Semua Bab My Crazy Rich Ninong: Bab 1 - Bab 10

ALEXIA POINT OF VIEWPagpasok ko pa lang sa limousine, alam ko na agad hindi ako belong dito. Para akong nilagay sa setting ng teleseryeng hindi ko auditioned. Kumportable yung upuan, parang niyayakap ako ng marshmallow, tapos may wine glass sa gilid na may pa-sparkle effect pa. Akala ko sa movies lang meron nito.Pero syempre, hindi ako nagpahalata. Chin-in ko ang mukha ko sa bintana habang sinasabi sa sarili. Alexia, cool ka lang. Wag kang magmukhang promdi.Kaharap ko si Julian, tahimik, nakapikit na parang pinagsisisihan na agad ang lahat ng desisyon niya sa buhay. Hindi ko alam kung nainis siya kasi sinabihan ko siyang bossing sa Jollibee, o dahil sa spaghetti. Pero keri lang. Too late na para umatras siya.“Wow,” bulong ko habang nilalapit ang mukha ko sa mini TV screen sa loob ng sasakyan. “Pwede palang manood dito ng Netflix habang nasa trapik?”“Please don’t press anything,” sabi niya nang di dumidilat.“Copy po, Ninong.”Pagdating namin sa mansion, literal na bumuka ang bibi

ALEXIA POINT OF VIEWAlam mo 'yung pakiramdam na sobrang laki ng bahay, parang playground na siya? Well, 'yan ang mansion ni Julian. At dahil wala akong ginagawa that morning, at bored na ako sa kakapanood ng mga video sa phone ko, may isang idea akong biglang sumulpot.“Paano kaya kung subukan ko mag-slide pababa ng hagdan gamit ang throw pillow?”Yes. Ganun ako ka-bored. Pero hello? Yung hagdan nila may carpet, tapos ang lawak ng space parang sinasabi ng universe: ‘Sige na Alexia, gawin mo na, libre lang naman. Kaya eto ako, naka-pambahay pa rin, may hawak na malaking unan, at ready nang mag-slide pa-baba na parang bata.“WHEEEEEEEE!”Sumirit ako pababa habang napapasigaw, feeling ko ako si Elsa sa *Frozen*, pero walang snow.BOG!Sumemplang ako ng kaunti sa dulo pero okay lang, sanay ako sa sakitan. Tumatawa pa rin ako habang humahawak sa bewang ko, dahil ‘yung pagkasemplang ko, 7/10 ang landing, 10/10 ang saya. Pero bago pa ako makapagsimula ulit ng second round…“ALEXIA!”Napalin

ALEXIA POINT OF VIEWAng totoo niyan, hindi ako prepared. Hindi ako ready. Hindi ako hinanda. Ni hindi ako nabigyan ng cheat sheet o kahit cue card man lang. Kaya habang nasa loob ako ng sobrang laking ballroom na punung-puno ng sosyal, eleganteng mga tao, ang tangi ko lang bitbit ay ang lip gloss ko na amoy candy at ang tiwalang binuo ng mga kapitbahay naming walang preno sa comment.“Lex, huwag kang lalayo,” seryosong utos ni Julian habang nakasuot ng black tux na parang tinahi gamit ang pride ng mga angel sa langit. As in, ang ganda ng fitting, ang sharp ng jawline, at ang lamig ng presence. Literal na mukha siyang lalaking hindi mo pwedeng lapitan nang hindi ka muna nagpaalam sa Diyos.“Sige na, Ninong. Di naman ako magnanakaw ng kutsara,” sagot ko habang tinatakpan ko ang cleavage ko gamit ang clutch ko. Kasi naman, yung damit na pinasuot sa’kin ng stylist niya—kulang na lang magsabing, “Hi, I’m here to ruin marriages.”Pag-ikot ko, agad kong naramdaman na may malamig na presensy

ALEXIA POINT OF VIEW"Hoy, NINONG, nasaan 'yung charger ko?" sigaw ko mula sa second floor habang sinisilip sa hallway. "Hindi ko nakita sa tabi ng power bank ko baka tinago mo na naman!""Stop shouting, Alexia. Use your inside voice," malamig na sagot ni Julian mula sa baba, hindi man lang tumingin pataas. Nakasuot na naman siya ng perpektong suit, parang laging ready makipag-meeting kahit alas-siete lang ng umaga."Pssh. 'Di na uso 'yang inside voice sa bahay ng richie rich na may gold toilet!" sarkastiko kong tugon habang pababa ng hagdan. "At FYI, hindi ako sumisigaw. Ganito lang talaga boses ko!"Pagbaba ko, binigyan ko siya ng dagger eyes. Tinusok ko siya ng tingin parang gusto ko siyang sabunutan. Siya naman? Nakakunot lang ang noo, hawak 'yung tablet niya, hindi man lang ako sinulyapan."Ba’t parang hindi ka marunong ngumiti, Ninong?" tanong ko habang kinukuha ang orange juice sa fridge. "O baka kasi hindi ka sanay sa mga taong totoo magsalita, no?"Napatingin siya sa akin. Hi

ALEXIA POINT OF VIEWUmaga na naman. Pero this time, hindi ako tinamad bumangon. I don’t know kung anong nangyari sa akin pero pagdilat pa lang ng mata ko, ang una kong hinanap… ay hindi si Alvin. Hindi rin si Manang Bebang. Hindi rin ‘yung ulam.Si Julian.I mean, si Ninong Julian. CRUSH NINONG. Char!Okay, tama na. Wala namang nakakakita. Pero legit, ever since dumating ‘yung bouquet of apology flowers niya, parang may na-reset sa utak ko. Biglang nag-refresh ‘yung perspective ko sa kanya. Hindi na lang siya ‘yung grumpy, moody, perfectionist, masungit, cold-hearted, egotistic, rich dude na guardian ko.Ngayon… may pa-sweet side na siya. And worst nagugustuhan ko. Oh my God, Lex. Anong nangyayari sa’yo?!Bumaba ako sa dining area na naka-pambahay pa rin. Oversized tee, messy bun, no makeup yung classic ‘di pa handang humarap sa tao vibes. Pero nung narinig kong boses niya sa may sala, biglang nagswitch ang utak ko sa panic mode. Bakit nandito siya? Ang aga."Good morning, Lex," casu