"Buntis ako! At ikaw ang ama ng dinadala ko."
Kasabay ng pagbuka ng aking mga labi ay ang malakas na busina ng ambulansya. Mabilis ang takbo ng ambulansya ngunit malakas ang busina nito na kahit malayo na ay maririnig mo pa rin.
Nang mapadako ang aking paningin sa mga mata ng lalaking nasa harap ko, nakita ko ang kuryusidad dito. What? Don't tell me hindi niya narinig ang sinabi ko? Napabuntong hininga na lamang ako.
"Can you repeat what you're saying?"
Ay bwisit! Sabi na eh di niya narinig. Huminga ako ng malalim habang 'di hinihiwalay ang aming eye contact.
"Sabi ko, bunti- "
"Dion! You're here lang pala. Let's go home?"
Naputol ang aking sasabihin sa biglaang pagsabat ng isang babae. Lumapit ito at kumapit sa braso ng lalaki bago bumaling sa akin.
Napaatras ako. Her presence intimidated the sh*t out of me. She looks sophisticated and elegant. Lumilitaw ang kanyang maputing balat sa suot na isang vintage long sleeve, black dress.
Sa mabagal na paraan, bumaba ang kanyang tingin mula sa aking ulo hanggang sa aking paa. Then, she raised her eyebrows. Who is she, by the way? Parang close sila ng lalaking to ah. Speaking of, I still don't know the name of the man who I had a one night stand with.
"Who is she, Dion? Is she just like the other girls who come to you to offer their body?" Ani ng babae.
Nagpantig ang aking tainga pagkarinig sa sinabi ng sopistikadang babae na 'to. What does she mean? Na lumapit ako para makatikim sa lalaking ito? No way! Though, may nangyari na sa amin. Pero 'di ako desperadang babae para lang mag offer ng aking katawan.
"No, Sabrina. She's just asking me something." Muli kong narinig ang malalim at buong buo nitong boses. Ngayon na hindi na ako lasing ay mas na appreciate ko ang kanyang kagwapuhan.
"Like what? Are you two friends?" Ani pa nito sa maarteng tono. Napairap naman ako ngunit sinigurado kong 'di niya makikita.
" Excuse me, Miss, pero kailangan ko siyang makausap." Di ko mapigilang singit. Naiirita na ako sa babaeng 'to! Is she his girlfriend? I hope not.
"Look, I don't know who you are. And it seems like Dion doesn't know you either. I don't care what you want to say to him but I just want to inform you that Dion is my fiance. So, I have the right to know what you're going to say to him. I want to make sure that you're not here to offer your body to my fiance. Now, would you like to tell your concern right here, right now?" Ani ng babae.
" Stay out of this Sabrina. You're not to decide who I am gonna talk to. Leave us for a moment, will you?" Naiiritang sagot ng lalaki.
Oh my God! Hindi ko agad naisip na maaring ganoon ang kanilang relasyon. I'm foolish. He's rich, good-looking and attractive. Of course, at his age now he should have a girlfriend, fiancee or wife. Why didn't this thing occur to my mind? I should have known about it. I shouldn't expect that he's single and willing to accept our baby, who's mother is poor.
Napakurap kurap ako. 'Di makagalaw, 'di makapag salita. Gusto ko na lamang lamunin ng lupa dahil sa kahihiyan. He's engaged now. And soon, they will get married.
But I'm pregnant! Gusto kong isigaw ang mga katagang iyon pero parang naubusan ako ng oxygen at hindi makahinga. Parang isang bilog na pakwan ang bumara sa aking lalamunan dahilan para ako'y hindi makapag salita.
What am I doing? Standing here in front of engaged people. Ready to say that the man is the father of my baby.
But, am I willing to ruin their relationship? If I tell him the situation, two options are considered. Firstly, he will support my baby and that could mean ruining his relationship with his fiancee. Of course, I knew this woman didn't want her fiance to have a child with another. That means accepting my baby is like choosing us over his fiancee. Secondly, he will not accept the baby for the sake of their relationship. And maybe he will force me to abort it if he's taking care of his image to other people. The latter option has a high chance for him to choose. Because who am I to choose? I'm just nobody. And the baby was a result of our mistake. Well, his mistake actually, because he took advantage of me!
Sa nanginginig na labi ay nagsalita ako. "Uh, it's nothing. Maybe I got the wrong person to ask. If you'll excuse me." Tumalikod agad ako at mabilis na naglakad palayo. Narinig ko pang pinapatigil ako ng lalaking nakabuntis sa akin ngunit mas lalo kong binilisan ang aking paglalakad.
