Masuk-Sofia-
Nagpapahid pa lamang ako ng lotion sa katawan ko nang marinig ko ang sunod-sunod at malalakas na katok sa pinto ng kuwarto ko.
“What do you want?” tanong ko sa lalaking guwapong manyak. Siya lang naman ang kasama ko dito sa bahay kaya alam kong siya lang ang kakatok sa pinto ko.
Hindi ito sumagot at patuloy pa rin ito sa pagkatok ng malakas na parang nang-aasar.
Nagtapis ulit ako ng tuwalya at saka ko padabog na binuksan ang pinto. “What? Can’t you wait? Why are you so makulit?!” malakas na sigaw ko sa kanya at ngumisi lang siya ng nakakaloko habang nakatingin sa mukha ko.
Pero bigla siyang sumeryoso nang makitang nakatapis pa rin ako ng tuwalya. “Hindi ka pa rin bihis? God, what the hell are you doing? Ano bang pinaglalalagay mo sa katawan mo, bat ang tagal mo? I told you, bilisan mo dahil mag-uusap tayo, di ba?”
“Ano bang pakialam mo, eh katawan ko ‘to! Hindi ka ba marunong maghintay?” nakairap na sagot ko dito.
“Ako ang may-ari ng bahay na ito, kaya huwag mo akong pag-antayin, kung ayaw mong palayasin kita!” sabi nito na nakaturo pa ang daliri sa mukha ko.
I slapped his finger away. “Hindi mo ako pwedeng palayasin! I already paid for my rent, at sobra-sobra pa ang ibinayad ko!” And then my eyes widened when I realized what he just said. “Wait, bahay mo ‘to?”
Ibig sabihin, siya ang pamangkin ni Mr. Lawrence? Lalaki ang magiging ka-roommate ko?
No way!
No fucking way!
“Oo, bahay ko ‘to, kaya wala kang karapatang tarayan ako!”
Pinagmasdan ko siya mula ulo hanggang paa habang nakataas ang kilay. Ngayon ko lang napansin na nakasuot lang siya ng shorts at walang pangtaas. He was just wearing an apron. Maybe he was cooking in the kitchen like he said earlier.
Biglang nangati ang mga palad kong hilahin ang apron na suot niya para makita ko kung gaano kaganda ang katawan ng bugok na ‘to. Para makita ko din kung may maipagmamayabang talaga siya. Baka puro salita lang.
“Pwede pakipunasan ‘yang laway sa gilid ng bibig mo. Nakakadiri!” biglang sabi nito at nanlalaki ang mga matang napapahid ako sa gilid ng bibig ko, pero wala naman akong naramdamang basa.
“Are you making fun of me?!”
“Eh kanina ka pa nakatitig sa akin eh! Oo na, alam kong guwapo ako, pero hindi kita type! Bilisan mong magbihis. Dami-dami mong arte sa katawan!” sabi nito, at saka tumalikod na.
Now, I catch sight of his bare, broad back and strong shoulders, and I swallowed hard. Likod pa lang, ang ganda na ng katawan niya, what more sa harap?
Dahan-dahan kong isinarado ang pinto, pero bago ito lumapat ay lumingon pa ulit siya, at nahuli niya akong nakatitig pa rin sa kanya.
Namumula ang mukhang ibinalibag ko ang pinto at saka nagmamadaling nagbihis. I put on a pink spaghetti-strap housedress that ended at mid-thigh and blow-dried my light brown hair. I made sure na wala akong muta sa mga mata, at kulay pink ang mga cheeks ko. Nagpahid na rin ako ng konting lip gloss.
Paglabas ko ng kuwarto ay nandun na siya sa living room at naghihintay sa akin. He was already wearing a white t-shirt at hindi ko mapigilang madismaya.
Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa at saka siya seryosong tumitig sa mukha ko. Bakit ganun siya makatingin? Am I not beautiful enough in his eyes? Ang sungit ha!
“Sit down.” malamig na utos nito.
I took a seat in front of him, at hindi sinasadyang tumaas ang laylayan ng dress ko. Dahan-dahan ko itong hinila pababa, at kitang-kita ko kung paano siya napalunok.
He made fun of me earlier, so now it was my turn to return the favor. Ibinuka ko pa ang mga legs ko, at narinig kong napamura siya ng mahina.
“So, what are we going to talk about?” tanong ko sa kanya, at bumalik ang mga mata niya sa mukha ko.
“Close your legs baka pasukin ng langaw. Hindi ako interesado diyan!"
What? Hindi siya interesado sa bilat? Ano siya bading?
Dismayadong pinagdikit ko ulit ang mga legs ko. Sayang, bading pala. So, hindi siya pervert dahil lalaki ang gusto niya.
"What’s your name?” tanong nito.
“Sofia.” maikling sagot ko. Baka pag nalaman niya na Avery ang apilyedo ko, bigla akong palayasin. Not to brag or anything, but my last name is pretty well-known across the country since we own the leading company at the moment, all thanks to my kuya Vaughn who works hard behind this success.
Siyempre, mayaman ang family ko, tapos nandito ako sa apartment niya nakikisiksik? Eh anong magagawa ko, gusto ko dito, malapit lang sa school.
“Sofia what? Sofia the explorer?” nakataas ang kilay na tanong nito.
Is he fucking serious? That’s Dora!
“Haha! So funny.” I rolled my eyes at him. “Eh ikaw, what’s your name? Let me guess…” at kunwari ay nag-isip ako. “Boots?”
“Where the hell did that come from?” kunot ang noong tanong nito.
Nag search ako sa phone ko at ipinakita sa kanya ang kasama ni Dora. “This is Boots, and he looks like you. Di ba, magkamukha kayo.” kinikilig na saad ko, at naningkit ang mga mata niya sa galit.
“Mukha ba akong unggoy!” he exclaimed, pointing at his handsome face. Pulang-pula na ang mukha niya sa galit. “‘Tong mukhang ‘to, unggoy sa tingin mo? Eh kanina nga lang naglalaway ka sa akin.”
“Excuse me?” ako naman ngayon ang namumula ang mukha. “I won’t fantasize a man like you, no! Mabuti sana kung mas guwapo ka sa kuya ko.”
“Kuya mo? Bakit sino bang kuya mo? Si Piolo Pascual? Eh mas pogi naman ako dun!”
He was right though. Walang makakapantay sa kapogian niya. At hindi rin totoo na mas pogi ang kuya ko. I think, it’s a tie.
Inirapan ko lang siya. “Akala ko ba mag-uusap tayo. Ano ba kasing sasabihin mo?”
“I want you to know na nandito ako ngayon sa Cebu dahil gusto kong mag-isip isip. Gusto kong mapag-isa. Gusto kong magmove-on.”
Move on? Did he just come from a breakup? The question lingered in my mind as I studied him from across the room.
Now, I could see the heaviness in the way he carried himself, like a weight pressing down on his shoulders, na para bang ang laki-laki ng problema niya.
Kaya pala ang shallow ng tawa niya, and when he smiled, it didn’t quite reach his eyes. Bigla tuloy akong nakonsensiya.
“What do you want me to do, then?” ayokong ipakita na naaawa ako sa kanya. Baka mas lalo lang siyang mainis sa akin.
As far as I know, ayaw ng mga lalaki na kinakaawaan sila.
“I want you to move out. Ayoko ng may kasama dito.”
-Sofia-Pagmulat ko ng mga mata, kumurap-kurap munaako at inalala kung nasaan ako.The sunlight streamed softly through the window, warming my face. I jolted upright, my heart skipping a beat, only to realize that I was in a room I didn’t recognize.And then it hit me. Nandito ako sa bahay ni tito Lawrence. Kagabi, dumiretso ako dito dahil wala akong ibang alam na pwedeng puntahan. Ayokong istorbohin ang mga kaibigan ko. Ayoko ding umuwi sa bahay dahil siguradong hahanapin ako ni Josh.Habang lumilinaw ang paningin ko, lalo ding lumilinaw ang mukha ng lalaking nakaupo sa harap ko at pinapanood ako.“Josh?” sabi ko, sabay kusot ng aking mga mata.“Hi, baby.” he said. He was really here. “Good morning.”“Anong ginagawa mo dito?” galit na tanong ko. Well, bakit ko nga ba tinatanong, eh bahay nga pala ‘to ng tito niya. Bigla kong naramdaman ang pamilyar na sakit sa dibd!b ko habang tinitignan siyang nakaupo sa isang silya, ang kanyang mga siko ay nakatuon sa mga tuhod niya.“Sofia, we nee
-Josh-I tried to call Sofia again as I settled inside my car, pero hindi pa rin siya sumasagot. Bakit hindi ko agad naisip na dumiretso siya sa bahay ng tito ko?Isang beses ko lang siyang nadala sa bahay ni tito Lawrence. And that was to celebrate his birthday. Hindi ko alam na natandaan niya pala ang address ng bahay nito.The drive to his house was short, and I practically ran to the door. Agad kong kinalampag ang pinto ng bahay niya pagdating ko. “Tito!” I called for him. “Tito Lawrence, this is me! Please, open the door!”Nang hindi siya sumagot, tinawagan ko ang phone niya.“I told you not to come here!” malakas na tili ni tito.Yes. Tito Lawrence is part of the LGBTQ community. “Bakit ba ang tigas-tigas ng ulo mo! Sinabi ko lang na nandito si Sofia para hindi ka mag-alala! Umuwi ka na! She’s already sleeping! Huwag mong kakalampagin ang pinto ko at baka magising siya!”“Tito, please! I want to talk to her. Please open the door!” sigaw ko habang nagmamakaawa. “Tito!”“I don’t th
-Josh- I was numb for ten minutes, standing in the parking lot, before I realized that Sofia was gone. Hindi ko rin napansin na tuloy-tuloy ang pagtulo ng luha ko sa aking mga pisngi.Marahas kong pinahid ng likod ng kamay ang mga luha ko at saka ako kumaripas ng takbo papunta sa kotse ko.I drove off with a roar, following her. Pero hindi ko na makita ang kotseng gamit niya. At hindi ko rin alam kung saan siya lumiko.I pressed the gas and headed to the place that felt right at the moment. The only place we could finally talk without distractions.Home.Naiinis ako sa sarili ko. Galit na galit ako sa sarili ko dahil hindi ko alam na sa ginagawa kong ito ay nasasaktan ko na pala siya. Na sa ginagawa kong ito ay unti-unti na pala siyang napapalayo sa akin.Pagdating ko sa bahay, kinabahan ako dahil wala sa garahe ang kotseng gamit niya. Nagbakasakali pa rin ako na nasa loob siya kaya dali-dali akong bumaba at pabalyang binuksan ang pinto.“Sofia!” malakas na pagtawag ko sa kanya. Una
-Sofia-Hindi makapaniwalang pinanlisikan ko siya ng mga mata. “It doesn’t even matter. Ni hindi mo nga siya pinigilan, di ba? So it means, ginusto mo din! Gustong-gusto mo na hinahalikan ka niya!”Silence fell as I studied his face. He looked angry and annoyed. Kanino? Sa akin? O sa sarili niya?“Look, it didn’t mean anything.” sabi niya, at saka ako tinitigan sa mga mata. Gusto kong humagulgol dahil nakikita ko na nasasaktan siya sa ginagawa niya. Na nalulungkot siya sa nangyayari sa amin. “Hindi ko sinasadyang gawin ito sayo, Sofia. Hindi ko gustong saktan ka.”“Talaga ba?” nang-uuyam na sagot ko. “Parang hindi mo naman naisip yan nung pinaupo mo siya sa kandungan mo, di ba? Noong hinayaan mo siyang halikan ka niya!”Tumaas-baba ang dibd!b ko nang maalala ko na naman ang nakita ko. I was finding it hard to breathe. All these emotions were eating me inside and I fvcking hate it!“Alam mo, Josh. Sinungaling ka din eh! Lahat ng ito, lahat ng mga sinabi mo sa akin ay pulos kasinungali
-Sofia-Paglabas ko ng bar, naramdaman ko ang dampi ng malamig na hangin sa balat ko, pero wala ito sa lamig na nararamdaman ko sa puso ko. Josh was breaking my heart over and over again, and I couldn’t take it anymore.Naglakad ako pabalik sa parking lot, pero natigilan ako nang marinig ang boses niya na tinatawag ang pangalan ko.“Sofia!” sigaw niya, at paglingon ko sa likod, nakita kong hinahabol niya ako. Mas lalo ko pang binilisan ang paglalakad palayo at halos tumakbo na ako para lang hindi niya ako maabutan, hanggang sa makarating ako sa kotse ni Kim. Nanginginig ang kamay na dinukot ko ang susi sa bulsa ng shorts ko, at binuksan ang kotse, at agad na inistart ang makina pagpasok ko sa loob.I was so broken and mad to the point that I felt numb. I can’t even cry. Namumuo ang luha sa mga mata ko, pero ayaw naman nilang tumulo. Well, ipinangako ko naman sa sarili ko na hindi ko na siya iiyakan pa. Not this time. Not a single one. I would never shed a tear for him anymore. He di
-Sofia-The ride to the bar felt rushed because I couldn’t stop worrying about Josh. Hindi ko mapigilan ang sarili ko. What if nagkagulo dahil mga lasing na sila at nabugbog siya?Narinig kong tumunog ang phone ko sa ibabaw ng dashboard, pero hindi ko ito masagot dahil nagda-drive ako. Isa pa nanginginig ang buong katawan ko sa kaba. Baka si Ryan na naman ang tumatawag.After almost twenty minutes, nakarating ako sa parking lot ng isang malaking bar and restaurant. Pagcheck ko ng phone ko, ang daming missed calls ni Ryan. May text din siya sa akin kaya binuksan ko agad ito at binasa.“Sofia, okay na pala. Huwag ka nang pumunta dito. Sa bahay ko na lang muna matutulog si Josh ngayong gabi.” naningkit ang mga mata ko nang mabasa ang message niya. Kung kailan nandito na ako saka pa siya nagtext ng ganun?Without any clue of what was really happening, pumasok na ako sa loob ng bar para malaman kung ano ba talaga ang nangyayari. I looked around, hoping I could spot Ryan para maiuwi ko na







