Home / Romance / My Crazy Rich Ninong / CHAPTER 2: Ayoko sa Sosyal

Share

CHAPTER 2: Ayoko sa Sosyal

last update Huling Na-update: 2025-05-22 20:03:50

ALEXIA POINT OF VIEW

Pagpasok ko pa lang sa limousine, alam ko na agad hindi ako belong dito. Para akong nilagay sa setting ng teleseryeng hindi ko auditioned. Kumportable yung upuan, parang niyayakap ako ng marshmallow, tapos may wine glass sa gilid na may pa-sparkle effect pa. Akala ko sa movies lang meron nito.

Pero syempre, hindi ako nagpahalata. Chin-in ko ang mukha ko sa bintana habang sinasabi sa sarili. Alexia, cool ka lang. Wag kang magmukhang promdi.

Kaharap ko si Julian, tahimik, nakapikit na parang pinagsisisihan na agad ang lahat ng desisyon niya sa buhay. Hindi ko alam kung nainis siya kasi sinabihan ko siyang bossing sa Jollibee, o dahil sa spaghetti. Pero keri lang. Too late na para umatras siya.

“Wow,” bulong ko habang nilalapit ang mukha ko sa mini TV screen sa loob ng sasakyan. “Pwede palang manood dito ng N*****x habang nasa trapik?”

“Please don’t press anything,” sabi niya nang di dumidilat.

“Copy po, Ninong.”

Pagdating namin sa mansion, literal na bumuka ang bibig ko. Hindi figuratively ha literal. Parang gutom na bata na nakakita ng buffet. Ang gate pa lang, may fountain na mukhang gawa sa tears ng unicorn. Tapos ang driveway? Mas mahaba pa sa pila sa SSS.

Pagbaba ko ng kotse, hinawakan ko agad yung bakal ng gate. “Baka may kuryente ‘to. Baka sensor. Baka biglang mag-transform.”

“Miss Sarmiento, this way,” sabi ng isang butler na naka-tuxedo. Yung legit na mukhang Alfred sa Batman.

Pagpasok namin sa loob, ayun na. Na-scam na talaga ang pagkatao ko. Akala ko mansion lang, pero para akong pumasok sa museum. Crystal chandelier, marble floor, sobrang linis, parang kahit alikabok naiilang pumasok.

“Wow…” bulong ko. “Baka ‘pag nadulas ako dito, kailangan pa ng operation.”

Julian just walked ahead like it was nothing. Ako naman, parang batang bagong pasok sa SM.

“This is your new home,” sabi niya.

“Home? Para sa akin ‘to?” tanong ko, habang lumalapit sa isang golden vase. “Baka decoration lang ako dito ha. Baka sa guest room ako ilalagay, tapos ‘di puwedeng mag-ingay.”

“You’ll have your own room. With everything you need.”

Sumunod ako sa kanya paakyat. Grabe, pati hagdanan carpeted. ‘Di ka maririnig kahit dumiretso ka sa kwarto ng crush mo.

Pagdating namin sa third floor oo, third floor binuksan niya ang pinto ng isang malaking kwarto. Mas malaki pa ‘to sa buong boarding house ko. May queen-sized bed, vanity area, sariling sofa set, at isang walk-in closet na parang maliit na department store.

“Are you sure hindi ako ina-adopt para gawing exhibit?”

“This is your room, Alexia. I had it prepared.”

Tumakbo agad ako sa kama at tumalon. BOING! Ay wow. Parang ulap.

“Ang lambot!” sigaw ko. “Puwede akong tumira dito forever!”

Napangiti ako. Pero nang tumingin ako kay Julian, hindi siya natatawa. Instead, parang mas lalo siyang nanlumo.

“I’ll leave you to rest. Dinner is at seven.”

“May pa-schedule pa?”

He didn’t answer. Umalis na lang siya nang tahimik, parang may mabigat sa dibdib.

