Doctor

Dali-daling bumaba si Aurelia sa tricycle at halos mabangga pa niya ang isang lalaking may bitbit na supot ng gamot. Sa dami ng taong nagmamadali sa loob at labas ng ospital, wala na siyang pakialam kung may mabangga siya.

Ang gusto niya lang ay makita ang Nanay niya at malaman ang kalagayan nito. 

Pinilit niyang gawing mabilis ang bawat hakbang  hanggang sa marating niya ang Emergency Room. 

Doon sa gilid ng pinto ay nakita niya si Annie, ang kapatid niyang babae, nakaupo at halos maubos ang tissue sa pagpunas ng luha.

“Annie!” tawag niya.

Napatingin si Annie at agad tumayo, yumakap sa kanya nang mahigpit. “Ate… si Nanay…”

“Shhh… magiging maayos ang lahat, okay? Kakayanin ‘to ni Nanay. Nasaan siya?” 

Agad itinuro ni Annie ang kwarto sa harap nila. May malaking glass na salamin ito na maaaring makita ang nasa loob kahit nasa labas sila.

Parang biglang bumigat ang mundo ni Aurelia. Lumuwag ang yakap ng kapatid at saka niya nasilayan mula sa salamin ng ER ang ina nila na nakahiga, maputla, nakapikit, at puno ng tubo. May oxygen sa ilong, IV sa braso, at mga kung ano-ano na nakakabit sa dibdib para sa heart monitor. Ang bawat tunog ng “beep” ay parang kumakaskas sa puso niya.

“Anong nangyari?” garalgal niyang tanong.

“Inatake siya sa puso,” sagot ni Annie, halos hindi na mabuo ang boses. “Bigla na lang siyang bumagsak habang sinusubukang tumayo. Buti dumating si Mang Rolly at nadala agad siya dito. Nasa klase kase ako ng mangyari yon.”

Bago pa siya makapagsalita, lumapit ang isang doktor na naka-puting coat at may hawak na chart. Ito ang doctor na galing sa loob upang icheck up ang kaniyang Nanay.

Tiningnan sila nito mula ulo hanggang paa at saka maingat na nagsalita.

“Are you the patient’s family?”

“Yes, doc. Anak po kami,” sagot ni Aurelia, tinatago ang panginginig ng boses.

“Your mother suffered an acute myocardial infarction, isang uri ng matinding atake sa puso na nangyayari kapag may bara ang isa sa mga coronary artery,” paliwanag ng doktor sa malinaw. “Sa kaso ng nanay ninyo, ang bara ay nasa left anterior descending artery, isang mahalagang ugat na nagsusuplay ng dugo sa malaking bahagi ng puso.”

Parang napuno ng ingay ang tenga ni Aurelia, pero pilit siyang nakikinig. Wala siyang naiintindihan sa totoo lang. Gusto niya lang malaman na okay lang ang Nanay niya. Iyon lang ang gusto niyang marinig.

“Right now, she’s in a critical condition,” patuloy ng doktor. “We have her on oxygen support, IV fluids, and cardiac monitoring. However, to prevent further damage to her heart muscle, we highly recommend an emergency coronary angioplasty. Sa procedure na iyon, ipapasok namin ang isang catheter sa daluyan ng dugo, ilalagay sa baradong ugat at bubuksan. Minsan, naglalagay din kami ng stent para manatiling bukas ang ugat.”

“Doc, sige gawin niyo po kahit ano para mailigtas ang Nanay ko!”

“Are you sure? It’s a very expensive procedure and sad to say, hindi covered ng kung ano mang health insurance ang Nanay niyo.”

Namutla si Aurelia. Ito na naman sila. Pera na naman ang kalaban nila. 

Napalunok si Annie. “Magkano po… ‘yun? Sobrang mahal po ba? Hindi po ba munang pwedeng gawin iyong operasyon bago magbayad?”

Huminga nang malalim ang doktor. “Kung dito sa ospital at gamit ang mga kailangan na kagamitan, aabot po ng milyon ang procedure, kasama na ang gamot, professional fees, at intensive care monitoring pagkatapos. Kapag hindi ito nagawa sa lalong madaling panahon, tataas ang panganib na magkaroon siya ng permanent heart failure o… cardiac arrest.”

Parang nanikip ang dibdib ni Aurelia. Saan sila kukuha ng ganong halaga? Kahit pagsama-samahin ang ipon nila ni Annie, malayo pa rin iyon sa kalahati.

“Ate, saan tayo kukuha ng ganoong kalaking halaga?” Naiiyak na sabi ni Annie habang nakakapit sa kaniyang Ate. Bumuntong hininga si Aurelia at pilit na pinatatag ang sarili.

“Annie, huwag kang mag-alala, okay? Gagawa ako ng paraan. Gagawa ng paraan ang Ate…” Pagpapagaan niya ng loob sa kapatid saka niyakap ito.

Pero sa totoo lang? Hindi rin alam ni Aurelia kung paano o kung saan hahanap ng ganoong kalaking pera. Baon pa nga sila sa utang. Wala siyang mahihiraman. 

Bakit siya nalang lagi? Bakit ang pamilya niya? Bakit lagi silang sinusubok ng mundo? Wala naman silng ginawa kung hindi maging mabuti at wala naman silang tinatapakang tao…

Bumuntong-hininga ang doktor at muling nagsalita. “There is another thing, may isa pa pong doktor na naka-assign sa kaso ng nanay ninyo. Siya ang magiging primary cardiologist para sa operasyon. Parating pa lang siya ngayon. It’s better kung kayo na lang ang mag-uusap. We just have to wait a few minutes.”

Tumango si Aurelia, kahit gusto na niyang sumigaw na bilisan ang lahat.

Maya-maya, narinig niya ang mabilis na tunog ng sapatos sa sahig. Nang lumingon siya, nakita niya ang isang lalaking papalapit na nakasuot ng doctor coat na kulay puti, may ID card na nakalawit, at may kumpiyansang hakbang ng isang taong sanay sa ospital.

Paglapit ng lalaki, tumigil ito sandali at ganoon din si Aurelia. Hindi niya alam kung mali ba ang nakikita niya o nagdedelusyon na siya.

Hindi pwede. Hindi maaari….

“Ikaw?” mahina niyang sambit, halos hindi makapaniwala.

Saglit pa silang nagkatitigan. Napansin ni Aurelia ang kuryosong tingin sa kanila ni Annie at ng isa pang doctor.

Tumikhim ang lalaki saka bahagyang ngumiti na may halong concern. Nakapako lamang ang tingin nito kay Aurelia. 

“Nice to see you again, Aurelia. I’m sorry for what happened to your mother.”