Kinabukasan, nasa mga kamay na ni Cianne ang katibayan na kasal na nga sila ng apo ni Don Felipe. Hindi n’ya alam kung ano’ng ginawa ni Matt, ngunit mukhang marami ito’ng koneksyon upang maiparehistro nang ganoon kabilis ang marriage certificate at maiatras ang petsa nito sa dalawang taon.
“Kasal na tayo! Este kami ni Matt, na nagpapanggap na ikaw.” Hindi niya alam kung ngingiti ba siya habang ikinukwento kay Shaun ang mga nangyari kahit isang araw pa lang sila sa Pilipinas.
Sa pag-aari ni Shaun na two-storey residential house sa isang kilalang subdivision nila napagpasyahan ni Matt na manirahan. May kalayuan iyon sa mansyon, kaya kahit papaano ay makakapagpahinga sila sa pagpapanggap.
Ilang segundo din na hindi nagsalita si Shaun. Kumaway pa si Cianne sa screen ng cellphone upang masiguro na hindi humina ang signal nito.
“Is that okay with you?” Nahimigan n’ya ang pag-aalala sa boses nito.
Sandali siyang natahimik. Sa tuwing makukuha niya ang gusto ay sumasaya s’ya. Gusto n’ya si Matt, at nakuha niya ang gusto. “Masaya ako, kaya sa tingin ko ayos lang ito sa akin.”
Nang mga sumunod na araw ay nagsimula nang pumasok sa trabaho si Matt. Naiwan siya sa bahay dahil ayaw naman nitong isama s’ya. Tama na daw na alam Don Felipe na mag-asawa na sila upang hindi na maisipan pa’ng ipakasal ito sa iba.
Hindi naman siya naboboryo sa bahay-bahayan nila ni Matt. Naiinis lang siya dahil ‘ni hindi man lang sila magkasabay sa agahan o hapunan, o kahit magkwentuhan man lang.
Hanggang sa isang araw ay inimbitahan siya ni Don Felipe sa opisina nito.
Pagpasok n’ya pa lang sa limang palapag na gusali, bumungad na sa kan’ya ang nagagandahan at eleganteng mga furnitures. Hindi na iyon kataka-taka dahil furniture company iyon.
Hindi naman siya nahirapan na hanapin ang opisina ni Don Felipe dahil sa information desk pa lang sa unang palapag ay mayroon nang sumama sa kan’ya paakyat.
Malalim siyang huminga at nagpaskil ng ngiti bago sumunod sa sekretaryang sumama sa kan’ya patungo sa opisina ng presidente ng Dream Design.
“Magandang Umaga po,” masigla niyang pagbati kahit tumatambol ang kaba sa kan’yang dibdib.
“Mina told me na kasal ka na sa apo ko,” bungad nito sa kan’ya.
Hindi man lang s’ya pinaupo kaya nanatili siyang nakatayo sa harapan nito.
“Opo.” Itinaas n’ya pa ang kamay upang ipakita ang singsing dito.
“Umuwi kayo ng Pilipinas two years ago para magpakasal without my knowledge.” Hindi na kataka-taka na alam iyon ng matanda. Alam ni Matt na mag-iimbestiga ito sa legalidad ng kanilang pagpapakasal kaya pinaghandaan nila ito nang mabuti.
“Kasi po -” Magpapaliwanag pa sana s’ya kaya lang ay pinigilan s’ya ni Don Felipe.
“I don’t need any explanation. Ang kailangan ko sa’yo ay hiwalayan mo ang apo ko. Nakatakda na s’yang ikasal sa anak ni Congressman Bentiz,” maotoridad nitong sabi.
Tumayo nang tuwid si Cianne at sinalubong ang tingin ng matanda. “Hind ko po iyan gagawin. Mahal ko po si Shaun. Nagmamahalan po kami.”
Lumipas ang ilang buwan, ipinagpasalamat niyang hindi na siya muling kinausap pa ni Don Felipe tungkol sa bagay na iyon o baka dahil umiiwas na siyang makasalamuha ito. Gayunpaman, ipinagpasalamat n’yang hindi iyon naging hadlang sa pagpapanggap ni Matt bilang Shaun.
Magaling humawak ng kompanya si Matt, iyon nga lang ay mas napadalas na hindi ito pumapasok o umuuwi sa kanilang tirahan. Kung umuwi man ay gabi na at may kasamang babae.
“Sino s’ya?” Nangangalaiti n’yang tanong matapos ihatid ni Matt ang babae sa labas.
“Nadia, my girlfriend,” walang kaemo-emosyon nitong sagot.
Nahigit ang kan’yang hiningan nang marinig iyon. Hindi n’ya alam na mayroong nobya ang lalaki.
“Pero mag-asawa tayo,” mahina n’yang saad. Alam n’yang wala ito’ng espesyal na pagtingin sa kan’ya. Baliw s’ya para isipin na magkakagusto ito sa kan’ya. ‘Ni wala nga’ng nagbago sa pakikitungo nito sa kan’ya sa loob ng ilang buwan.