Nang malayo layo na ako ay bumuhos ang luha ko. Muntik na akong makasira ng relasyon. Ngunit paano ako? Paano ang baby? Nahihilo ako sa mga nalaman ko kaya't minabuti kong maghanap ng mauupuan upang makapag pahinga.
I don't know why I am crying. I don't have any personal attachment to that man. But to think that he's going to marry another woman upsets me. How am I going to tell him the truth now that I have learned something that can cause big impact?
I decided to go home and call it a day. I'm tired of thinking. I want to rest now.
I want to clear my mind before deciding on what I will do. Maybe I will wait for the opportunity for him to be free and alone so that I can tell him right away that I'm pregnant. Now's not the right time for my impulsive act. This is a serious matter!
Days have passed and I still can't decide what I will do. Nag aalala na din ang aking mga magulang sapagkat hindi na ako nakakapasok sa aking trabaho. Madalas din ang pagka hilo ko kung kaya't nasa kwarto lamang ako palagi tuwing ako ay dumating sa aming bahay. Dahil na rin sa mabilis akong mapagod kaya't hindi na kinakaya ng aking katawan ang mag trabaho pa sa cafeteria.
Kapag tinatanong nila ako ay umiiwas na lamang ako o kaya'y iniiba ko ang topic. Hindi ko alam ang isasagot sa kanila. Nadedepress ako. Lalo na't malapit na ang exam week sa aming paaralan. Daming project na kailangan tapusin at patong patong na din ang aking mga bayarin. Paubos na ang aking ipon at balita ko ay itatanggal na ako dahil sa leave without notice.
And still, I'm undecided of what should I do. Ilang araw na akong nag iisip. Ilang araw na akong parang naglalakad ng walang buhay. Nagsabay sabay lahat ng mga isipin and this is too much for me to handle.
Hindi ako makahingi ng tulong sa aking mga magulang dahil 'di ko maamin sa kanila na nabuntis ako ng kung sino lang. Hindi man nila sabihin sakin pero alam kong inaasahan nila ako. They will be disappointed in me if I admit the truth.
Sa sumunod na araw, in my impulsive thought I went out of our house to look for him again. This time, I will tell him that I'm pregnant.
Naglakad lakad muna ako habang nag iisip kung paano ko siya hahanapin. Well, I don't have any information about him. His name, place or occupation. Ang pag asa ko na lang ay ang makita siya dito sa daan or sa mall.
Ang pag aakalang makikita ko siya ay nangyari nga. Ngunit hindi sa daan o parking lot, hindi sa mall, at hindi rin sa club, kundi sa isang tarpaulin na nakasabit sa isang malaking commercial building.
A tarpaulin of him and his fiancee. It contains detail about the announcement of their engagement. It's official now. At sa ibaba 'nun ay nakalagay ang expected date ng kanilang kasal.
"Dionysus Elliot Moore." Basa ko sa pangalan ng lalaki. So, isa pala siyang tagapagmana ng kanilang company. Indeed, mayaman at sikat siya sa business world. Kahit nga mga normal na tao ay may nakakakilala sa kanya.
Sa likod ko ay may mga estudyanteng bagong dating na tumigil upang pag usapan ang nasa tarpaulin.
"Aww sayang naman. Crush ko pa naman si Dion." Ani ng isa.
" Okay lang yan, maganda at mayaman naman ang mapapangasawa kaya bagay na bagay sila. Tsaka ka na umepal kapag kaya mo ng higitan ang ganda ng babae." Tugon naman ng isa pa nilang kasama. Tila inaasar ang kanyang kasamahan.
"Panigurado ay mas lalong magiging sikat ang kanilang kompanya kapag naikasal na sila." Panibagong boses naman ang narinig ko. Ang mga sumunod nilang pag uusap ay hindi ko na narinig sapagkat mabilis akong umalis sa pwesto na 'yun.
This is bad! They're both a big time. Hindi ako pwede umepal sa kanilang dalawa. Paniguradong aatakihin ako ng mga tao kapag ginawa ko yun. Besides, what happened between us is really a mistake. Ano na lang sasabihin nila sa akin? Na nagpa buntis ako para makasagap ng kanyang pera?
Pagdating sa bahay ay nag handa na ako ng aking speech para mamaya. Later, I will tell my parents that I'm pregnant. Sasabihin ko na lamang na 'di ko nakilala ang taong nakabuntis sa akin. Bahala na kung anong mangyari. Bahala na kung anong maging reaksyon nila.
