Chapter 16

Pinakiramdaman ko ang aking sarili kung may masakit ba. Kung aling parte ng katawan ko ang masakit ngunit wala akong maramdaman kahit isa sa mga bahagi ng katawan ko. Patay na ba ako? Nasa langit na ba ako?

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata, tumambad sa akin ang puting paligid. Nasa langit na nga yata ako. Iginala ko ang aking tingin, pamilyar sa akin ang sky blue butterfly na kurtina at ang mabango na amoy na hinding-hindi ko makakalimutan.

Sinundan ko kung saan nanggaling ang amoy na iyon. . ang malapad at maskulado na balikat agad ni Emmanuel ang nakita ko. Nakatayo siya sa harap ng bintana walang suot na damit pang itaas at may kausap sa kanyang cellphone.

Ang kanyang kaliwang kamay ay nasa loob ng bulsa ng kanyang pajama na suot. Hinayaan ko ang sarili ko na titigan siya kahit likod lang ay ayos na.

“She’s okay, dad. Wala siyang tama ng baril. At sabi ng doktor baka dahil daw sa gulat kaya siya nahimatay.”

Nakahinga ako ng maluwag sa narinig. Si sir David pala ang kausap n