WARNING: RATED SPG/AGE GAP/ CONTRACT MARRIAGE Tiningnan ni Isabella ang kapirasong papel na hawak niya. Nanlaki nang mabasa ang nakasulat doon. "Kayo po ang CEO ng kompanyang ito?" hindi makapaniwalang wika ni Isabella. Ngumiti ng malawak si Maximus. "Yes I am. At mayroon akong offer sa iyo na trabaho. Magiging madali lang ito para sa iyo. Isang taon ang kailangan mong guguluhin dito. At ang trabahong ito ay nagkakahalaga ng twenty million pesos." Halos malaglag ang panga ni Isabella sa kanyang narinig. "P-Po? A-Ano po bang k-klaseng trabaho po iyan?" "I need a contract wife, miss. No feelings involved. Just pure business." *** Hindi niya inakalang lolokohin siya ng kanyang asawa. Sobra siyang nasaktan at nadurog ng pino ang kanyang puso. Hindi niya hahayaang maging masaya ang asawa niya pati na ang kabit nito. Kaya naman umisip siya ng paraan upang makapaghiganti. Isang dalaga ang makakatulong sa kanya upang makapaghiganti na hindi niya aakalaing bibihag din sa sugatan niyang puso. At iyon ay walang iba kundi ang kanyang inaanak.
View More"Sa tingin mo ba, hindi ka magagawang lokohin ng asawa mo?" tanong ni Johnny kay Maximus.
Tumikhim si Maximus bago itinuon ang tingin sa mga sasakyan sa ibaba. Kasalukuyan siyang nakatayo mula sa 15th floor ng malaking gusali na iyon. Pagmamay ari niya ang gusaling iyon. Isa tatlong gusaling naiwan sa kanya ng yumao niyang ama. "Hindi magagawa sa akin iyon ni Clara. Ten years na kaming kasal at sa loob ng mahabang panahong iyon, ni minsan hindi ko siya nahuli o nakitaan man lang ng kahit anong malanding message sa kahit sinong lalaki. Formal na formal siyang makipag-usap sa mga negosyanteng kaibigan namin pati na sa mga lalaking kaibigan niya. Walang halong kung ano. Formal and professional," proud na sambit ni Maximus. Tumango-tango naman ang kanyang kaibigan. "Mabuti naman kung ganoon. At sana nga, hindi niya magawang ipagpalit ka sa kahit sinong lalaki. Alam mo naman sa panahon ngayon, lahat nagloloko. Maganda man o pangit. Mayaman man o mahirap. Kapag may nakita silang kulang sa partner nila at nahanap nila sa iba, magloloko talaga sila." Umarko ang kilay ni Maximus at saka tiningnan ang kaniyang kaibigan. "May gusto ka bang sabihin sa akin, Johnny? May kailanman ba akong malaman? Para kasing may laman ang mga sinasabi mo ngayon. Hindi naman natin ito napag-uusapan noon. Ngayon ka lang nagtanong ng ganiyan sa akin tungkol sa asawa ko." Nagkatitigan silang magkaibigan ng ilang segundo bago unang nag-iwas ng tingin si Johnny. Inilagay niya ang magkabilang kamay niya sa kanyang bulsa bago itinuon ang tingin sa labas. "Hindi pa ako sigurado... hindi pa kumpirmado. At ayoko namang magkamali at makasira ng relasyon niyo. Gusto ko munang kumpirmahin at alamin kung tama ba ang hinala ko..." Umarko ang kilay ni Maximus at saka nilapitan ang kanyang kaibigan. Bumilis ang tibok ng kanyang puso dahil bigla siyang kinabahan. Sa tagal nilang nagsama ni Clara, panatag siyang hindi siya lolokohin ng kanyang asawa. Sa edad na forty years old, hindi mahahalata iyon kay Maximus. Maganda ang kanyang katawan at postura. Aakalain mong nasa edad twenty to thirty years old lamang siya. Matangkad, malaki ang katawan, matangos ang ilong, makapal ang kilay, mahaba ang pilikmata, mapula ang labi, umiigting ang panga at mayroong