Chapter 6

Ximena

Sobrang kabado ako. Natatakot akong baka kung ano ang kumalat na chismis. Naku po, kailangan ko ang trabahong ito at hindi ko gustong matapos agad ang maliligayang araw ko, hindi ko pa man naisasakatuparan ang plano kong makahanap ng mauupahan.

Bago lumabas si Joyce sa office ni Sir Roccaforte ay dumating si Simon na may dala ng damit ko na agad kong kinuha.

Ngayon ay nakaharap ako sa salamin at hindi malaman ang gagawin. Ang suot ko ay isang plain cream dress na below the knee ang haba. Asymmetrical ang neckline na may black na lining at sleeveless pa. Mabuti na lang at hindi malaki ang braso ko, kung nagkataon ay baka magmukha na akong bouncer.

Tinignan kong mabuti ang aking sarili at mabuti na lang ay tuluyan ng nawala ang bakas ng halik ni Zael, ang lalaking umangkin sa akin noong gabi na niloko ako ni Julius.

Naalala ko na naman ang hayop na lalaking ‘yon! Humanda siya.

Hinihintay ko lang ang tamang pagkakataon. Hahayaan kong isipin niya na okay lang sa akin ang lahat, na wala akong alam. Kung makautang nga siya, sisiguraduhin kong magbabayad siya ng mahal.

Pumikit ako upang pakalmahin ang aking sarili. Hindi pwedeng rumehistro sa mukha ko ang galit at pagkasuklam sa hayop na lalaking ‘yon. Baka kung ano pa ang isipin ni Mr. Roccaforte.

Bigla akong napatingin sa pintuan ng makarinig ako ng pagkatok. Agad kong binuksan ang pinto at nakita si Sir Roccaforte.

Naghinang ang aming mga mata bago niya sinuyod ng tingin ang kabuuan ko.

“Sakto naman sayo, bakit hindi ka pa lumalabas dyan?” tanong niyang walang kangitingiti sa mga labi.

‘‘Yun na nga eh, sakto. Hindi ba nakakapagtaka ‘yon? O baka nga nakakatakot pa eh. Ni hindi ako tinanong ni Sir Simon kung anong size ng damit ko, pero heto at parang sinukat.’

Gusto kong sabihin ‘yon pero hindi ko na nagawa dahil baka isipin ng boss ko ay kung ano-ano ang ina-assume ko.

“Hindi ho kasi business suit. Baka ho nagkamali ng bili si Sir Simon.”

“He did not. Kung okay ka na dyan, halika na.” Tinalikuran na niya ako. Bakit ba ganito siya makipag-usap? Yung tipong hindi na siya naghihintay na sumagot ang kausap niya at basta na lang lumalayas.

Iba yata talaga kapag mayaman, feeling niya, ang lahat ay kailangan sumunod sa kanya.

Well, sa part ko, kailangan ko talagang sumunod dahil amo ko siya.

“Here.” Napamaang ako ng makita ang kahon na inaabot niya sa akin. “Ximena, bakit ba lagi kang tulala?”

“Pasensya na po, nagulat lang. Ano po ito?” tanong ko.

“Open it,” tugon niya sabay upo ulit sa executive sofa. Sinunod ko siya at nagulat ako ng makitang itim na sandals pala iyon. “Hindi naman pwede na yung office shoes mo ang ipareha mo sa suot mong damit.”

“O-Okay po,” utal ko pang tugon. Kinuha ko na ang sandals at tsaka sinuot. Habang ginagawa ko ‘yon ay dama ko ang pagsunod ng tingin ng aking amo. Hindi na ako nagtaka pa na kasya din sa akin iyon na kagaya ng damit na suot ko. Napansin ko na nasa 3 inches ang heels at sa totoo lang ay natatakot ako dahil 1 inch lang ang kaya ko.

Kaya ayun, muntik pa akong matumba ng yung pangalawang sandals na ang isuot ko. Mabuti na lang at mabilis na nakatayo ang amo ko at agad akong naalalayan.

