Chapter 4

"Hello, my baby Kenken!" Masigla kong bati sa aking two years old na anak.

Well, it's been three years since I told my parents that I'm pregnant. As expected, they are disappointed in me. I was their hope, but I just ruined it myself. Everything was difficult for me. I stopped studying to find a full time job. Luckily, I got one.

"Mama!" Masaya naman akong sinalubong nito at tinaas pa ang kamay upang yumakap sa aking binti. Lumawak ang aking ngiti ng makitang nakalagay ang kanyang mga laruan sa lalagyan nito at nakaayos pa. Napapansin ko na parang advance ang aking anak kumpara sa ibang mga toddler. Sa isang taong gulang niya ay marunong na siyang ibalik ang kanyang mga laruan pagkatapos niya maglaro.

"Go with your Lola, baby. Magpapalit lang ng damit at magluluto ang mama, 'kay?" I carried my son to my mother. Pagkabigay ko kay baby Kenken ay nag palit lang ako ng damit atsaka nagsimulang magluto ng aming hapunan.

I sighed. Just like the other days, umuwi na naman akong walang magandang balita. I've been trying to look for a job. Nag apply na ako kung saan saan ngunit wala pa ring kumukuha sa akin dahil sa hindi daw pasok ang aking educational background.

After telling my parents that I'm pregnant, I decided to drop my subjects in order to focus on working. I will raise my baby! That's what I thought. Itatago ko ang aking baby sa ama nito. At walang makakaalam kung sino ang kanyang ama maliban sa akin. When I'm about eight months pregnant, I resigned on my work to focused on my baby. But life really challenged me. For all those years, hindi naging madali ang aking mga pinagdaanan.

Nawalan ako ng koneksyon sa aking mga kaibigan sapagkat naibenta ko ang aking cellphone. Maging ang iba pa naming mga gamit sa bahay ay naibenta na din.

Si mama, nagbebenta na siya ng mga tinatahi niya upang may pandagdag gastusin sa aking pagbubuntis. Si papa naman ay gano'n pa rin ang trabaho, isang taxi driver.

I love both of them. Dahil sa kabila ng mga disappointment nila ay hindi nila ako tinalikuran. Naiintindihan ko kung bakit madidissapoint sila. Of course, mahirap lang kami at nag iisa nila akong anak. To know that I got pregnant with a stranger is out of the line. But then, as days passed they accepted it.

Kinabukasan ay nakatanggap ako ng isang tawag mula sa kompanya ng D.E.M Furniture company. Pinapatawag nila ako sa kanilang building. Hindi naman malayo ang kanilang building mula sa aming bahay kaya't nakarating din ako kaagad.

Malaki laki din ang building na ito at umabot ng labing isa ang bilang ng palapag. Sa labas pa lamang ay kapansin pansin na ang magagandang disenyo na makikita sa paligid. Agaw atensyon din ang mga muwebles.

Pagpasok ko ay diretso agad ako sa front desk. Ngumiti ang receptionist sa akin at nagtanong kung may appointment daw ba ako. Nag request din siya na magpakita ako ng identification card and so I did.

"Uh, tumawag sa akin ang HR department kanina. They wished to see me today."

"Okay ma'am, just go to the 7th floor and you can see the HR department office there. At the right side, there's a room intended for application. You can wait there and I will call the HR department." Aniya at nag simula ng magpindot sa intercom kaya naman ay pumunta na ako sa elevator.

Wews! Muntik ko nang di mahanap kung nasaan ang elevator dahil sa lawak ng building. Nang makarating ako sa room na tinutukoy ng receptionist ay di nagtagal at dumating na din ang isang nasa mid-thirties na babae.

"Hello, Ms. Serra. Thank you for being here today. I am Carmina Valer, the hiring manager under the HR department." Nakipag kamayan siya sa akin kaya tinanggap ko naman agad.

"Please be seated. So, I've seen your application. Unfortunately, what you had applied for doesn't accept undergraduate students. You must at least finish college, preferably under the Office Administration course."