Pagak na tumawa si Matt. “Cianne, si Shaun ang asawa mo, hindi ako. Besides, these are all lies. May buhay ako sa labas nito. Sana ikaw din.”
Tinalikuran na siya nito at dumiretso sa kwarto.
Hindi namalayan ni Cianne ang pagtulo ng luha sa kan’yang mata. Ang alam niya’y hinahangaan n’ya lang si Matt pero bakit nasasaktan s’ya?
Sa kabila nang sakit na nadama, ipinagpatuloy n’ya ang pagpapanggap. Hindi niya ikinakaila na umaasa siyang kahit papaano ay darating din ang araw na magkakamabutihan sila.
“Matt?” Nakakailang katok na siya sa pintuan ng kwarto nito subalit walang nagbubukas.
Idinikit n’ya ang tainga sa pintuan upang pakinggan kung may tao ba sa loob. Nang walang marinig na ingay ay dahan-dahan n’yang pinihit ang seradura at pinapasok ang sarili. Bitbit niya ang mga tinuping damit ng lalaki. Pagsisilbihan n’ya na lang ito kagaya nang ginagawa ng tunay na mag-asawa.
Narinig n’ya ang lagaslas ng tubig mula sa banyo. Pasado alas-otso na ngunit naghahanda pa lang ito sa pagpasok sa trabaho. Makailang ulit niya na ito’ng pinagsabihan at isinumbong na din kay Shaun ngunit walang nagbago.
Binuksan n’ya ang cabinet upang ilagay ang mga bagong tuping damit ngunit magulo ang loob nito. Napailing na lang siya at hindi maiwasan na ikompara ang lalaki sa kakambal nito. Si Shaun ay organisadong tao.
Kinuha n’ya ang ilang damit na basta na lamang inilagay sa cabinet. Inilagay n’ya iyon sa kama upang tupiin, ngunit hindi sinasadyang mahila niya ang strap ng itim na bag. Nahulog iyon sa sahig.
Hindi siya nagulat sa tunog ng pagbagsak nito, ngunit ang ikinabigla n’ya ay ang maraming bugkos ng isang libong pera na nasa bag at ang ilan ay nagkalat na sa sahig.
“Wear your smile young gentlemen,” saad ni Christine sa kambal nang magsimula nang magpaso ang mga ito.Ilang minuto pa ang lumipas. Dali-dali nang nilapitan ng organizer ang puting kotseng may bulaklak sa harapan. Kumatok siya sa bintana.Ang kinakabahang si Cianne ang lulan nito. Gayunpaman, hindi mapapansin sa kan’yang mukha ang kaba dahil natatakpan iyon ng puting belo.“Let’s go.”Sa hudyat ng organizer ay bumaba na siya. Huminto siya sa tapat ng nakasarang pintuan. May ilang tao sa paligid niya. Ang iba ay nag-aayos ng kan’yang suot na puting gown, habang ang ilan naman ay kumukuha ng litrato. Panay ang salita ng organizer, subalit wala siyang maintindihan. Panay na lang ang kan’yang pagtango at pagngiti.Samu’t-saring emosyon ang nararamdaman niya. Masaya, kinakabahan, nasasabik, hindi niya na mabatid. Subalit isa lang ang sigurado, panatag ang puso niya.Dahan-dahan na bumukas ang pintuan. Tumambad sa kan’ya ang kulay asul na bulaklak na disenyo sa gitna ng simbahan.“This is
“The kids are fighter! Hindi ko inaasahan na dalawang session pa lang ay bumabalik na ang sigla nila. They still have trauma pero with your guidance, napalaki ng chance na makalimutan nila ang nangyari,” balita ng psychiatrist kay Shaun nang lumabas na ang mga bata sa opisina nito matapos ang counseling.Nang araw ng sana’y kasal nila ni Cianne ay nagising siya sa magandang balita mula sa pribadong imbestigador. Natunton na nito ang kinaroroonan ng mga bata at kasalukuyan nang ni-re-rescue ang kambal. Tandang-tanda niya pa ang galak n’ya ng araw na iyon nang lumabas siya ng kwarto upang ibalita iyon sa kan’yang asawa, subalit ang sayang kan’yang nadama ay mabilis na napalitan ng takot nang mabasa ang note na iniwan nito.Nangako ito’ng babalik kasama ang mga bata.Kinutuban siya nang masama lalo pa nang ibalita ng pribadong imbestigador na hindi nila nakita si Cianne sa lugar kung nasaan ang kan’yang mga anak.Sa tulong ng mga cctv footages ay nasundan niya, kasama ang mga otoridad, a
Higit isang oras pa lang si Cianne na nakahiga sa kama ay dahan-dahan na s’yang bumangon. Nag-aagaw na ang dilim at liwanag sa labas. Dapat sana’y hindi siya nakakatulog sa kasabikan ng kasal, hindi dahil sa labis na pag-aalala sa kambal.“Saan ka pupunta?” paos na tanong ni Shaun sa kan’ya na kagaya niya ay hirap din makatulog.Ang totoo’y ayaw pa sana nitong umuwi, pinilit niya lang para magawa niya ang plano.“Magpapahangin lang ako sandali sa labas,” pagsisinungaling niya.Kapag ganoon kasi ang sinasabi niya, alam na kaagad ni Shaun na gusto niyang mapag-isa kahit sandali lang.Mabilis ang ginawa n’yang pagkilos, gayunpaman, hindi niya nakalimutan ang mag-iwan ng note. Anuman ang mangyari, pinapangako n’yang ililigtas niya ang mga anak.Nang makalabas ay agad siyang sumakay sa kotseng kan’yang nabook. Nagpahatid siya sa malapit na pier. Nagpasalamat siyang naabutan niya pa ang unang byahe.Ayaw niyang mag-aksaya kahit kaunting panahon, kaya ang isang oras na byahe ng barko ay napa
“Hindi ba p’wedeng sabay na lang tayong pumunta sa simbahan bukas?” tanong ni Shaun kay Cianne habang inaayos ng huli ang gagamitin ng mga bata bukas sa kasal.Inabot niya kay Manang Alice ang mga sapatos at matapos magbilin ay hinarap niya ang parang batang si Shaun na naghihintay ng atensyon niya.“Hindi nga p’wede. Gusto mo ba’ng tumutol pa bukas si ate sa kasal dahil hindi natin sinunod ang pamahiin ng mga magulang namin noong nabubuhay pa sila?” pagtataray niya. Paano’y kagabi pa ito nangungulit sa kan’ya.Ngumuso ito pagkatapos ay lumapit at niyakap siya mula sa tagiliran.Inamoy nito ang leeg niya at dumampi ng isang mabilis na halik doon. Sa gulat ay siniko niya ang tiyan nito, dahilan para dumaing ito at lumayo.“I-reserve mo nga ‘yang landi mo pagkatapos ng kasal bukas.”Imbes na sumeryoso ay tumawa pa si Shaun. Tila natutuwa pa ito na naaasar siya.Maya pa’y dalawang sunod na busina ang narinig nila sa labas. Tinanaw nila iyon mula sa bintana.Kinuha niya ang kan’yang bag n
“Mommy, I got three stars!” masayang balita ni Sean habang nakataas ang kamay na may tatlong tatak ng stars.“Me too, mommy!” Tinaas din ni Kean ang sa kan’ya.Nakangiting ginulo ni Cianne ang buhok ng dalawang bata. Kahit anong pagod niya talaga sa trabaho ay nawawala sa tuwing sinasalubong siya ng kambal.“Don’t erase it yet. Daddy will be home soon. Show it to him.”Masayang bumalik sa kwarto ang mga ito habang sinusundan n’ya ng tingin. Karaniwan nang sabay nilang sinusundo ni Shaun sa paaralan ang dalawa ngunit naging abala ang huli sa kompanya. Hinahabol din nitong matapos ang mga mahahalagang bagay bago ang araw ng kanilang kasal.“I forgot the papers,” saad niya sa sarili nang makalimutan sa kotse ang mga papeles na kan’yang inuwi upang pirmahan.Nagtungo siya sa garahe upang kunin ang naiwang dokumento nang mapansin ang kotseng nakaparada sa tapat ng kanilang bahay.Naglakad siya palapit sa gate. Takip-silim na ngunit naaaninag niya pa din ang sasakyan, kaya nasabi niyang pa
“Daddy, when are you going home?” nakalabing tanong ng kambal kay Shaun nang tumawag ito kinagabihan.Unang araw nito sa business trip na pinaalam kay Cianne nang nakaraan.“The day after tomorrow my twins,” nakalabing sagot din nito.Natawa si Cianne sa itsura ng asawa. Para itong batang iniwan sa paaralan at gusto nang umuwi.“Akala ko ba isang araw ka lang d’yan?” Sumingit siya sa usapan at seryosong nagtanong. Kunot ang kan’yang noo na tila tutol na um-extend pa ito ng isang araw doon.Gusto n’ya lang takutin ang asawa.Mukhang tagumpay dahil mabilis na naglaho ang ngiti nito sa labi at animo’y naalarma.“Mahal, kasi may event sa kabilang resort. I was invited, I couldn’t say no dahil nandoon din si Alvaro, ‘yong investor na matagal na namin gusto kunin ni dad, remember? But if you want me now beside you, as much as I want you here, I’ll book a ticket now going home.” Tumayo pa ito at nilalagay na ang ilang gamit sa bag.Parang mas nagmukha pa tuloy ito’ng sabik na bumalik sa kani