I know I was too harsh on him for that, pero sobra na kasi siya. Some people need to be slapped by harsh truth to get out of their delusions and accept the reality of life. And seriously, Marc is one of them. He doesn't want me to tell it to his face became he knew I'm going to reject him, so he sorted to badmouth Great. For what? Did he really think I will be sway that easy? E, simula pa lang naman, alam ko nang masama ang ugali niya at ineexpect ko na talaga na maraming humahabol sa kanya. I admit it, tinamaan ako unang sinabi niya na Great doesn't love me. But . . . Hindi ako manhid. I saw the drastic changes in him over the few months we lived together. At siguro naman, hindi niya sasabihin na gusto niyang mag workout ang relasyon namin kung wala talaga siyang feelings sakin? I tried not to give any meaning about it before, but now that I think about it, I can safely assume that he somehow cares for me and that's already enough. . . I guess. Napabuga ako ng malakas na hangin h
Gusto kong maiyak habang pinapanood ko siyang naglalakad palabas ng bahay. I wanted to run to him and stop him from leaving, kaya lang, parang napako na ang mga paa ko sa sahig at hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. “He's jealous,” biglang sinabi ni Marc habang pinupunasan yung labi niyang dumudugo. I would've been worried about him if only he's not the one who started it. Sino ba kasing may sabi na pwede niya akong halikan?! Pumikit ako nang mariin para pigilan ang sarili ko na masampal siya. Hindi ako nananampal pero dahil sa mga ginawa niya, nasagad na niya ang pasensya ko. “Umalis ka na,” I said warningly. Gulat na gulat siyang tumitig sakin. I just glared at him in return. “Honey, let me explain”“Ano pang i-eexplain mo? Plano mo yun di ba? You probably saw him outside kaya bigla kang bumalik at hinalikan ako! You even provoke him! Para ano? Para galitin siya at iwan ako?!” I gritted me teeth. “No. I just want to--” I shook my head and looked at him disdainfully, “Um
Agad na nakasalubong ang mga kilay ko nang madatnan kong walang tao sa bahay namin. Nilibot ko na ang buong bahay kat sa lahat ng sulok, pero walang bakas na kahit ano, halatang ilang araw na walang tao. “Nasaan ka ba?” I sighed in frustration. Bakit kasi nagwalk out siya kanina? At bakit kasi napako ang mga paa ko at hindi ko siya hinabol?! Ngayon, saan ko siya hahanapin?! I know nothing about him except sa moody siya pero sweet at super sarap magluto. Naupo ako sa sofa. I pulled out my cell phone and dialed Great's number again. But just like my first attempt, it still cannot be reached. Bumuga ako ng malakas na hangin saka nag-isip kung saan siya pwedeng pumunta. Seriously, I've never been this bothered before. Kahit nung time na sinubukan kong maglayas at nagalit sila Mommy, hindi naman ako nakaramdam ng ganito. Nakaramdam lang ako ng guilt noon pero hindi naman ako nagpanic, katulad na lang ngayon. Bapatayo agad ako nang maalala ko yung bahay nila na pinagdalhan sakin ni Gre
Biglang bumagsak ang mga luha ko. I was never this sensitive before but this feels so different. Parang sobrang sakit kahit wala namang sinabi na masakit na salita si Great. Matagal bago ako nakalabas ng bakuran nila at bumalik sa sasakyan namin. Nag-alala pa nga yung driver namin dahil mugto ang mga mata ko nang sumakay ako sa loob. Tahimik akong umiyak sa byahe hanggang sa makabalik kami sa bahay nila Mommy. Fortunately, walang tao kaya dumiretso ako sa kwarto ko. I cried myself out until I fell asleep. Madaling araw na nang nagising ako, at dahil yun sa walang tigil na pagring ng cellphone ko. Si Brittany. I became hesitant to answer though. Dahil alam kong magtatanong siya kung anong nangyari. I'm not in the mood and I don't think I can even talk about it now. Kaya sa huli, hindi ko na lang sinagot yung tawag at hinayaan na lang magring hanggang sa tumigil ito. Sinubukan kong matulog ulit nang tumahimik sa buong kwarto ko since madaling araw pa lang, but to no avail. Buhay na
“Single ka na ulit,” komento ni Melissa pagkasabi ko ng balita na na-grant na yung annulment. Inirapan ko siya. “Lubusin mo na yan, kasi for sure ilang araw lang taken ka na ulit,” she giggled.Napailing na lang ako sa sinabi niya.Seriously, this girl. She doesn't really take our annulment seriously. Nung unang nalaman niya na nag file ng petition for annulment si Great, halos maghysterical siya. Pero kinabukasan, biglang parang naging okay lang sa kanya at hindi na big deal. She even laughed at me when I cried to her while admitting that I didn't want our marriage to end before. I sighed. Tumingin na lang ako sa stage, kung saan nagsasalita ang speaker. Today is our graduation day. At syempre magkatabi pa rin kami ni Melissa sa upuan dahil magkasunod lang ang apelyido namin. Hindi ko na pinansin pa si Melissa hanggang sa matapos ang ceremony, kasi, wala naman akong mapapala sa mga pinagsasabi niya. Nang natapos na sa wakas ang graduation ceremony namin, umalis na rin agad k
‘Ang gwapo!' sigaw ng utak ko habang titig na titig sa lalaki na nasa harapan ko. Kaya lang, natauhan din naman agad ako nang maalala kong basta na lang pala siyang naupo at nakishare ng table sakin. "Excuse me?" I raised my eyebrows. Nandito ako ngayon sa isang restaurant at tahimik na kumakain ng favorite kong lasagna. I was having a sumptuous meal nang bigla na lang may lalaking walang pasintabing naupo at nakitable sa akin. Buti na lang gwapo siya!Singkit na mga mata, matangos na ilong, luscious lips na medyo mapula-pula pa na parang masarap halikan, makinis din yung balat niya at maputi. Namumula rin yung pisngi na parang baby. Mukha siyang artificial intelligence. In short, gwapo! Sobrang gwapo! And take note, humahapit sa katawan niya yung t-shirt na suot niya, mukhang alaga sa gym at physically fit talaga."Done checking on me?" Nakangising tanong nito. Agad na napabalik bigla yung tingin ko sa gwapo niyang mukha niya. My face instantly heated out of embarrassment, kaya
"Type mo?" biglang tanong ni Marc pagkaandar ng sasakyan. Napalingon akong bigla sa kanya habang nakakunot ang noo. "Yung lalaki kanina, type mo?" tanong niya ulit dahilan kung bakit lalong kumunot ang noo ko. At maya maya nanlaki ang mga mata ko nang marealize ko kung sino ang tinutukoy niya."No way! Anong tingin mo sakin walang taste?" I exclaimed then folded my arms acrossed my chest. Sabihin na natin na gwapo talaga siya pero sa sama ng ugali niya, thank you na lang. Baka magmadre ako ng wala sa oras kung siya nalang ang nasa choices.I heard Marc chuckled kaya naman sinamaan ko siya ng tingin. Naiiling pa siya habang natawa. "Gwapo naman yun a, pero mas gwapo ako" nakangiting sambit niya sabay tingin sakin kaya napaiwas ako ng tingin. "Kapal!" kunwaring sabi ko. "Bakit? Hindi ka ba nagagwapuhan sakin?" 'Ikaw kaya pinakagwapo sa paningin ko!' Pero syempre, hindi ko sasabihin nang malakas yan. As in never! Kahit lamunin na ako ng lupa ngayon."Hindi! Wala akong makitang kag
Hindi ako warfreak na tao. Pero siguro dahil na rin sa galit, selos at sakit na nararamdam ko ngayon dahil kay Marc, hindi ko na napigilan ang paglapit sa lalaking nambwibwisit sa akin simula pa kahapon. And that 'Great' guy had the audacity to grin wider as soon as I halted in front of him. "Are you stalking me?" malakas na tanong niya na nagpalingon sa mga taong kanina lang pilit dinededma ang kaganapan dito. Tss."Excuse me! Wala akong reason para i-stalk kita! You're not even that attractive, fyi!" I rolled my eyes. Tiningnan ko yung babaeng kanina pa naglilinis sa sahig. Napansin kong puro kanin na may ulam yung nililinis niya at hindi ice cream. Nagtaka pa ko dahil wala namang tindang kanin at ulam dito dahil ice cream parlor to. but I shrugged it off since pwede namang take out yun. So, I just planned to help her instead, pero tumayo na siya na parang tapos na kahit may mga tira-tira pang mga kalat sa sahig."Great---" sabi nung babae pero agad siyang pinutol ng lalaking daha