K-2

Kinabukasan, tinawagan kaagad ni Maximus ang kanyang kaibigan na si Johnny. Bago pa man umalis si Clara, nakasunod na silang dalawa. Kabadong-kabado si Maximus habang nagmamaneho.

"Sa tingin mo ba, nagsasabi ng totoo ang asawa mo?" tanong ni Johnny sa kanya habang nakasunod ang tingin sa sasakyan ni Clara sa kanilang unahan.

"Hindi ko alam, Johnny. Magulo ang isip ko kagabi pa. Kung ano-ano ang iniisip ko," mabilis na sabi ni Maximus.

Patuloy lang silang nakasunod sa sasakyan ni Clara hanggang sa huminto ito sa isang gusali. Nanlaki ang mga mata ni Maximus sa kaniyang nakita. Lumakad patungo ang kanyang asawa sa lalaking kanina pa naghihintay sa kanya sa gusaling iyon at saka niya ito niyakap bago hinalikan sa labi. Kitang-kita ni Maximus ang kaganapang iyon at ang labis pa niyang ikinagulat....

Ang lalaking kahalikan ng asawa niya ay walang iba kun'di ang malapit niyang kumpare.

Ang kumpare niyang pinaka-close niya sa lahat ng mga kumpare niya. Ang kumpare niyang madalas niyang nakakainuman kapag may problema siya. Ang kumpareng akala niya may pakialam sa kanya at kaibigan ang turing sa kanya pero hindi pala.

Dahil ang asawa niya pala ang nais ng kumpare niya.

"Tangina! Si kumpareng Arthuro mo iyon, ah?" bulalas ni Johnny sa labis na pagkagulat.

"Putangina nilang dalawa! Mga gago!" sigaw ni Maximus sabay hampas ng manibela.

Hinawakan siya sa balikat ni Johnny at saka tinapik-tapik. "Kumalma ka lang. Susundan natin sila. Aalamin natin kung saan sila pupunta. At kapag nalaman natin, doon mo sila komprontahin. Ang kapal din ng mukha ng kumpare mong iyan, ha. Hindi ba ikaw ang tumulong sa kanya noong nalugmok siya? Tapos ito lang pala ang isusukli niya sa iyo? Aahasin ang asawa mo? Ibang klase ang kakapalan ng mukha!"

"Walang hiya silang dalawa. Lalo na si Clara! Saan siya humugot ng lakas ng loob para lokohin ako? Anong ginawa ko sa kanya para gawin niya sa akin ang panlolokong ito? Naging tapat ako sa kanya at hindi ko nagawang tumingin sa iba pero siya pa itong unang nagloko sa amin? Binigay ko ang lahat ng gusto niya! Lahat! Napakagago niyang babae! Malandi! Makati siyang putangina siya!" hindi napigilang sigaw ni Maximus.

"Maximus... alam kong masakit pero subukan mo munang kumalma at huwag sumabog. Kailangan natin silang mahuli sa akto. Bilang ebidensya. Nakuhaan ko naman sila ng picture. Mas maigi na mas matibay talagang ebidensya. Huli sa akto."

Humugot ng malalim na hininga si Maximus habang naghihintay sa muling paglabas ng kanyang asawa pati na ng kumpare niya sa gusaling iyon. Mayamaya pa, may dalang bag ang kanyang kumpare. Pumasok na sila sa loob ng sasakyan at ang kumpare niyang si Arthuro ang nagmaneho.

"Sundan na natin," sambit ni Johnny.

Sinundan nga nila ang dalawa. Mahaba ang kanilang naging byahe dahil medyo malayo ang La Union mula sa kanilang bahay. Huminto sila sa isang resort doon. Agad na sumunod ang sasakyan nila papasok sa loob ng resort. Nang lumabas na ang asawa niya pati ang kumpare niya, lumabas na rin silang dalawa ni Johnny. Lakad takbo ang ginawa nila upang sundan ang dalawa. Modern kubo ang design ng mga rooms doon. Nang huminto ang asawa niya pati na ang kumpare niya sa isa sa mga iyon, dali-daling tumakbo palapit sa dalawa.

Hindi na nakapasok pa ang dalawa sa loob dahil hinatak ni Maximus si Arthuro at saka sinuntok ng malakas sa mukha. Bumagsak ito.

"Putangina mo ka! Ang lakas ng loob mong ahasin ang asawa ko!" malakas niyang sigaw.

"Arturo!" sigaw ni Clara bago nilapitan ang lalaki.

Nanlaki ang mata ni Maximus at asar na tumawa. "Wow naman, Clara! Mahal na mahal? Labis ang pag-aalala mo, ha? Ang kapal ng pagmumukha mong babae ka! Ang landi mo! Hindi ka pa nakontento sa akin? Ano pa ba ang hinahanap mo sa isang lalaki? Ano pa ba ang naging kulang sa akin para magkaroon ka ng kabit? Bakit? Mas malaki ba ang títí ng lalaking iyan para ipagpalit mo ako sa kanya? Malandi!"

Nakatikim ng malakas na sampal si Clara mula kay Maximus. Hindi niya sinaktan ni isang beses si Clara simula nang magsama sila. Ngayon lang dahil sa labis na kanyang nararamdaman. Bumangon si Arthuro at niyakap si Clara.

"Alam mo kung bakit ako humanap ng iba? Dahil pinabayaan mo na ako! Hindi mo namalayan na wala ka na halos oras sa akin? Puro ka na lang trabaho! Puro ka na lang negosyo! Puro ka na lang pera! Kaya hindi mo rin ako magawang mabuntis dahil wala kang oras sa akin! Gustong-gusto ko ng magkaroon tayo ng anak noon pa pero ano? Hanggang ngayon, wala pa rin tayong anak! Lumagpas na lang sa kalendaryo ang edad ko, hindi pa rin tayo nabibiyayaan ng anak dahil inuuna mo iyang pagpapayaman mo! Imbes na ang asawa mo! Imbes na ang pagbuo mo ng pamilya!" umiiyak na sigaw ni Clara.

Napaawang ang labi ni Maximus. Naisip niya nga ang lahat. Naisip niya ngang nagkulang siya sa kanyang asawa ngunit hindi naman iyon sapat para lokohin siya nito. At isa pa, kapag free time niya, nilalabas niya ang kanyang asawa para bumawi. Hindi niya alam na may iba na pala ito.

"Alam kong nagkulang ako sa iyo dahil naging abala ako pero sapat na bang dahilan iyan para lokohin mo ako? Bago tayo kinasal, alam mo na kung gaano ako ka-busy na tao. At sabi mo sa akin, tanggap mo iyon basta huwag lang akong magloloko. Pero ikaw pala itong magloloko sa ating dalawa?"

Umagos ang luha sa mga mata ni Maximus. Unang beses na umiyak siya sa harapan ng kanyang asawa. Unang beses na nadurog ng husto ang kanyang puso para lang kay Clara. Ang puso niyang inalay niya lang sa asawa at hindi humanap ng iba pa.

Tumingin siya sa kanyang kumpare. "Noong pumayag akong maging ninong ng anak mo, iyon ang araw na tinanggap kita sa buhay ko bilang kaibigan ko. Alam mong mapili ako sa kaibigan. Iilan lang kayong tinuturing kong kaibigan pero hindi mo pinahalagahan iyon. Kahit hindi ko na isumbat ang lahat sa iyo, Arthur... alam mo kung gaano karami at kalaki ang naitulong ko sa iyo kaya hindi ko matanggap na ito lang pala ang isusukli mo sa lahat ng kabutihan ko sa iyo. Doble ang sakit sa akin na ikaw pa ang kabit ng asawa ko. Ikaw na kumpare at kaibigan ko."

Tinuon ni Maximus ang tingin niya sa kanyang asawa. "Clara... alam mo kung gaano kita kamahal. Alam mo iyan. Pero dahil sa ginawa mong ito, hindi na kita kayang mahalin pa. Hindi ko kayang tanggapin pa ang babaeng nilawayan na ng ibang lalaki," ani Maximus bago mabilis na lumakad paalis.

Doble ang sakit na kanyang nararamdaman sa araw na iyon. Dalawang taong mahalaga sa kanya ang dumurog sa kanyang puso.