"Hello, my baby Kenken!" Masigla kong bati sa aking two years old na anak. Well, it's been three years since I told my parents that I'm pregnant. As expected, they are disappointed in me. I was their hope, but I just ruined it myself. Everything was difficult for me. I stopped studying to find a full time job. Luckily, I got one. "Mama!" Masaya naman akong sinalubong nito at tinaas pa ang kamay upang yumakap sa aking binti. Lumawak ang aking ngiti ng makitang nakalagay ang kanyang mga laruan sa lalagyan nito at nakaayos pa. Napapansin ko na parang advance ang aking anak kumpara sa ibang mga toddler. Sa isang taong gulang niya ay marunong na siyang ibalik ang kanyang mga laruan pagkatapos niya maglaro. "Go with your Lola, baby. Magpapalit lang ng damit at magluluto ang mama, 'kay?" I carried my son to my mother. Pagkabigay ko kay baby Kenken ay nag palit lang ako ng damit atsaka nagsimulang magluto ng aming hapunan. I sighed. Just like the other days, umuwi na naman akong walang ma
DIONYSUSI mentally smirk knowing that my right hand man, Charles Dominguez, isn't going to win with me."You should consider this. For your company."I look at Charles with my poker face. "My company survives and grows even though I'm not showing myself to our clients. You know why? It is because of our high quality products. They came to us because they trusted us. And not because of me!" " Okay, you win again." He said while raising his both hands. Showing his defeat.I walk up to my seat and gently massage my neck. I can feel the fatigue of yesterday's activity. Well, I do really hate associating with others. But since I have the highest donation in the charity, they invited me to join them. I didn't expect that I would be part of their activities. I sighed. Upon adjusting my necktie, I noticed something on the floor. I immediately frowned."Hey dude! What's that?" I asked Charles. He immediately picked it up from the floor. When I saw it up close I realized that it was a woman
Habang naglalakad ako palabas ng building ay pansin ko ang bulong bulungan ng mga empleyado. Hindi ko na lamang iyon pinansin at mas binilisan ko ang aking mga hakbang. Sa aking paghihintay sa jeep ay bigla kong naisip ang mga sinabi sa akin ni Mr. D. Hindi ko alam pero parang may something sa akin nang marinig ko ang boses niya. Where did I hear that voice? His cold and deep voice is something. Or baka naiintimida lang ako sa boses niya. Naputol ako sa aking pag iisip nang makita ang paparating na jeep. Sa wakas ay makikita ko na muli ang aking anak. Siguro ay bibili muna ako ng tinapay sa bakery shop na madadaanan ko para may pasalubong ako sa bahay. Pagka baba ko ng jeep ay nagsimula na akong lakarin ang distansya mula sa aming bahay. Well, hindi naman kasi kami taga high-way kaya kailangan pang lakarin pagbaba ng jeep. Parang eskinita lang. Nadaanan ko na 'din ang bakery shop kaya't bumili ako ng paborito ni Kenken na blueberry cheesecake. Sa aming lahat ay siya lang talaga ang
"Pinapatawag ka muli sa baba. From our boss again." Wala akong magawa kundi ang itigil ang aking ginagawa upang harapin ang aking pagkakamali."Hmm! Siguro sinasadya mong gumawa ng mali upang makausap ang ating boss, 'no? Sorry ka! Di ka mapapansin 'nun kahit isang milyong mali pa gawin mo. Baka nga mauna ka pang matanggal sa kumpanyang ito bago ka mapansin ni Mr. D." Dada ng aming head.Gusto kong magsalita at sabihing mali ang kanyang iniisip pero mukhang useless ang makipag usap sa kanya. Nakarating ako sa baba na ang iniisip ay kung paano ipapaliwanag sa kanya ang nangyari. "Good morning, Mr. D. This is Ayumi Serra, janitress. Gusto mo raw ako makausap." Kahit alam ko naman na ang rason kung bakit niya ako pinapatawag. "Sana po ay huwag mo akong tanggalin sa trab-" nabitin sa ere ang aking mga salita dahil sa kanyang pagsabat. Nakakapanibago ang kanyang tono. "Ayumi."Napakalumay nito. Napakakalma. Ibang iba sa boses niya noong huli ko syang makausap. Iba ito sa inaasahan ko.
"We should talk about us." Saad nya sa mababang boses. Kalmado lang ang kanyang postura at tono ngunit ang kanyang titig ay salungat. Sa hindi malamang dahilan ay parang biglang sumikip ang room kung nasaan kami. Marahil ay dahil sa tensyon na namamagitan sa amin kaya't ang hirap huminga lalo na titig na titig siya.Matapos ang ilang taon kong pag hihirap ay biglang sasabihin niya na kailangan namin mag usap? Taas-noo kong hinarap ang kanyang titig. Hindi dapat ako magpa intimida sa kanya kahit boss ko pa siya. "Wala na tayong dapat pag usapan pa. Kung ano ang nangyari noon, hanggang doon na lang 'yun." Gigil kong sabi. Ngayon na nagkita na kami ay bumabalik sa aking alaala ang mga pinagdaanan ko. Naisip ko si Kenken. Gusto niyang makita ang kanyang ama. Gusto niyang may makakalaro din siya gaya ng ibang mga bata. Ngunit wala pa akong balak na ipakilala ang lalaking nasa harap ko bilang ama ng anak ko. Hindi niya deserve! Makakaya kong buhayin si Kenken kahit walang sustento galin
Nang makapasok ako sa bahay ay naabutan ko sila sa kusina at patapos ng kumain. Dumiretso ako sa aking mga magulang para magmano bago pumunta sa tabi ni Kenken. "Oh iha, ba't kakauwi mo lang? Hindi ka na namin nahintay kasi gutom na ang anak mo." Nag aalalang tanong sa akin ng aking ina. "Overtime, ma. Kailangan eh." Sabi ko sabay baling sa aking anak. Agad kumurba ang aking labi ng makitang gulay ang nasa ibabaw ng kanyang plato. Kahit sa murang edad niya ay alam niya ng mas masustansya kainin ang mga gulay. Hindi siya mapili pagdating sa mga pagkain."Galing naman ng baby ko. Kaya mo na ba kumain mag isa?" Lambing ko sa kanya. Tumango lang siya at kumuha ulit ng maliit na parte ng pritong kalabasa at sinawsaw sa ketchup bago sinubo. Mayabang siyang humarap sa akin at nag akto pa na busog habang hinihimas himas ang kanyang tiyan. I understood the assignment. Alam kong nais niya na purihin ko siya. Bilang ina ay pumalakpak ako ng malakas at sinabing, "Wow! Very good, anak. Good boy
Kinabukasan ay tinotoo nga niya ang pagsundo sa akin. 6:30 am nang mag abang ako ng jeep sa labasan. Kalapit ito ng bakery na kung saan 'dun ako binaba ng ihatid niya ako kahapon. At nagulat na lamang ako ng makitang muli ang isang black porsche. Nandoon na pala siya at kanina pa naghihintay. Patay malisya akong tumayo sa pwesto. Kunwari ay 'di ko siya nakikita. Diretso lamang ang aking tingin sa daan. Narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto ng isang sasakyan na marahil ay pag aari niya. Ngunit hindi ko mapigilang bumaling sa kanya. Nakita ko itong naglakad papalapit sa akin. "Good morning," bati niya ng makalapit na sa akin. Pansin ko ang pag tingin tingin ng mga bumibili ng tinapay sa banda namin pati na ang mga nakatambay na malapit sa aming pwesto. Napapikit ako ng mariin ng may marealize ako. Kaagad ko siyang hinawakan sa palapulsuhan. Wala na akong choice kundi ang hilahin siya papunta sa kanyang kotse para lamang makaiwas sa mga chismosang tao. Baka mamaya niyan maririni
"As I've told you, I will make things up to you." Sa kalagitnaan ng kanyang pagmamaneho ay sa wakas nagbukas siya ng topic. "This… is one of my ways." Tukoy niya sa pagsundo sa akin. "I know it's your first time." Mabilis siyang sumulyap sa akin pagkatapos niyang sabihin ang mga katagang 'yun. Nagtataka akong napatingin sa kanya. First time na ano? Nang pumasok sa aking utak kung ano ang ibig niyang ipahiwatig sa katagang iyon ay namula ang aking pisngi sa hiya. First time to experience s*x. Sana naman 'wag niya ng sinasabi ang mga ganyang klaseng bagay."It must have hurt you. And I know you treasure your virginity." Pagpapatuloy niya. Hindi ako makapagsalita sapagkat hindi ko rin alam ang aking sasabihin. Muli siyang nagsalita. Ang mga mata ay tutok sa aming dinadaanan ngunit nahuhuli ko siyang paminsan minsang pag sulyap sa aking gawi. "In just one night, I took away your treasure. So, please, allow me to help you as my compensation. I'm responsible for the mistake I made.""Pag