ko alam kung paano ko sila kakausapin, ano ba ang dapat kong isagot kapag sinasabi iyan ng mga tao sa akin.
"Walang anuman po!" masayang sagot nito, "Siya nga po pala, matanong ko lang po. Asawa niyo ho ba si Sir? Kasal po ba kayo, ma'am? Pasensya na po sa kakulitan ko, naguguluhan l
Pagkaalis ko sa lugar na iyon ay nagmamadaling nagtungo ako sa sala upang balikan ang mga anak ko. Damn! Even that place, I felt the same thing. Ayaw ko talaga dito!Gusto kong umuwi sa bahay pero paniguradong ayaw sumama ng mga bata, ayaw ko naman silang iwan dito at baka kung anong gawin ng lalaking iyon.Pagkarating ko sa sala ay naabutan ko ang kambal na masayang nanonood ng telebisyon, panay tawa itong si Matt samantalang tahimik lang si Feli na paminsan-minsan ding humahagikhik. Mayamaya pa ay napansin nila akong pareho kaya umupo na ka agad ako sa kanilang tabi."Mommy, what took you so long? Ano po pinag-usapan ninyo ni daddy? And where is he po?" sunod-sunod na tanong ni Matt nang makaupo ako sa tabi nilang dalawa. Please, baby. Don't make it hard for mommy. Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa mga tanong mong 'yan. I'm still not in the mood dahi
Marahan akong kumilos sa sopang hinihigaan ko ngayon. Ah! I never knew na masarap palang tulugan itong sopa. Sobrang lambot at sobrang lawak dahil kahit anong gawin kong pag-ikot ay hindi pa rin ako nahuhulog. Pero habang nakapikit, napakunot ang noo ko nang may bigla akong naramdamang bagay sa bandang tiyan ko. Inaantok ko itong hinawakan upang malaman kung ano ito. I don't think it's the throw pillow, since medyo kay kabigatan ito. Dahil sa isiping iyon ay napagpasyahan kong idilat ang mga mata ko. Pero laking gulat ko nang ibang lugar ang bumungad sa akin. Nanlaki ang mga mata ko nang tuluyan ko nang makilala ang lugar na ito, mayamaya pa ay mabilis kong ibinaba ang paningin ko at napasinghap sa sobrang gulat. Tangina! What am I doing here?! Paano ako narating dito? Wala sa sariling inangat ko
Gusto kong magsalita ngunit may kung anong nagpupumigil sa aking loob kaya wala akong ibang magawa kundi ang pakinggan ang mag-ama sa pag-uusap.As soon as their conversation ended, my son immediately opened the book. Both of them eere amused to see what's inside."A-ri a-nd-eu L....ao----""Leo, baby. That is daddy's name." he corrected. Napatango lamang ang anak ko at ibinalik ulit ang paningin sa libro,"Jo....What's this, daddy?" And my son asked again. My son can speak but he cannot read. Obviously kasi limang taon pa lang siya, he just learned english through cartoons in TV and when Feli was learning her sign language."Journey, baby. Ari and Leo's Journey to Forever." he read it all for my son.Damn. Wala sa sariling mahigpit na hinawakan ang kumot sa harap ko nang may kung anong kumirot sa puso ko.Damn it! I hate it! Ayaw ko nang marinig ang pangalang iyan! Nasusuka ako! Naaalala ko lang ang mga panahong iyon na pinilit ko na
"Mommy, daddy, let's go to Jollibee!"Pagkalabas na pagkalabas namin galing simbahan ay iyon na ka agad ang sinabi ni Matt habang hawak-hawak ko ang kamay niya samantalang buhat-buhat naman si Feli ng kaniyang ama."Baby, hindi ba sabi ko, pagkagaling sa church, diretso na tayo sa bahay." pagpapaliwanag ko rito.Hindi ko na narinig ang pagreklamo ng anak ko ngunit nang tiningnan ko ito ay nakita ko ang pagnguso nito.Nakarating na kami sa kotse kaya pinagbuksan ko na ka agad ang mga bata upang paunahin silang papasukin, akmang susunod na ako ngunit laking gulat ko nang biglang may nagtulak pasara ng pinto ng kotse.
Kinabukasan ay maaga akong nagising, o sabihin na lang nating hindi talaga ako natulog. Nakaidlip lang ako kakahintay na mag-umaga kaya sa oras na nagising ang ulirat ko ay para akong robot na tumayo ka agad paalis sa kama.Dang! Sumasakit pa rin itong tagiliran ko dahil buong magdamag ay nakaharap lang ako sa gilid nang sa gayon ay hindi ko makita ang lalaking iyon. He even tried to talk to me pero nagkunwari akong tulog kaya hindi na lamang ito umimik.Alas tres pa pala ng umaga kaya medyo madilim pa ang buong bahay, tulog pa siguro. Plano ko sanang magluto ng almusal para sa mga anak ko lalo na't maaga pa at mamayang alas singko pa darating ang mga katulong na araw-araw nagpupunta rito, ngunit naisip kong sobrang aga pa naman kaya napagpasyahan kong magkape muna.Dumiretso ako sa likod-bahay habang bitbit ang tasang may laman na mainit na kape. Tamang-tama kasi at medyo maamog pa sa labas para magnilay-nil
Pagkatapos ng eksenang iyon sa sala ay tinawag na kami ng mga katulong kaya nagtungo na kami sa kusina upang kumain ng almusal.Bandang alas syete na ng umaga nang umalis ang lalaking iyon sa mansyon para sa trabaho. I even heard him promised to my kids that he will be home early tonight.Ngayon ay nasa sala lamang kami ng mga anak ko habang nanonood ng telebisyon, kakatapos ko lang silang paliguan dahil sobrang dungis nila kanina sa likod-bahay. Hindi ko naman kasi agad sila napansing nakaupo sa lupa habang pinagkakatuwaan ang rubics cube kaya ayon at ang dumi-dumi nila."Mommy,"Napabaling ako kay Matt nang bigla itong magsalita.
"About what?"By that question, I saw him looked down as if he was composing his self."About...About us." he was hesitant at first but still said it.I was expecting that, but what my body's reaction confused me. Hindi ba dapat ay iinit ang ulo ko at maiinis sa kaniya katulad ng mga nagdaang mga araw noong palagi niya pa akong kinukulit?What's with me now? Don't tell me, nadadala ka na sa kabaitang pinapakita niya, Ari.Natahimik ako ng ilang segundo, letting my mind argue whether I would talk to him or not. By the help of my peripheral vision, I can see him staring at me as if he was waiting for my response.Palihim akong napakag
"Bear with each other andforgiveone another if any of you has a grievance against someone.Forgiveas the Lord forgave you.”I bit my lower lip as that verse suddenly popped up on my phone while I was busy searching for some current news.I tap the exit button and so, I went back to the news site where I am supposedly reading. But as I read some articles, I can't really understand it as my mind was being distracted by the statement I read earlier.Painis kong pinatay ang cellphone ko at nagpakawala ng buntong-hininga.Wala na, nawalan na ako ng gana. Para kanina lang sarap na sarap ako sa pakikipagkumustahan sa mga