Tiningnan ni Isabella ang kapirasong papel na hawak niya. Nanlaki nang mabasa ang nakasulat doon. "Kayo po ang CEO ng kompanyang ito?" hindi makapaniwalang wika ni Isabella. Ngumiti ng malawak si Maximus. "Yes I am. At mayroon akong offer sa iyo na trabaho. Magiging madali lang ito para sa iyo. Isang taon ang kailangan mong guguluhin dito. At ang trabahong ito ay nagkakahalaga ng twenty million pesos." Halos malaglag ang panga ni Isabella sa kanyang narinig. "P-Po? A-Ano po bang k-klaseng trabaho po iyan?" "I need a contract wife, miss. No feelings involved. Just pure business." *** Hindi niya inakalang lolokohin siya ng kanyang asawa. Sobra siyang nasaktan at nadurog ng pino ang kanyang puso. Hindi niya hahayaang maging masaya ang asawa niya pati na ang kabit nito. Kaya naman umisip siya ng paraan upang makapaghiganti. Isang dalaga ang makakatulong sa kanya upang makapaghiganti na hindi niya aakalaing bibihag din sa sugatan niyang puso. At iyon ay walang iba kundi ang kanyang inaanak.
Узнайте больше"Sa tingin mo ba, hindi ka magagawang lokohin ng asawa mo?" tanong ni Johnny kay Maximus.
Tumikhim si Maximus bago itinuon ang tingin sa mga sasakyan sa ibaba. Kasalukuyan siyang nakatayo mula sa 15th floor ng malaking gusali na iyon. Pagmamay ari niya ang gusaling iyon. Isa tatlong gusaling naiwan sa kanya ng yumao niyang ama. "Hindi magagawa sa akin iyon ni Clara. Ten years na kaming kasal at sa loob ng mahabang panahong iyon, ni minsan hindi ko siya nahuli o nakitaan man lang ng kahit anong malanding message sa kahit sinong lalaki. Formal na formal siyang makipag-usap sa mga negosyanteng kaibigan namin pati na sa mga lalaking kaibigan niya. Walang halong kung ano. Formal and professional," proud na sambit ni Maximus. Tumango-tango naman ang kanyang kaibigan. "Mabuti naman kung ganoon. At sana nga, hindi niya magawang ipagpalit ka sa kahit sinong lalaki. Alam mo naman sa panahon ngayon, lahat nagloloko. Maganda man o pangit. Mayaman man o mahirap. Kapag may nakita silang kulang sa partner nila at nahanap nila sa iba, magloloko talaga sila." Umarko ang kilay ni Maximus at saka tiningnan ang kaniyang kaibigan. "May gusto ka bang sabihin sa akin, Johnny? May kailanman ba akong malaman? Para kasing may laman ang mga sinasabi mo ngayon. Hindi naman natin ito napag-uusapan noon. Ngayon ka lang nagtanong ng ganiyan sa akin tungkol sa asawa ko." Nagkatitigan silang magkaibigan ng ilang segundo bago unang nag-iwas ng tingin si Johnny. Inilagay niya ang magkabilang kamay niya sa kanyang bulsa bago itinuon ang tingin sa labas. "Hindi pa ako sigurado... hindi pa kumpirmado. At ayoko namang magkamali at makasira ng relasyon niyo. Gusto ko munang kumpirmahin at alamin kung tama ba ang hinala ko..." Umarko ang kilay ni Maximus at saka nilapitan ang kanyang kaibigan. Bumilis ang tibok ng kanyang puso dahil bigla siyang kinabahan. Sa tagal nilang nagsama ni Clara, panatag siyang hindi siya lolokohin ng kanyang asawa. Sa edad na forty years old, hindi mahahalata iyon kay Maximus. Maganda ang kanyang katawan at postura. Aakalain mong nasa edad twenty to thirty years old lamang siya. Matangkad, malaki ang katawan, matangos ang ilong, makapal ang kilay, mahaba ang pilikmata, mapula ang labi, umiigting ang panga at mayroong malaking alaga na siyang kinababaliwan ng mga babae. "Ano ba ang hinala mo? May nakita ka ba? Ano ang nakita mo? Paano mo nalamang asawa ko iyon? Baka nagkakamali ka lang," sunod-sunod na tanong ni Maximus. Humarap sa kanya si Johnny. "Sana nga nagkakamali lang ako. Pero hindi. Kitang-kita ko ang asawa mong si Clara na niyakap ng isang lalaki. Hindi ko nakita ang lalaki dahil nakasuot ito ng sombrero at facemask. Niyakap niya si Clara ng matagal bago pumasok ang asawa mo sa sasakyan nito at umalis. Iba ang yakap eh. Hindi simpleng yakap lang iyon. Halatang ayaw pa ngang bumitaw ng lalaki sa higpit ng yakap niya sa asawa mo." Nakaramdam ng matinding galit si Maximus. Umigting ang kanyang panga at nangalit ang kanyang mga ngipin. Lumikha ng ingay ang nagkikiskisan niyang ngipin. "Kumalma ka, Maximus. Pilitin mong kumalma. Magpanggap kang wala kang alam. Maigi ng mahuli mo siya sa akto. Huwag kang magpahalata na may alam ka na sa panloloko niya. Maging kaswal ka lang," payo ni Johnny sa kanya bago hinawakan ang kaniyang balikat. Humugot ng malalim na paghinga si Maximus bago tumingala. Ilang segundo siyang nakatingala at saka niya itinuon ang tingin niya sa kanyang kaibigan. "Kung totoo man ang hinala mong ito, hindi ko mapapatawad si Clara. Sinabi ko na sa kanya ito noon pa. Kapag niloko niya ako, kahit anong klaseng panloloko pa iyan, maghihiwalay kaming dalawa. Kaya pinili kong sa ibang bansa kami ikasal para kapag dumating ang araw na kailangan naming maghiwalay, may divorce doon." "Pag-uwi mo mamaya, huwag mong babaguhin ang pakikitungo mo sa kanya. Iyong katulad pa rin ng normal mong ginagawa kapag umuuwi ka sa bahay ninyo. Iyong wala ka pang alam." Mabagal na tumango si Maximus. Nagpasalamat siya sa kanyang kaibigan dahil sa mga sinabi nito sa kanya. Kaya nang umuwi siya sa kanilang bahay, ganoon nga ang ginawa niya. Ang naging kalmado at kaswal. Sinalubong niya ng halik sa pisngi ang kanyang asawa. Sa pisngi na lang dahil hindi niya maiwasang mainis. Ngunit sa labi niya talaga hinahalikan ang kanyang asawa sa tuwing uuwi siya. "Good evening, honey. Nagluto na ako ng paborito mong ulam. At mukhang makakarami ka na naman ng kain," nakangiting wika ni Clara. Ilang segundo muna ang lumipas bago ngumiti si Maximus. Hindi niya kasi maiwasang isipin na niloloko siya ng asawa niya. "S-Salamat, h-honey. Akyat lang muna ako sa kuwarto para makapagbihis." Bumuga ng hangin si Maximus nang talikuran niya ang kanyang asawa. Mabilis siyang humakbang ng hagdan patungo sa kanilang kuwarto. Muli siyang bumuga ng hangin upang panatilihing kalmado ang kanyang sarili kahit na hindi niya alam kung makakayanan niyang maging kalmado ng matagal sa kabila ng sinabi ni Johnny. "Honey, magpapaalam pala ako sa iyo," wika ni Clara nang magtungo na siya sa kusina. Tiningnan niyang maigi ang kanyang asawa. "Ano iyon?" Matamis na ngumiti si Clara. "Sasama ako sa mga kaibigan ko sa La Union. Mag-bonding kami. Hindi kasama ang mga asawa nila. Kami-kami lang mga babae. Ayos lang ba sa iyo kung sumama ako sa kanila?" Natahimik sandali si Maximus at patagong kinuyom ang kanyang kamao. Lalo siyang napapaisip ng kung anu-ano. Naiisip niyang baka hindi naman iyon totoo ang kabit nito ang kasama niya sa La Union. "S-Sige, h-honey. Ayos lang na s-sumama ka sa kanila. E-Enjoy ka doon, ha?" pilit niyang pinalambing ang kanyang tinig kahit na gusto na niyang sigawan ang asawa niya at magtanong ng kung anu-ano. "Thank you so much, honey! I love you!" magiliw na wika ni Clara bago siya nito niyakap. Napasinghap si Maximus bago dahang-dahang iginalaw ang kanyang kamay upang gumanti ng yakap sa kanyang asawa. Hindi niya tinugunan ang pagsabi nito sa kanya ng 'I love you' dahil magulo ang isip niya at binabalot siya ng matinding galit. Ngunit sa loob-loob niya, hiling niya na mali sana silang dalawa ni Johnny. Sana nga hindi talaga nagloloko si Clara.KATE ISANG TAON ANG LUMIPAS naghilom na kahit papaano ang sugat ni Mario. Ngunit sariwa pa rin sa loob ng dibdib nito kaya ibayong pag-iingat pa rin ang kanilang ginagawa. Limang buwan na rin ang lumipas simula ng ikasal sila. At isang buwan na siyang buntis ngayon. Biniyayaan silang dalawa ng kambal na anak. Sobrang saya nilang mag-asawa. "Ang galing mo talaga, love! Nakadalawa ka agad! Kinakabahan ako nito kapag manganganak na ako. Sana kayanin ko. Pero maigi na itong kambal ang anak natin para dalawa agad," nakangiting sabi ni Kate. Kagagaling lang kasi nila sa ospital upang kumpirmahin kung buntis ba talaga siya. At ngayon lang nila nalaman na buntis nga siya at kambal pa. "Huwag kang matakot, love dahil nandito ako para alagaan ka at magbigay ng lakas ng loob sa iyo. Salamat dahil matutupad na ang pangarap kong bumuo ng pamilya," nakangiti sabi ni Mario. "Pupunta ka ba mamaya sa bahay ninyo?" tanong ni Kate sa asawa. "Hindi na. Kapupunta lang natin doon nakaraan. Sa s
MARIO Isang linggo na ang lumipas simula nang mangyari ang insidenteng iyon, nagiging maayos na ang lagay ni Mario. Hindi pa man tuluyang gumagaling ang sugat sa niya sa kanang dibdib, nakakakilos na siya ng ayos."Love, ano iyang niluluto mo?" tanong niya kay Kate nang maamoy niya ang mabangong lutuin sa kusina."Nagluluto ako ng chicken curry tapos may pritong isda rin. Sandali lang, ha? Pinalalambot ko lang ng husto ang manok para masarap ang kain natin," tugon niya kay Kate.Nilapitan niya ang kanyang nobya at saka niyakap sa likod. Nilayo ni Kate ang likod niya kaya bahagya siyang nakatuwàd kay Mario."Hindi pa magaling ang sugat mo kaya huwag mong idikit-dikit muna iyan. Baka mapasigaw ka na lang sa sakit kapag nasanggi ko iyan," saad ni Kate."Ang tagal ngaang gumaling. Naiinis na ako."Humarap sa kanya si Kate. "At bakit ka naman naiinis?" Ngumisi siya ng naloloko. "Kasi hindi kita mabayo. Gustong-gusto na kitang angkinin, love. Gigil na gigil na ako sa iyo."Pagkasabi niyan
Kate Umikot ang paningin ni Kate kasabay ng pag-agos ng dugo sa kanyang mukha. Masyadong malakas ang pagkakahampas ng baril ni Jake sa kanyang mukha. Napapikit siya ngunit narinig niya ang malakas na sigaw ni Mario. Nawalan siya ng balanse at inaasahang babagsak na lang sa lupa pero sinalo siya ni Jake. "Tangina mo umayos ka ng tayo!" malakas na sigaw ni Jake sa kanya. Sinusubukan niyang tumayo pero nanghihina talaga ang katawan niya. Pagmulat ng kanyang mata, nakita na lang niya si Jake na may tama ng bala sa balikat. "Kate!" sigaw ni Mario at dali-daling tumakbo sa kinaroroonan niya. "Mario!" malakas na sigaw ni Carlos. "Putangina niyong lahat!" sigaw naman ni Jake bago itinutok ang baril sa kanya. Nanlaki ang mga mata ni Kate at inasahan na ang kanyang katapusan. Ngunit hindi iyon nangyari dahil humarang si Mario. Natamaan si Mario sa kanang dibdib. Napanganga siya at malakas na sumigaw. "Mario!!!" Pinaulanan naman ng bala si Jake ng mga pulis dahilan para bawian ito kagaa
