kabanata 10

Rebecca POV

Hindi ko namalayang nakatulog pala ako pagkatapos ng may mangyari sa amin ni Heron. Napangiti ako muli ng maalala ang nangyari sa aming dalawa kanina. Agad ko nilingon si Heron na mahimbing paring natutulog sa likod ko medyo may agwat ito sa akin kaya umurong ako upang yakapin ito. Malaya kong nasisilayan ang gwapo niyang mukha, naisip ko bigla ang dahilan kung bakit ko siya pinuntahan dito.

Nabalitaan ko na pinagbabaril ito habang sakay ng sasakyan nito Buti nalang at may nagligtas na tao dito at lubos ko talagang pinagpapasalamatan kung sino man ang taong yon. Dahil kung hindi sakanya baka hindi ko na muling makita si Heron. Halos di ko kayang isipin ang ganoong mayayari sakanya na mawawala ito sa akin, di ko ito kakayanin.

Alam ko kung sino ang sa likod ng pamamaril na ito, walang iba kundi ang aking ama. Magtutuos pa kami ng aking ama dahil sa padalos dalos na desisyon nito, ilang beses ko ng sinabi sa kanya na wala siyang gagawin para saktan o pagtangkaan ang bu