Pag-alis niya, agad akong nagsisiyasat. Binuksan ko ang closet punong-puno ng designer clothes. May tags pa. Prada, Gucci, Versace.

“Wala bang Bench o Penshoppe?” bulong ko. “Baka allergic ako sa mahal.”

Pagbukas ko ng CR, ayun na. PAK! Parang napasigaw ang kaluluwa ko. Lahat gold. Gold faucet, gold shower knobs, gold-framed mirror. At eto ang pinaka-pamatay GOLD TOILET.

“OH. MY. GOSH.” Tinakpan ko ang bibig ko. “Sino ang um-iihi sa ganito? Baka may alarm ‘to pag hindi maganda ang flush sound.”

Lumapit ako sa toilet, tapos kinuha ko ang phone ko. Selfie time. “Hi mga bes, welcome to my throne!”

Nag-video pa ako. “Day one: Ayoko sa sosyal. Pero pipilitin ko. Para sa future ko. At sa mga plants ko.”

Nang biglang may kumatok. “Alexia?”

“Ay, Ninong!” Napa-sit ako agad sa sahig, para hindi niya makita na nagvi-video ako sa harap ng toilet.

“Dinner is ready. Join me downstairs.”

“Copy po!”

Nang makaalis siya, tumayo ako agad. Tumitig ulit sa toilet. “Pangarap ko dati, makabili ng bagong tabo. Ngayon, golden toilet na ang kaibigan ko.”

Bumaba ako sa dining area, at naloka ako sa table setup. Parang pang-wedding reception. May candles, wine glasses, and twenty kinds of kutsara’t tinidor.

“Excuse me, Ninong, alin dito yung pang-rice?”

“Any will do.”

Umupo ako sa tapat niya, habang pinaglilingkuran kami ng mga staff na parang nasa five-star hotel. Akala ko may waiter lang, pero may chef, may taga-punas ng table, may tagatimpla ng tubig baka may tagapalakpak pa pag kumain ako.

“Masarap ang food, ha,” sabi ko habang sinasandok yung steak. “Pero puwede bang humingi ng ketchup?”

He paused. “Ketchup?”

“Yung banana ketchup po. Mas bagay sa lasa ko.”

Napailing siya. “I’ll ask the kitchen.”

Natawa ako. “Ninong, you look stressed. Regret mo na ba?”

“Regret what?”

“Yung pagkuha mo sa akin. Yung pagkupkop sa isang kagaya ko. Loud. Kalog. Mababaw.”

Tumingin siya sa akin, seryoso ang mukha. “You’re not mababaw. You’re… unpredictable.”

“Is that a compliment or a warning?”

“Let’s call it a challenge.”

Natigilan ako. Challenge daw. Grabe. ‘Di ko alam kung matutuwa ako o ma-ooffend. Pero isang bagay lang ang sigurado ko hindi siya sanay sa kagaya ko.

Pagkatapos ng dinner, hinatid niya ako sa kwarto.

“Tomorrow, you’ll be meeting my staff formally. There are rules in the house.”

“Rules?” Napasimangot ako. “Puwede bang rules ko muna? Rule number one: Bawal ang fake. Rule number two: Kailangan may kape araw-araw. Rule number three: Walang manghuhusga sa volume ng boses ko.”

Napahinto siya sa tapat ng pinto ko. “I’ll try.”

“Good.”

Pagpasok ko sa kwarto, humiga ako sa kama at tinitig ang kisame. Hindi ako makapaniwala. Galing ako sa kwarto na may tumutulong kisame at asong kahol nang kahol sa labas. Ngayon, may sarili na akong aircon na hindi ko kailangang sampalin para gumana.

Pero kahit gaano kaganda ang kwarto, hindi ko pa rin mapigilang mapaisip…

Anong gagawin ko sa lugar na ‘to kung lahat ng bagay dito ay sosyal, malamig, at walang makulit na chismosa sa tapat ng bahay?

Ayoko sa sosyal. Pero para kay Lola, para sa future ko, at para sa limang utang sa kanto lalaban ako.

