Chapter 1: You're Fired

"Naka-ready ka na ba? Naghihintay na sa VIP room yung special customer natin, Senra. Bilis-bilisan mo na r'yan at para naman makahakot ka nang maraming pera sa kaniya, okay? Sige na."

"O-Opo."

Matapos akong sabihan ni Madam—ang pinakamatagal ng stripper dito sa club—ay saka niya sinara ang pinto. Huminga ako nang malalim. Ang akala ko, magiging magaan ang gabing 'to sa 'kin, pero hindi.

Suot ang napakaikling damit na halos makita na ang buong katawan ko, lumabas ako para magtungo sa isang VIP room kung nasaan ang VIP customer ko. Actually, hindi ko akalain na magkakaroon pa ako ng VIP customer dahil alam kong hindi ako mabenta sa paggiling.

Sa pagtugtog ng malamyang musika, dahan-dahan akong pumasok sa room habang gumigiling sa harap ng customer ko. Naiilang akong tignan siya dahil titig na titig siya sa mga mata ko. He's also smiling at me—a weird smile.

"I don't want you to dance," biglang sabi ng customer kaya sandali akong napatigil sa pagtataka. "What I want is you and your godd*mn curved body."

Nagsalubong ang mga kilay ko dahil sa pagiging bastos niya.

"Ano? Hindi mo ako pag-aari. I'm here to dance and not to own by a pervert customer," matapang kong sagot. Natawa siya kahit na alam kong nainis siya sa sinabi ko.

"So, you're rejecting me? Your VIP customer?" tanong pa niya at muling natawa. "Bakit? Ano ba ang kaibahan mo sa mga prostitute? Wala naman, 'di ba? Bayaran ka rin namang babae."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Sa galit na namuo sa dibdib ko ay walang ano-ano ko siyang sinampal nang malakas.

"Bastos ka, ha?! Hindi ako bayaran! Hindi ko ipagagamit ang katawan ko para lang mabayaran ako ng ibang tao!" sigaw ko.

"Oh, really? Try to look at yourself right now, miss, you're already using your body to satisfy your customer to earn money. Anong pinagkaiba no'n?"

Muling namuo ang galit sa dibdib ko kaya't malakas kong pinuwersa ang sarili kong sampalin ulit siya, ngunit bago pa man 'yon dumapo sa pisngi niya ay mabilis niyang hinawakan ang kamay ko at hinila papalapit sa kaniya. Sa lakas niya ay sumama ang katawan ko at walang ano-ano akong napaupo sa ibabaw niya.

Mas nagkalapit ang mukha namin sa isa't isa. Hindi ako makaimik habang siya ay nakangiti sa 'kin.

"You have guts to fight back, miss. Baka nakakalimutan mong VIP customer ako rito? Matagal na akong pumupunta rito sa club to drink beers and sex with the ladies I want. I can talk to your manager para ipatanggal ka rito, o gusto mong... ako na mismo ang magtanggal sa 'yo rito?"

Nakaramdam ako ng kaunting kirot sa dibdib sa kaba dahil sa pagbabanta niyang 'yon. Kung mawawalan ako ng trabaho, mahihirapan akong makahanap ng bagong club na papasukan. Hindi ako tapos ng pag-aaral sa high school kaya walang tatanggap sa 'king trabaho.

"A-At sino ka para tanggalin ako? Ikaw na 'tong nambabastos, ikaw pa 'tong mayabang!" tanong ko bago ako umalis sa pagkakakandong sa kaniya.

"I am Ivran Moredad, miss, and I am the owner of this club you're working," sagot niya. Nanlaki ang mga mata ko at hindi makapaniwala na ang mismong nambabastos sa 'kin ay walang iba kundi ang amo ko.

"S-Sir I-Ivran?" nauutal kong tanong. Kita ang tagumpay sa ngiti niya dahil sa takot ko. "A-Ano po... H-Hindi ko alam na—"

"Yeah, you were saying?" pang-aasar niyang tanong sa 'kin bago tumayo. Hinarap niya ako at tinitigan sa mga mata. Napako ako sa kinatatayuan ko habang nakatitig sa kaniya. "You're not doing your job properly, Ms. Senra Lazurel. You disappoint me. You can't give satisfaction to your customer, and with that, you're now fired."

Parang huminto ang puso ko sa sinabing 'yon ni sir Ivran. Nangingilid na ang mga luha ko dahil hindi ko inaasahan na sa gabing ito ay mawawalan ako ng trabaho.

"S-Sir Ivran—"

"Don't call me sir, Ms. Lazurel, I am no longer your boss, but let me tell you this; this will not be our last conversation. I'm gonna get you whether you want me or not."

"S-Sir Ivran, p-please po—Sir!" Hindi na nagpapigil pa si sir Ivran matapos niyang maglakad palabas ng room. Dahil sa hiya at panghihinayang ay naiyak ako. Hindi ko na alam kung saan na ako pupulutin ngayo't wala na akong trabaho.

NAKAHIGA ako sa ibabaw ng kama rito sa nirerentahan kong apartment habang nag-iisip nang malalim. Kanina ko pa sinisisi ang sarili ko dahil nabastos ko ang amo ko kanina.

Iniisip ko rin kung paano ako makakahanap ng trabaho. Wala na akong malalapitan dahil wala naman akong kapatid, hiwalay na ang mga magulang ko, at nasa malalayong probinsya ang ibang kamag-anak ko.

Naluha na lang ako sa lungkot at pag-iisa. Wala akong karamay sa buhay. Ako na lang mag-isa.

Habang abala ako sa sarili, tumunog bigla ang phone ko. Nakita ko ang isang unknown number kaya't sa curious ay sinagot ko 'yon.

"Hello?"

"Hello, Senra? Anak?" dinig kong boses ni Mama sa kabilang linya. Medyo nagulat ako dahil himala! After two months na hindi ko siya matawagan at hindi mahagilap, tumawag siya sa 'kin.

"Ano pong kailangan ninyo?" magalang kong tanong. Kahit wala ako sa pwader niya, hindi ko naman maipagkakailang siya lang ang nalalapitan ko kumpara sa Papa ko.

"Kilala mo si Dario, 'di ba? Yung boyfriend ko?" tanong niya. Hindi ako sumagot kaya nagpatuloy siya. "...Ikakasal na kami, anak! Tomorrow ang engagement party namin at imbitado ka. I will send you money para may maibili kang damit, ha? Dapat, maganda ka! Gusto kong ipakita sa friends ni Raido ang pinakamaganda kong anak sa balat ng lupa!"

Naghalo ang pakiramdam na wala akong pakialam at lungkot dahil sa balitang 'to ni Mama. Talagang gusto siya ng boyfriend niya. Hindi ko naman maipagkakailang in love siya ro'n dahil mabait 'yon.

Sana, hanggang sa huli.

"Hmm... h'wag na po. Ayos lang po ako. May gagawin pa po ako kaya—"

"Ano? Hindi pwede, Senra. Sumama ka na! Nangako na ako kay Dario at sa mga friends namin na ipakikilala kita sa kanila e. Isa pa, once na ikasal na kami, sa mansion ka na rin titira with us! Ito ang gusto mo, hindi ba? Ang magkaroon ng kumpletong pamilya?"