malaking alaga na siyang kinababaliwan ng mga babae. "Ano ba ang hinala mo? May nakita ka ba? Ano ang nakita mo? Paano mo nalamang asawa ko iyon? Baka nagkakamali ka lang," sunod-sunod na tanong ni Maximus. Humarap sa kanya si Johnny. "Sana nga nagkakamali lang ako. Pero hindi. Kitang-kita ko ang asawa mong si Clara na niyakap ng isang lalaki. Hindi ko nakita ang lalaki dahil nakasuot ito ng sombrero at facemask. Niyakap niya si Clara ng matagal bago pumasok ang asawa mo sa sasakyan nito at umalis. Iba ang yakap eh. Hindi simpleng yakap lang iyon. Halatang ayaw pa ngang bumitaw ng lalaki sa higpit ng yakap niya sa asawa mo." Nakaramdam ng matinding galit si Maximus. Umigting ang kanyang panga at nangalit ang kanyang mga ngipin. Lumikha ng ingay ang nagkikiskisan niyang ngipin. "Kumalma ka, Maximus. Pilitin mong kumalma. Magpanggap kang wala kang alam. Maigi ng mahuli mo siya sa akto. Huwag kang magpahalata na may alam ka na sa panloloko niya. Maging kaswal ka lang," payo ni Johnny sa kanya bago hinawakan ang kaniyang balikat. Humugot ng malalim na paghinga si Maximus bago tumingala. Ilang segundo siyang nakatingala at saka niya itinuon ang tingin niya sa kanyang kaibigan. "Kung totoo man ang hinala mong ito, hindi ko mapapatawad si Clara. Sinabi ko na sa kanya ito noon pa. Kapag niloko niya ako, kahit anong klaseng panloloko pa iyan, maghihiwalay kaming dalawa. Kaya pinili kong sa ibang bansa kami ikasal para kapag dumating ang araw na kailangan naming maghiwalay, may divorce doon." "Pag-uwi mo mamaya, huwag mong babaguhin ang pakikitungo mo sa kanya. Iyong katulad pa rin ng normal mong ginagawa kapag umuuwi ka sa bahay ninyo. Iyong wala ka pang alam." Mabagal na tumango si Maximus. Nagpasalamat siya sa kanyang kaibigan dahil sa mga sinabi nito sa kanya. Kaya nang umuwi siya sa kanilang bahay, ganoon nga ang ginawa niya. Ang naging kalmado at kaswal. Sinalubong niya ng halik sa pisngi ang kanyang asawa. Sa pisngi na lang dahil hindi niya maiwasang mainis. Ngunit sa labi niya talaga hinahalikan ang kanyang asawa sa tuwing uuwi siya. "Good evening, honey. Nagluto na ako ng paborito mong ulam. At mukhang makakarami ka na naman ng kain," nakangiting wika ni Clara. Ilang segundo muna ang lumipas bago ngumiti si Maximus. Hindi niya kasi maiwasang isipin na niloloko siya ng asawa niya. "S-Salamat, h-honey. Akyat lang muna ako sa kuwarto para makapagbihis." Bumuga ng hangin si Maximus nang talikuran niya ang kanyang asawa. Mabilis siyang humakbang ng hagdan patungo sa kanilang kuwarto. Muli siyang bumuga ng hangin upang panatilihing kalmado ang kanyang sarili kahit na hindi niya alam kung makakayanan niyang maging kalmado ng matagal sa kabila ng sinabi ni Johnny. "Honey, magpapaalam pala ako sa iyo," wika ni Clara nang magtungo na siya sa kusina. Tiningnan niyang maigi ang kanyang asawa. "Ano iyon?" Matamis na ngumiti si Clara. "Sasama ako sa mga kaibigan ko sa La Union. Mag-bonding kami. Hindi kasama ang mga asawa nila. Kami-kami lang mga babae. Ayos lang ba sa iyo kung sumama ako sa kanila?" Natahimik sandali si Maximus at patagong kinuyom ang kanyang kamao. Lalo siyang napapaisip ng kung anu-ano. Naiisip niyang baka hindi naman iyon totoo ang kabit nito ang kasama niya sa La Union. "S-Sige, h-honey. Ayos lang na s-sumama ka sa kanila. E-Enjoy