KATE Mabilis na lumipas ang ilang araw, payapa ang araw ni Kate na naglalakad patungo sa parking lot. May binili siyang damit at sapatos para kay Mario. Hindi niya nga napansin ang mga araw. First monthsary na kaagad nila. Kaya naisipan niyang bumili ng regalo sa kanyang nobyo. Hindi pa man siya nakakapasok sa loob ng kanyang sasakyan, bigla na lang may humila sa kanya. Hindi kaagad siya nakasigaw dahil tinakpan ng panyo ang kanyang bibig At saka siya tinurukan ng pampatulog sa leeg. "Sa wakas, makakasama na ulit kita," rinig niyang sabi ng pamilyar na boses bago siya tuluyang nawalan ng malay. Nagising na lamang siya sa isang kuwarto na hindi pamilyar sa kanya. Nanlaki ang mga mata niya nang maalala ang huling nangyari kanina. "Tulong! Tulong!" malakas niyang sigaw. Nakatali ang kamay niya at paa habang nakaupo sa upuan na gawa sa kahoy. Panay ang agos ng kanyang luha. Iniisip niya si Mario. Kung kailan magse-celebrate sila ng kanilang monthsary, saka pa iyo nangyari.
KATE "Sigurado ka ba talaga na ikaw na lang ang mamalengke mag-isa?" tanong sa kanya ni Mario. Ngumiti siya ng matamis. "Yes, love. Mag-asikaso ka na. Ang dami mong dapat lakarin ngayon na permit. Hayaan mo na ako. Para matuto ako. Syempre, hindi naman puwedeng palagi lang akong nakadepende sa iyo. Parang wala na akong natutunan niyan." Bumuntong hininga si Mario sabay ngiti. "Hindi naman sa wala kang natutunan, gusto ko lang din na magbuhat prinsesa ka sa piling ko. Gusto kong ipakita sa iyo kung ano ang magiging buhay mo kapag naging mag-asawa na tayo." Kinilig naman si Kate at saka niyakap ng mahigpit ang kanyang nobyo. "Excited na akong dumating ang araw na iyon. Gustong-gusto ko ng maging asawa mo. Tapos bubuo tayo ng anim na anak!" Nanlaki ang mga mata ni Mario. "Anim talaga ang gusto mo? Hindi ba iyon masyadong marami? At saka ikaw ang mahihirapan kapag nanganak ka ng maraming beses." Ngumiti si Kate. "Mas marami, mas masaya! Gusto ko talaga ng maraming anak dahil
KATE Isang linggo ang lumipas matapos ang pangyayaring iyon, naging maayos na ulit ang buhay ni Kate. Naging masipag na ulit siya sa kanyang negosyo. Palagi siyang sinusundo ni Marko. At kapag walang ginagawa ang nobyo niya, dumidiretso ito sa restaurant niya. "Ano? Kumusta ka naman? Pasensya ka na ngayon lang ulit ako nakadalaw dito. Naging busy lang ako. Ginugulo ka pa rin ba ng gagóng Jake na iyon?" tanong ni Erra sa kanya. Bakas sa tinig nito ang pag-aalala. "Ayos lang naman ako. Pinipilit kong maging maayos ulit. Grabe, bumali iyong trauma ko. Iyong pananakit sa akin ni Jake, sobra akong na-trauma doon. Mabaliw-baliw ako noong nakipaghiwalay ako sa kanya. Iniisip ko na ang susunod na magiging boyfriend ko, baka saktan din ako. Kaya natakot akong magmahal ng iba at si Carlos sagad ang hinahanap ko. Kasi si Carlos, never niya akong sinaktan. At kapag galit na galit lang siya, doon niya ako magagawang sigawan. Pero bihirang-bihira," salaysay niya. "Kaya nga dapat magdoble inga
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Комментарии