“Damn,” mahina niyang mura. Pinaupo niya ako at siya ng nagsuot ng sandals sa paa ko.

Sana ay kinain na lang ako ng sofa. Sobra ang hiyang naramdaman ko, idagdag pa ang pagtayo ng balahibo sa buong katawan ko ng dumikit ang balat niya sa akin.

Nakakaloka, ano ba i-Techie Agbayani?

Ipupusta ko ang isang buwan kong sahod na pulang-pula na ang pisngi ko ng mga oras na ‘to.

“S-Sir, kailangan po ba talaga na ito ang isuot kong sapatos? Hindi po kasi ako sanay.” Kinakabahan ako sa isasagot sa akin ng amo ko, pero mabuti ng maging tapat kaysa naman magmukha akong ewan mamaya.

“Okay lang yan, you can hold onto me para hindi ka matumba.”

Yung angat na ‘yon ng tingin ko ay ganon din kabilis ang naging pagtibok ng puso ko kasunod ay nahigit ko ang aking paghinga.

“Exhale, Ximena…” mahinang sabi niya na siya ko namang ginawa. Ang problema ay hindi rin ako nakapag-inhale ulit. As in, parang wala ako sa sarili ko.

Meron namamatay habang natutulog at ang sabing dahilan ay nakalimutang huminga. Paano ako? Gising naman pero mukhang hindi ko na rin alam kung paano ako hihinga?

“Are you alright, Ximena?”

“Ha? A-Ah, Y-Yes, Sir.” Kumunot ang noo niya ng marinig ang aking tugon. Mukhang hindi kapani-paniwala, oo. Utal utal ba naman ako eh.

“Simon, kamusta?” tanong niya ng kunin ang cellphone at tawagan ang kanyang EA. Ako naman ay nakaupo pa rin sa sofa at muntangang nakatingin sa kanya. “Okay.”

Bigla siyang tumayo kaya bigla din akong napatayo. Juicemiyo Marimar! Hindi kaya magkasakit na ako sa puso dahil dito sa amo kong ito?

Tinignan niya ako at naiiling na naglakad papunta sa kanyang table. Ako naman siyempre, sumunod din.

“Here, nilipat ko na ang mga gamit mo dyan.”

Tulala nanaman akong kinuha ang iniaabot niya. Isang black na purse iyon. At take note, nilipat na raw niya ang mga gamit ko doon. Hindi ba niya alam ang ibig sabihin ng salitang privacy?

Natural, wala na akong nagawa. Pero hindi ko na rin nagawang magpasalamat dahil hindi naman dapat. Ginalaw niya ang gamit ko!

Kung gamit niya kaya ang pakialaman ko?

Hindi ba at magagalit din siya?

“What’s wrong?” tanong niya. Kung pwede lang singhalan ay ginawa ko na.

“N-Nothing, Sir.”

“Then, let’s go.”

Iyon lang at naglakad na siya palabas ng kanyang opisina habang tahimik akong nakasunod. Nagawi pa ang tingin ko sa mga secretary kaya kita ko ang pagtataka at tanong sa kanilang mga mata.

Naku, wag silang ano dyan dahil hindi ko rin alam kung ano ang nangyayari. Subukan lang nilang magkalat ng tsismis at naku lang talaga…

Sa loob ng elevator ay magkatabi kami, hindi pa man ay nangangalay na ang binti ko dahil sa highheels na suot ko!

“We will be meeting a client today tapos ay lunch with my grandparents.”

“Okay, Sir.”

“Listen carefully sa mga pag-uusapan namin dahil gagawan mo ng report iyon.”

“Okay, Sir.”

“Don’t try to fool around na parang nang-aakit ka ng kliyente dahil ayaw na ayaw ko ‘yon.”

“Okay, Sir.”

“Kapag kaharap na natin ang grandparents ko, you’re my girlfriend.”

“Okay, S–” Natigilan ako at mabilis na nag-angat ng tingin sa kanya.