ka doon, ha?" pilit niyang pinalambing ang kanyang tinig kahit na gusto na niyang sigawan ang asawa niya at magtanong ng kung anu-ano. "Thank you so much, honey! I love you!" magiliw na wika ni Clara bago siya nito niyakap. Napasinghap si Maximus bago dahang-dahang iginalaw ang kanyang kamay upang gumanti ng yakap sa kanyang asawa. Hindi niya tinugunan ang pagsabi nito sa kanya ng 'I love you' dahil magulo ang isip niya at binabalot siya ng matinding galit. Ngunit sa loob-loob niya, hiling niya na mali sana silang dalawa ni Johnny. Sana nga hindi talaga nagloloko si Clara.SUNSHINE Napasigaw si Sunshine nang dilaan ni Carlos ang kanyang págkababae. Hindi niya alam na ganoon pala iyon. Ang pagkain ng kanyang hiyas. Damang-dama niya bawat hagod ng dila ni Carlos sa kanyang biyak. Maraming beses na dinilaan ni Carlos ang kanyang biyak bago niyo maingat na sinipsíp ang magkabilang pisngi ng matambok niyang págkababae. Hindi na niya napigilan pang umuungol ng malakas at sunod-sunod. Lalo pa't ginagalingan ni Carlos sa pagkain sa kanyang perlas. Ang dila ni Carlos ay lumibot sa buong paligid ng kanyang púday. Walang pinalampas si Carlos dahil kahit ang kanyang magkabilang singit ay dinilaan nito. Kung kainin ni Carlos ang púday niya, parang kumakain lang ito ng masarap na dessert. Ngayon, alam na niya kung bakit nagtatampo ang katrabaho niya kapag hindi ito kinakain ng kanyang asawa. Minsan kasi niyang narinig ang usapan tungkol sa pagkain ng págkababae. At iyon pala iyon. Nakababaliw na sarap pala ang hatid nito. "Carlos!" sigaw niya nang dilaan ni
SUNSHINE Pinagmasdan ni Sunshine ang kanyang sarili sa malaking salamin sa banyong iyon. Sinipat niya ang kanyang págkababae at nakitang wala ng bulból iyon at malinis na malinis. Iyon ang unang beses na nag-ahit siya ng kanyang bulból. Kinakabahan siya ng sobra. Iniisip niya kung gaano kasakit kapag kinain na ni Carlos ang púday niya. 'Sana lang makayanan ko ang sakit na ipararanas niya sa akin. Sana huwag niyang kagatin ang tinggíl ko,' kabado niyang sabi sa sarili. Humugot siya ng malalim na paghinga bago lumabas ng banyo. Nakita niyang naghihintay na si Carlos sa kanya. Nakasuot lamang ito ng boxer. Namilog ang mata niya nang makitang may malaking umbok doon. "Alisin mo na ang tuwalya sa katawan mo," utos sa kanya ni Carlos. Lumunok siya ng laway bago humigpit ang hawak sa tuwalyang nasa kanyang katawan. Kaliligo pa lang niya pero pinagpapawisan na siya ng malamig. "Ahm... ito na ba talaga iyon? As in gagawin na ba talaga natin iyong ano... séx?" kabadong-kabado niyang s
SUNSHINE "Kumusta ang mama mo?" tanong ni Leo nang pumasok siya sa kanyang trabaho kinabukasan. "Maayos na si mama. Naoperahan na siya. Nagpapagaling na lang siya sa bahay," tugon niya sa kanyang katrabaho. Tumikhim si Luke at saka lumapit sa kanya. "Kaya pala panay ang message at tawag ko sa iyo, hindi ka sumasagot. Okay na pala ang mama mo." Kumunot ang noo ni Sunshine. "Ha? Ah.. pasensya ka na kung hindi ako nagre-reply sa iyo o kung hindi ko nasagot ang tawag mo. Tuliro na kasi ako at ang focus ko lang na kay mama lang. Bihira kong mahawakan ang cellphone ko. At ang nare-reply-an ko lang ay ang mga kapatid ko." "Naiintindihan ko. Tumatawag lang ako sa iyo dahil kinausap ko iyong pinsan kong doctor. Sinabi ko kasi sa kanya ang tungkol sa mama mo. At ayos lang na operahan niya ang mama mo kahit wala ng bayad. Na kayo na lang ang sasagot sa mga gamot. Pero di bale na, ang mahalaga nasa maayos na kalagayan na ang mama mo at nakabalik ka na rin sa trabaho," wika ni Leo bago tip