Kahit may golden toilet.

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • My Crazy Rich Ninong   CHAPTER 29: Selos Hanggang Langit

    Alexia's Point of ViewNapansin ko na may mali simula pa lang ng lunes. Normally, kahit mukhang wala sa mood si Julian sa office, he still finds a way to nod at me or at least glance—na parang sinasabi niyang, you’re doing well, Alexia. Pero ngayon? Ni isang sulyap wala. Parang invisible ako.“Good morning,” bati ko habang bitbit ang daily report sa desk niya.Walang sagot.Nilapag ko ‘yong folder, at huminga nang malalim. “Here’s your meeting agenda, Julian. You have a board call at ten—”“I know,” sabat niya.Napakurap ako. Cold. Icy. Parang hindi niya ako kilala.Tumalikod na ako para umalis pero hindi ako nakatiis. Pagbalik ko ng desk ko, binuksan ko agad ang group chat namin ni Sabrina at Alvin.ALEXIA:BFF. Si Mr. CEO mo? Nagiging Mr. Cold Brew.SABRINA:Ugh, anong ginawa mo? Binati mo ba ng “Ninong”?ALEXIA:Nope. Behaved ako. Even wore pants!ALVIN:Wait. Nandito ako. Anong pants? Bakit may pants update?Napangiwi ako. Hindi ko na binasa 'yong replies nila after that. Focus mu

  • My Crazy Rich Ninong   Chapter 28: “Not Your Usual Office Romance”

    Alexia’s Point of ViewHindi ko alam kung paano ako napasok sa ganito. Dati akong simpleng dalaga na ang pangarap lang ay makapagtayo ng sariling café at mabuhay ng tahimik. Pero ngayon? Secretary na ako ng isang lalaking akala mo ay pinaglihi sa kasungitan at pagka-control freak—si Julian Alarcon, ang ninong kong ayaw magpatawag ng “Ninong.”Lunes ng umaga, naka-ayos ako ng maayos, naka-blazer, naka-heels, at halos dalawang oras na akong naka-alerta sa loob ng opisina. Mahigpit ang bilin niya—bawal malate, bawal ang chismisan, at pinakaimportante sa lahat, bawal siyang tawaging Ninong."Ayaw na ayaw kong maririnig ang salitang 'Ninong' sa office na ’to, Alexia. Call me sir. Or Julian. Or boss. Pero pag tinawag mo akong Ninong, baka mapilitan akong i-deduct ang isang milyon mo,” may halong biro man ang tono niya noon, pero alam mong may kasamang banta.One million. Isang milyon kada buwan. Sino ba namang tatanggi sa gano’n? Kaya kahit labag sa kalooban ko, pikit-mata akong pumayag mag

  • My Crazy Rich Ninong   CHAPTER 27: Inuman Night's

    Alexia’s Point of View Grabe talaga si Alvin. Hindi ko maintindihan kung paano siya palaging may drama kahit simpleng usapan lang ang nangyayari. Pero sa isang gabi, sa gitna ng ingay ng mga bote at baso ng inuman sa likod ng mansion, naisip kong bigyan siya ng chance na magbukas ng puso. Alvin, ang nakababatang kapatid ni Julian, ay kilala sa pagiging drama king. Siya yung tipo ng tao na laging gusto ang attention, parang siya ang bida kahit sa buhay ng iba. Palagi siyang nakikisawsaw sa mga usapan namin ni Ninong, lalo na kapag andito si Lola Glo, na parang tinalo pa niya ang apo niya pag nagpapabida si Alvin. “Alam mo, Alexia,” sabi niya habang hawak-hawak ang baso ng beer, “parang palaging ako yung sidekick lang sa buhay ni Julian. Si Ninong ang star, ako yung background music na walang beat.” Tumingin ako sa kanya, medyo napahiya sa sincerity niya. Hindi ko alam na ganito pala siya kabigat sa loob. “Bakit mo naman nararamdaman ‘yun?” tanong ko habang inaabot ang isa pang

  • My Crazy Rich Ninong   CHAPTER 26: Her Cafe

    Alexia’s Point of View I never thought coffee could be this complicated. Hindi lang kasi ‘to basta kape na pwedeng i-order at inom sa isang upuan. Para sa akin, ang mini café ko sa mansion ay parang baby ko na unti-unting lumalaki, may sariling ugali, at minsan, sinisiraan ng Ninong na sobra-sobrang perfectionist. “Alexia, sobra na ‘yang ginawa mo sa coffee machine,” sabi ni Julian minsan habang pinagmamasdan niya ako na parang nagluluto ng concoction sa science lab. “Tapos, ‘yun ang perfect espresso shot para sa customer. Hindi mo pa naiintindihan ‘to, Ninong.” “Ako, nakaka-caffeine na kahit naka-kape ako,” ang sagot niya, nakangisi pero halatang nakakainis pa rin. Pero kahit anong sabihin niya, ang dami nang nagtatanong sa mga tao sa mansion tungkol sa maliit kong coffee corner. Nagustuhan nila. At masaya ako kahit maliit lang ‘yun—kasi ‘yun ang pinapangarap ko simula pa nung bata ako. Isa lang ang gusto ko: magkaroon ng sariling coffee shop sa city, kahit maliit lang, na

  • My Crazy Rich Ninong   Chapter 25: Counselling

    ALEXIA POINT OF VIEW First day pa lang ng counseling, pero para na akong giniling sa hiya. From the moment na pumasok kami ni Julian sa ultra-sosyal na clinic sa BGC—may mood lighting, imported essential oils sa air diffuser, at background music na parang pang-spa sa Santorini—alam ko nang hindi ‘to yung typical na family counseling na ini-imagine ko. Parang couple’s retreat na hindi nila inamin. “Alexia Sarmiento and Julian Alarcon?” tawag ng receptionist na parang Miss Universe ang postura. Nagkatinginan kami ni Julian. Ako, halos magsisigaw na ng ‘Ayoko na, uwian na!’ Pero siya, parang CEO ng feelings, kalmado, matikas ang tindig, at may hawak pa ring Starbucks cup. Habang papasok kami sa room ng therapist, siniko ko siya. “Bakit parang ikaw pa ‘tong excited? Counseling ‘to, hindi board meeting.” Nag-smirk siya. “I always prepare for war.” Nag-roll ako ng eyes pero hindi ko maiwasang kiligin. Ang gago. Kahit serious na moments, may dating pa rin. Sa loob ng glass-walled, we

  • My Crazy Rich Ninong   CHAPTER 24: Make it Legal, Ninong!

    ALEXIA POINT OF VIEW Hindi ko alam kung anong pumapasok sa isip ni Mayor Rico para gusto niyang kunin ang kustodiya ko. Parang hindi niya naiintindihan na hindi ako bata na puwedeng basta-basta iwan at kunin ng kahit sino lang. Pero dahil sa legal na laban, kailangan naming maging matapang—ako at si Ninong Julian.“Alexia, kailangan nating ayusin ito ng maayos,” sabi ni Julian habang nag-aayos siya ng mga dokumento sa opisina ng kanyang mga abogado. “Hindi ko hahayaang mapasama ka sa mga ganitong gulo.”“Pero Ninong,” sabi ko, “paano kung manalo siya? Anong gagawin ko?”“Tiwala lang,” sabi niya, tumingin sa akin ng seryoso. “Pinoprotektahan kita, hindi lang bilang guardian mo, kundi bilang isang tao na handang ilaban ka.”Naramdaman ko ang bigat ng kanyang mga salita, pero nakaka-relax na marinig siya na ganoon kabigat ang loob para sa akin. Hindi ko inaasahan na magiging ganito kalaki ang problema namin, pero kung kasama ko si Julian, sigurado akong kakayanin namin.Ilang araw ang l

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status