Parang mahuhulog ang aking puso sa dismaya. So, para saan ba ang pagpunta ko dito? Di naman siguro nila ako ipapatawag sa building na 'to para ipamukha sa akin na hindi ako nagtapos ng kolehiyo.

"But since we are lacking employees under the maintenance department. Would you want to work here as a janitress?" She asked politely.

"Well, only if that's okay with you. We will not force you if you don't want to." Patuloy niyang muli.

Tinanggap ko ang offer na 'yun. Well, hindi na rin masama sapagkat malaki ang kompanyang iyon kaya malaki laki rin ang sahod kahit na janitress lang.

***

Sumakay ako ng jeep papunta sa building na ng D.E.M Furniture. Ngayong araw ay ang simula ng aking trabaho. Umaabot ng labing lima minuto ang byahe papunta 'dun at 6:30 na.

Bilang nasa maintenance department, obligado kaming pumasok ng 7 am para makapag simula na sa paglilinis ng mga offices bago pa dumating ang ibang employees.

Pagkarating ko ay nagkaroon muna ng maikling orientation para sa akin tungkol sa mga dapat at 'di dapat gawin pati na ang aking assigned floor na lilinisan.

"As you see, we have 11 floors here. On the first floor is the reception and entertainment. We have the front desk and they are responsible for the people who come in. Your facility is on the second floor. The 3rd floor up to 5th floor is intended for the product we made. All finished and unfinished furniture are there and we need to clean them up regularly. On the 6th to 9th floor are the offices such as the general management, marketing department, operation department, finance department, sales department, purchase department, human resource department and so on. The 10th floor is for meetings while the 11th floor is the office of our CEO and other higher-ups." Mahabang lintanya ng nag oorient sa'kin.

"And you," sabay turo sa akin. "You are assigned on the 10th floor. The meeting usually starts at 8 am, so you need to clean the meeting room at 7 o'clock and after each meeting. Then afterwards you can clean the hallway, windows, and other rooms. Understood?"

Mabilis pa sa alas kwatro ang pagtango ko. 7:30 na kaya sinimulan ko na din ang pag mop sa meeting room. Napakalawak nito at sa gitna ay may mahabang mesa. Habang nag momop ay napalapit ako sa dulo ng mesa at 'dun ko lamang napansin ang isang pahabang bagay na may nakalagay Mr. DEM. Sa ibaba naman nito ay may CEO na nakalagay. Marahil ay ito ang upuan ng aking boss.

Nabanggit din pala sa'kin kanina na kakaunti pa lamang ang nakakakita sa aming boss. Specifically, those who are in higher-ups. He's totally anonymous to his own company and employees. They don't even know his real name, just Mr. DEM. Hindi ito nagpapakita sa mga tao. Madalas din sa mga meeting ay iba ang umaattend in behalf of him.

Pinadausdos ko ang aking mga daliri sa naka sculpture na pangalan ni Mr. DEM. What does DEM stands for? I don't have any idea either.

Pagkatapos ko maglinis sa meeting room ay lumabas naman ako para bintana naman ang malinisan. Ilang oras na din ang lumipas at tapos ko ng malinisan ang lahat lahat kaya't minabuti ko na lamang na bumalik sa aming headquarters.

Bitbit ang mga panlinis ay naglakad na ako pabalik ngunit bago p ako makaliko sa hallway ay may narinig akong mga nag uusap.

"Oh, come on! You know me I hate involving with other people." Isang buo at malalim na boses ang aking narinig. Kumunot ang aking noon, pilit inaalala kung saan ko ba narinig ang boses na 'yun. Very familiar.

"Please Mr. D, just this time. You need to meet her, she's our important client." Ani ng isa pang lalaki.

Mr. D? Like Mr. DEM, our boss?

"Do your duty. Meet her and if ever she looks for me just say to her that I'm busy. "

Saktong pagliko ko sa hallway ay siya namang pagpasok ng dalawang lalaki sa meeting room. Parehas na silang nakatalikod kung kaya't hindi ko naaninag ang kanilang mga mukha. But one thing is for sure, pareho silang matangkad at may matikas na pangangatawan. What really bothers me is the other man who seems familiar to me.