SUNSHINE Kinabukasan, nakatanggap ng magandang balita si Sunshine nang magtungo siya sa ospital. Successful ang operation ng mama niya. Wala na ang malaking bukol sa obaryo ng kanyang ina. Bayad na rin ang lahat ng hospital bills at tambak pa ang gamot ng mama niya para mapabilis ang paghilom ng sugat nito. "Mama..." naluluhang sabi niya bago hinawakan ang kamay ng kanyang ina. "Anak ko.. Sunshine," mabagal na banggit ng kanyang ina. "Kumusta po kayo? Kumusta po ang pakiramdam ninyo?" "Medyo makirot ang tinahi sa akin pero maayos na ako. Nasaan pala si Carlos? Nagpunta siya dito. Ang sabi niya sa akin, boyfriend mo raw siya. Siya ang nagbayad ng lahat tapos nagtambak ng gamot sa akin. Umalis siya. Nakita mo ba?" sabi ng kanyang ina. Natahimik si Sunshine. Mukhang kailangan na niyang sabihin sa kanyang ina na boyfriend niya si Carlos para hindi ito magtatanong pa ng kung ano. "Hindi ko po siya naabutan. May sinabi po ba siya sa inyo?" "Nagpaalam siya na aalis siya dahil may bi
SUNSHINE Nakatingin lamang si Sunshine kay Carlos habang kausap nito ang mga doctor sa ospital doon. Sa isip niya, iba talaga kapag may pera ang isang tao. Ang mahirap, nagiging madali. Ang imposible, nagiging posible. Ngayon, ooperahan na kaagad ang mama niya. Nakahanda na kaagad ang pera ni Carlos pambayad sa lahat. Wala ng ibang gagawin si Sunshine kun'di ang maghintay sa successful operation ng mama niya. "Ayos ka lang?" tanong ni Carlos sa kanya kaya doon bumalik ang kanyang ulirat. Mabagal siyang tumango bago pilit na ngumiti. "O-Oo.. ayos lang ako." "Ngayon na ooperahan ang mama mo. Maghintay na lang tayo. Huwag kang kabahan. Mas palakasin mo ang loob mo. Magiging maayos din ang lahat. Gagaling din ang mama mo," wika ni Carlos bago tipid na ngumiti. Napalunok ng laway si Sunshine. Pagkatapos ng lahat, doon na siya sisingilin ni Carlos. Hindi niya maiwasang kabahan. Pinangako niya sa kanyang sarili na ibibigay niya lang ang kanyang sarili sa lalaking mapapangasawa niya. Pe
SUNSHINE Sumunod na pang mga araw, tila lalong hindi nagiging maganda ang lahat ng ina ni Sunshine. Kapansin-pansin din ang paglaki ng kaniyang tiyan. Labis na nag-aalala na si Sunshine. "Mama, dalhin na po kita sa ospital. Sobra na po akong nag-alala sa kalagayan niyo. Hindi na po normal ang paglaki ng tiyan ninyo. Kakaiba na po ito. Dalhin na po kita sa ospital, mama," kinakabahang wika ni Sunshine. "Sige, anak... sobrang sakit na rin ng tiyan ko at tagiliran. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa akin. Ayoko pang mawala sa mundong ito. Maliliit pa ang mga kapatid mo. Gusto ko pa kayong makasama ng matagal. Gusto ko pa kayong makita," naluluhang wika ng kanyang ina. "Huwag po kayong magsalita ng ganiyan, mama. Hahaba pa po ang buhay ninyo. Halika na po. Pupunta na tayo sa ospital," wika ni Sunshine bago inalalayan ang kanyang ina. Inarkila na lang niya ang traysikel ng kanilang kapitbahay patungo sa ospital dahil malapit lang ang ospital sa kanila. Pagkarating nila doon
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments