chapter 17

Hindi ko alam kung ilang minuto akong walang malay, pag gising ko madilim na ang paligid at ang ilaw nalang mula sa poste ang nagsilbing liwanag namin. Nakahiga parin ako, same spot kung saan ako hinimatay. Napa iktad ako sa gulat nang mapansin na nandito sa tabi ko ang babaeng pinagkamalan kong multo.

"Ang tagal mong nagising, feel na feel mo ang pagiging sleeping beauty, akala ko kailangan ko pa tumawag ng prince charming para hahalik sayo upang magising ka," nakangiwi na saad niya. " At saka hindi ako multo."

Alanganin akong tumingin sa kanya. " Bakit kasi ganyan ang suot mo? Puting bistida, ang putla mo pa." komento ko.

Bumuntong hininga siya." Nag extend ng hallowen ang pinagtrabahuan ko, hanggang katapusan kaya ganito ang ayos ko. Bakit ka nga pala na padpad dito? Ngayon lang may nagpunta sa lugar na'to. Gabi na, baka hinahanap ka na sa inyo. "

Naghurumintado sa kaba ang puso ko nang malamang gabi na pala. Baka nasa bahay na si Emmanuel.

" Naligaw kasi ako. Hindi ko alam ang daa